¹ Ειπε δε ο Δαβιδ εν τη καρδια αυτου, Θελω βεβαιως απολεσθη μιαν ημεραν δια χειρος του Σαουλ· δεν ειναι τι καλητερον δι' εμε, παρα να διασωθω ταχεως εις την γην των Φιλισταιων· τοτε απ' εμου ο Σαουλ απελπισθεις, θελει παραιτηθη απο του να με ζητη πλεον εις παντα τα ορια του Ισραηλ· ουτω θελω σωθη εκ της χειρος αυτου.

² Και εσηκωθη ο Δαβιδ και διεβη, αυτος και οι εξακοσιοι ανδρες οι μετ' αυτου, προς τον Αγχους υιον του Μαωχ, βασιλεα της Γαθ.

³ Και εκαθησεν ο Δαβιδ μετα του Αγχους εν Γαθ, αυτος και οι ανδρες αυτου, εκαστος μετα της οικογενειας αυτου, και ο Δαβιδ μετα των δυο γυναικων αυτου, Αχινοαμ της Ιεζραηλιτιδος και Αβιγαιας της Καρμηλιτιδος γυναικος του Ναβαλ.

⁴ Ανηγγελθη δε προς τον Σαουλ οτι εφυγεν ο Δαβιδ εις Γαθ. οθεν δεν εζητησε πλεον αυτον.

⁵ Και ειπεν ο Δαβιδ προς τον Αγχους, Εαν ευρηκα τωρα χαριν εις τους οφθαλμους σου, ας μοι δοθη τοπος εις τινα των πολεων της εξοχης, δια να καθησω εκει· διοτι πως να καθηται ο δουλος σου μετα σου εν τη βασιλευουση πολει;

⁶ Και εδωκεν εις αυτον ο Αγχους την Σικλαγ κατ' εκεινην την ημεραν· δια τουτο η Σικλαγ εμεινεν εις τους βασιλεις του Ιουδα μεχρι της σημερον.

⁷ Ο δε αριθμος των ημερων, τας οποιας ο Δαβιδ εκαθησεν εν τη γη των Φιλισταιων, εγεινεν εν ετος και τεσσαρες μηνες.

⁸ Ανεβαινε δε ο Δαβιδ και οι ανδρες αυτου και εκαμνον εισδρομας εις τους Γεσσουριτας και Γεζραιους και Αμαληκιτας· διοτι ουτοι ησαν εκ παλαιου οι κατοικοι της γης, κατα την εισοδον Σουρ και εως της γης Αιγυπτου.

⁹ Και εκτυπα ο Δαβιδ την γην και δεν αφινε ζωντα ουτε ανδρα ουτε γυναικα· και ελαμβανε προβατα και βοας και ονους και καμηλους και ενδυματα· και επιστρεφων ηρχετο προς τον Αγχους.

¹⁰ Και ελεγεν ο Αγχους προς τον Δαβιδ, που εκαμετε εισδρομην σημερον; Και απεκρινετο ο Δαβιδ, προς το μεσημβρινον του Ιουδα και προς το μεσημβρινον των Ιεραμεηλιτων και προς το μεσημβρινον των Κεναιων.

¹¹ Και ουτε ανδρα ουτε γυναικα δεν αφινε ζωντα ο Δαβιδ, δια να φερη ειδησιν εις Γαθ, λεγων, Μηποτε αναγγειλωσιν εναντιον ημων, λεγοντες, Ουτω καμνει ο Δαβιδ και τοιουτος ειναι ο τροπος αυτου, καθ' ολας τας ημερας οσας καθηται εν τη γη των Φιλισταιων.

¹² Και επιστευεν ο Αγχους τον Δαβιδ, λεγων, Αυτος εκαμεν εαυτον διολου μισητον εις τον λαον αυτου τον Ισραηλ· δια τουτο θελει εισθαι δουλος εις εμε παντοτε.

¹ Ο δε Ιησους ητο γερων, προβεβηκως εις την ηλικιαν· και ειπε προς αυτον ο Κυριος, Συ εισαι γερων, προβεβηκως εις την ηλικιαν, μενει δε ετι πολλη γη να κυριευθη.

² Αυτη ειναι η γη, η μενουσα ετι· παντα τα ορια των Φιλισταιων και πασα η Γεσσουρι,

³ απο Σιωρ, του κατεναντι της Αιγυπτου, εως των οριων της Ακκαρων προς βορραν, τα οποια αριθμουνται εις τους Χαναναιους. αι πεντε ηγεμονιαι των Φιλισταιων, των Γαζαιων, των Αζωτιων, των Ασκαλωνιτων, των Γετθαιων και των Ακκαρωνιτων, και η των Αυιτων·

⁴ απο μεσημβριας, πασα η γη των Χαναναιων, και η Μεαρα η των Σιδωνιων εως Αφεκ, εως των οριων των Αμορραιων·

⁵ και η γη των Γιβλιτων και πας ο Λιβανος, προς ανατολας ηλιου, απο Βααλ-γαδ υπο το ορος Αερμων, εως της εισοδου Αιμαθ·

⁶ παντες οι κατοικοι της ορεινης, απο του Λιβανου εως Μισρεφωθ-μαιμ, παντες οι Σιδωνιοι· τουτους εγω θελω εξολοθρευσει απ' εμπροσθεν των υιων Ισραηλ· συ δε διαμοιρασον αυτην δια κληρων εις τους Ισραηλιτας, καθως προσεταξα εις σε·

⁷ τωρα λοιπον διαμοιρασον την γην ταυτην εις κληρονομιαν εις τας εννεα φυλας και εις το ημισυ της φυλης του Μανασση.

⁸ Οι Ρουβηνιται και οι Γαδιται, μετα του αλλου ημισεως αυτης, ελαβον την κληρονομιαν αυτων, την οποιαν εδωκεν εις αυτους ο Μωυσης, περαν του Ιορδανου προς ανατολας, καθως ο Μωυσης ο δουλος του Κυριου εδωκεν εις αυτους,

⁹ απο της Αροηρ, της παρα το χειλος του ποταμου Αρνων, και την πολιν την εν τω μεσω του ποταμου· και πασαν την πεδινην Μεδεβα εως Δαιβων,

¹⁰ και πασας τας πολεις του Σηων βασιλεως των Αμορραιων, του βασιλευοντος εν Εσεβων, εως των οριων των υιων Αμμων,

¹¹ και την Γαλααδ, και τα ορια των Γεσσουριτων και των Μααχαθιτων, και παν το ορος Αερμων, και πασαν την Βασαν εως Σαλχα,

¹² απαν το βσσιλειον του Ωγ εν Βασαν, του βασιλευοντος εν Ασταρωθ και εν Εδρει, οστις εναπελειφθη απο των υπολοιπων των γιγαντων· διοτι τουτους ο Μωυσης επαταξε και εξωλοθρευσεν αυτους.

¹³ Τους Γεσσουριτας ομως και τους Μααχαθιτας οι υιοι Ισραηλ δεν εξωλοθρευσαν, αλλα κατοικουσιν οι Γεσσουριται και οι Μααχαθιται μεταξυ του Ισραηλ εως της σημερον.

¹⁴ Μονον εις την φυλην του Λευι δεν εδωκε κληρονομιαν· αι δια πυρος γινομεναι θυσιαι Κυριου του Θεου του Ισραηλ ειναι η κληρονομια αυτων, καθως ειπε προς αυτους.

¹⁵ Και εδωκεν ο Μωυσης εις την φυλην των υιων Ρουβην κληρονομιαν, κατα τας συγγενειας αυτων.

¹⁶ και τα ορια αυτων ησαν απο Αροηρ, της παρα το χειλος του ποταμου Αρνων, και η πολις εν τω μεσω του ποταμου, και πασα η πεδινη εως Μεδεβα,

¹⁷ η Εσεβων και πασαι αι πολεις αυτης, αι εν τη πεδινη· Δαιβων, και η Βαμωθ-βααλ, και η Βαιθ-βααλ-μεων,

¹⁸ και η Ιασσα, και η Κεδημωθ, και η Μηφααθ,

¹⁹ και η Κιριαθαιμ, και η Σιβμα, και η Ζαρεθ-σααρ εν τω ορει της κοιλαδος,

²⁰ και η Βαιθ-φεγωρ, και η Ασδωθ-φασγα, και η Βαιθ-ιεσιμωθ,

²¹ και πασαι αι πολεις της πεδινης, και απαν το βασιλειον του Σηων βασιλεως των Αμορραιων, του βασιλευοντος εν Εσεβων, τον οποιον επαταξεν ο Μωυσης, αυτον και τους ηγεμονας της Μαδιαμ, τον Ευι και τον Ρεκεμ και τον Σουρ και τον Ουρ και τον Ρεβα αρχοντας του Σηων, κατοικουντας την γην.

