Bibeln

 

Αριθμοί 10

Studie

   

1 Και ελαλησε Κυριος προς τον Μωυσην, λεγων,

2 Καμε εις σεαυτον δυο σαλπιγγας αργυρας· σφυρηλατους θελεις καμει αυτας, και θελουσιν εισθαι εις σε δια να συγκαλης την συναγωγην, και να βαλλης εις κινησιν τα στρατοπεδα.

3 Και οταν σαλπιζωσι δι' αυτων, πασα η συναγωγη θελει συναθροιζεσθαι προς σε εις την θυραν της σκηνης του μαρτυριου.

4 Εαν δε σαλπισωσι δια μιας μονης, τοτε θελουσι συναθροιζεσθαι προς σε οι αρχοντες, οι αρχηγοι των χιλιαδων του Ισραηλ.

5 Και οταν σαλπιζητε αλαλαγμον, τοτε θελουσι σηκονεσθαι τα στρατοπεδα τα εστρατοπεδευμενα προς ανατολας.

6 Και οταν σαλπιζητε αλαλαγμον δευτερον, τοτε θελουσι σηκονεσθαι τα στρατοπεδα τα εστρατοπεδευμενα προς νοτον· θελουσι σαλπιζει αλαλαγμον δια να σηκωθωσι.

7 Οταν δε συγκαληται η συναγωγη, θελετε σαλπιζει, ουχι ομως αλαλαγμον.

8 Και οι υιοι του Ααρων, οι ιερεις, θελουσι σαλπιζει δια των σαλπιγγων· και ταυτα θελουσιν εισθαι εις εσας νομιμον αιωνιον εις τας γενεας σας.

9 Και εαν εξελθητε εις μαχην εν τη γη υμων κατα του εχθρου του πολεμουντος εναντιον υμων, τοτε θελετε σαλπιζει αλαλαγμον δια των σαλπιγγων και θελετε ελθει εις ενθυμησιν ενωπιον Κυριου του Θεου υμων και θελετε διασωθη εκ των εχθρων υμων.

10 Και εις τας ημερας της ευφροσυνης υμων και εις τας εορτας υμων, και εις τας νεομηνιας υμων θελετε σαλπιζει δια των σαλπιγγων επι των ολοκαυτωματων υμων και επι των θυσιων των ειρηνικων προσφορων υμων, και θελουσιν εισθαι εις υμας προς ενθυμησιν ενωπιον του Θεου υμων. Εγω ειμαι Κυριος ο Θεος υμων.

11 Και την εικοστην του δευτερου μηνος του δευτερου ετους ανεβη η νεφελη απο της σκηνης του μαρτυριου.

12 Και εσηκωθησαν οι υιοι Ισραηλ κατα την ταξιν της οδοιποριας αυτων απο της ερημου Σινα, και εσταθη η νεφελη εν τη ερημω Φαραν.

13 Και εσηκωθησαν πρωτον, καθως προσεταξε Κυριος δια χειρος του Μωυσεως.

14 Και πρωτη εσηκωθη η σημαια του στρατοπεδου των υιων Ιουδα, κατα τα ταγματα αυτων, και επι του στρατευματος αυτου ητο Ναασσων ο υιος του Αμμιναδαβ.

15 Και επι του στρατευματος της φυλης των υιων Ισσαχαρ ητο Ναθαναηλ ο υιος του Σουαρ.

16 Και επι του στρατευματος της φυλης των υιων Ζαβουλων, Ελιαβ ο υιος του Χαιλων.

17 Και κατεβιβασαν την σκηνην· και οι υιοι Γηρσων και οι υιοι Μεραρι εσηκωθησαν, βασταζοντες την σκηνην.

18 Επειτα εσηκωθη σημαια του στρατοπεδου του Ρουβην κατα τα ταγματα αυτων, και επι του στρατευματος αυτου ητο Ελισουρ ο υιος του Σεδιουρ.

19 Και επι του στρατευματος της φυλης των υιων Συμεων ητο Σελουμιηλ ο υιος του Σουρισαδαι.

20 Και επι του στρατευματος της φυλης των υιων Γαδ ητο Ελιασαφ ο υιος του Δεουηλ.

21 Και οι Κααθιται εσηκωθησαν, βασταζοντες τα αγια, και οι αλλοι εστηνον την σκηνην εωσου αυτοι φθασωσι.

22 Επειτα εσηκωθη η σημαια του στρατοπεδου των υιων Εφραιμ, κατα τα ταγματα αυτων, και επι του στρατευματος αυτου ητο Ελισαμα ο υιος του Αμμιουδ.

23 Και επι του στρατευματος της φυλης των υιων Μανασση ητο Γαμαλιηλ ο υιος του Φεδασσουρ.

24 Και επι του στρατευματος της φυλης των υιων Βενιαμιν ητο Αβειδαν ο υιος του Γιδεωνι.

25 Επειτα εσηκωθη η σημαια του στρατοπεδου των υιων Δαν κατοπιν παντων των στρατοπεδων κατα τα ταγματα αυτων, και επι του στρατευματος αυτου ητο Αχιεζερ ο υιος του Αμμισαδαι.

26 Και επι του στρατευματος της φυλης των υιων Ασηρ ητο Φαγαιηλ ο υιος του Οχραν.

27 Και επι του στρατευματος της φυλης των υιων Νεφθαλι ητο Αχιρα ο υιος του Αιναν.

28 Ουτως εγινετο η οδοιπορια των υιων Ισραηλ κατα τα ταγματα αυτων, οτε εσηκονοντο.

29 Και ειπεν ο Μωυσης προς τον Οβαβ, υιον του Ραγουηλ του Μαδιανιτου, πενθερου του Μωυσεως, Ημεις υπαγομεν εις τον τοπον περι του οποιου ειπεν ο Κυριος, Τουτον θελω δωσει εις εσας· ελθε μεθ' ημων και θελομεν σε αγαθοποιησει επειδη ο Κυριος ελαλησεν αγαθα περι του Ισραηλ.

30 Και ειπε προς αυτον, δεν θελω ελθει αλλα θελω επιστρεψει εις την γην μου και εις την γενεαν μου.

31 Και ειπε, Μη μας αφησης, παρακαλω, επειδη συ γνωριζεις που πρεπει να στρατοπεδευωμεν εν τη ερημω και θελεις εισθαι εις ημας αντι οφθαλμων·

32 και εαν ελθης μεθ' ημων, τα αγαθα εκεινα, τα οποια θελει καμει εις ημας ο Κυριος, τα αυτα θελομεν καμει και ημεις εις σε.

33 Και ωδοιπορησαν απο του ορους του Κυριου οδον τριων ημερων· και η κιβωτος της διαθηκης του Κυριου προεπορευετο εμπροσθεν αυτων οδον τριων ημερων, δια να ζητηση τοπον αναπαυσεως δι' αυτους.

34 Και η νεφελη του Κυριου ητο επανωθεν αυτων την ημεραν, οτε εσηκονοντο απο του στρατοπεδου.

35 Και οτε εσηκονετο η κιβωτος, ελεγεν ο Μωυσης, Αναστα, Κυριε, και διασκορπισθητωσαν οι εχθροι σου και φυγετωσαν οι μισουντες σε απο προσωπου σου.

36 Και οτε ανεπαυετο, ελεγεν, Επιστρεψον, Κυριε, εις τας χιλιαδας των μυριαδων του Ισραηλ.

   

Från Swedenborgs verk

 

Arcana Coelestia #8137

Studera detta avsnitt

  
/ 10837  
  

8137. 'And I will be glorified' means that they were about to see a Divine feat, accomplished by the Lord's Divine Human, in the dispersion of falsity. This is clear from the meaning of 'being glorified', when it refers to Jehovah or the Lord, as a Divine feat, here a Divine feat accomplished by His Divine Human. For through His coming into the world, assuming the Human, and making it Divine the Lord cast into the hells all evils and falsities, restored the heavens to order, and also delivered from damnation those belonging to the spiritual Church, see 6854, 6914, 7091, 7828, 7932, 8018. These things are meant generally by 'being glorified'; but at this point the meaning is that those who molested the upright were to be cast into hell, where they would be engulfed by falsities as if by the waters of the sea. And this would take place as a Divine feat, accomplished simply by the Lord's presence.

[2] So that the nature of all this may become known, the matter will be explained further. The number of the hells is as great as that of the genera and species of evils. Every hell is separated from the next as if by mists, clouds, or waters. In the next life evils and falsities appear before the eyes of spirits as mists and clouds, and also as waters. The falsities arising from evils of those who belonged to the spiritual Church and led an evil life appear as waters, while the falsities arising from evils of those who belonged to the celestial Church appear as mists. The inhabitants of the hells appear engulfed by such waters or mists, though everywhere the amount and nature of them, the thickness and thinness, the murkiness and dimness varies as determined by each genus and species of falsity arising from evil. The hell inhabited by those who were governed by faith separated from charity and led a life of evil is engulfed as if by waters of the sea. The falsities arising from evil, it is true, do not appear as waters to its inhabitants, only to those looking on from outside. Above that sea they are engulfed in are the adulterers' hells. The reason why they are above it is that in the internal sense adulteries are adulterations of good and consequent perversions of truth, thus evils from which stem falsities opposed to the truths and forms of the good of faith, 2466, 2729, 3399. This kind of falsities exists with those in the hell below, who led a life contrary to the Church's truth and considered its good to be of no importance whatever. And because they considered it to be of no importance they also adulterated and perverted everything the Word states about good, that is, about charity towards the neighbour and love to God.

[3] As regards 'being glorified in Pharaoh and in his army', this implies here their submersion into that hell and their engulfment by waters like those of the sea, simply at the presence of the Lord, as has been stated above. The evil flee from the Lord's presence, that is, from the presence of the goodness and truth that spring from Him; for at their mere approach the evil feel terrified and tormented, and also as a result of the presence of that goodness and truth they are engulfed by their own evils and falsities, because these now burst out from them. They envelop the evil and are interposed to prevent the Divine from flowing into them, as a consequence of which they would suffer torment. This Divine feat is the meaning here of 'being glorified in Pharaoh and in his army'. The reason why the feat is accomplished by the Lord's Divine Human is, as stated above, that through His Coming into the world, assuming the Human and making it Divine the Lord cast all falsities and evils into hell, restored to order truths and forms of good in the heavens, and delivered from damnation those belonging to the spiritual Church.

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Society for the permission to use this translation.