8002. ¹ . ‘ ² Inquilinus et mercenarius non comedet illud’: quod significet qui ex sola indole naturali bonum faciunt, et qui propter lucrum, quod non cum illis, constat ex significatione ‘inquilini’ quod sint qui bonum faciunt ex sola indole naturali, de qua sequitur; ex significatione ‘mercenarii’ quod sint qui propter lucrum bonum faciunt, de qua etiam sequitur; et ex significatione ‘non comedere illud’ quod sit non esse cum illis, de qua mox supra n. 8001. Quod ‘inquilinus’ sit qui ex sola indole naturali bonum faciunt, est quia inquilini erant advenae ex aliis populis, et incolae, et cum Israelitis et Judaeis in una domo habitabant, et ‘cohabitare’ significat in bono simul esse; sed quia erant, ut dictum, ex populis extra Ecclesiam, bonum quod significatur non est bonum Ecclesiae sed est bonum non Ecclesiae; hoc bonum vocatur bonum naturale, ³ quia ex nativitate est hereditario, tale etiam bonum aliquibus est ex invaletudine ac imbecillitate; hoc bonum intelligitur per bonum quod faciunt qui significantur per ‘inquilinos’.

[2] Hoc bonum prorsus differt a bono Ecclesiae, nam per bonum Ecclesiae formatur apud hominem conscientia, quae est planum in quod ⁴ influunt angeli, et per quod datur cum illis consortium; at per bonum naturale non aliquod planum pro angelis formari potest; qui in hoc bono sunt faciunt bonum in tenebris ex caeco instinctu, non in luce veri ex influxu e caelo; quapropter ⁵ in altera vita abducuntur sicut paleae a vento, a quocumque, tam a malo quam a bono, ac plus a malo, qui novit adjungere ratiociniis aliquid affectionis et persuasionis; nec tunc abduci possunt ab angelis, nam angeli operantur per vera et bona fidei, ac influunt in planum quod intus in homine ⁶ ex veris et bonis fidei formatum est; ex his patet quod qui ex sola indole naturali bonum faciunt non possint consociari angelis; de illis et de sorte illorum in altera vita, videatur n. 3470, 3471, 3518, 4988, 4992, 5032, 6208, 7197.

[3] Quod inquilini sint qui non in terra sua, ⁷ nec in domo sua, sed in aliena commorantur, constat apud Moschen, Terra [non] vendetur praecise, Mea enim est terra, sed peregrini et inquilini vos Mecum, Lev. 25:23:

apud Davidem,

Audi preces meas, Jehovah, ad lacrimam meam ne taceas, quia peregrinus ego Tecum, inquilinus sicut omnes patres mei, Ps. 39:13 [KJV Ps. 39:12]:

et in libro Geneseos, Abraham dixit ad filios Chethi, Peregrinus et inquilinus ego vobiscum; date mihi possessionem sepulcri, xxiii [3, ] 4; per ‘peregrinum’ aeque ac per ‘inquilinum’ significatur advena ⁸ et incola ex alia terra, sed per ‘peregrinum’ significantur illi qui in veris Ecclesiae instruebantur et qui recipiebant illa, per ‘inquilinos’ autem qui in veris Ecclesiae ⁹ non instrui, quia illa non recipere volebant.

[4] Quod mercenarios attinet, erant illi qui pro mercede laborabant, erant servi sed non empti; quod illi dicti sint mercenarii, videatur Lev. 19:13, 25:4-6;

Deut. 24:14, 15;

quia mercenarii erant qui pro mercede laborabant, per illos in sensu interno intelliguntur qui bonum faciunt propter lucrum in mundo; et in sensu adhuc interiore qui bonum faciunt propter mercedem in altera vita, ita qui per opera mereri volunt.

[5] Qui bonum faciunt solum propter lucrum in mundo, illi nequaquam possunt consociari angelis, nam finis propter quem est mundus, hoc est, opulentia et eminentia, non autem caelum, hoc est, beatitudo et felicitas animarum; ¹⁰ finis est qui determinat actiones et dat illis quale; de illis qui bonum faciunt modo propter lucrum ita Dominus apud Johannem, Ego sum pastor bonus; pastor bonus animam suam ponit pro ovibus; mercenarius vero et qui non pastor, cujus oves non sunt propriae, videt lupum venientem, et deserit oves, fugitque; et lupus rapit illas et dispergit oves; mercenarius vero fugit quia mercenarius est, 10:11-13:

et apud Jeremiam,

Vitula pulcherrima Aegyptus; excidium a septentrione venit; mercenarii illius sicut vituli saginarii, nam etiam illi converterunt se, fugerunt simul, non constiterunt, quia dies exitii illorum venit super illos, 46:20, 21.

[6] Quod inquilini et mercenarii non consociarentur quoad sancta cum illis qui ab Ecclesia, apud Moschen, Ullus alienus non comedet sanctum, inquilinus sacerdotis et mercenarius non comedet sanctum, Lev. 22:10: et quod ex filiis inquilinorum emerentur servi qui servirent in perpetuum, apud eundem,

Servum et ancillam ex gentibus quae circum vos emetis; et etiam de filiis inquilinorum peregrinantium cum vobis, de his emetis, et de familia illorum quae vobiscum, licet pepererint in terra vestra, ut sint vobis in possessionem, inque ¹¹ hereditatem transmittatis eos filiis vestris post vos ad ¹² hereditandum possessione, in aeternum illis dominabimini, Lev. 25:44-46;

per ‘filios inquilinorum’ significantur scientifica quae ex solo naturali lumine; quod spiritualia vera illis dominabuntur, significatur per quod ‘servi ex filiis inquilinorum ¹³ emerentur possessione perpetua’.

[7] Qui vero bonum faciunt propter mercedem in altera vita, qui etiam per ¹⁴ mercenarios significantur, differunt ab illis de quibus nunc supra, quod ¹⁵ pro fine habeant vitam et felicitatem in caelo ¹⁶ ; sed quia finis ille determinat et convertit cultum Divinum illorum a Domino ad se, ac inde sibi solis bene volunt, at aliis modo quantum illi sibi; ¹⁷ et tunc amor sui inest singulis, non autem ¹⁸ amor proximi, ita non illis est genuina charitas; hi nec possunt consociari angelis, nam angeli prorsus aversantur et nomen et ideam ¹⁹ mercedis seu remunerationis; quod ²⁰ bene faciendum absque fine mercedis, docet Dominus apud Lucam, Amate inimicos vestros, et benefacite, atque mutuo date, nihil inde sperantes; tunc erit merces vestra multa, et eritis filii Altissimi, 6:32-35, tum 14:12-14.

De bonis meritoriis qualia sunt, videatur n. 1110, 1111, 1774, 1835, 1877, 2027, 2273, 2340, 2373, 2400, ²¹ 3816, 4007 fin. , ²² 4174, 4943, 6388-6390, 6392, 6393, 6478.

[8] Quod a Domino toties dicatur quod qui bonum faciunt mercedem in caelo habituri sint, ut Matth. 5:11, 12, 6:1, 2, 16, 10:41, 42, 20:1-16 ²³ ; Marcus 9:41 ²⁴ ; Luc. 6:23, 35, 14:14; Joh. 4:36, est quia homo antequam regeneratus est, non possit non cogitare de mercede; aliter vero cum regeneratus est, tunc indignatur si quis ²⁵ cogitat quod proximo benefaciat mercedis causa, nam jucundum et beatum sentit in benefaciendo, non autem in remuneratione; quod merces in sensu interno sit ¹⁸ jucundum affectionis charitatis, ²⁶ videatur n. 3816, 3956, 6388, 6478.

脚注:

4007. ‘Omne in quo album’: quod significet in quo verum, constat ex significatione ‘albi’ quod sit verum, proprie autem Justitia et Meritum Domini, et inde justitia et meritum Domini apud hominem, de qua ¹ n. 3301, 3993; quod ‘album’ sit illud, est quia lux caeli quae a Domino, ex qua luce splendor et candor, significat verum; quod itaque illustratur a luce illa, et fit splendidum et candidum, est id quod vocatur ² justitia et meritum Domini apud hominem; ³ qui illam, nempe Justitiam Domini, agnoscunt et ex bono recipiunt, ac justitiam propriam rejiciunt, sunt qui in specie significantur per ‘justos’, de quibus Dominus apud Matthaeum, Justi fulgebunt ut sol in regno ⁴ Patris, 13:43;

[2] quod album splendens seu candidum sit illud, patet etiam ex aliis, locis in Verbo, ut apud Mosen,

Ruber oculis ⁵ prae vino, et albus dentibus ⁵ prae lacte,

Gen. 49:12;

ibi de Jehudah, per quem quod repraesentetur Dominus quoad Divinum amoris Ipsius, et in sensu interno regnum caeleste, ita homo caelestis, videatur n. 3881; ‘ruber oculis ⁵ prae vino’ significat Divinam Sapientiam, ‘albus dentibus ⁵ prae lacte’ significat Justitiam: apud Davidem,

Purificabis me hyssopo, et mundabor; lavabis me, et prae nive albus fiam, Ps. 51:9 [KJV 7];

‘lavare et prae nive albus fieri’ pro purificari a peccatis, per receptionem et induitionem justitiae Domini: apud Johannem,

In medio septem candelabrorum similis Filio hominis, ... caput Ipsius et capilli albi, sicut lana alba, sicut nix, et oculi Ipsius sicut flamma ignis, Apoc. 1:13, 14:

[3] apud eundem,

Habes pauca nomina in Sardis qui non polluerunt vestimenta sua, et ambulabunt Mecum in albis, quia digni sunt: qui vicerit, hic induetur vestimentis albis, Apoc. 3:4, 5:

apud eundem,

Consulo tibi ut emas a Me aurum ⁶ igne purificatum, ut ditescas, et vestimenta alba ut induaris, Apoc. 3:18:

apud eundem,

⁷ Datae sunt unicuique animae sub altari stolae albae, Apoc.

6:9, 11:

apud eundem,

Vidi stantes coram throno, et coram Agno, indutos stolis albis:... unus seniorum dixit mihi, Hi induti stolis albis quinam sunt, et unde venerunt? cui dixi, Domine, tu scis; dixit mihi, Hi sunt qui veniunt ex afflictione magna, et lavarunt stolas suas, et dealbarunt stolas suas in sanguine Agni, Apoc. 7:9, 13, 14:

apud eundem,

Angeli induti linteo albo et splendido, et circumcincti circum pectora cingulis aureis, Apoc. 15:6:

apud eundem,

Vidi, cum ecce equus albus, et sedens super illo habens arcum, cui data est corona, Apoc. 6:2;

et alibi, Postea vidi caelum apertum, cum ecce equus albus; ... exercitus Ipsius in caelo sequebantur Ipsum super equis albis, induti byssinum album et mundum Apoc. 19:11, 14;

[4] in omnibus his locis per ‘album’ significatur verum fidei; vestimenta alba et stolae albae non aliud sunt; sed verum fidei non illis est qui credunt habere fidem ex semet, ita sapere ex semet, sed illis qui credunt a Domino, nam illis fides et sapientia datur; ⁸ hi enim sibi nihil veri et boni tribuunt, minus per vera et bona apud se mereri credunt, et adhuc minus per illa justificari, sed solum tribuendo illa Domino, ita omnia gratiae et misericordiae; hoc est ‘induere vestimenta alba’, et quoque ‘dealbari in sanguine Agni’: sunt duo quae exuunt omnes illi qui intrant in caelum, nempe proprium et inde confidentiam, ⁹ atque meritum sui seu justitiae propriae, ac induunt proprium caeleste quod est a Domino, ac meritum seu justitiam Domini, et quantum haec, tantum interius in caelum veniunt: haec in specie significantur per rubrum et per album, per ‘rubrum’ bonum amoris quod illis tunc, et per ‘album’ verum fidei.

脚注: