ബൈബിൾ

 

Genesis 42

പഠനം

   

2 «Nak əsleɣ as Masar ih'et alkama, ərəsat tat, zanzat ana du daɣ-as a dana wər anɣu laz.»

3 Ərasan ṃaraw məqqaran ən Yusəf sas Masar ad d azzanzin daɣ-as alkama.

4 Yaqub wər dər-san iššedaw Benyamin wa n amaḍray ən Yusəf fəlas iṇṇa iksud a tu təgrəw təkma iyyat əntada.

5 Əglan maddanəs n Israyil əddewan d aytedan wiyyaḍ əntanay da əgmaynen alkama fəlas akal ən Kanan əntada ewad t'in laz.

6 Yusəf ənta azzaran y akal, ənta a innəṭṭafan əd taɣawšay ta n nazzan n alkama y aytedan kul win n akal. Iməqqaran-net as t'in oṣan əssəjadan dat-əs daɣ aṃadal.

7 Inay Yusəf iməqqaran-net ɣas izday tan mišan iṣṣəkn'en as wər tan izday, iharaššat tan iṇṇ'aṣan: «Məni du təfalam?» Əjjəwwaban as, əṇṇan as: «Akal wa n Kanan a du nəfal fəl a du nəzzanzu isudar.»

8 Yusəf izday iməqqaran-net mišan əntanay wər t'əzdayan.

9 Iktad du Yusəf targəten ši ṇad itag sər-san, təzzar iṇṇ'aṣan: «Kawanay inaṣṣasaman a təṃosam, toṣam du fəl ad tənəyam idaggan win ərkamnen daɣ akal.»

10 Əṇṇan as: «Kala kala əmizwar, eklan nak nakkanay, aṣṣa ɣas a du nəga ad nazzanzu isudar.

11 Nakkanay ket nana abba nnana iyyanda, nakkanay aytedan ən təfləst a nəṃos, wər nəṃos inaṣṣasaman.»

12 «Kala, kala, iṇṇ-asan, toṣam du fəl ad tənəyam idaggan win ərkamnen daɣ akal!»

13 Əjjəwwaban as: «Nakkanay eklan nak ṃaraw-ena d əššin eraw ana aləs iyyanda ən Kanan. Amaḍray nnana wa ənḍərran noyyay in ɣur abba nnana, aṃaran wa das waššaran aba tu.»

14 Iṇṇ-assan Yusəf: «Nak adi da a dawan əṇṇe kawanay inaṣṣasaman a təṃosam.

15 Aṃaran a kawan ajjarraba: " Əhadaɣ awan s eṣəm ən Firɣawna kud təfalam da iket wər di d oṣa amaḍray nnawan.

16 Saglat iyyan daɣ wan a t'id'awəy, kawanay aṃaran at takkim kasaw, a kawan ajjarraba har əṣṣəna kud a wa di təgannam tidət wala bahu, as wər iga di əhada s eṣəm ən Firɣawna as kawanay inaṣṣasaman.»

17 Ig'en daɣ kasaw har əgan karad aḍan.

18 As ig'əzəl wa n karad, iṇṇ'asan Yusəf: «Agat a wa dawan z aṇṇa, a kawan ayya təddaram, fəlas Məššina a əksuda.

19 Kud tidət as təṃosam aytedan ən təfləst ayyaq qawan, aqqam du iyyan daɣ wan daɣ kasaw, kawanay taglim tawəyam alkama y aɣaywan nawan iha laz.

20 Təzzar tawəyam i du amaḍray nnawan ad əṣṣənaɣ as tidət a di təgam aṃaran wər za taṃṃatim.» Ərdan s a wen da.

21 Ad ətinəməṇṇin gar-essan, tidət as nətawaddab fəl əddəlil n amaḍray nnana. Tərəmmeq ta iga as daɣ-na igammay a tu nayyu mišan wər das nəṣṣəsam, tərəmmeq tədi da a nəga azal a.

22 Iššewal Ruben iṇṇ-asan: «Wərge əmalaɣ awan as dawan əṇṇeɣ ad wər tagim abakkaḍ iṃosan təkma ən barar di? Mišan wər di təṣṣəsamam. Əmərədda azni-net a daɣ-na itawaran.»

23 Iməqqaran-net wər əṣṣenan as Yusəf igra a wa əgannan, fəlas əməššewəl a illan gar-es dər-san.

24 Igguk kan in ad ihallu. adi iqqal du fəl ad asan iššiwəl, obaz daɣ-san Šimehon issəɣfal tu dat šiṭṭawen nasan.

25 Omar Yusəf y a dasan təwəṭkəran sumad nasan alkama, itəwəssuɣəl tan əzrəf nasan, akk iyyan itəwəgget as əzrəf-net daɣ əsaməd-net. Omar tolas a tan itəwəkfu allaw. Itawagg'asan a wen da.

26 Əṭṭərken isumad nasan fəl əzdan nasan, əglan.

27 As oṣan edag iyyan a daɣ z aṇsin ora iyyan daɣ-san əsaməd wa-net fəl ad d'ikkəs y ajad-net a itša təzzar inay azrəf-net daɣ əmi n əsaməd.

28 Iṇṇa i midawan-net: «Ənəyat azrəf in itawasaɣal i du, ənta da ihan əsaməd in da,» təzzar təggaz tan ṭasa, təṇdaw tan taysəst, ad ətinəməṇṇin gar-essan: «Ma dana itag Məššina da?»

29 As din oṣan abba nnasan Yaqub daɣ Kanan əmalan as arat wa tan igrawan kul, əṇṇan as:

30 «Aləs wa iṃosan əmizwar ən Masar as din noṣa iharaššat ana, iṇṇa:" Kawanay inaṣṣasaman a təṃosam. "

31 Nəṇṇ'as nakkanay aytedan ən təfləst, wər nəṃos inaṣṣasaman.

32 Nakkanay ṃaraw-ena d əššin nədraw abba, iyyan daɣ-na aba tu, wa daɣ-na ənḍarran iqqim in ɣur abba nnana daɣ akal ən Kanan. Təzzar iṇṇ-ana əmizwar ən Masar: " Arat w'as z əṣṣəna kud aytedan ən təfləst a təṃosam,

33 wədi a du tayyim ɣur-i iyyan daɣ-wan tətkəlam alkama tawəyam tu y iɣawnatan nawan a əlluznen.

34 As din toṣam tawəyam i du aṃadray nnawan wa n alallawa ad əṣṣənaɣ as wər təṃosam inaṣṣasaman mišan aytedan ən təfləst, amaran əssuɣəlaq qawan amaḍray nnawan, akfaq qawan turagat ad təssəɣləyam i təɣawšiwen nawan daɣ akal."»

35 As əggazan šin n ikus n alkama akk iyyan oṣ'in daɣ əsaməd-net əsəkməs n əzrəf-net. As ənnayan isəkmas n əzrəf nasan təggaz tan ṭasa əntanay əd ši-ssan.

36 Iṇṇ'asan abba nnaṣan Yaqub: «Bararan in a dər-i təzammazzayam, Yusəf abas t'illa, ilkam as Šimehon, amaran taram ad tawəyam Benyamin. Adi kul nak ad d iqqal.»

37 Iṇṇ'as Ruben: «As dak du wər ewaya Benyamin tanɣa bararan in ann əššin. Əfləs i sər-əs, a dak k'id'əssuɣəla.»

38 Iṇṇ'as Yaqub: «Barar in wər dər-wan iddew, fəlas amaqqar-net aba tu iqqim du ɣas-net. As tu təgraw təkma daɣ əšikəl nawan nak a waššaran a a di tawəyam s alaxirat fəl tayyant-net.»

   

സ്വീഡൻബർഗിന്റെ കൃതികളിൽ നിന്ന്

 

Arcana Coelestia #5422

ഈ ഭാഗം പഠിക്കുക

  
/ 10837  
  

5422. But made himself strange unto them. That this signifies non-conjunction because without an intermediate, is evident from the signification of “making himself strange,” as here being non-conjunction because without an intermediate; for one who is not in reciprocal conjunction, because without an intermediate, appears strange, just as internal truth, or truth immediately from the Divine, appears strange to those who are in external truths. For this reason it is that Joseph made himself strange to his brethren, not because he was estranged, for he loved them, so that he turned from them and wept (verse 24); but the strangeness on their part, because of non-conjunction, is represented by his so bearing himself. As for example, where it is said in the Word that Jehovah or the Lord “makes Himself strange” to the people, “opposes” them, “rejects” them, “condemns,” “casts into hell,” “punishes,” and “delights” in such things, in the internal sense is meant that the people make themselves strange to Jehovah or the Lord, oppose Him, are in evils which reject them from His face, and which condemn them, cast them into hell, and punish them, and that such things never proceed from Jehovah or the Lord. But it is so stated in the Word on account of the appearance; for so it appears to the simple. The case is similar with internal truths when they are viewed by external truths without conjunction by what is intermediate; for then these truths appear altogether strange to external truths, and even sometimes opposite; when in fact the opposition is not in the internal, but in the external truths; for these without conjunction by what is intermediate cannot view the former except from the light of the world separate from the light of heaven, and consequently as strange to them. But in regard to this matter more will be said in what follows.

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Foundation for the permission to use this translation.