"En toen zij naderbij kwamen, zag Hij de stad en weende erover, zeggende: "Indien gij hadt geweten, ook gij, vooral in dezen uwen dag, de dingen, die tot uw vrede behoren! Maar nu zijn ze voor uw ogen verborgen.'" (Lucas 19:41,42 ).

"'Dochters van Jeruzalem, weent niet om Mij, maar weent om uzelf en om uw kinderen.... Want als zij deze dingen doen in het groene hout, wat zal er dan gedaan worden in het droge?" ( Lucas 23:28,31).

Jezus weende over Jeruzalem. De vrouwen weenden over Hem, en Hij zei hen te wenen voor zichzelf en voor hun kinderen. Verdriet op een moment van triomf, verdriet op een moment van verlatenheid.

Er zit ironie in het verhaal van Palmzondag, want over de vreugde hangt de schaduw van het verraad, het proces en de kruisiging. Was de woedende menigte die om Zijn kruisiging riep dezelfde menigte die Hem vijf dagen eerder als Koning bejubelde? Waarom reed de Heer in triomf, wetende wat er zeker zou gebeuren? Hij deed dat om aan te kondigen dat Hij, de Goddelijke waarheid uit het Goddelijk goede, over alle dingen zou heersen; om ons een beeld te geven dat voor altijd zal blijven staan van Zijn majesteit. En dan laten de gebeurtenissen van Gethsemane en Golgotha ons de aard van die majesteit kennen - dat inderdaad Zijn koninkrijk niet van deze wereld is.

Kunnen we ons het tafereel op Palmzondag voorstellen? De scharen jubelden en juichten, en toen zagen zij hun Koning wenen. Dit was niet een kort moment, maar een aanhoudend wenen, waardoor de schrijver van het evangelie het hoorde. Was hun geroep weggeëbd toen zij Zijn verdriet aanschouwden, verwonderden zij zich toen Hij onheil over de stad uitsprak waarin zij woonden? "Uw vijanden zullen een wal om u heen bouwen, u omsingelen en u aan alle kanten insluiten, en u en uw kinderen met u, met de grond gelijk maken; en zij zullen in u geen steen op een andere laten staan, omdat u de tijd van uw bezoeking niet hebt geweten." Toen, misschien, toen Hij verder reed, werd het gejuich hervat, en de vreemde woorden werden vergeten.

Er is nog een andere ironie, want het volk riep dat de vrede was gekomen. "Gezegend is de Koning die komt in de naam van de Heer! Vrede in de hemel en heerlijkheid in de hoogste!" En toen Jezus weende, zeide Hij tot de stad: "Indien gij hadt geweten, gij ook, vooral in dezen uwen dag, welke dingen u vrede schenken! Maar nu zijn ze verborgen voor uw ogen."

Dit grootse panorama spreekt over de wereld binnenin ieder mens. Het is in onze geest, in de geestelijke zin van het woord, dat Jezus in triomf rondrijdt. Wanneer wij het wonder van Zijn waarheid zien, haar macht over alle dingen voelen, kronen wij Hem. Alle gebeurtenissen van Palmzondag vertellen over die momenten waarop wij erkennen dat de Heer, de zichtbare God, onze geest regeert door het Woord dat in ons is. Het is een tijd van grote blijdschap. Net als de scharen op Palmzondag voelen wij dat dit visioen al het kwade zal wegvagen, en dat de Heer gemakkelijk in ons zal heersen als onze Koning en onze God.

Zulke gelukkige tijden komen tot ons, en wij kunnen ons erin verheugen, en onze Heer en Koning met gejubel begroeten. "Vrede in de hemel, en heerlijkheid in de hoogste! Vrede komt door verbondenheid met de Heer die wij hebben gezien (Apocalyps Uitgelegd 369:9, 11). Toch weet de Heer zelf dat er gevechten komen van hen die geen vrede kennen. Ook daarvoor waarschuwt Hij ons in zijn Woord. In het natuurlijke Jeruzalem van de dagen des Heren hadden de heersers valsheid gebruikt om de waarheid te vernietigen, en zij brachten veel verdriet over de christenen. In het geestelijke Jeruzalem in onze gedachten zijn er valse waarden die de vrede willen vernietigen. Voordat we in de hemel komen zal er een strijd zijn tussen onze visie op de Heer en onze eigenliefde die de waarheid zal misbruiken om dat te laten gebeuren.

