Från Swedenborgs verk

 

Om Himlen och om Helvetet #1

Studera detta avsnitt

  
/ 603  
  

1. OM HIMLEN OCH HELVETET

När Herren inför lärjungarna talar om tidevarvets fulländning, som är kyrkans sista tid 1 , säger Han vid slutet av förutsägelserna om dess efter varandra följande tillstånd med avseende på kärlek och tro 2 :

»Strax efter de dagarnas bedrövelse skall solen förmörkas, och månen skall inte giva sitt sken, och stjärnorna skola falla från himlen, och himlarnas krafter skola bäva. Och då skall Människosonens tecken synas i himlen; och då skola jordens alla stammar jämra sig, och de skola se Människosonen komma i himlens skyar med makt och mycken härlighet. Och Han skall utsända sina änglar med basun och stor röst, och de skola församla Hans utvalda från de fyra vindarna, från himlarnas ena ände till den andra.» (Matteus 24:29-31.)

De som förstå dessa ord efter bokstavsmeningen tro inte annat än att på den sista tid som kallas den yttersta domen skall allt detta ske i enlighet med den bokstavliga skildringen. De tro sålunda inte endast, att solen och månen skola förmörkas, och att stjärnorna skola falla från himlen, samt att Herrens tecken skall synas i himlen, och att de skola se Honom i skyarna jämte änglar med basuner, utan även, enligt förutsägelser på andra ställen, att hela den synliga världen skall förgås, och att det sedan skall uppstå en ny himmel och en ny jord.

Denna uppfattning ha de flesta i kyrkan nu för tiden. Men de som tro så känna inte till de hemligheter som är dolda i Ordets alla enskilda ting. Ty i varje särskilt uttryck i Ordet är det en inre mening, i vilken inte förstås naturliga och världsliga saker, sådana som är i bokstavsmeningen, utan andliga och himmelska ting, och detta inte endast med avseende på meningen av flera ord, utan även med avseende på vart enda ord 3 . Ordet är nämligen skrivet helt och hållet medelst motsvarigheter 4 för det ändamåls skull, att det må vara en inre mening i alla enskilda ting. Hur beskaffad den meningen är, kan inses av allt som blivit sagt och visat därom i Arcana Coelestia (Himmelska Hemligheter) och även av vad som sammanförts därifrån i förklaringen om Vita Hästen, varom talas i Uppenbarelseboken.

Enligt samma mening bör man förstå Herrens ovan anförda ord om sin ankomst i himlens skyar. Med solen, som skall förmörkas, betecknas Herren med hänsyn till kärleken 5 ; med månen Herren med avseende på tron 6 ; med stjärnorna kunskaperna om det goda och det sanna eller om kärlek och tro 7 ; med Människosonens tecken i himlen uppenbarandet av den Gudomliga Sanningen; med jordens stammar, som skola jämra sig, allt som hör till det sanna och det goda eller till tro och kärlek 8 ; med Herrens ankomst i himlens skyar med makt och härlighet Hans närvaro i Ordet och uppenbarelse 9 ; med skyar betecknas Ordets bokstavsmening 10 , och med härlighet Ordets inre mening 11 ; med änglar med basun och stor röst betecknas himlen, varifrån den Gudomliga Sanningen är 12 .

Härav kan man inse, att med dessa Herrens ord förstås, att vid kyrkans slut, då det inte mer finns någon kärlek och i följd därav inte heller någon tro, Herren skall upplåta sitt Ord med avseende på dess inre mening och uppenbara himlens hemligheter. De hemligheter som skola uppenbaras i vad som nu följer angå himlen och helvetet samt människans liv efter döden.

Den människa som tillhör kyrkan känner nu för tiden knappt något om himlen och helvetet, ej heller om sitt liv efter döden, ehuru alla dessa saker är beskrivna i Ordet. Ja, många som är födda inom kyrkan förneka dem även, sägande i sitt hjärta: Vem har kommit därifrån och berättat? För att inte ett sådant förnekande, som i synnerhet råder hos dem som ha mycken världslig vishet, även må besmitta och fördärva de i hjärtat okonstlade och de i tron enkla, har det givits mig att vara tillsammans med änglar och att tala med dem såsom en människa med en människa samt även att se, vad som är i himlarna och vad som är i helvetena, och detta nu i tretton år. Därför får jag nu beskriva dessa ting på grund av vad jag har sett och hört, i förhoppning om att okunnigheten sålunda må upplysas och otron skingras. Att nu för tiden en sådan omedelbar uppenbarelse sker, är därför, att det är den som förstås med Herrens ankomst.