²² Και τον Βαλααμ· τον υιον του Βεωρ, τον μαντιν, οι υιοι Ισραηλ εθανατωσαν εν μαχαιρα μεταξυ των φονευθεντων υπ' αυτων.

²³ Και των υιων Ρουβην, ο Ιορδανης ητο το οριον αυτων. Αυτη ειναι η κληρονομια των υιων Ρουβην κατα τας συγγενειας αυτων, αι πολεις και αι κωμαι αυτων.

²⁴ Και εδωκεν ο Μωυσης κληρονομιαν εις την φυλην Γαδ, εις τους υιους Γαδ, κατα τας συγγενειας αυτων·

²⁵ και το οριον αυτων ητο η Ιαζηρ, και πασαι αι πολεις της Γαλααδ και το ημισυ της γης των υιων Αμμων, εως της Αροηρ, της κατεναντι Ραββα,

²⁶ και απο Εσεβων μεχρι Ραμαθ-μισπα και Βετονιμ, και απο Μαχαναιμ εως των οριων της Δεβειρ,

²⁷ και εν τη κοιλαδι, Βαιθ-αραμ και Βαιθ-νιμρα και Σοκχωθ και Σαφων, το επιλοιπον του βασιλειου του Σηων βασιλεως της Εσεβων, και ο Ιορδανης το οριον εως του ακρου της θαλασσης Χιννερωθ περαν του Ιορδανου προς ανατολας.

²⁸ Αυτη ειναι η κληρονομια των υιων Γαδ κατα τας συγγενειας αυτων, αι πολεις και αι κωμαι αυτων.

²⁹ Και εδωκεν ο Μωυσης κληρονομιαν εις το ημισυ της φυλης Μανασση· και εγεινε κτημα εις το ημισυ της φυλης των υιων Μανασση κατα τας συγγενειας αυτων.

³⁰ Και το οριον αυτων ητο απο Μαχαναιμ, πασα η Βασαν, απαν το βασιλειον του Ωγ βασιλεως της Βασαν και πασαι αι κωμοπολεις του Ιαειρ, αι εν Βασαν, εξηκοντα πολεις·

³¹ και το ημισυ της Γαλααδ και Ασταρωθ και Εδρει, πολεις του βασιλειου του Ωγ εκ Βασαν, εδοθησαν εις τους υιους Μαχειρ υιου Μανασση, εις το ημισυ των υιων Μαχειρ κατα τας συγγενειας αυτων.

³² Ουτοι ειναι οι τοποι, τους οποιους εκληροδοτησεν ο Μωυσης εις τας πεδιαδας Μωαβ, εις το περαν του Ιορδανου, πλησιον της Ιεριχω, προς ανατολας.

³³ Εις δε την φυλην του Λευι δεν εδωκε κληρονομιαν ο Μωυσης. Κυριος ο Θεος του Ισραηλ, αυτος ητο η κληρονομια αυτων, καθως ειπε προς αυτους.

¹ Επλησιασαν δε αι ημεραι του Δαβιδ να αποθανη· και παρηγγειλε προς τον Σολομωντα τον υιον αυτου, λεγων,

² Εγω υπαγω την οδον πασης της γης· συ δε ισχυε και εσο ανηρ·

³ και φυλαττε τας εντολας Κυριου του Θεου σου, περιπατων εις τας οδους αυτου, φυλαττων τα διαταγματα αυτου, τα προσταγματα αυτου και τας κρισεις αυτου και τα μαρτυρια αυτου, ως ειναι γεγραμμενον εν τω νομω του Μωυσεως, δια να ευημερης εις παντα οσα πραττεις και πανταχου οπου αν στραφης·

⁴ δια να στηριξη ο Κυριος τον λογον αυτου, τον οποιον ελαλησε περι εμου, λεγων, Εαν οι υιοι σου προσεχωσιν εις την οδον αυτων ωστε να περιπατωσιν ενωπιον μου εν αληθεια, εξ ολης της καρδιας αυτων και εξ ολης της ψυχης αυτων, βεβαιως δεν θελει εκλειψει εις σε ανηρ επανωθεν του θρονου του Ισραηλ.

⁵ Και ετι συ εξευρεις οσα εκαμεν εις εμε Ιωαβ ο υιος της Σερουιας, τι εκαμεν εις τους δυο αρχηγους των στρατευματων του Ισραηλ, εις τον Αβενηρ τον υιον του Νηρ, και εις τον Αμασα τον υιον του Ιεθερ, τους οποιους εφονευσε, και εχυσε το αιμα του πολεμου εν ειρηνη και εβαλε το αιμα του πολεμου εις την ζωνην αυτου, την περι την οσφυν αυτου, και εις τα υποδηματα αυτου τα εις τους ποδας αυτου.

⁶ Καμε λοιπον κατα την σοφιαν σου, και η πολια αυτου ας μη καταβη εις τον αδην εν ειρηνη.

⁷ προς τους υιους ομως του Βαρζελλαι του Γαλααδιτου καμε ελεος, και ας ηναι εκ των εσθιοντων επι της τραπεζης σου· διοτι ουτως επλησιασαν προς εμε, οτε εφευγον απο προσωπου του Αβεσσαλωμ του αδελφου σου.

⁸ Και ιδου, μετα σου Σιμει ο υιος του Γηρα, ο Βενιαμιτης, απο Βαουρειμ, οστις με κατηρασθη καταραν οδυνηραν καθ' ην ημεραν επορευομην εις Μαχαναιμ· κατεβη ομως προς απαντησιν μου εις τον Ιορδανην, και ωμοσα προς αυτον εις τον Κυριον, λεγων, Δεν θελω σε θανατωσει δια ρομφαιας.

⁹ Τωρα λοιπον μη αθωωσης αυτον· διοτι εισαι ανηρ σοφος και εξευρεις τι πρεπει να καμης εις αυτον, και να καταβιβασης την πολιαν αυτου με αιμα εις τον αδην.

¹⁰ Και εκοιμηθη ο Δαβιδ μετα των πατερων αυτου και εταφη εν τη πολει Δαβιδ.

¹¹ Αι ημεραι δε, τας οποιας εβασιλευσεν ο Δαβιδ επι τον Ισραηλ, εγειναν τεσσαρακοντα ετη· επτα ετη εβασιλευσεν εν Χεβρων και τριακοντα τρια εβασιλευσεν εν Ιερουσαλημ.

¹² Και εκαθησεν ο Σολομων επι του θρονου Δαβιδ του πατρος αυτου· και εστερεωθη η βασιλεια αυτου σφοδρα.

¹³ Αδωνιας δε ο υιος της Αγγειθ ηλθε προς την Βηθ-σαβεε, την μητερα του Σολομωντος. Η δε ειπεν, Ερχεσαι εν ειρηνη; Και ειπεν, Εν ειρηνη.

¹⁴ Επειτα ειπεν, Εχω λογον τινα να ειπω προς σε. Η δε ειπε, Λαλησον.

¹⁵ Και ειπε, Συ εξευρεις οτι εις εμε ανηκεν η βασιλεια και εις εμε ειχε στησει πας ο Ισραηλ το προσωπον αυτου, δια να βασιλευσω· η βασιλεια ομως εστραφη και εγεινε του αδελφου μου· διοτι παρα Κυριου εγεινεν εις αυτον·

¹⁶ τωρα λοιπον ζητω μιαν αιτησιν παρα σου· μη αρνηθης ταυτην εις εμε. Η δε ειπε προς αυτον, Λαλει.

¹⁷ Και ειπεν, Ειπε, παρακαλω, προς τον Σολομωντα τον βασιλεα, διοτι δεν θελει σοι αρνηθη τουτο, να δωση εις εμε την Αβισαγ την Σουναμιτιν δια γυναικα.

¹⁸ Και ειπεν η Βηθ-σαβεε, Καλως· εγω θελω λαλησει περι σου προς τον βασιλεα.

¹⁹ Και εισηλθεν η Βηθ-σαβεε προς τον βασιλεα Σολομωντα, δια να λαληση προς αυτον περι του Αδωνιου. Και εσηκωθη ο βασιλευς εις απαντησιν αυτης και προσεκυνησεν αυτην· επειτα εκαθησεν επι τον θρονον αυτου, και ετεθη θρονος εις την μητερα του βασιλεως· και εκαθησεν εις τα δεξια αυτου.

