3201. Vers 64, 65. En Rebekka hief haar ogen op en zij zag Izaäk en zij viel van de kameel af. En zij zei tot de knecht: Wie is die man, die daar in het veld ons tegemoet wandelt; en de knecht zei: Dat is mijn heer; en zij nam de sluier en bedekte zich. Rebekka hief haar ogen op en zij zag Izaäk, betekent de wederkerige aandacht van de aandoening van het ware; en zij viel van de kameel af, betekent haar scheiding van de wetenschappelijke dingen in de natuurlijke mens, tot de innerlijke gewaarwording van het redelijk goede; en zij zei tot de knecht, betekent het onderzoek door het Goddelijk Natuurlijke; wie is die man die daar in het veld ons tegemoet wandelt, betekent, ten aanzien van het redelijke, dat alleen in het goede was; en de knecht zei: Dat is mijn heer, betekent de erkenning; en zij nam de sluier en bedekte zich, betekent de schijnbaarheden van het ware.

2927. Dat de woorden ‘Abraham stond op en boog zich neder’ de vreugde van de Heer betekenen vanwege de bereidwillige ontvangst, blijkt uit de betekenis van opstaan, dat iets van verheffing insluit, waarover de nrs. 2401, 2785 – door blijdschap en vreugde wordt het gemoed opgeheven en daarom wordt hier gezegd: hij stond op; uit de uitbeelding van Abraham, namelijk de Heer, waarover vaak eerder; en uit de betekenis van neerbuigen, namelijk zich verheugen. De neerbuiging is een gebaar van het lichaam zowel uit vernedering als uit vreugde; dat het hier uit vreugde gebeurt en vanwege de bereidwillige ontvangst, blijkt duidelijk uit hetgeen voorafgaat en uit hetgeen volgt.