Nykyrkligt Bibelstudium

Kommentar

 

თავისუფალი სიტყვა. თავისუფალი აზროვნება. თავისუფალი რელიგია.

Av New Christian Bible Study Staff (maskinöversatt till ქართული ენა)
Sunrise over a field of grain.

სიტყვის თავისუფლება. აზროვნების თავისუფლება. რელიგიის თავისუფლება. ისინი მნიშვნელოვანია. ისინი სიახლეებში არიან. როგორ უკავშირდებიან ისინი ქრისტიანობას? დავიწყოთ ფიქრი ამის საშუალებით.

რას ამბობს ბიბლია მათ შესახებ?

აიღეთ იოანე ნათლისმცემლის მაგალითი. ის იყო აუცილებელი თავისუფალი მოსაუბრე, "ერთი ხმა, რომელიც ტიროდა უდაბნოში" და ამზადებდა ღმერთის გზას. მან თავისუფლად ისაუბრა, გამოაცხადა ახალი, ცოცხალი რელიგია. მაგრამ შემდეგ ჰეროდემ შეაბიჯა, შეიპყრო იგი, დააპატიმრა და მოკლა. ჯონი (მე მაქვს ის, რაზეც თავისუფლად უნდა ვისაუბრო) კარგი ბიჭია; ჰეროდე (არ მომწონს შენი გამოსვლა) ცუდი ბიჭია.

შიგნით დანიელი6:7-23, აქ არის დანიელისა და ლომების დენის ცნობილი ამბავი. დანიელი მიაგდეს ლომებს, რადგან იგი თავისუფლად ლაპარაკობდა - ევედრებოდა იეჰოვას და არა მეფე დარიოსს - მთავრობის ბრძანებულების წინააღმდეგ. დანიელი კარგი ბიჭია. დარიოსი, სანამ არ მოინანიებს, ცუდი ბიჭია.

შესაძლოა, ყველაზე ძლიერი ბიბლიური მაგალითი გვხვდება იესოს მსახურების განმავლობაში, რომელიც მოითხოვდა სიტყვის თავისუფლებას - თავისუფლება ჩამოყალიბდეს, ასწავლოს და შექმნას ახალი რელიგია. მისმა თავისუფალმა სიტყვამ რევოლუცია მოახდინა მსმენელთა აზრებში. რა გააკეთეს იმ დღის ძლიერმა რელიგიურმა ლიდერებმა? ისინი მას გმობაში ადანაშაულებდნენ. ისინი ცდილობდნენ მის ხაფანგში ჩაგდებას. რომ მას თავი დაანებოს. მშვიდად ყოფნა. მან იცოდა, რომ ამის გაკეთება არ შეეძლო; მისი მისია იყო მწყურვალი სამყაროში ახალი ჭეშმარიტების მოტანა.

იესო იერუსალიმში პალმის კვირას, იესოს შესვლის დროს, დიდი "თავისუფალი სიტყვის" სცენაა ლუკა19:37-40:

"როდესაც ის უკვე ახლოს იყო ზეთისხილის მთის დაღმართთან, მოწაფეებმა სიხარულით დაიწყეს დიდება ღმერთის დიდი ხმით ყველა მათთვის ნაჩვენები ძალისა, რომ ნეტარი იყო მეფე, მოდის უფლის სახელით! მშვიდობა ზეცაში და დიდება მაღლობებში! ' ზოგიერთმა ფარისეველმა ხალხმა უთხრა მას: 'მოძღვარო, უსაყვედურე შენს მოწაფეებს'. მან მიუგო მათ და უთხრა: მე გეუბნებით თქვენ: თუ ისინი ჩუმად იქნებიან, ქვები წამოიძახებენ.

ეს საკმაოდ ნათელი მაგალითებია. ბიბლია აფასებს სიტყვის თავისუფლებას.

თავისუფალი მეტყველება და თავისუფალი აზროვნება მჭიდრო კავშირშია. ღრმა კომუნიკაცია არის ის, რაც ჩვენი ადამიანის დიდ ნაწილს წარმოადგენს. ადამიანებმა განავითარეს ფართო მასშტაბის თანამშრომლობის შესაძლებლობა საერთო ამბების საშუალებით. თუ თავისუფლად ვერ ვისაუბრებთ, ვკარგავთ რეალური აზრების კომუნიკაციის შესაძლებლობას და ვკარგავთ ახალი იდეების გაზიარების შესაძლებლობას და ჩვენი პოტენციალი იკლებს.

აქ მოცემულია შვედეთბურგის სამი ნაწყვეტი, რომლებიც ამას ეხება:

”... როდესაც თავისუფალ სიტყვას და პრესის თავისუფლებას შეზღუდავს, განიცდის აზრის თავისუფლებას, ანუ საკითხის სრულად და სრულყოფილად განხილვას ... ჩვენი უმაღლესი გაგება, შესაბამისად, თავსებადია თავისუფლების ოდენობაა იმის თქმა და გაკეთება, რასაც განვიხილავთ. ” (ნამდვილი ქრისტიანული რელიგია814)

"არავინ ხდება რეფორმირებული ინტელექტუალური სიბრმავეში. ამ ადამიანებმაც არ იციან ჭეშმარიტებები და არ იციან ცხოვრების შესახებ, რადგან სწორედ ამ საკითხებში უნდა გვასწავლოს ჩვენი ცოდნა და მათმა სურვილებმა უნდა იმოქმედონ მათთვის. როდესაც ჩვენი ნება აკეთებს იმას, რასაც ჩვენი ცოდნა გვეუბნება, მაშინ ჩვენ გვექნება ცხოვრება ჭეშმარიტების შესაბამისად; მაგრამ როდესაც ჩვენი ცოდნა ბრმაა, ჩვენი სურვილიც იბლოკება. (ღვთიური სწავლება144)

”არავინ ხდება რეფორმირებული იმ ქვეყნებში, სადაც თავისუფლება და რაციონალობა არ არსებობს.” (ღვთიური სწავლება38)

მე ამაზე ვსაუბრობდი მეგობართან და მან გამახსენა, რომ არსებობს ნაცრისფერი ადგილები, სადაც გარკვეული თავისუფლება და გამჭრიახობა არსებობს, მაგრამ ისინი შეზღუდულია. ვფიქრობ, ის მართალია; ჩვენ ძირითადად ამ ნაცრისფერ ადგილებში ვცხოვრობთ. ალბათ იშვიათი შემთხვევებია, როდესაც თავისუფლება და რაციონალობა ნულოვან დონეზეა - შეიძლება, როდესაც ვინმე კომაშია. და მეეჭვება ვინმეს აქვს 100% თავისუფლება ან გამჭრიახობა. გარკვეულწილად, ეს კიდევ უფრო აქცევს სიტყვის თავისუფლებას და თავისუფალ აზროვნებას. ცხოვრება არ არის ნათლად სუფთა, ან თავისუფალი და ის, რაც დაგვეხმარება, როდესაც გაგებას და თავისუფლებას ვეძებთ, ნამდვილად ძვირფასია.

ელენე კელერის მაგალითი ამას ასახავს. მან ან სალივანმა თავის სახლში მისვლის დღეს "ჩემი სულის დაბადების დღე" უწოდა. თავის ავტობიოგრაფიაში, ჩემი ცხოვრების ამბავი (1903), კელერმა აღწერა ის მომენტი, როდესაც მიხვდა, რომ ანის თითების მოძრაობა, w-a-t-e-r- ის ჩაწერა ხელში სიმბოლურად გამოხატავდა წყალს, რომელსაც ის ასხამდა ხელზე:

"მე გაჩერებული ვიყავი, მთელი ყურადღება მის თითების მოძრაობებს დავადე. უცებ ვიგრძენი ნისლიანი ცნობიერება, როგორც დავიწყებული რაღაცის - დამაბრკოლებელი აზრის დაბრუნების; და რატომღაც ენის საიდუმლო გამიმხილა. გაიღვიძა ჩემი სული, მისცა მას ნათელი, იმედი, გაათავისუფლე იგი! "

ჰელენ კელერმა ასევე თქვა: ”ვერასდროს ვეღარ იტყვით თანხმობას სრიალზე, როდესაც გრძნობთ გაფრენის იმპულსს.”

თავისუფალ სიტყვას და თავისუფალ აზროვნებას ერთმანეთი სჭირდება. და ... რაც შეეხება რელიგიას?

რელიგია არის აზრთა ძირითადი ნაკრები. თუ სიტყვის თავისუფლება არ გაქვს, შენი აზროვნება ფეხქვეშ არის. თუ თავისუფლად არ იფიქრებ, როგორ უნდა იმედოვნო, რომ მიიღებ მთავარ იდეებს იმის შესახებ, თუ რატომ ვარსებობთ და რას ვაკეთებთ - როგორ ვიცხოვრებთ? რელიგია მის ცენტრშია. მაშინაც კი, თუ საერთოდ უარყოფთ რელიგიას, თქვენ მაინც გარკვეული რწმენის სისტემით ცხოვრობთ, თუნდაც ეს მატერიალისტური ან ნიჰილისტური იყოს.

თუ გითხრათ ის, რისიც უნდა გჯეროდეთ, ეს, როგორც წესი, არც ისე კარგად გამოდის. ბუნებრივია აჯანყების ტენდენცია. ჩვენ გვჭირდება ეს თავისუფლება, რომ თავად გაერკვნენ.

ალბერტ აინშტაინმა თქვა ისეთი რამ, რაც ამაზე მეტყველებს:

”სინამდვილეში, არაფერია სასწაული, რომ სწავლების თანამედროვე მეთოდებმა ჯერ კიდევ არ ჩაახშეს კვლევის წმინდა ცნობისმოყვარეობა; ეს დელიკატური პატარა მცენარე, სტიმულაციის გარდა, ძირითადად თავისუფლებას საჭიროებს. ამის გარეშე ის ჩაიშლება და განადგურდება. ”

პოლ შილპი, "ალბერტ აინშტაინი: ფილოსოფოსი-მეცნიერი (1949)" ავტობიოგრაფიული ჩანაწერები ""

და ... აი კიდევ ერთი ამონარიდი შვედბორგის ნამუშევრებიდან, სამოთხე და ჯოჯოხეთი :

ერთი სიტყვით, ყველაფერი, რაც თავისუფლებაში არ შემოდის ჩვენში, არ რჩება ჩვენში, რადგან ის არ ეკუთვნის ჩვენს სიყვარულს ან ზრახვებს; და ყველაფერი, რაც არ ეკუთვნის ჩვენს სიყვარულს ან ზრახვებს, არ ეკუთვნის ჩვენს სულს. ჩვენი სულის რეალური რეალობაა სიყვარული ან ნებისყოფა - ფრაზის "სიყვარული ან ნება" გამოყენება, რადგან რაც გვიყვარს, ჩვენ ვაპირებთ. ამიტომ ჩვენ არ შეგვიძლია რეფორმირება, გარდა თავისუფლების სახელმწიფოში. (სამოთხის და ჯოჯოხეთის შესახებ598)

მ. სკოტ პეკი ამ აზრს განამტკიცებს:

არ არსებობს კარგი რელიგიური სარწმუნოება. იმისათვის, რომ ვიყოთ სასიცოცხლოდ მნიშვნელოვანი, რომლითაც საუკეთესოდ შეგვიძლია, ჩვენი რელიგია უნდა იყოს მთლიანად პიროვნული, გაყალბებული მთლიანად ჩვენი კითხვის ნიშნის ქვეშ და ეჭვი ეპარება რეალობის საკუთარ გამოცდილებაში.

მ. სკოტ პეკი - გზა, რომელიც ნაკლებად გაიარა

დაბოლოს, მოდით დავუბრუნდეთ და ვნახოთ რას ამბობს ბიბლია ამის შესახებ, ამ ორ მონაკვეთში:

ტარსიელი საული დევნიდა ქრისტიანებს - ცდილობდა გაენადგურებინა მათი რელიგიური თავისუფლება. მას ჰქონდა სასწაულებრივი მოქცევის გამოცდილება, რის გამოც მას ეწოდა პავლე, დიდი ქრისტიანი მასწავლებელი და მახარებელი. (მოციქულთა საქმე9)

შადრახი, მეშახი და აბედნეგო დევნიდნენ - ცეცხლოვან ღუმელში ჩააგდეს - საკუთარი თაყვანისმცემლობის გამო, უარყოფენ ნაბუქოდონოსორის ბრძანებულებებს. მათ გადაარჩინა ანგელოზი, რომელმაც არ დაწვეს მათ. (დანიელი3)

შეფუთვა ...

საკმაოდ ნათელია, რომ თავისუფალი სიტყვა, თავისუფალი აზროვნება და თავისუფალი რელიგია იგივე ქსოვილის ნაწილია. ისინი ადამიანურად ყოფნის დიდ ნაწილს წარმოადგენენ. ისინი კარგად არის მხარდაჭერილი ბიბლიაში. ისინი ჩვენი დროის უკეთეს მთავრობებში იყვნენ ნაქსოვი.

ჩვენ მათზე კარგად უნდა ვიზრუნოთ. ისინი ჩვენთვის აუცილებელია იმისთვის, რომ შეგვეძლოს სიმართლის სწავლა და უარი თქვას სიყალბეზე - და "შეწყვიტოთ ბოროტება, ისწავლოთ სიკეთის კეთება". (ესაია1:16)

Bibeln

 

Luke 18

Studie

    

1 And he spake a parable unto them to this end, that men ought always to pray, and not to faint;

2 Saying, There was in a city a judge, which feared not God, neither regarded man:

3 And there was a widow in that city; and she came unto him, saying, Avenge me of mine adversary.

4 And he would not for a while: but afterward he said within himself, Though I fear not God, nor regard man;

5 Yet because this widow troubleth me, I will avenge her, lest by her continual coming she weary me.

6 And the Lord said, Hear what the unjust judge saith.

7 And shall not God avenge his own elect, which cry day and night unto him, though he bear long with them?

8 I tell you that he will avenge them speedily. Nevertheless when the Son of man cometh, shall he find faith on the earth?

9 And he spake this parable unto certain which trusted in themselves that they were righteous, and despised others:

10 Two men went up into the temple to pray; the one a Pharisee, and the other a publican.

11 The Pharisee stood and prayed thus with himself, God, I thank thee, that I am not as other men are, extortioners, unjust, adulterers, or even as this publican.

12 I fast twice in the week, I give tithes of all that I possess.

13 And the publican, standing afar off, would not lift up so much as his eyes unto heaven, but smote upon his breast, saying, God be merciful to me a sinner.

14 I tell you, this man went down to his house justified rather than the other: for every one that exalteth himself shall be abased; and he that humbleth himself shall be exalted.

15 And they brought unto him also infants, that he would touch them: but when his disciples saw it, they rebuked them.

16 But Jesus called them unto him, and said, Suffer little children to come unto me, and forbid them not: for of such is the kingdom of God.

17 Verily I say unto you, Whosoever shall not receive the kingdom of God as a little child shall in no wise enter therein.

18 And a certain ruler asked him, saying, Good Master, what shall I do to inherit eternal life?

19 And Jesus said unto him, Why callest thou me good? none is good, save one, that is, God.

20 Thou knowest the commandments, Do not commit adultery, Do not kill, Do not steal, Do not bear false witness, Honour thy father and thy mother.

21 And he said, All these have I kept from my youth up.

22 Now when Jesus heard these things, he said unto him, Yet lackest thou one thing: sell all that thou hast, and distribute unto the poor, and thou shalt have treasure in heaven: and come, follow me.

23 And when he heard this, he was very sorrowful: for he was very rich.

24 And when Jesus saw that he was very sorrowful, he said, How hardly shall they that have riches enter into the kingdom of God!

25 For it is easier for a camel to go through a needle's eye, than for a rich man to enter into the kingdom of God.

26 And they that heard it said, Who then can be saved?

27 And he said, The things which are impossible with men are possible with God.

28 Then Peter said, Lo, we have left all, and followed thee.

29 And he said unto them, Verily I say unto you, There is no man that hath left house, or parents, or brethren, or wife, or children, for the kingdom of God's sake,

30 Who shall not receive manifold more in this present time, and in the world to come life everlasting.

31 Then he took unto him the twelve, and said unto them, Behold, we go up to Jerusalem, and all things that are written by the prophets concerning the Son of man shall be accomplished.

32 For he shall be delivered unto the Gentiles, and shall be mocked, and spitefully entreated, and spitted on:

33 And they shall scourge him, and put him to death: and the third day he shall rise again.

34 And they understood none of these things: and this saying was hid from them, neither knew they the things which were spoken.

35 And it came to pass, that as he was come nigh unto Jericho, a certain blind man sat by the way side begging:

36 And hearing the multitude pass by, he asked what it meant.

37 And they told him, that Jesus of Nazareth passeth by.

38 And he cried, saying, Jesus, thou Son of David, have mercy on me.

39 And they which went before rebuked him, that he should hold his peace: but he cried so much the more, Thou Son of David, have mercy on me.

40 And Jesus stood, and commanded him to be brought unto him: and when he was come near, he asked him,

41 Saying, What wilt thou that I shall do unto thee? And he said, Lord, that I may receive my sight.

42 And Jesus said unto him, Receive thy sight: thy faith hath saved thee.

43 And immediately he received his sight, and followed him, glorifying God: and all the people, when they saw it, gave praise unto God.

   

Bibeln

 

Daniel 3

Studie

    

1 Nebuchadnezzar the king made an image of gold, whose height was threescore cubits, and the breadth thereof six cubits: he set it up in the plain of Dura, in the province of Babylon.

2 Then Nebuchadnezzar the king sent to gather together the princes, the governors, and the captains, the judges, the treasurers, the counsellers, the sheriffs, and all the rulers of the provinces, to come to the dedication of the image which Nebuchadnezzar the king had set up.

3 Then the princes, the governors, and captains, the judges, the treasurers, the counsellers, the sheriffs, and all the rulers of the provinces, were gathered together unto the dedication of the image that Nebuchadnezzar the king had set up; and they stood before the image that Nebuchadnezzar had set up.

4 Then an herald cried aloud, To you it is commanded, O people, nations, and languages,

5 That at what time ye hear the sound of the cornet, flute, harp, sackbut, psaltery, dulcimer, and all kinds of musick, ye fall down and worship the golden image that Nebuchadnezzar the king hath set up:

6 And whoso falleth not down and worshippeth shall the same hour be cast into the midst of a burning fiery furnace.

7 Therefore at that time, when all the people heard the sound of the cornet, flute, harp, sackbut, psaltery, and all kinds of musick, all the people, the nations, and the languages, fell down and worshipped the golden image that Nebuchadnezzar the king had set up.

8 Wherefore at that time certain Chaldeans came near, and accused the Jews.

9 They spake and said to the king Nebuchadnezzar, O king, live for ever.

10 Thou, O king, hast made a decree, that every man that shall hear the sound of the cornet, flute, harp, sackbut, psaltery, and dulcimer, and all kinds of musick, shall fall down and worship the golden image:

11 And whoso falleth not down and worshippeth, that he should be cast into the midst of a burning fiery furnace.

12 There are certain Jews whom thou hast set over the affairs of the province of Babylon, Shadrach, Meshach, and Abed-nego; these men, O king, have not regarded thee: they serve not thy gods, nor worship the golden image which thou hast set up.

13 Then Nebuchadnezzar in his rage and fury commanded to bring Shadrach, Meshach, and Abed-nego. Then they brought these men before the king.

14 Nebuchadnezzar spake and said unto them, Is it true, O Shadrach, Meshach, and Abed-nego, do not ye serve my gods, nor worship the golden image which I have set up?

15 Now if ye be ready that at what time ye hear the sound of the cornet, flute, harp, sackbut, psaltery, and dulcimer, and all kinds of musick, ye fall down and worship the image which I have made; well: but if ye worship not, ye shall be cast the same hour into the midst of a burning fiery furnace; and who is that God that shall deliver you out of my hands?

16 Shadrach, Meshach, and Abed-nego, answered and said to the king, O Nebuchadnezzar, we are not careful to answer thee in this matter.

17 If it be so, our God whom we serve is able to deliver us from the burning fiery furnace, and he will deliver us out of thine hand, O king.

18 But if not, be it known unto thee, O king, that we will not serve thy gods, nor worship the golden image which thou hast set up.

19 Then was Nebuchadnezzar full of fury, and the form of his visage was changed against Shadrach, Meshach, and Abed-nego: therefore he spake, and commanded that they should heat the furnace one seven times more than it was wont to be heated.

20 And he commanded the most mighty men that were in his army to bind Shadrach, Meshach, and Abed-nego, and to cast them into the burning fiery furnace.

21 Then these men were bound in their coats, their hosen, and their hats, and their other garments, and were cast into the midst of the burning fiery furnace.

22 Therefore because the king's commandment was urgent, and the furnace exceeding hot, the flame of the fire slew those men that took up Shadrach, Meshach, and Abed-nego.

23 And these three men, Shadrach, Meshach, and Abed-nego, fell down bound into the midst of the burning fiery furnace.

24 Then Nebuchadnezzar the king was astonied, and rose up in haste, and spake, and said unto his counsellers, Did not we cast three men bound into the midst of the fire? They answered and said unto the king, True, O king.

25 He answered and said, Lo, I see four men loose, walking in the midst of the fire, and they have no hurt; and the form of the fourth is like the Son of God.

26 Then Nebuchadnezzar came near to the mouth of the burning fiery furnace, and spake, and said, Shadrach, Meshach, and Abed-nego, ye servants of the most high God, come forth, and come hither. Then Shadrach, Meshach, and Abed-nego, came forth of the midst of the fire.

27 And the princes, governors, and captains, and the king's counsellers, being gathered together, saw these men, upon whose bodies the fire had no power, nor was an hair of their head singed, neither were their coats changed, nor the smell of fire had passed on them.

28 Then Nebuchadnezzar spake, and said, Blessed be the God of Shadrach, Meshach, and Abed-nego, who hath sent his angel, and delivered his servants that trusted in him, and have changed the king's word, and yielded their bodies, that they might not serve nor worship any god, except their own God.

29 Therefore I make a decree, That every people, nation, and language, which speak any thing amiss against the God of Shadrach, Meshach, and Abed-nego, shall be cut in pieces, and their houses shall be made a dunghill: because there is no other God that can deliver after this sort.

30 Then the king promoted Shadrach, Meshach, and Abed-nego, in the province of Babylon.

   

©2024 New Christian Bible Study Corporation. All rights reserved. Printed from newchristianbiblestudy.org