Fotnoter:

1. »Tidevarvets fulländning» är kyrkans sista tid, Himmelska Hemligheter 4535, 10672.

2. Herrens förutsägelser i Matteus kap. 24 och 25 om tidevarvets fulländning och sin ankomst, således om kyrkans steg för steg fortgående ödeläggelse och om yttersta domen, förklaras i inledningarna till kapitlen 26-40 av Första Mosebok Himmelska Hemligheter 3353-3356, 3486-3489, 3650-3655, 3751-3759, 3897-3901, 4056-4060, 4229-4231, 4332-4335, 4422-4424, 4635-4638, 4661-4664, 4807-4810, 4954-4959, 5063-5071.

3. Att det i Ordets alla samtliga och enskilda ting finns en inre eller andlig mening, Himmelska Hemligheter 1143, 1984, 2135, 2333, 2395, 2495, 4442, 9049, 9063, 9086.

4. Att Ordet är skrivet helt och hållet medelst motsvarigheter, och att på grund därav alla samtliga och enskilda saker däri beteckna andliga ting, Himmelska Hemligheter 1404, 1408, 1409, 1540, 1619, 1659, 1709, 1783, 2900, 9086.

5. Att solen i Ordet betecknar Herren med hänsyn till kärleken och i följd därav kärlek till Herren Himmelska Hemligheter 1529, 1837, 2441, 2495, 4060, 4696, 4996, 7083, 10809.

6. Att månen i Ordet betecknar Herren med hänsyn till tron och i följd därav tro på Herren Himmelska Hemligheter 1529, 1530, 2495, 4060, 4996, 7083.

7. Att stjärnorna i Ordet beteckna kunskaper om det goda och det sanna Himmelska Hemligheter 2495, 2849, 4697.

8. Att stammar beteckna alla sanningar och godheter i en sammanfattning, sålunda trons och kärlekens alla ting Himmelska Hemligheter 3858, 3926, 4060, 6335.

9. Att Herrens ankomst är Hans närvaro i Ordet samt uppenbarelse Himmelska Hemligheter 3900, 4060.

10. Att skyarna i Ordet beteckna Ordet i bokstaven eller dess bokstavsmening Himmelska Hemligheter 4060, 4391, 5922, 6343, 6752, 8106, 8781, 9430, 10551, 10574.

11. Att härlighet i Ordet betecknar den Gudomliga Sanningen sådan den är i himlen och sådan den är i Ordets inre mening Himmelska Hemligheter 4809, 5292, 5922, 8267, 8427, 9429, 10574.

12. Att basun eller trumpet betecknar den Gudomliga Sanningen i himlen och uppenbarad från himlen Himmelska Hemligheter 8815, 8823, 8915; detsamma betecknas med röst nr 6971, 9926.

  
/ 603  
  

Från Swedenborgs verk

 

Arcana Coelestia #9926

Studera detta avsnitt

  
/ 10837  
  

9926. ‘Et audietur vox ejus’: quod significet influxum veri apud illos qui in caelis et qui in terris, constat ex significatione ‘audiri’ quod sit receptio et perceptio, de qua n. 5017, 5471, 5475, 7216, 8361, 9311, inde quoque influxus, nam quae recipiuntur et percipiuntur influent; et ex significatione ‘vocis’ cum de Aharone, per quem repraesentatur Dominus, quod sit Divinum Verum, de qua n. 8813; vox enim est annuntiatum ejus, et quia est annuntiatum, est apud illos qui in caelis et in terris; nam Divinum Verum implet omnia caeli, et facit omnia Ecclesiae; tale annuntiatum repraesentabatur per vocem ex tintinnabulis auri cum Aharon intrabat ad sanctum coram Jehovah, et cum exibat, ut dicitur in 1 nunc sequentibus in hoc versu.

[2] Quod ‘vox’ in Verbo significet Divinum Verum, quod auditur et percipitur in caelis et in terris, constat a sequentibus his locis:

apud Davidem,

Vox Jehovae super aquis; vox Jehovae in virtute; vox Jehovae cum honore; vox Jehovae frangit cedros; vox Jehovae incidens ut flamma ignis; vox Jehovae trepidare facit desertum; vox Jehovae parturire facit cervas; sed in templo Ipsius quivis dicit gloriam, Ps. 29:3-9;

agitur in illo Psalmio de Divino Vero, quod destruit falsa et mala; Divinum illud Verum est ‘vox Jehovae’; gloria autem quae dicitur, est Divinum Verum in caelo et in Ecclesia; quod ‘gloria’ sit Divinum Verum, videatur n. 9429, et quod ‘templum’ sit caelum et Ecclesia, n. 3720:

[3] apud Johannem,

Qui Pastor ovium est, huic ostiarius aperit, et oves vocem illius audiunt: oves Ipsum sequuntur, quia sciunt vocem Ipsius: alienum non sequuntur, quia non sciunt alienorum vocem. Et alias oves habeo quae non sunt ex ovili hoc, etiam illas oportet Me adducere, et vocem Meam audient: sed vos non estis ex ovibus Meis, nam oves Meae vocem Meam audiunt, et Ego cognosco 2 illas, et sequuntur Me, 10:2-5, 16, 26, 27; quod hic ‘vox’ sit Divinum Verum procedens a Domino, ita Verbum, manifeste patet; ‘alienorum vox’ est falsum:

[4] apud Esaiam,

Vox clamantis in deserto, Parate viam Jehovae, revelabitur enim gloria Jehovae: vox dicit, Clama; super montem altum ascende, evangelizatrix Zion, extolle cum virtute vocem tuam, evangelizatrix Hierosolyma; extolle, Ecce Dominus Jehovih in forti venit, 40:3, 5, 6, 9, 10; Joh. 1:23;

‘vox’ ibi est annuntiatum ex Verbo de Adventu Domini, ita quoque est Divinum Verum, quod Verbum annuntiat; ‘desertum’ est status Ecclesiae tunc, quae sicut in deserto, quia Verbum non amplius intellectum; ‘gloria quae revelabitur’ est 3 Verbum quoad interiora ejus; quod id sit ‘gloria’, videatur n. 9429; quod Jehovah, Cui via 4 pararetur, et 5 Dominus Jehovih, Qui in forti venturus, sit Dominus, patet, 6 nam clare dicitur:

[5] 7 apud Esaiam,

Vox speculatorum tuorum, tollent vocem, cum oculo ad oculum viderint, quod 8 revertatur Jehovah Zionem, 52:8;

‘speculatores’ pro illis qui scrutantur scripturas de Adventu Domini; ‘vox’ illorum est Verbum, quod est Divinum Verum ex quo:

apud Jeremiam,

Factor terrae, per intelligentiam Suam extendit caelos, ad vocem quam dat Ille, multitudo aquarum in caelis, 10:12, 13, 51:[15, ] 16; ‘vox’ pro Divino Vero, 9 'aquae' pro veris quae in caelis et ex caelis; quod ‘aquae’ in Verbo sint vera, videatur n. 2702, 3058, 3424, 4976, 5668, 8568, 9323, ut quoque in Apocalypsi,

[6] Vox Filii hominis sicut sonitus aquarum multarum, 1:15: Audivi vocem e caelo tanquam vocem aquarum multarum, 14:2:

et apud Davidem,

Vox Jehovae super aquis, Jehovah super aquis magnis, Psalmi 29:3:

apud Joelem,

Jehovah edidit vocem Suam coram exercitu Suo, quia innumerus qui facit Verbum Ipsius, 2:11;

‘vox’ etiam ibi pro Divino Vero, etiam Verbum quod faciunt:

apud eundem,

Jehovah ex Hierosolyma dabit vocem Suam, ut contremiscant caeli et terra, 4:16 10 [KJV 3:16]:

apud Davidem,

Regna terrae, psallite Domino, equitanti super caelo caeli antiquitatis, ecce dabit in voce vocem roboris, Ps. 68:33, 34 [KJV Ps. 68:32, 33]:

apud Johannem, Dico vobis quod veniet hora quando mortui audient vocem Filii 11 Dei, et qui audient vivent, 5:25;

quod ‘vox’ ibi sit Divinum Verum, proinde Verbum Domini, patet:

[7] apud Ezechielem,

Sustulit me Spiritus, et audivi post me vocem terrae motus magni, Benedicta gloria Jehovae, et vocem alarum animalium, et vocem rotarum, et vocem terrae motus magni, 3:12, 13: et dein, Vox alarum cheruborum audita est usque ad atrium exterius, sicut vox Dei Schaddai cum loquitur, 10:5;

‘vox’ etiam ibi est Divinum Verum, ‘cherubi’ enim significant providentiam et custodiam Domini ne accessus sit ad Ipsum, et in caelum, nisi per bonum quod amoris, n. 9277 fin. , 9509; ‘vox alarum et vox rotarum’ sunt vera spiritualia.

[8] In hoc versu, 12 in quo de Aharone agitur, est sonus seu clangor 13 ex tintinnabulis, qui dicitur vox; etiam alibi in Verbo sunt soni et clangores ex 14 buccinis, ut et sonitus et clangores ex tonitribus, qui dicuntur voces, et per 15 illos pariter significantur Divina Vera, videatur n. 7573; praeterea etiam soni instrumentorum musicorum varii generis 16 significant similia, sed quae 17 sonum edunt stridulum et discretum, 18 significant Divina Vera spiritualia, quae autem sonum edunt continuum, Divina Vera caelestia, n. 418-420, 4138, 8337; inde patet quod per ‘sonos’ seu ‘voces tintinnabulorum’ significentur Divina Vera spiritualia; nam vestes Aharonis, et in specie pallium, in cujus fimbriis circumcirca erant, repraesentabant regnum seu caelum spirituale Domini, n. 9814, 9825.

Fotnoter:

1. The Manuscript deletes nunc, and inserts mox.

2. The editors of the third Latin edition made a minor correction here. For details, see the end of the appropriate volume of that edition.

3. The Manuscript inserts Divinum Verum seu.

4. parabitur

5. The Manuscript inserts quoque.

6. quia

7. The Manuscript inserts similiter alibi.

8. revertetur, in the First Latin Edition and in the Second Latin Edition

9. aquae quae in coelis, sunt vera ibi, nam aquae in Verbo significant vera,

10. The editors of the third Latin edition made a minor correction here. For details, see the end of the appropriate volume of that edition.

11. hominis, in the Manuscript, the First Latin Edition.

12. ubi

13. The editors of the third Latin edition made a minor correction here. For details, see the end of the appropriate volume of that edition.

14. The Manuscript inserts tubis seu.

15. The editors of the third Latin edition made a minor correction here. For details, see the end of the appropriate volume of that edition.

16. The following two (or in some cases more) words are transposed in the Manuscript.

17. sonant stridule et discretim

18. The Manuscript places this after continuum, .

  
/ 10837  
  

This is the Third Latin Edition, published by the Swedenborg Society, in London, between 1949 and 1973.

Från Swedenborgs verk

 

Arcana Coelestia #4876

Studera detta avsnitt

  
/ 10837  
  

4876. ‘Et baculum tuum qui in manu tua’: quod significet per potentiam ejus seu illius veri, constat ex significatione ‘baculi’ quod sit potentia, de qua sequitur; et ex significatione ‘manus’ quod etiam sit potentia, de qua n. 876, 3091, 3387, 3563; ‘qui in manu tua’ dicitur quia significatur potentia illius veri, nempe infimi, quale religioso gentis Judaicae, quae hic Jehudah; quod potentia praedicetur de vero, videatur n. 3091, 3563. Multoties in Verbo 1 memoratur ‘baculus’, et mirum quod vix aliquis hodie sciat quod aliquid i spirituali mundo per illum repraesentatum sit, sicuti quod Moses jussus sit quoties miracula fiebant, ut baculum tolleret, et quod etiam sic facta sint: quod id 2 notum fuerit etiam inter gentiles, constare potest a fabulosis eorum, in quibus magis adscribuntur baculi; quo ‘baculus’ potentiam significet, est quia sustentaculum est, sustenta enim manum et brachium et per illa totum corpus, quapropter indui baculus significationem illius partis quam proxime sustentat, nempe manus et brachii; per utrumque nempe per ‘manum et brachium’ 3 in Verbo significatur potentia veri; quod etiam manus et brachium 4 correspondeat ei in Maximo Homine, videbitur ad finem capitum.

[2] Quod per ‘baculum’ repraesentata sit potentia, patet, ut dictum ab illis quae de Mose memorantur,

Quod nempe jussus sumere baculum, quo facturus miracula; ... et quod sumpserit baculum Dei in manu sua, Exod. 4:17, 20:

Quod baculo percussae aquae in Aegypto factae sanguis, Exod. 7:15, 19:

Quod baculo extenso super flumina, productae ranae, Exod. 8:1-11[KJV 5-15]:

Quod percusso pulvere per baculum facti pediculi, Exod. 8:12-16[KJV 16-20]:

Quod baculo extenso versus caelum facta grando, Exod. 9:23:

Quod baculo extenso super terram productae locustae, Exod. 10:3-21;

quia ‘manus’ est principale per quam significatur potentia, et ‘baculus’ est instrumentale, ideo etiam, Facta sunt miracula cum extenderetur manus, Exod. 10:12, 13: Quod sublata manu versus caelum, facta caligo super terra Aegypti, Exod. 10:21, 22. Et extensa manu super mare Suph, per ventum orientalem factum mare in siccum, et iterum extensa manu reversae aquae, Exod. 14:21, 26, 27.

[3] Porro Petra Horebi percussa 5 per baculum, effluxerunt aquae, Exod. 17:5, 6; Num. 20:7-10: 6 cum Joshua 7 pugnaret contra Amalekum,

Dixit Moses ad Joshuam, Elige nobis viros, et exi, pugna cum Amalek; cras ego stabo super capite collis, et erit baculus Dei in manu mea; ... et factum 8 , cum sustulit Moses manum suam, praevaluit Israel, et quando dimisit manum suam, praevaluit Amalek, Exod. 17:[9, ] 11, 12;

ex his manifeste patet quod ‘baculus’ sicut manus repraesentaverit potentiam, et in supremo sensu omnipotentiam Divinam Domini; et quoque inde evidens est quod eo tempore repraesentativa constituerint externa Ecclesiae et quod interna quae sunt spiritualia et caelestia qualia in caelo, illis corresponderint, et quod inde 9 efficacia eorum; ex eo etiam patet quantum insaniunt qui credunt quod in baculo aliqua potentia fuerit, aut in manu Mosis, per infusionem.

[4] Quod ‘baculus’ sit potentia in sensu spirituali, etiam 10 patet a pluribus locis apud Prophetas, ut apud Esaiam,

Ecce Dominus Jehovah Zebaoth removens ex Hierosolyma... baculum et scipionem, omnem baculum panis, et omnem baculum aquae, 3:1;

‘baculus panis’ pro sustentaculo et potentia ex bono amoris, ‘baculus aquae’ pro sustentaculo et potentia a vero fidei; quod ‘panis’ sit bonum amoris, videatur n. 276, 680, 2165, 2177, 3464, 3478, 3735, 3813, 4211, 4217, 4735; et quod ‘aqua’ verum fidei, n. 28, 680, 739, 2702, 3058, 3424; baculus panis similiter 11 apud Ezechielem' 4:16; 5:16; 14:13; Ps. 105:16:

[5] porro apud Esaiam,

Dixit Dominus Jehovih Zebaoth, Ne time, popule Mi, habitator Zionis ab Asshure, qui virga percutiet te, et baculum tollet super te in via Aegypti.... Excitabit contra illum Jehovah flagellum juxta plagam Midianis in petra Oreb, et baculus ejus super mari, quem tollet in via Aegypti, 10:24, 26;

ibi ‘baculus’ pro potentia ex ratiocinatione et scientia, qualis est illorum qui ratiocinantur ex scientificis contra vera fidei, et illa pervertunt vel nihili faciunt; haec significantur per ‘virgam qua Asshur 12 percutiet’, et per ‘baculum quem 12 tollet in via Aegypti’; quod ‘Asshur’ sit ratiocinatio, videatur n. 1186, et quod ‘Aegyptus’ scientia n. 1164, 1165, 1186, 1462:

[6] similiter apud Zachariam,

Dejicietur superbia Asshuris, et baculus Aegypti recedet, 10:11:

apud Esaiam,

Confisus es super baculo arundinis contusae, super Aegypto: super qua quando quis nititur, intrat in manum ejus, et perforat illam, 36:6;

Aegyptus' pro scientificis, ut supra, 13 potentia ex illis in spiritualibus est ‘baculus arundinis contusae’; ‘manus quam intrat et perforat’ est potentia ex Verbo:

apud eundem,

Confregit Jehovah baculum improborum, virgam dominantium, 14:5;

[7] ‘baculus et virga’ manifeste pro potentia: apud Jeremiam,

Dolete omnes circuitus Moabi, ... dicite, Quomodo fractus est baculus roboris, baculus decoris, Jer. 48:17 14 ; ‘baculus roboris’ pro potentia ex bono, et ‘baculus decoris’ pro potentia ex vero:

[8] apud Hoscheam,

Populus Meus lignum suum interrogat, et baculus ejus respondet illi quia spiritus scortationis seduxit, 4:12 15 ; ‘interrogare lignum’ pro consulere mala, 16 baculus' respondet pro quod falsum inde, cui potentia ex malo quod confirmant; ‘spiritus scortationis’ pro vita falsi ex malo:

apud Davidem,

Etiam cum ambulavero in valle umbrae, non timebo mihi malum, quoniam Tu mecum, virga Tua et baculus Tuus consolantur me, Ps. 23:4;

‘virga Tua et baculus Tuus’ pro Divino vero et bono, quibus potentia apud eundem,

Non incumbet baculus impietatis super sorte justorum, Ps. 125:3:

[9] apud eundem,

Conteres eos virga ferrea, sicut vasa figuli disperges eos, Ps. 2:9; ‘virga ferrea’ pro potentia veri spiritualis in naturali, omne enim verum naturale in quo verum spirituale, habet potentiam; ‘ferrum’ est verum naturale, n. 425, 426; similiter apud Johannem, Qui vicerit, et servaverit usque ad finem opera Mea, illi dabo potestatem super gentes, ut pascat eos virga ferrea, sicut vasa figulina conterentur, Apoc. 2:26, 27;

et quoque 17 apud eundem cap. 12:5; 19:15.

[10] Quia 'baculus' repraesentabat potentiam veri, hoc est, potentiam boni per verum, ideo sceptra fuerunt regibus, et sceptra formata sicut baculi breves; per ‘reges’ enim repraesentatur Dominus quoad verum; 18 ipsum regium est Divinum Verum, n. 1672, 1728, 2015, 2069, 3670, 4581; sceptrum est potentia illis non per dignitatem, sed per verum quod imperabit, nec aliud verum quam quod ex bono, ita principaliter Divinum Verum, et apud Christianos Dominus a Quo omne Divinum Verum.

Fotnoter:

1. nominantur

2. The Manuscript inserts quoque.

3. The Manuscript places this before nempe.

4. correspondeant

5. The Manuscript places this before Petra.

6. The Manuscript inserts pariter.

7. pugnavit

8. The Manuscript inserts est.

9. illis efficacia

10. constat

11. The Manuscript deletes apu.

12. percutit... tollit

13. The Manuscript inserts fides et.

14. The editors of the third Latin edition made a minor correction here. For details, see the end of the appropriate volume of that edition.

15. The editors of the third Latin edition made a minor correction here. For details, see the end of the appropriate volume of that edition.

16. baculus respondit, pro falsis inde, quibus potentia ex malo, quatenus confirmant. Probably confirmant above should have been altered to confirmat, when falsis waschanged to falsum.

17. The Manuscript inserts alibi.

18. The Manuscript inserts ac.

  
/ 10837  
  

This is the Third Latin Edition, published by the Swedenborg Society, in London, between 1949 and 1973.