Daarom weende de Heer, daar op de Olijfberg, terwijl Hij neerkeek op de stad. Zijn wenen was een teken van barmhartigheid, want Hij treurt over de toestanden in ons die ons zullen kwetsen en die tegen onze vrede zijn. (Hemelse Verborgenheden 5480; Apocalyps Uitgelegd 365 [9]; cf. 365:11, 340). Toch is Zijn verdriet een actieve kracht, het is barmhartigheid, die werkt om die toestanden uit de weg te ruimen. Jezus beloofde dat Jeruzalem volkomen verwoest zou worden - geen enkele steen zou blijven staan. Het is waar dat het natuurlijke Jeruzalem met de grond gelijk gemaakt werd, maar dat is niet wat Hij bedoelde. Hij belooft ons - zelfs als Hij ons waarschuwt voor de komende strijd - dat Hij zal zegevieren, en dat ons Jeruzalem - onze excuses om kwaad te doen - geen stand zal houden. Zij zullen door Zijn Woord worden gedecimeerd. (Cf. Arcana Coelestia 6588 [5]; Apocalyps Uitgelegd 365 [9]).

Hij weende uit barmhartigheid, en Hij beloofde een einde aan het wenen, want "Zijn tedere barmhartigheden zijn over al Zijn werken".

Op Goede Vrijdag was er zeker reden tot wenen. Stel je deze scène voor: De vrouwen liepen weeklagend achter het kruis aan. Jezus moet hebben gebloed van de zweepslagen, en littekens van de doornenkroon. Hij was omringd door mensen die ervan genoten iemand te zien sterven. Zij die Hem hun vijand noemden waren tevreden dat zij gewonnen hadden.

Zijn volgelingen waren troosteloos. Nooit hadden zij zich kunnen voorstellen dat de droom die Hij had gekoesterd zo zou eindigen, of dat de Leider die zij liefhadden zo vreselijk zou worden behandeld. Zij voelden met Hem mee in wat zij zeker wisten dat Zijn lijden was. Zij weenden voor Hem.

Toen verstomde misschien de menigte die Hem beledigde, toen Hij zich tot de treurenden wendde. Uit Zijn oneindige liefde sprak Hij. "Dochters van Jeruzalem, weent niet om Mij, maar weent om uzelf en om uw kinderen." Hij dacht niet aan zijn naderende doodsstrijd, Hij treurde om hen die Hij liefhad. Hij zou triomferen. Het was over hen dat het lijden zou komen. Welk duidelijker beeld kunnen wij hebben van het doel dat onze God op aarde bracht dan deze zin? Hij kwam omdat slechte mensen en slechte gevoelens ellende brengen aan Zijn kinderen. Hij kwam om hun vreugde te geven na hun geween, om hun troost en hoop te geven, en tenslotte om hun de zekerheid te geven dat er geen dood meer zou zijn, noch verdriet noch gehuil.

De vrouwen van die tijd hadden inderdaad te maken met lichamelijk leed. Het is hartverscheurend te horen over de vervolgingen van de christenen, te denken aan mensen die gedood worden omdat zij hun God aanbidden; aan kinderen die van hen worden afgenomen, aan goede mensen die onderworpen zijn aan de barmhartigheid van hen die geen barmhartigheid kennen. Het moet de Heer wel gelijk gegeven hebben toen hij zei dat het beter was geweest als zij nooit kinderen hadden gebaard die zo zouden lijden voor hun geloof. "Want waarlijk, de dagen komen, waarin zij zullen zeggen: Zalig zijn de onvruchtbaren, de baarmoeders die nooit gebaard hebben, en de borsten die nooit gebaard hebben!

Maar de werkelijke reden dat de Heer naar de aarde kwam, was dat er binnen de fysieke wreedheid een veel grotere pijn schuilt. Er zijn genoeg mensen op deze aarde die er niet aan zouden denken om iemand anders te vermoorden, maar die er regelmatig plezier in hebben om iets veel kostbaarders weg te nemen - zijn vermogen om zijn Heer te volgen.

Daarom sprak de Heer die woorden: "Weent niet om Mij, maar weent om uzelf en om uw kinderen." De dochters van Jeruzalem vertegenwoordigen de zachte liefde van de waarheid met oprechte mensen over de hele wereld. Hun kinderen zijn de naastenliefde en het geloof dat voortkomt uit de liefde voor de waarheid. Dit zijn de slachtoffers van het kwaad, vooral wanneer het een kerk teistert. Dit zijn de dingen die inwendig geween veroorzaken, een droefheid van de geest die des te verwoestender is omdat zij zwijgt.

"Dochters van Jeruzalem", noemde Hij hen. Onze onschuldige liefde voor de waarheid groeit samen met onze rechtvaardiging om egoïstisch te zijn. In feite wordt zij geregeerd door zelfrechtvaardiging, zoals de dochters van Jeruzalem werden geregeerd door een corrupte kerk. Toen deze vrouwen probeerden los te breken van de Joodse kerk werden zij vervolgd. Wanneer onze onschuldige liefde voor de waarheid ons ertoe wil brengen de Heer te volgen, ondergaan wij verzoekingen in onze geest. De helen staan op en verleiden ons met alle zelfzuchtige en boze verlokkingen die wij ooit hebben gehad, en wij wenen inderdaad voor onszelf.

Ziet u, het is niet de waarheid zelf die lijdt! "Weent niet om Mij," zei Jezus. De waarheid is almachtig. Het is onze liefde voor die waarheid die wordt beproefd. Het zijn onze naastenliefde en ons geloof - de kinderen van die liefde - die lijden.

"Want waarlijk, de dagen komen, waarin zij zullen zeggen: Zalig de onvruchtbaren, de baarmoeders die nooit gebaard hebben en de borsten die nooit gebaard hebben." Lijkt het ons soms niet dat de mensen die geen waarheden hebben, die geen idealen hebben, degenen zijn die gelukkig zijn? In feite is dit een profetie dat zij die buiten de Kerk zijn en haar opnieuw vinden, het gemakkelijker zullen hebben dan zij die de valsheden van het leven in de strijd brengen.

Op Palmzondag, toen Jezus weende, zei Hij dat Jeruzalem verwoest zou worden. Zoals ik heb gezegd, beloofde Hij in feite de vernietiging van het kwaad in ons. Op Goede Vrijdag gaf Hij dezelfde verzekering: "Dan zullen zij beginnen te zeggen tegen de bergen: "Val op ons!" en tegen de heuvelen: "Bedek ons!" Deze ogenschijnlijk harde woorden zijn die van troost, want zij beloven dat naarmate de waarheid van de Heer in ons triomfeert, de hemel dichterbij zal komen. Als dat gebeurt zullen de hellen die ons verleiden de aanwezigheid van de hemel niet kunnen verdragen, en zich bedekken en verbergen.

"Want indien zij deze dingen doen in het groene hout, wat zal er dan gedaan worden in het droge?" De toehoorders wisten wat dat betekende: als zij, toen Hij onder hen was, Zijn waarheid verwierpen, wat zullen zij dan doen als de herinnering aan Zijn tegenwoordigheid en Zijn wonderen zijn opgedroogd? In de inwendige zin is het groene hout waarheid die nog leeft vanuit een liefde ervoor. Zelfs wanneer we de idealen van het Woord zien, zullen we worstelen met verleiding. Maar wanneer dat hout uitdroogt, wanneer we het leven en de kracht van de waarheid niet meer kunnen gewaarworden, wordt de strijd heel wat moeilijker.

