65
Διοτι ειχεν ειπει προς τον δουλον, Τις ειναι ο ανθρωπος εκεινος, ο ερχομενος δια της πεδιαδος εις συναντησιν ημων; Ο δε δουλος ειχεν ειπει, Ειναι ο κυριος μου. Και αυτη λαβουσα την καλυπτραν, εσκεπασθη.
65
Διοτι ειχεν ειπει προς τον δουλον, Τις ειναι ο ανθρωπος εκεινος, ο ερχομενος δια της πεδιαδος εις συναντησιν ημων; Ο δε δουλος ειχεν ειπει, Ειναι ο κυριος μου. Και αυτη λαβουσα την καλυπτραν, εσκεπασθη.
3026. 'But go to my land and to the place of my nativity' means to the Divine celestial and spiritual things which the Lord acquired to Himself. This is clear from the meaning of 'land' as the celestial element of love, dealt with in 1413, 1607, and from the meaning of 'nativity' or 'generation' as the spiritual element of love, dealt with in 1145, 1255. Here, since the Lord is the subject, those Divine celestial and spiritual things are meant which He acquired to Himself by His own power, see 1813, 1921, 2025, 2026, 2083, 2500.