²⁰ Και ειπε, Μιαν μικραν αιτησιν ζητω παρα σου· μη αρνηθης ταυτην εις εμε. Και ειπε προς αυτην ο βασιλευς, Ζητησον, μητηρ μου· διοτι δεν θελω σοι αρνηθη.

²¹ Η δε ειπεν, Ας δοθη η Αβισαγ η Σουναμιτις εις τον Αδωνιαν τον αδελφον σου δια γυναικα.

²² Και αποκριθεις ο βασιλευς Σολομων ειπε προς την μητερα αυτου, Και δια τι συ ζητεις την Αβισαγ την Σουναμιτιν δια τον Αδωνιαν; ζητησον δι' αυτον και την βασιλειαν, διοτι ειναι μεγαλητερος μου αδελφος· και δι' αυτον και δια τον Αβιαθαρ τον ιερεα και δια τον Ιωαβ τον υιον της Σερουιας.

²³ Και ωμοσεν ο βασιλευς Σολομων προς τον Κυριον, λεγων, Ουτω να καμη ο Θεος εις εμε και ουτω να προσθεση, εαν ο Αδωνιας δεν ελαλησε τον λογον τουτον κατα της ζωης αυτου·

²⁴ και τωρα, ζη Κυριος, οστις με εστερεωσε και με εκαθισεν επι του θρονου Δαβιδ του πατρος μου, και οστις εκαμεν εις εμε οικον, καθως υπεσχεθη, σημερον θελει θανατωθη ο Αδωνιας.

²⁵ Και εξαπεστειλεν ο βασιλευς Σολομων δια χειρος του Βεναια, υιου του Ιωδαε, και επεσεν επ' αυτον και απεθανε.

²⁶ προς δε τον Αβιαθαρ τον ιερεα ειπεν ο βασιλευς, Εις Αναθωθ υπαγε, εις τους αγρους σου· διοτι εισαι αξιος θανατου· αλλα την ημεραν ταυτην δεν θελω σε θανατωσει, επειδη εσηκωσας την κιβωτον Κυριου του Θεου εμπροσθεν Δαβιδ του πατρος μου και επειδη εκακοπαθησας εις παντα οσα εκακοπαθησεν ο πατηρ μου.

²⁷ Και απεβαλεν ο Σολομων τον Αβιαθαρ απο του να ηναι ιερευς του Κυριου· δια να πληρωθη ο λογος του Κυριου, τον οποιον ελαλησε περι του οικου του Ηλει εν Σηλω.

²⁸ Και η φημη ηλθε μεχρι του Ιωαβ· διοτι ο Ιωαβ εκλινεν οπισω του Αδωνιου, αν και δεν εκλινεν οπισω του Αβεσσαλωμ. Και εφυγεν ο Ιωαβ εις την σκηνην του Κυριου και επιασθη απο των κερατων του θυσιαστηριου.

²⁹ Και απηγγελθη προς τον βασιλεα Σολομωντα, Οτι ο Ιωαβ εφυγεν εις την σκηνην του Κυριου· και ιδου, ειναι πλησιον του θυσιαστηριου. Τοτε απεστειλεν ο Σολομων Βεναιαν τον υιον του Ιωδαε, λεγων, Υπαγε, πεσον επ' αυτον.

³⁰ Και ηλθεν ο Βεναιας εις την σκηνην του Κυριου και ειπε προς αυτον, ουτω λεγει ο βασιλευς· Εξελθε. Ο δε ειπεν, Ουχι, αλλ' ενταυθα θελω αποθανει. Και ανεφερεν ο Βεναιας αποκρισιν προς τον βασιλεα, λεγων, Ουτως ειπεν ο Ιωαβ και ουτω μοι απεκριθη.

³¹ Ο δε βασιλευς ειπε προς αυτον, Καμε ως ειπε, και πεσον επ' αυτον και θαψον αυτον· δια να εξαλειψης το αθωον αιμα, το οποιον εχυσεν ο Ιωαβ, απ' εμου και απο του οικου του πατρος μου·

³² και ο Κυριος θελει στρεψει το αιμα αυτου κατα της κεφαλης αυτου, οστις επεσεν επι δυο ανδρας δικαιοτερους και καλητερους παρ' αυτον, και εθανατωσεν αυτους δια ρομφαιας, μη ειδοτος του πατρος μου Δαβιδ, τον Αβενηρ τον υιον του Νηρ, τον αρχιστρατηγον του Ισραηλ, και τον Αμασα τον υιον του Ιεθερ, τον αρχιστρατηγον του Ιουδα·

³³ και θελουσιν επιστρεψει τα αιματα αυτων κατα της κεφαλης του Ιωαβ και κατα της κεφαλης του σπερματος αυτου, εις τον αιωνα· επι δε τον Δαβιδ και επι το σπερμα αυτου και επι τον οικον αυτου και επι τον θρονον αυτου θελει εισθαι ειρηνη παρα Κυριου εως αιωνος.

³⁴ Τοτε ανεβη Βεναιας ο υιος του Ιωδαε, και επεσεν επ' αυτον και εθανατωσεν αυτον· και εταφη εν τω οικω αυτου εν τη ερημω.

³⁵ Και κατεστησεν ο βασιλευς αντ' αυτου Βεναιαν τον υιον του Ιωδαε επι του στρατευματος· και Σαδωκ τον ιερεα κατεστησεν ο βασιλευς αντι του Αβιαθαρ.

³⁶ Και αποστειλας ο βασιλευς εκαλεσε τον Σιμει και ειπε προς αυτον, Οικοδομησον εις σεαυτον οικον εν Ιερουσαλημ και κατοικει εκει, και μη εξελθης εκειθεν εις ουδεν μερος·

³⁷ διοτι καθ' ην ημεραν εξελθης και περασης τον χειμαρρον Κεδρων, εξευρε βεβαιως οτι εξαπαντος θελεις θανατωθη· το αιμα σου θελει εισθαι επι την κεφαλην σου.

³⁸ Και ειπεν ο Σιμει προς τον βασιλεα, Καλος ο λογος· καθως ειπεν ο κυριος μου ο βασιλευς, ουτω θελει καμει ο δουλος σου. Και εκαθησεν ο Σιμει εν Ιερουσαλημ ημερας πολλας.

³⁹ Και μετα τρια ετη, δυο εκ των δουλων του Σιμει εδραπετευσαν προς τον Αγχους, υιον του Μααχα, τον βασιλεα της Γαθ· και ανηγγειλαν προς τον Σιμει, λεγοντες, Ιδου, οι δουλοι σου ειναι εν Γαθ.

⁴⁰ Και ο Σιμει εσηκωθη και εστρωσε την ονον αυτου και υπηγεν εις Γαθ προς τον Αγχους, δια να ζητηση τους δουλους αυτου· και υπηγεν ο Σιμει και εφερε τους δουλους αυτου απο Γαθ.

⁴¹ Και απηγγελθη προς τον Σολομωντα, οτι ο Σιμει υπηγεν απο Ιερουσαλημ εις Γαθ και επεστρεψε.

⁴² Και αποστειλας ο βασιλευς εκαλεσε τον Σιμει και ειπε προς αυτον, Δεν σε ωρκισα εις τον Κυριον και διεμαρτυρηθην προς σε, λεγων, Εξευρε βεβαιως, οτι καθ' ην ημεραν εξελθης και περιπατησης εξω οπουδηποτε, εξαπαντος θελεις αποθανει; και συ μοι ειπας, Καλος ο λογος, τον οποιον ηκουσα·

⁴³ δια τι λοιπον δεν εφυλαξας τον ορκον του Κυριου και την προσταγην, την οποιαν προσεταξα εις σε;

⁴⁴ Και ειπεν ο βασιλευς προς τον Σιμει, Συ εξευρεις ολην την κακιαν, την οποιαν γνωριζει η καρδια σου, τι επραξας εις τον Δαβιδ τον πατερα μου· δια τουτο ο Κυριος εστρεψε την κακιαν σου κατα της κεφαλης σου·

⁴⁵ ο δε βασιλευς Σολομων θελει εισθαι ευλογημενος, και ο θρονος του Δαβιδ εστερεωμενος ενωπιον του Κυριου εως αιωνος.

⁴⁶ Τοτε ο βασιλευς προσεταξε Βεναιαν τον υιον του Ιωδαε, οστις εξελθων επεσεν επ' αυτον, και απεθανε. Και η βασιλεια εστερεωθη εν τη χειρι του Σολομωντος.