In deze beide beelden - Zijn wenen op Palmzondag, Zijn droevige waarschuwing aan de vrouwen om te wenen voor zichzelf en voor hun kinderen - bereidt de Heer ons voor om te strijden voor wat wij geloven. Hoe bereidt Hij ons voor? Door ons te verzekeren, niet alleen van de komende beproevingen, maar ook van de zekerheid van overwinning, nu Hij Zijn macht heeft geopenbaard. Er is zo'n wonder, zo'n hoop op eeuwig geluk in de ware Christelijke godsdienst. Maar geen liefde die de moeite waard is, zal ooit de onze zijn om te behouden, totdat zij haar uitdagingen heeft doorstaan. Er moet een tijd van wenen zijn: onze barmhartige Heer die weent over onze worstelingen en ons kracht geeft uit barmhartigheid; onze dromen en hoop die weenen als we vrezen dat ze verloren zijn. Door de beproeving heen geven wij uiting aan onze toewijding aan onze dromen, en Hij bevrijdt ons.

Minder dan vierentwintig uur voor Zijn arrestatie sprak de Heer opnieuw over wenen. Bij het Laatste Avondmaal zei Hij: "Voorwaar, Ik zeg u dat gij zult wenen en weeklagen, maar de wereld zal zich verblijden." Maar daar liet Hij het niet bij. "En gij zult bedroefd zijn, maar uw smart zal in vreugde veranderd worden. Een vrouw, wanneer zij in barensweeën is, heeft verdriet, omdat haar uur gekomen is; maar zodra zij het kind gebaard heeft, herinnert zij zich de smart niet meer, want zij is blij dat er een mens op de wereld is gekomen. Daarom hebt gij nu droefheid; maar Ik zal u wederzien en uw hart zal zich verblijden, en uw vreugde zal niemand u ontnemen."

Toen Hij gekruisigd was en weer opstond, moeten zij gedacht hebben dat nu Zijn woorden vervuld waren. Nu hadden zij de vreugde gevonden die niemand hun kon ontnemen. Misschien dachten zij hetzelfde toen zij leden door de handen van vervolgers en vreugde vonden bij medechristenen. En tenslotte, toen zij hun particuliere strijd gestreden hadden, en vanuit Zijn kracht de vijand van binnen hadden overwonnen, wisten zij wat Hij werkelijk bedoelde.

"Jezus weende over de stad." "Weent voor uzelf en voor uw kinderen." Onze liefde voor de waarheid zal bedreigd worden en daarmee onze hoop op waar geloof en ware naastenliefde. Het was met dat doel dat Hij in de wereld kwam en in triomf reed en dronk van de beker van verwerping en schijndood - om onze droefheid in vreugde te kunnen veranderen. Daarom kon Hij ook zeggen: "In de wereld zult gij verdrukking hebben, maar weest blijde, Ik heb de wereld overwonnen." Amen.

(Referenser: Lucas 19:29-44, 23:24-38)

2781. 'And saddled [his] ass' means the natural man which He prepared. This is clear from the meaning of 'an ass', dealt with below. In man there are things of the will and there are those of the understanding; with the former go those things which spring from good, with the latter those which spring from truth. There are various kinds of animals, by which things of the will springing from good are meant, such as lambs, sheep, goats, she-goats, young bulls, and oxen, see 1823, 2179, 2180; and there are also those by which are meant things of the understanding springing from truth, namely horses, mules, wild asses, camels, and asses, in addition to birds. 'A horse' means the understanding part of the mind, as has been shown above in 2761, 2762; 'a wild ass' means rational truth separated from good, see 1949; and 'a camel' means factual knowledge in general, and 'an ass' factual knowledge in particular, see 1486.

[2] There are two elements which constitute the natural degree of man's mind, or what amounts to the same, the natural man - natural good and natural truth. Natural good is the delight that flows forth from charity and faith, natural truth is knowledge of these. That natural truth is what is meant by 'an ass', and rational truth by 'a mule', becomes clear from the following places:In Isaiah,

A prophecy of the beasts of the south. In the land of distress and repression are the lion and the tiger, and from them come the viper and the flying fiery-serpent. They will bear their riches on the shoulders of young asses, and their treasures on the humps of camels - on a people [who] will not be any use [to them]; for the Egyptians will help in vain and to no advantage. Isaiah 30:6-7.

The expression 'the beasts of the south' is used of those who possess cognitions of good and truth but who make them matters of knowledge, not of life. In reference to those beasts it is said that those people 'bear their riches on the shoulders of young asses, and their treasures on the humps of camels', for the reason that 'young asses' means facts in particular, and 'camels' facts in general. 'The Egyptians', of whom it is said that they will help in vain and to no advantage, means knowledge, see 1164, 1165, 1186. It is evident to anyone that this prophecy has an internal sense and that without this it is understood by nobody, for without the internal sense no one can know what 'the prophecy of the beasts of the south' is, or what 'the lion and the tiger', or what 'the viper and the flying fiery-serpent', or what is meant by the words that 'those beasts were to bear their riches on the shoulders of young asses, and their treasures on the humps of camels', or why the assertion immediately follows that 'the Egyptians will help in vain and to no advantage'. 'Ass' is used with a like meaning in Israel's prophecy concerning Issachar, in Moses,

Issachar is a bony ass lying down between burdens. Genesis 49:14.

[3] In Zechariah,

This will be the plague with which Jehovah will smite all the peoples that wage war against Jerusalem. It will be a plague of the horse, the mule, the camel, and the ass, and every beast. Zechariah 14:12, 15.

'The horse, the mule, the camel, and the ass' means things of the understanding residing in man which will suffer from the plague. This is clear from every single detail before and after those verses, for the subject there is the plagues which are to precede the Last Judgement or. Close of the Age and to which John makes much reference in Revelation, as do the rest of the Prophets in various places. Those who are going to wage war at that time against Jerusalem, that is, against the Lord's spiritual Church and its truths, are meant by those animals. It will be the things of the understanding that will suffer from such plagues

[4] In Isaiah,

Blessed are you who sow beside all waters, who send forth the foot of the ox and the ass. Isaiah 32:20.

'Sowing beside all waters' stands for those who allow themselves to be taught spiritual things - 'waters' meaning spiritual things and so things that constitute an understanding of truth, see 680, 739, 2702. 'Who send forth the foot of the ox and the ass' stands for natural things that are to be of service, 'ox' meaning the natural as regards good, 2180, 2566, 'ass' the natural as regards truth.

[5] In Moses,

Binding his young ass to the vine and the foal ¹ of his she-ass to the choice vine. He washes his vesture in wine and his cloak in the blood of grapes. Genesis 49:11.

This is the prophecy of Jacob, by then Israel, concerning the Lord. 'The vine' and 'the choice vine' stand for the spiritual Church, external and internal, 1069. 'Young ass' stands for natural truth, 'the foal of a she-ass' for rational truth. The reason 'the foal of a she-ass' means rational truth is that 'a she ass' means the affection for natural truth, 1486, while her foal means rational truth, see 1895, 1896, 1902, 1910.

[6] In former times a judge used to ride on a she-ass and his sons on young asses, the reason being that judges represented the goods of the Church and their sons truths derived from those goods. A king however used to ride on a she-mule and his sons on mules, the reason being that kings and their sons represented the truths of the Church, see 1672, 1728, 2015, 2069. The fact that a judge rode on a she-ass is clear in the Book of Judges,

My heart goes out to the law-givers of Israel offering themselves willingly among the people. Bless Jehovah, you who ride on white she-asses, you who sit on Middin. ² Judges 5:9-10.

The fact that judges' sons rode on young asses,

Jair the judge over Israel had thirty sons who rode on thirty young asses. Judges 10:3-4.

And elsewhere in the same book,

Abdon the judge of Israel had forty sons and thirty grandsons who rode on seventy young asses. Judges 12:14.

David said to them, Take with you the servants of your lord and cause Solomon my son to ride on the she-mule which is mine. And they caused Solomon to ride on King David's she-mule. And Zadok the priest and Nathan the prophet anointed him king in Gihon. 1 Kings 1:33, 38, 44-45.

The fact that the king's sons rode on mules,

All King David's sons arose, and they rode each on his mule and fled because of Absalom. 2 Samuel 13:29.

[7] From all this it is evident that riding on a she-ass indicated the judge, and riding on a she-mule the king; riding on a young ass indicated the judge's sons, and doing so on a mule the king's sons. They indicated these personages because, as has been stated, 'a she-ass' represented and meant the affection for natural good and truth, 'a she-mule' the affection for rational truth, 'an ass or young ass' natural truth itself, and 'a mule' as well as 'the foal of a she-ass' rational truth. This shows what is meant by the prophetical words that refer to the Lord, in Zechariah,

Exult, O daughter of Zion! Rejoice, O daughter of Jerusalem! Behold, your King will come to you. He is just and having salvation, humble and riding on an ass, and on a young ass, the foal of she-asses. His dominion will be from sea to sea, and from the River to the ends of the earth. Zechariah 9:9-10.

The fact that the Lord wished to ride on these when He was about to enter Jerusalem is well known from the Gospels. The event is referred to in Matthew as follows,

Jesus sent two disciples, saying to them, Go into the village opposite you, and immediately you will find a she-ass tied, and a colt with her; untie them and bring them to Me. This took place to fulfil what was spoken by the prophet saying, Tell the daughter of Zion, Behold, your King is coming to you, meek seated on a she-ass, and on a colt, the foal of a beast of burden. And they brought the she-ass and the colt and laid their garments on them and set Him on them. Matthew 21:2, 4-5, 7.

[8] 'Riding on an ass' served to indicate that the natural was subordinate, and 'riding on a colt, the foal of a she-ass' that the rational was so; for 'the foal of a she-ass' is similar in meaning to 'a mule', as has been shown above, where Genesis 49:11 is referred to. ³ From this - the spiritual meaning of these animals - and because it was the right of the supreme judge and of the king to ride on them, and at the same time so that He might fulfil the representatives of the Church, the Lord was pleased to ride in this way. His doing so is described in John as follows,

The next day a great crowd who had come to the feast, when they heard that Jesus was coming to Jerusalem, took branches of palm trees, and went to meet Him, and cried, Hosanna! Blessed is He who comes in the name of the Lord, even the King of Israel! Jesus found a young ass and sat on it, as it is written, Fear not, daughter of Zion; behold, your King is coming, sitting on a she-ass's colt! These things however His disciples had not understood at first, but when Jesus was glorified, then they remembered that these things had been written of Him, and that they had done these things for Him. John 12:12-16; Mark 11:1-12; Luke 19:28-41.

[9] From an this it may now be clear that every single thing in the Church of that period was representative of the Lord, and consequently of the celestial and spiritual things that are in His kingdom; even the she-ass and the colt of the she-ass were so, which represented the natural man as regards good and truth. The reason for the representation was that the natural man ought to serve the rational, and the rational to serve the spiritual; but the spiritual ought to serve the celestial, and the celestial to serve the Lord. This is the order in which one is subordinated to another.

[10] Because 'an ox and an ass' meant the natural man as regards good and truth many laws were therefore laid down in which oxen and asses are mentioned. At first glance these laws do not seem to be worthy of mention in the Divine Word, but when they are interpreted as to their internal sense, that which is spiritual and of great importance is seen within these laws, such as the following laws in Moses,

If anyone opens a pit, or if anyone digs a pit and does not cover it, and an ox or an ass falls into it, the owner of the pit shall recompense its owner with silver, and the dead animal shall be his. Exodus 21:33-34.

If you meet your enemy's ox or his ass going astray you shall certainly lead it back to him. If you see the ass of one who hates you lying under its burden, and you are disinclined to remove it, you shall certainly help to remove it from it. Exodus 23:4-5; Deuteronomy 22:1, 3.

You shall not see your brother's ass or ox falling down in the road and hide yourself from them; you shall certainly help to lift them. Deuteronomy 22:4.

You shall not plough with an ox and an ass together. You shall not wear mingled material made of wool and linen together. Deuteronomy 22:10-11.

Six days you shall do your works, and on the seventh day you shall rest, in order that your ox and your ass may rest, and the son of your woman servant, and the settler. Exodus 23:12.

Here 'ox and ass' in the spiritual sense means nothing other than natural good and truth.

Fotnoter: