ബൈബിൾ

 

Amos 1

പഠനം

1 Ang mga salita ni Amos, na nasa gitna ng mga pastor sa Tecoa, na nakita niya tungkol sa Israel, nang mga kaarawan ni Uzzia na hari sa Juda, at nang mga kaarawan ni Jeroboam na anak ni Joas na hari sa Israel, na dalawang taon bago lumindol.

2 At kaniyang sinabi, Ang Panginoon ay aangal mula sa Sion, at sisigaw ng kaniyang tinig mula sa Jerusalem; at ang mga pastulan ng mga pastor ay mananambitan, at ang taluktok ng Carmelo ay matutuyo.

3 Ganito ang sabi ng Panginoon: Dahil sa tatlong pagsalangsang ng Damasco, oo, dahil sa apat, hindi ko ihihiwalay ang kaparusahan sa kaniya; sapagka't kanilang giniik ang Galaad ng panggiik na bakal.

4 Nguni't aking susuguin ang isang apoy sa loob ng bahay ni Hazael, at susupukin niyaon ang mga palacio ni Ben-hadad.

5 At aking iwawasak ang halang ng Damasco, at aking ihihiwalay ang mananahan mula sa libis ng Aven, at siyang humahawak ng cetro mula sa bahay ng Eden; at ang bayan ng Siria ay papasok sa pagkabihag hanggang sa Chir, sabi ng Panginoon.

6 Ganito ang sabi ng Panginoon: Dahil sa tatlong pagsalangsang ng Gaza, oo, dahil sa apat, hindi ko ihihiwalay ang kaparusahan sa kaniya; sapagka't kanilang dinalang bihag ang buong bayan, upang ibigay sa Edom.

7 Nguni't ako'y magsusugo ng isang apoy sa kuta ng Gaza, at susupukin niyaon ang mga palacio niyaon:

8 At aking ihihiwalay ang mananahan mula sa Asdod, at siyang humahawak ng cetro mula sa Ascalon; at aking ipipihit ang aking kamay laban sa Ecron, at ang nalabi sa mga Filisteo ay malilipol, sabi ng Panginoong Dios.

9 Ganito ang sabi ng Panginoon: Dahil sa tatlong pagsalangsang ng Tiro, oo, dahil sa apat, hindi ko ihihiwalay ang kaparusahan sa kaniya; sapagka't kanilang ibinigay ang buong bayan sa Edom, at hindi inalaala ang tipan ng pagkakapatiran.

10 Nguni't ako'y magsusugo ng isang apoy sa kuta ng Tiro, at susupukin niyaon ang mga palacio niyaon.

11 Ganito ang sabi ng Panginoon: Dahil sa tatlong pagsalangsang ng Edom, oo, dahil sa apat, hindi ko ihihiwalay ang kaparusahan sa kaniya; sapagka't hinabol niya ng tabak ang kaniyang kapatid, at ipinagkait ang buong habag, at ang kaniyang galit ay laging nanglilipol, at taglay niya ang kaniyang poot magpakailan man.

12 Nguni't magsusugo ako ng isang apoy sa Teman, at susupukin niyaon ang mga palacio sa Bozra.

13 Ganito ang sabi ng Panginoon: Dahil sa tatlong pagsalangsang ng mga anak ni Ammon, oo, dahil sa apat, hindi ko ihihiwalay ang kaparusahan sa kanila; sapagka't kanilang pinaluwa ang bituka ng mga babaing nagdadalang tao sa Galaad, upang kanilang mapalapad ang kanilang hangganan.

14 Nguni't aking papagniningasin ang isang apoy sa kuta ng Rabba, at susupukin niyaon ang mga palacio niyaon, na may hiyawan sa kaarawan ng pagbabaka, na may bagyo sa kaarawan ng ipoipo;

15 At ang kanilang hari ay papasok sa pagkabihag, siya at ang kaniyang mga prinsipe na magkakasama, sabi ng Panginoon.

ബൈബിൾ

 

Isaias 21

പഠനം

   

1 Ang hula tungkol sa ilang na nasa baybayin ng dagat. Kung paanong umiikot ang mga ipoipo sa Timugan gayon dumarating ang hangin na mula sa ilang mula sa kakilakilabot na lupain.

2 Isang malubhang pangitain ay naipahayag sa akin; ang manggagawa ng karayaan ay gumagawang may karayaan, at ang mananamsam ay nananamsam. Umahon ka, Oh Elam; kumubkob ka, Oh Media; lahat ng buntong-hininga niya'y aking pinatigil.

3 Kaya't ang aking mga balakang ay puspos ng kahirapan; mga hirap ay dinamdam ko, gaya ng mga hirap ng babae sa pagdaramdam; ako'y naghihirap na anopa't hindi ako makarinig; ako'y nanglulupaypay na anopa't hindi ako makakita.

4 Ang aking puso ay sumisikdo, kakilabutan ay tumakot sa akin: ang pagtatakip-silim na aking ninasa ay naging kapanginigan sa akin.

5 Sila'y nangaghanda ng dulang, sila'y nangaglagay ng bantay, sila'y nagsisikain, sila'y nagsisiinom: magsitindig kayo, kayong mga pangulo, inyong ihanda ang kalasag.

6 Sapagka't ganito ang sinabi ng Panginoon sa akin, Ikaw ay yumaon, maglagay ka ng bantay; ipahayag niya kung ano ang nakikita niya:

7 At pagka siya'y nakakita ng pulutong, ng mga nangangabayong dalawa't dalawa, ng mga asno, ng pulutong ng mga kamelyo siya'y masikap na makikinig na ma'y pagiingat.

8 At siya'y umungal na parang leon: Oh Panginoon, ako'y tumatayong lagi sa moog na bantayan kung araw, at ako'y tumatanod sa aking bantayan na magdamagan:

9 At, narito, dito'y dumarating ang isang pulutong na lalake, mga nangangabayong dalawa't dalawa. At siya'y sumagot at nagsabi, Babilonia ay nabagsak, nabagsak, at lahat na larawang inanyuan na kaniyang mga dios ay nangabagsak sa lupa.

10 Oh ikaw na aking giniik, at trigo ng aking giikan: ang aking narinig sa Panginoon ng mga hukbo, sa Dios ng Israel, aking ipinahayag sa iyo.

11 Ang hula tungkol sa Duma. May tumatawag sa akin mula sa Seir, Bantay, anong nangyari sa gabi? Bantay, anong nangyari sa gabi?

12 Sinabi ng bantay, Ang umaga ay dumarating, at gayon din ang gabi: kung inyong uusisain, usisain ninyo: magsipihit kayo, parito kayo.

13 Ang hula tungkol sa Arabia. Sa gubat ng Arabia ay magsisitigil kayo, Oh kayong nangaglalakbay na pulupulutong na mga Dedaneo.

14 Ang nauuhaw ay dinadalhan nila ng tubig; sinalubong ng mga nananahan sa lupain ng Tema na may kanilang tinapay ang mga bihag.

15 Sapagka't kanilang tinatakasan ang mga tabak, ang bunot na tabak, at ang akmang busog, at ang lala ng digmaan.

16 Sapagka't ganito ang sinabi ng Panginoon sa akin, Sa loob ng isang taon, ayon sa mga taon ng magpapaupa, ang lahat ng kaluwalhatian ng Cedar ay mapapawi:

17 At ang malabi sa bilang sa mga mangbubusog, sa mga makapangyarihang lalake na mga anak ni Cedar, ay mangiilan: sapagka't ang Panginoon, ang Dios ng Israel, siyang nagsalita.

   

സ്വീഡൻബർഗിന്റെ കൃതികളിൽ നിന്ന്

 

Arcana Coelestia #6110

ഈ ഭാഗം പഠിക്കുക

  
/ 10837  
  

6110. 'For the famine was extremely serious' means desolation. This is clear from the meaning of 'famine' as an absence of good and of cognitions, dealt with in 1460, 3364, 5277, 5279, 5281, 5300, 5579, 5893, so that 'the famine was extremely serious' is desolation, 5360, 5376, 5415, 5576. As regards desolation, it should be recognized that truths and forms of good, together with cognitions of them, compose the spiritual life of those who are in heaven. They are the celestial and spiritual foods that nourish them; and these foods are given them every day by the Lord. When it is morning with them forms of good are supplied, and when it is midday truths are supplied; but when evening comes they lack them, and continue to lack them until it is twilight and then morning again. Their yearning when they lack them remains so strong that their desire for them is greater than starving people's desire for food on earth. This state is meant by 'the famine' and it is a kind of desolation, though not the kind experienced by those on the lower earth, 698, 699, 1106-1113.

[2] Scarcely anyone in the world can believe that the angelic heaven can have so great a yearning for truths and forms of good, and for cognitions of them. For people whose minds are set on nothing else than gain and glory, and who are given up to worldly pleasures, will be amazed to learn that those things constitute angelic life. 'What use they will say 'are cognitions of goodness and truth to me? What life can they give me? The things that bring me life and my life's delight are wealth, position, and worldly pleasures!' But let those who speak like this know that the life these things bring is that of the body, not that of the soul, and that the former kind of life perishes along with the body, whereas the latter kind remains for ever. Let them also know that people are ill-advised if while in the world they do not give any thought to spiritual life.

[3] Further as regards desolation, it exists on account of the yearning; for forms of good and truth are accepted in the measure that they are yearned for, and when the desires created by the yearning are fulfilled they produce feelings of happiness and bliss. In the next life therefore those who pass through desolation are refreshed immediately afterwards and realize their desires; everyone there is made more perfect by means of such alternating experiences. It is a fact worthy of note that the changing times of day in the natural world - morning, midday, evening, night, and morning again - are wholly representative of the changes that take place in the spiritual world, yet with one difference. The changes that occur in the spiritual world have an effect on the understanding and the will, establishing in them the basic elements of life, whereas the changes that occur in the world have an effect on and sustain things of the body.

[4] What is even more noteworthy is the fact that it is not the Lord who brings on the shades of evening and the darkness of night but those characteristics of angels, spirits, or men that are entirely their own. For the Lord as the Sun shines and flows in constantly; but because the evils and falsities that spring from what is his own are present in a man, spirit, or angel, they turn and direct him away from the Lord. In so doing they bring him into the shades of evening, and lead the wicked into the darkness of night. It is similar to the way things are with the sun in our world. It shines and flows in constantly, but the earth by rotating on its axis turns away from the sun and brings itself into shade and darkness.

[5] These features of the natural world come about because the natural world comes into being from the spiritual world and is also kept in being from there, as a consequence of which the entire natural system is a theatre representative of the Lord's kingdom, 3483, 4939. The purpose served by the changes that take place in the spiritual world is that all who are in heaven may constantly become more perfect. Such changes exist in the natural world for the same reason, for if they did not occur everything there would perish because of drought.

[6] It should be recognized however that in heaven there is no night, only evening, which is followed by the twilight that comes before morning; but in hell there is night. Changes take place there also, but they are of a contrary nature to those in heaven. In hell morning is the heat of evil desires, midday is the itch of false ideas, evening is anxiety, and night is torment. But through all these changes night predominates; merely variations of shade and darkness are what bring about those changes. In addition to this it should be recognized that in the spiritual world the changes which take place are not the same with one person as they are with another, also that the changes there do not divide into regular periods of time because they are variations of state that produce those changes. For instead of the periods of time that occur in the natural world there are states in the spiritual world, 1274, 1382, 2625, 2788, 2837, 3254, 3356, 4814, 4916, 4882, 4901.

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Society for the permission to use this translation.