DE GODDELIJKE WIJSHEID

(De Divina Sapientia)

door Emanuel Swedenborg

Inhoudsopgave

1. De Goddelijke Wijsheid in de hemelen verschijnt voor de ogen van de engelen als Licht.

2. De Heer heeft de mens geschapen als een ontvanger van de liefde, die zijn wil is, en daaraan toegevoegd het receptakel van de wijsheid, dat zijn verstand is.

3. Over de formering van de mens in de baarmoeder uit de Heer door invloed in die beide receptakels.

3A. Dat de Heer Zich verbindt met de mens in de baarmoeder van de moeder van de eerste ontvangenis aan, en hem formeert.

3B. Dat Hij Zich verbindt in die beide receptakels, in het ene door de liefde, in het andere door de wijsheid.

3C. Dat de liefde en de wijsheid tegelijk en unaniem alle en de afzonderlijke dingen formeren, maar nochtans zich van elkaar onderscheiden in deze.

3D. Dat de receptakels in drie graden zijn onderscheiden bij de mens, de ene binnen de anderen, en dat de beide hogere de habitakels [woningen] van de Heer zijn, maar niet de laagste.

3E. Dat het ene receptakel is voor de toekomstige wil van de mensen, en het andere voor het verstand van hem, en dat evenwel volstrekt niets van wil en van verstand van hem in de formering aanwezig is.

3F. Dat in het embryo vóór de baring het leven is, maar dat het embryo niet ervan bewust is.

4. Er is gelijkenis en analogie tussen de formering van de mens in de baarmoeder en tussen de hervorming en de wederverwekking van hem.

5. De wil van de mens wordt na de baring het receptakel van de liefde, en het verstand het receptakel van de wijsheid.

6. Er is een overeenstemming van het hart met de wil, en van de long met het verstand, is een onbekende zaak in de wereld, omdat het onbekend was wat overeenstemming is, en dat er een overeenstemming is van alle dingen in de wereld met alle dingen in de hemel.

7. De verbinding van het lichaam en de geest bij de mens is door de hartbewegingen en de longbewegingen van hem, en de scheiding geschiedt wanneer die bewegingen ophouden.

7A. Dat de geest van de mens evenzeer mens is.

7B. Dat hij evenzeer een hart en vandaar een pols heeft, en een long en vandaar ademhaling.

7C. Dat de pols van zijn hart en de ademhaling van zijn long invloeien in de pols van het hart en in de ademhaling van de longen bij de mens in de wereld.

7D. Het leven van het lichaam, wat natuurlijk is, ontstaat en blijft bestaan door die invloed, en het houdt op door de verwijdering ervan, aldus door de scheiding.

7E. Dat de mens dan van natuurlijk geestelijk wordt.

8. Er bestaat niet één engel of geest, noch kan die bestaan, die niet als mens geboren is in de wereld.

8A. Dat in de mens een engellijk gemoed is.

8B. Dat een zodanig gemoed niet kan worden geformeerd tenzij in de mens.

8C. Noch kan het voortgeschapen worden, en door voortscheppingen vermenigvuldigd worden.

8D. Dat de geesten en de engelen het daaraan ontlenen dat zij kunnen blijven bestaan en leven tot in het eeuwige.

8E. En dat zij aan het menselijke geslacht kunnen worden aangebonden en daarmede verbonden.

8F. En zo de hemel kan bestaan, wat het einddoel van de schepping is geweest.

9. De Goddelijke Liefde is het Goddelijk Goede, en de Goddelijke Wijsheid is het Goddelijk Ware.

10. Er is een wederkerige verbinding van de liefde en de wijsheid.

10A. Dat het leven van de wil zich verbindt met het leven van het verstand.

10B. Dat de verbinding wederkerig is, en hoedanig zij is.

10C. Dat het leven van het verstand het leven van de wil zuivert; dat het dit ook vervolmaakt en verhoogt.

10D. Dat het leven van de wil samenwerkt met het leven van het verstand in elke beweging, en omgekeerd het leven van het verstand met het leven van de wil in elke zin.

10E. Eender in de klank en de spraak ervan.

10F. Eender bij de goeden en bij de bozen, met dit verschil, dat bij de bozen het leven van de wil door het leven van het verstand niet wordt gezuiverd, vervolmaakt en verhoogd, maar wordt bezoedeld, bedorven, en verdierlijkt.

10G. Dat de liefde, zijnde het leven van de wil, het gehele leven van de mens maakt.

11A. De liefde tot de Heer uit de Heer bestaat in de naastenliefde, en de wijsheid in het geloof.

11B. OVER DE LIEFDE EN DE NAASTENLIEFDE

11B.1. Dat de liefde tot het nut de naastenliefde is.

11B.2. Dat het de Heer is uit Wie, en dat het de naaste is tot wie.

11B.3. Dat de liefde tot de Heer bestaat in de naastenliefde, omdat zij in nut bestaat.

11B.4. Dat het nut is naar behoren getrouw, oprecht en gerecht zijn ambt uitoefenen, en zijn werk doen.

11 B.5. Dat er algemene nutten zijn, die ook nutten van de naastenliefde zijn.

11B.6. Dat de nutten geen nutten van de naastenliefde worden bij een ander, dan bij hem die strijdt tegen de boze dingen, die vanuit de hel zijn.

11B.7. Aangezien die zijn tegen de liefde tot de Heer, en tegen de naastenliefde.

11B.8. Dat nutten die tot eerste en laatste doel het eigen goede hebben, geen nutten van de naastenliefde zijn.

11C. OVER DE WIJSHEID EN OVER HET GELOOF

11C.1. Dat het geloof niet iets anders is dan de waarheid.

11C.2. Dat de waarheid pas waarheid wordt wanneer zij wordt doorvat en geliefd, en dat zij geloof wordt genoemd wanneer zij wordt geweten en gedacht.

11C.3. Dat de ware dingen van het geloof enerzijds de Heer betreffen, anderzijds de naaste.

11C.4. Kortom, hoe tot de Heer moet worden gegaan, opdat er verbinding geschiedt, en daarna hoe de Heer door de mens nutten doet.

11C.5. Het ene en het andere leren de geestelijke, de zedelijke en de burgerlijke ware dingen.

a) Eerst zal gezegd worden wat geestelijke ware dingen, zedelijke ware dingen, en burgerlijke ware dingen zijn;

b) ten tweede, dat de geestelijke mens ook een zedelijk en burgerlijk mens is;

c) ten derde, dat het geestelijke is in het zedelijke en het burgerlijke;

d) ten vierde, dat er, als zij worden gescheiden, geen verbinding is met de Heer.

11C.6. Geloof is die dingen weten en denken; naastenliefde is die dingen willen en doen.

11C.7. Daarom wanneer de Goddelijke Liefde van de Heer ontstaat bij de mens in de naastenliefde, zijnde die dingen willen en doen, zo ontstaat bij de mens de Goddelijke Wijsheid in het geloof, zijnde de ware dingen weten en denken.

11C.8. Dat de verbinding van de naastenliefde en het geloof wederkerig is.

12. Dat de Heer door Zijn Goddelijke Liefde en Zijn Goddelijke Wijsheid alle dingen in de hemel en alle dingen in de wereld bezielt tot aan de laatste ervan toe, sommige opdat zij leven en sommige opdat zij zijn en bestaan.

12.1. Dat de Heer is de Zon in de engellijke hemel.

12.2. Dat vanuit die Zon de oorsprong van alle dingen is.

12.3. Dat van uit die Zon de alomtegenwoordigheid van de Heer is.

12.4. Alle dingen die er zijn, zijn geschapen tot volgzaamheid aan het Leven zelf, zijnde de Heer.

12.5. Dat de zielen van het leven, en de levende zielen, en de plantaardige zielen, uit het leven dat uit de Heer is, worden bezield door nutten en volgens deze.

13. De ideeën van de engelen over de schepping van het heelal uit de Heer.

* * *

1. De Goddelijke Wijsheid in de hemelen verschijnt voor de ogen van de engelen als Licht.

In de Heer is de Liefde en is de Wijsheid.

De Liefde in Hem is Zijn, en de Wijsheid in Hem is Bestaan.

Echter zijn die in Hem niet twee, maar één.

De wijsheid immers is van de liefde, en de liefde is van de wijsheid, van waaruit beiden één zijn, hetgeen wederkerig is, want het éne wordt, en dit éne is de Goddelijke Liefde, die in de hemelen voor de engelen verschijnt als Zon.

Het wederkerige één zijn van de Goddelijke Wijsheid en de Goddelijke Liefde wordt verstaan onder deze woorden van de Heer: “Gelooft gij niet, Filippus, dat Ik in de Vader en de Vader in Mij is. Gelooft Mij, dat Ik in de Vader en de Vader in Mij is” Joh. 14:10-11; en onder deze: “Ik en de Vader zijn één”, Joh. 10:30.

Die twee echter, die één in de Heer zijn, gaan voort als onderscheiden twee uit Hem als Zon, de wijsheid als Licht, en de liefde als Warmte; maar zij gaan onderscheiden voort naar de schijn; in zich evenwel zijn zij niet onderscheiden, want het licht is van de warmte, en de warmte is van het licht.

Zij zijn immers in het kleinste punt één, zoals het is in de zon; wat immers voortgaat uit de zon, dit is eveneens de zon in kleinsten, en vandaar universeel in alles.

Gezegd wordt: elk punt en het kleinste, maar er wordt niet verstaan een punt of een kleinste van ruimte, want die zijn er immers niet in het Goddelijke, omdat het geestelijk en niet natuurlijk is.

Aangezien de wijsheid en de liefde als onderscheiden twee naar de schijn voortgaan uit de Heer als Zon, de wijsheid onder de gedaante van licht, en de liefde onder de doorvatting van warmte, worden zij derhalve als onderscheiden twee opgenomen door de engelen.

Door sommigen meer vanuit de warmte, die de liefde is, en door sommigen meer vanuit het licht, dat de wijsheid is: en daarom ook worden de engelen van alle hemelen onderscheiden in twee Rijken.

Zij die meer vanuit de warmte, die de liefde is, dan vanuit het licht, dat de wijsheid is, hebben opgenomen, maken het ene Rijk, en worden hemelse engelen genoemd; vanuit hen zijn de hoogste hemelen.

Zij echter die meer van uit het licht, dat de wijsheid is, dan vanuit de warmte, die de liefde is, hebben opgenomen, maken het andere Rijk, en worden geestelijke engelen genoemd; vanuit dezen zijn de lagere hemelen.

Gezegd wordt dat dezen meer hebben opgenomen vanuit het licht, dat de wijsheid is, dan vanuit de warmte, die de liefde is, maar dit méér is schijnbaar méér.

Zij zijn immers niet méér wijs dan al naar gelang de liefde bij hen één maakt met de wijsheid; en daarom ook worden de geestelijke engelen niet genoemd wijzen, maar inzichtvollen.

De Goddelijke Wijsheid, die in de hemelen verschijnt als licht, is in zijn wezen niet licht, maar bekleedt zich met licht, opdat zij voor het gezicht van de engelen ook verschijnt.

De wijsheid in haar wezen is het Goddelijk Ware, en het licht is daarvan de schijn en de overeenstemming.

Met het licht van de wijsheid is iets eenders het geval als met de warmte van de liefde, waarover boven.

Aangezien het Licht overeenstemt met de Wijsheid, en de Heer de Goddelijke Wijsheid is, wordt dan ook de Heer in het Woord op vele plaatsen het Licht genoemd, zoals in de volgende: “Hij was het ware Licht, hetwelk beschijnt elk mens komende in de wereld”. Johannes 1:9. “Jezus zei: Ik ben het Licht van de wereld, wie Mij volgt, zal niet wandelen in de duisternis, maar zal het licht van het leven hebben”, Johannes 8:12. “Jezus zei: Een weinig nog is het Licht met u, wandelt terwijl gij het licht hebt, opdat de duisternis u niet bevangt; terwijl gij het Licht hebt, gelooft in het Licht, opdat gij zonen des Lichts zult zijn. Ik, het Licht, in de wereld ben Ik gekomen, opdat al wie in Mij gelooft, niet in de duisternis blijft”, Johannes 12:35-36,46; en meermalen elders.

Zijn Goddelijke Wijsheid werd ook uitgebeeld door Zijn klederen, toen Hij van gedaante was veranderd, namelijk dat “zij verschenen zoals het Licht, schitterend en blank zoals sneeuw, zoals een voller het op aarde niet kan wit maken”, Marcus 9:3; Mattheüs 17:2.

De klederen in het Woord betekenen de ware dingen van de wijsheid, en daarom verschijnen alle engelen in de hemelen bekleed volgens de ware dingen van hun wetenschap, inzicht, en wijsheid.

Dat het Licht de verschijning van de wijsheid is, en dat zij daarvan de overeenstemming is, blijkt in de hemel, en niet in de wereld; in de hemel immers is geen ander licht dan geestelijk licht, dat het licht van de wijsheid is, alle dingen verlichtend die vanuit de Goddelijke Liefde daar ontstaan.

De wijsheid bij de engelen geeft het die dingen in hun wezen te verstaan, en het licht geeft het die dingen in hun vorm te zien; en daarom is het licht in de hemelen in gelijken graad met de wijsheid bij de engelen.

In de hoogste hemelen is het licht vlammend, schitterend zoals van het meest flonkerende goud; de oorzaak hiervan is deze, dat zij in de wijsheid zijn.

In de lagere hemelen is het licht blank, glanzend zoals van het meest blinkende zilver; de oorzaak hiervan is deze, dat zij in het inzicht zijn.

Het licht in de laagste Hemelen is zoals het middaglicht in de wereld; de oorzaak hiervan is deze, dat zij in de wetenschap zijn.

Het licht van de hogere hemelen is blank; het verschijnt geheel en al zoals een ster die in de nacht flitst en blinkt.

En het is een aanhoudend licht, omdat de zon daar niet ondergaat.

Het is datzelfde licht dat in de wereld het verstand van die mensen verlicht die het liefhebben wijs te zijn; maar het verschijnt niet aan hen, omdat zij natuurlijk zijn, en niet geestelijk.

Het kan wel verschijnen, want het is mij verschenen, maar voor de ogen van mijn geest.

Het is ook gegeven te doorvatten dat ik in het licht van de hoogste hemel in de wijsheid was, in het licht van de tweede hemel in het inzicht, en in het licht van de laatste hemel in de wetenschap, en dat ik wanneer ik alleen in het natuurlijke licht was, in onwetendheid omtrent de geestelijke dingen verkeerde.

Opdat ik zou weten in welk licht heden ten dage de geleerden van de wereld zijn, verschenen mij twee wegen; de ene werd die van de wijsheid genoemd, en de andere die van de dwaasheid.

Aan het einde van de weg van de wijsheid was een paleis in het licht; aan het einde echter van de weg van de dwaasheid was iets dat leek op een paleis, maar in de schaduw.

Er verzamelden zich 300 geleerden, en de keuze werd aan hen overgelaten welke weg zij zouden willen gaan; en het werd gezien dat 260 de weg van de dwaasheid in gingen, en slechts 40 de weg van de wijsheid.

Zij die de weg van de wijsheid gingen, traden het paleis binnen in het licht, waar prachtige dingen waren; en hun werden klederen uit fijn linnen gegeven, en zij werden engelen.

Degenen echter die de weg van de dwaasheid gingen, wilden datgene binnengaan wat eender aan een paleis verscheen, in de schaduw; maar zie, het was een theater van toneelspelers, waar zij toneelkostuums aantrokken en gemaskerd aan het bazelen sloegen, en dwaas werden.

Gezegd werd mij daarna, dat zo talrijk en zodanig tegenwoordig de dwaze geleerden zijn, die in het natuurlijke licht zijn, ten opzichte van de wijze geleerden, die in het geestelijke licht zijn, en dat diegenen het geestelijke licht hebben, die het liefhebben om te verstaan of het waar is wat door een ander wordt gezegd; maar dat diegenen het natuurlijke licht hebben, die het alleen liefhebben om datgene te bevestigen wat door een ander is gezegd.

820. As it was shown in a preceding article (n. 817), that Cain, Reuben, and the Philistines, represent in the Word those who are in truths separated from good, I will now show that the apostle Peter in the Word of the Evangelists means truth from good which is from the Lord, and also in the contrary sense, truth separated from good. And as truth is of faith and good is of charity, "Peter" also means faith from charity, and again faith separated from charity. For the twelve apostles, like the twelve tribes of Israel, represented the church in respect to all things of it, thus in respect to truths and goods, since all things of the church have reference to these, the same as to faith and love; for truths are of faith, and goods are of love. In general, Peter, James, and John, represented faith, charity, and the works of charity; and this is why these three followed the Lord more than the others, and it is said of them in Mark:

He suffered no one to follow Him save Peter, James, and John (Mark 5:37).

[2] And as truth from good, which is from the Lord, is the first thing of the church, Peter was the first to be called by his brother Andrew, and afterwards James and John were called, as is evident in Matthew:

Jesus walking by the sea of Galilee saw two brethren, Simon called Peter and Andrew his brother, casting a net into the sea, for they were fishers. And He said unto them, Come ye after Me, and I will make you fishers of men. And straightway leaving their nets they followed Him (Matthew 4:18-20).

In John:

Andrew findeth his own brother Simon, and saith unto him, We have found the Messiah, which is, being interpreted, the Christ. And therefore he brought him to Jesus. And Jesus looking upon him, said unto him, Thou art Simon the son of Jonah; thou shalt be called Cephas, which is, by interpretation, Peter (John 1:41-43)

In Mark:

Jesus going up into a mountain calls unto Him whom He would, first Simon upon whom He conferred the name Peter, and afterwards James the son of Zebedee, and John the brother of James (Mark 3:13, 16, 17).

Peter was the first of the apostles because truth from good is the first thing of the church; for, from the world a man does not know anything about heaven and hell, nor of a life after death, nor even about God. His natural light teaches nothing except what has entered through the eyes, thus nothing except what relates to the world and to self; and from these is his life; and so long as he is in these only he is in hell; and therefore, that he may be withdrawn from these and be led to heaven he must needs learn truths, which teach not only that there is a God, that there is a heaven and a hell, and that there is a life after death, but also teach the way to heaven. From this it is clear that truth is the first thing through which man has the church. But it must be truth from good, for truth without good is mere knowledge that a thing is so; and mere knowledge does nothing except to make a man capable of becoming a church; but this is not effected until he lives according to knowledges. Then truth is conjoined to good, and man is introduced into the church. Moreover, truths teach how a man ought to live; and when man is affected by truths for the sake of truths, which is done when he loves to live according to them, he is led by the Lord, and conjunction with heaven is granted him, and he becomes spiritual, and after death an angel of heaven. Nevertheless it is to be known that it is not truths that produce these effects, but good by means of truths; and good is from the Lord. Because truth from good, which is from the Lord, is the first thing of the church, Peter was the first to be called, and was the first of the apostles, and he was also named by the Lord "Cephas," which means petra [a rock]; but, that it might be the name of a person, he is called Petrus [Peter]. In the highest sense "rock" [Petra] signifies the Lord in relation to Divine truth, or Divine truth proceeding from the Lord; consequently in a relative sense "rock" signifies truth from good, which is from the Lord, the like is meant by Peter. (That "rock" has this signification see above, n. 411. But what "Simon son of Jonah" signifies see also above, n. 443.

[3] These three apostles were fishermen, and the Lord said unto them, "Come ye after Me, and I will make you fishers of men," because "to fish" signifies to instruct natural men; for there were at that time, both within the church and outside of it, natural men who became spiritual as they received the Lord and received truths from Him.

[4] From this the signification of the Lord's words to Peter concerning the keys may be deduced; as in Matthew:

When some had said that Jesus was John the Baptist, others Elijah, others Jeremiah or another of the prophets, Jesus said to the disciples, But whom say ye that I am? Simon Peter answered and said, Thou art the Christ, the Son of the living God. And Jesus answered and said unto him, Blessed art thou, Simon son of Jonah; for flesh and blood hath not revealed this unto thee, but My Father who is in the heavens. And I say also unto thee, Thou art Peter, and upon this rock I will build My church, and the gates of hell shall not prevail against it. And I will give unto thee the keys of the kingdom of the heavens, and whatsoever thou shalt bind on earth shall be bound in the heavens; and whatsoever thou shalt loose on earth shall be loosed in the heavens (Matthew 16:14-19).

This was said by the Lord to Peter because truth from good, which is from the Lord, is the first thing of the church, and this was what Peter signified; and this was said when he acknowledged the Lord to be the Messiah or the Christ, and to be the Son of the living God; for without such an acknowledgment truth is not truth, because truth derives its origin, essence, and life from good, and good from the Lord. Because truth from good, which is from the Lord, is the first thing of the church, therefore the Lord says, "upon this rock will I build My church." It has been said just above that "Peter" or "Rock" signifies in the highest sense Divine truth proceeding from the Lord, and in a relative sense truth from good, which is from the Lord. That "the gates of hell shall not prevail" signifies that falsities from evil, which are from the hells, will not dare to rise up against those of the church who are in truths from good from the Lord, "the gates of hell" signifying all things of hell, for there are gates to all the hells through which falsities from evil exhale and rise up. "The keys of the heavens" signify the introduction into heaven of all those who are in truths from good from the Lord; "whatsoever thou shalt bind on earth shall be bound in the heavens, and whatsoever thou shalt loose on the earth shall be loosed in the heavens," signifies that heaven is opened by the Lord to those who are in truths from good from Him; and that it is closed to those who are not. These things were said to Peter; but because "Peter" means truth from good, which is from the Lord, they were said of the Lord, who is the source of good and its truth; and this is why they were said when Peter acknowledged the Lord to be the Messiah or the Christ, and the Son of the living God. Moreover, as soon as good is implanted in truths with man he is conjoined with the angels; but so long as good is not implanted in truths with man heaven is closed to him; for he then has evil in place of good, and falsities in place of truths. From this it is clear how sensuously those think who attribute such authority to Peter, when yet such authority belongs to the Lord alone.

[5] That "Peter" signifies truth from good, which is from the Lord, has been made manifest to me from heaven, as may be seen in the work on The Last Judgement (n. 57). Because "Peter" signified truth from good which is from the Lord, and consequently also doctrine, and thus he represented those who are in truths from good and in the doctrine of genuine truth from the Lord, and since such as these instruct others, and are instructed by the Lord, therefore Peter so often spoke with the Lord and was also instructed by the Lord. He spoke with the Lord at His transfiguration:

About making three tabernacles (Matthew 17:1-5; Mark 9:2-8; Luke 9:26-36).

The Lord then represented the Word, which is Divine truth; and "tabernacles" signify the worship of the Lord from the good of love and truths therefrom. (See above concerning the Lord's transfiguration, n. 594; and concerning the signification of tabernacles, n. 799).

He spake about the Lord:

That He was the Christ, the Son of the living God (John 6:67-69).

He was taught by the Lord:

Respecting charity, that a brother must be forgiven as often as he sinned (Matthew 18:21, 22).

Respecting regeneration, which is signified by the one who having once bathed has no need except to wash his feet (John 13:10);

Respecting the power of truth from good from the Lord, which is meant by the power of those who have the faith of God (Mark 11:21, 23, 24);

Respecting sins, that they are forgiven to those who are in faith from love (Luke 7:40-48);

Respecting men who are spiritual, as being free; and those who are natural, as being servants, about which Peter was taught when he took the stater out of the mouth of a fish and gave it for tribute (a fish signifying the natural man, as likewise one that pays tribute. Matthew 17:24-27); as well as many other things (respecting which see Matthew 14:26-31; 19:27, 28; Mark 10:28, seq.; Mark 13:3, seq.; Mark 16:7; Luke 22:8, seq.; Luke 24:12, 33, 34; John 1, 8:10, 11; 20:3-8; 21:1-11).

[6] It was because Peter represented those who are in truths from the good of love to the Lord, or in doctrine from truths, and these are they who instruct others, that the Lord said to Peter when he replied that he loved Him, that "he should feed His lambs and sheep," respecting which in John:

When they had breakfasted, Jesus saith to Simon Peter, Simon son of Jonas, lovest thou Me more than these? He saith unto Him, Yea, Lord, Thou knowest that I love Thee. He saith unto him, Feed My lambs. He saith to him again, Simon son of Jonas, lovest thou Me? He saith unto Him, Yea, Lord, Thou knowest that I love Thee. He saith unto him, Feed My sheep. He saith unto him the third time, Simon son of Jonas, lovest thou Me? Peter was grieved because he said to him the third time, Lovest thou Me? And he saith unto Him, Lord, Thou knowest all things; Thou knowest that I love Thee. Jesus saith unto him, Feed My sheep (John 21:15-17).

From this it is clearly evident that Peter represented truth from the good of love to the Lord, and this is why he was now called Simon son of Jonas, for "Simon son of Jonas" signifies faith from charity; "Simon" signifies hearkening and obedience, and "Jonas" means a dove, which signifies charity. That those who are in the doctrine of truth from love to the Lord are to instruct those who will be of the Lord's church is meant by the Lord's asking, "Lovest thou Me?" and afterwards by "Feed My lambs" and "My sheep." Not that Peter only would instruct, but all those who were represented by Peter, who, as has been said, are those who are in love to the Lord, and thence in truths from the Lord. Peter was asked three times to signify the full time of the church from its beginning to its end, for this is the signification of "three;" so when he was asked the third time it is said that "Peter was grieved."

[7] And as the third asking signified the end of the church, therefore these words of the Lord to Peter immediately follow in John:

Verily, verily, I say unto thee, When thou wast younger thou girdedst thyself, and walkedst whither thou wouldst; but when thou shalt be old thou shalt stretch forth thy hands and another shall gird thee, and lead thee whither thou wouldst not. And when He had thus spoken He saith unto him, Follow Me. Then Peter, turning about, seeth the disciple whom Jesus loved, following; which also leaned on His breast at supper. Peter, seeing then, ¹ saith to Jesus, Lord, but what about this one? Jesus saith unto him, If I will that he tarry till I come, what is that to thee? Follow thou Me. This saying therefore went forth among the brethren, that that disciple should not die. Yet Jesus said not unto him that he should not die, but, If I will that he tarry till I come, what is that to thee? (John 21:18-23).

What all this signifies no one can know unless he knows that "Peter" signifies faith from charity, and also faith without charity, faith from charity in the church at its beginning, and faith without charity when the church comes to its end; thus "Peter when he was younger" signifies the faith of the church in its beginning, and "when he became old" the faith of the church coming to an end; and "to gird himself and walk" signifies to learn truths and live according to them. From this it is evident that "I say unto thee, when thou wast younger thou girdedst thyself and walkedst whither thou wouldst," signifies that the church in its beginning will be instructed in truths that are from good, and by means of them will be led by the Lord; and that "When thou shalt be old thou shalt stretch forth thine hands and another shall gird thee, and lead thee whither thou wouldst not," signifies that the church at its end will not know truths, but falsities that belong to faith without charity, and will be led by them, "to gird oneself" like as "to be clothed" signifying to be instructed in truths, because "garments" signify truths clothing good (See above, n. 195, 395, 637), and "to walk" signifying to live according to truths (See above, n. 97[1-2]); consequently "to gird himself and walk whither he would" signifies to consider freely and to see truths, and do them; while "to stretch forth the hands" signifies not to be in such freedom; for "the hands" signify the power of truth from the understanding and perception of it, and "to stretch forth the hands" signifies not to have that power, thus neither the freedom to think and to see truth. "Another shall gird thee, and lead thee whither thou wouldst not," signifies to acknowledge as truths what another dictates, and what one does not see for oneself, as is done at this day with the religion of faith alone. This faith is what is now meant by "Peter," and therefore it is said that Peter turning about saw the disciple whom Jesus loved following, and said of him, "But what about this one?" likewise that Jesus said to Peter, "What is that to thee?" "The disciple following Jesus" signifies the goods of life, which are good works; and that these will not perish to the end of life is signified by the words that here follow.

[8] From this it can now be seen that "Peter" signifies also faith separated from charity, as also when:

Peter thrice denied the Lord (Matthew 26:69-75; Mark 14:29-31, 54, 66-72; Luke 22:33, 34, 50, 51, 55-62; John 13:36-38; 18:16-18, 25-27).

Also when the Lord, turning away from Peter, said to him, Get thee behind Me, Satan, thou art a stumbling-block unto Me; for thou savorest not the things that are of God, but the things that are of men (Matthew 16:21-23).

Also when the Lord said to him, Simon, Simon, Behold Satan demanded you that he might sift you as wheat (Luke 22:31).

All these things have been cited to make known that "Peter" in the representative sense signifies in the Gospels truth from good, which is from the Lord; also faith from charity; and also in the contrary sense truth separated from good, which in itself is falsity; also faith separated from charity, which in itself is not faith.

Voetnoten: