新基督教圣经研究

圣经文本

 

Exodus第10章

学习

   

1 Et dixit Dominus ad Moysen : Egredere ad Pharaonem : ego enim induravi cor ejus, et servorum illius, ut faciam signa mea hæc in eo :

2 et narres in auribus filii tui, et nepotum tuorum, quoties contriverim Ægyptios, et signa mea fecerim in eis : et sciatis quia ego Dominus.

3 Introierunt ergo Moyses et Aaron ad Pharaonem, et dixerunt ei : Hæc dicit Dominus Deus Hebræorum : Usquequo non vis subjici mihi ? dimitte populum meum, ut sacrificet mihi.

4 Sin autem resistis, et non vis dimittere eum : ecce ego inducam cras locustam in fines tuos :

5 quæ operiat superficiem terræ, ne quidquam ejus appareat, sed comedatur quod residuum fuerit grandini : corrodet enim omnia ligna quæ germinant in agris.

6 Et implebunt domos tuas, et servorum tuorum, et omnium Ægyptiorum, quantam non viderunt patres tui, et avi, ex quo orti sunt super terram, usque in præsentem diem. Avertitque se, et egressus est a Pharaone.

7 Dixerunt autem servi Pharaonis ad eum : Usquequo patiemur hoc scandalum ? dimitte homines, ut sacrificent Domino Deo suo ; nonne vides quod perierit Ægyptus ?

8 Revocaveruntque Moysen et Aaron ad Pharaonem : qui dixit eis : Ite, sacrificate Domino Deo vestro : quinam sunt qui ituri sunt ?

9 Ait Moyses : Cum parvulis nostris, et senioribus pergemus, cum filiis et filiabus, cum ovibus et armentis : est enim solemnitas Domini Dei nostri.

10 Et respondit Pharao : Sic Dominus sit vobiscum, quomodo ego dimittam vos, et parvulos vestros, cui dubium est quod pessime cogitetis ?

11 non fiet ita, sed ite tantum viri, et sacrificate Domino : hoc enim et ipsi petistis. Statimque ejecti sunt de conspectu Pharaonis.

12 Dixit autem Dominus ad Moysen : Extende manum tuam super terram Ægypti ad locustam, ut ascendat super eam, et devoret omnem herbam quæ residua fuerit grandini.

13 Et extendit Moyses virgam super terram Ægypti : et Dominus induxit ventum urentem tota die illa et nocte : et mane facto, ventus urens levavit locustas.

14 Quæ ascenderunt super universam terram Ægypti : et sederunt in cunctis finibus Ægyptiorum innumerabiles, quales ante illud tempus non fuerant, nec postea futuræ sunt.

15 Operueruntque universam superficiem terræ, vastantes omnia. Devorata est igitur herba terræ, et quidquid pomorum in arboribus fuit, quæ grando dimiserat : nihilque omnino virens relictum est in lignis et in herbis terræ, in cuncta Ægypto.

16 Quam ob rem festinus Pharao vocavit Moysen et Aaron, et dixit eis : Peccavi in Dominum Deum vestrum, et in vos.

17 Sed nunc dimittite peccatum mihi etiam hac vice, et rogate Dominum Deum vestrum, ut auferat a me mortem istam.

18 Egressusque Moyses de conspectu Pharaonis, oravit Dominum.

19 Qui flare fecit ventum ab occidente vehementissimum, et arreptam locustam projecit in mare Rubrum : non remansit ne una quidem in cunctis finibus Ægypti.

20 Et induravit Dominus cor Pharaonis, nec dimisit filios Israël.

21 Dixit autem Dominus ad Moysen : Extende manum tuam in cælum : et sint tenebræ super terram Ægypti tam densæ, ut palpari queant.

22 Extenditque Moyses manum in cælum : et factæ sunt tenebræ horribiles in universa terra Ægypti tribus diebus.

23 Nemo vidit fratrem suum, nec movit se de loco in quo erat : ubicumque autem habitabant filii Israël, lux erat.

24 Vocavitque Pharao Moysen et Aaron, et dixit eis : Ite, sacrificate Domino : oves tantum vestræ et armenta remaneant, parvuli vestri eant vobiscum.

25 Ait Moyses : Hostias quoque et holocausta dabis nobis, quæ offeramus Domino Deo nostro.

26 Cuncti greges pergent nobiscum ; non remanebit ex eis ungula : quæ necessaria sunt in cultum Domini Dei nostri : præsertim cum ignoremus quid debeat immolari, donec ad ipsum locum perveniamus.

27 Induravit autem Dominus cor Pharaonis, et noluit dimittere eos.

28 Dixitque Pharao ad Moysen : Recede a me, et cave ne ultra videas faciem meam : quocumque die apparueris mihi, morieris.

29 Respondit Moyses : Ita fiet ut locutus es : non videbo ultra faciem tuam.

   

来自斯威登堡的著作

 

Arcana Coelestia#7541

学习本章节

  
/10837  
  

7541. ‘Quia vice hac Ego mittens omnes plagas Meas’: quod significet quod fieri posset ut omnia mala ventura in illos simul irruerent, constat ex significatione ‘plagarum’ quod sint mala, hic mala ventura usque dum in infernum prorsus conjicerentur, quare dicitur ‘omnes plagae’; et ex significatione ‘mittere’ quod sit irruere, plagae enim seu mala non a Jehovah seu Domino immittuntur, sed ab ipso mala irruunt; malum enim in altera vita poenam secum fert, et illam quasi in se habet, n. 696, 1 1967, 1857, 6559; inde est quod per ‘Ego mittens omnes plagas Meas’ significetur quod omnia mala 2 in illos irruerent.

[2] Secundum ordinem est ut una plaga sequatur alteram, et mali sic successive in infernum dejiciantur, quare dicitur hic quod fieri posset ut simul irruerent. Homo Ecclesiae, quia nullam cognitionem de statu vitae post mortem habet, credit quod homo post vitam in corpore, ilico vel in caelum elevetur vel in infernum conjiciatur, cum tamen hoc fit successive, tametsi hoc fit cum multa varietate quoad tempora et quoad status; apud bonos 3 , qui elevandi in caelum, separatur successive malum, et illi implentur 4 bonis secundum facultatem recipiendi acquisitam in mundo; et apud malos, qui conjiciendi in infernum, separatur successive bonum, et illi implentur successive malis, secundum facultatem recipiendi acquisitam in mundo. 5 Praeterea homo in altera vita 6 intrat novos status et subit mutationes; illi qui in caelum elevantur, et postea cum elevati sunt, perficiuntur in aeternum; qui autem in infernum conjiciuntur, et postea cum conjecti sunt, sustinent mala continue graviora, et hoc usque dum non 7 audent alicui malum inferre; ac postea in inferno manent in aeternum; 8 inde eximi nequeunt, quia alicui bonum velle non illis dari potest, solum non alicui malum facere ex timore poenae, remanente semper cupidine.

脚注:

1. 697, in the First Latin Edition.

2. The Manuscript inserts ventura.

3. The Manuscript inserts enim.

4. The Manuscript inserts successive.

5. The Manuscript inserts Et.

6. The Manuscript inserts continue.

7. The Manuscript inserts amplius.

8. The Manuscript inserts nam.

  
/10837  
  

This is the Third Latin Edition, published by the Swedenborg Society, in London, between 1949 and 1973.

来自斯威登堡的著作

 

Arcana Coelestia#6559

学习本章节

  
/10837  
  

6559. ‘Et reducendo reducet nobis omne malum quod retribuimus illi’: quod significet quod poena ideo immineat secundum meritum, constat ex significatione ‘reducere malum quod retribuimus illi’ quod sit poena secundum meritum, nam reductio mali quod fit alicui, est poena ex merito. Quomodo se habet cum reductione mali, seu 1 poenis ii, mundo spirituali, dicendum quia inde patet quis sensus internus horum verborum 2 est: si mali spiritus aliquod malum faciunt in mundo spirituum supra quod imbuerunt ex vita in mundo, adsunt ilico punitores et illos castigant prorsus secundum gradum quem transcendunt; nam lex in altera vita est quod nullus pejor fieri debeat quam in mundo fuerat; qui puniuntur, prorsus nesciunt unde castigatores illi sciunt quod malum sit supra quod imbuerunt, sed informantur quod talis ordo in altera vita sit quod ipsum malum secum poenam habeat, sic ut malum facti prorsus conjunctum sit cum malo poenae, hoc est, ut in ipso malo sit poena ejus; ac ideo quod secundum ordinem sit quod retributores ilico adsint;

[2] ita fit cum spiritus mali in mundo spirituum malum faciunt, at in inferno suo castigat unus alterum secundum malum 3 quod actualiter imbuerant in mundo, nam id malum secum ferunt in alteram vitam; ex his constare potest quomodo intelligendum quod poena ideo immineat secundum meritum, quod significatur per quod ‘reducendo reducet nobis omne malum quod retribuimus illi’. Quod autem attinet bonos spiritus, illi si forte male loquuntur aut 4 malum faciunt, non puniuntur, sed condonantur et quoque excusantur, nam finis eorum non est male loqui aut malum facere, ac sciunt quod talia sint excitata apud illos ab inferno, 5 sic quod non prodierint ex sua culpa; hoc etiam appercipitur a renisu illorum, et postea a dolore.

脚注:

1. poena

2. sit

3. vitae actuale

4. male

5. et quod sint contra illos; quod

  
/10837  
  

This is the Third Latin Edition, published by the Swedenborg Society, in London, between 1949 and 1973.

©2024 New Christian Bible Study Corporation. All rights reserved. Printed from newchristianbiblestudy.org