ബൈബിൾ

 

Ezekiel 16

പഠനം

   

1 και εγενετο λογος κυριου προς με λεγων

2 υιε ανθρωπου διαμαρτυραι τη ιερουσαλημ τας ανομιας αυτης

3 και ερεις ταδε λεγει κυριος τη ιερουσαλημ η ριζα σου και η γενεσις σου εκ γης χανααν ο πατηρ σου αμορραιος και η μητηρ σου χετταια

4 και η γενεσις σου εν η ημερα ετεχθης ουκ εδησαν τους μαστους σου και εν υδατι ουκ ελουσθης ουδε αλι ηλισθης και σπαργανοις ουκ εσπαργανωθης

5 ουδε εφεισατο ο οφθαλμος μου επι σοι του ποιησαι σοι εν εκ παντων τουτων του παθειν τι επι σοι και απερριφης επι προσωπον του πεδιου τη σκολιοτητι της ψυχης σου εν η ημερα ετεχθης

6 και διηλθον επι σε και ειδον σε πεφυρμενην εν τω αιματι σου και ειπα σοι εκ του αιματος σου ζωη

7 πληθυνου καθως η ανατολη του αγρου δεδωκα σε και επληθυνθης και εμεγαλυνθης και εισηλθες εις πολεις πολεων οι μαστοι σου ανωρθωθησαν και η θριξ σου ανετειλεν συ δε ησθα γυμνη και ασχημονουσα

8 και διηλθον δια σου και ειδον σε και ιδου καιρος σου καιρος καταλυοντων και διεπετασα τας πτερυγας μου επι σε και εκαλυψα την ασχημοσυνην σου και ωμοσα σοι και εισηλθον εν διαθηκη μετα σου λεγει κυριος και εγενου μοι

9 και ελουσα σε εν υδατι και απεπλυνα το αιμα σου απο σου και εχρισα σε εν ελαιω

10 και ενεδυσα σε ποικιλα και υπεδησα σε υακινθον και εζωσα σε βυσσω και περιεβαλον σε τριχαπτω

11 και εκοσμησα σε κοσμω και περιεθηκα ψελια περι τας χειρας σου και καθεμα περι τον τραχηλον σου

12 και εδωκα ενωτιον περι τον μυκτηρα σου και τροχισκους επι τα ωτα σου και στεφανον καυχησεως επι την κεφαλην σου

13 και εκοσμηθης χρυσιω και αργυριω και τα περιβολαια σου βυσσινα και τριχαπτα και ποικιλα σεμιδαλιν και ελαιον και μελι εφαγες και εγενου καλη σφοδρα

14 και εξηλθεν σου ονομα εν τοις εθνεσιν εν τω καλλει σου διοτι συντετελεσμενον ην εν ευπρεπεια εν τη ωραιοτητι η εταξα επι σε λεγει κυριος

15 και επεποιθεις εν τω καλλει σου και επορνευσας επι τω ονοματι σου και εξεχεας την πορνειαν σου επι παντα παροδον ο ουκ εσται

16 και ελαβες εκ των ιματιων σου και εποιησας σεαυτη ειδωλα ραπτα και εξεπορνευσας επ' αυτα και ου μη εισελθης ουδε μη γενηται

17 και ελαβες τα σκευη της καυχησεως σου εκ του χρυσιου μου και εκ του αργυριου μου εξ ων εδωκα σοι και εποιησας σεαυτη εικονας αρσενικας και εξεπορνευσας εν αυταις

18 και ελαβες τον ιματισμον τον ποικιλον σου και περιεβαλες αυτα και το ελαιον μου και το θυμιαμα μου εθηκας προ προσωπου αυτων

19 και τους αρτους μου ους εδωκα σοι σεμιδαλιν και ελαιον και μελι εψωμισα σε και εθηκας αυτα προ προσωπου αυτων εις οσμην ευωδιας και εγενετο λεγει κυριος

20 και ελαβες τους υιους σου και τας θυγατερας σου ας εγεννησας και εθυσας αυτα αυτοις εις αναλωσιν ως μικρα εξεπορνευσας

21 και εσφαξας τα τεκνα σου και εδωκας αυτα εν τω αποτροπιαζεσθαι σε εν αυτοις

22 τουτο παρα πασαν την πορνειαν σου και ουκ εμνησθης τας ημερας της νηπιοτητος σου οτε ησθα γυμνη και ασχημονουσα και πεφυρμενη εν τω αιματι σου εζησας

23 και εγενετο μετα πασας τας κακιας σου λεγει κυριος

24 και ωκοδομησας σεαυτη οικημα πορνικον και εποιησας σεαυτη εκθεμα εν παση πλατεια

25 και επ' αρχης πασης οδου ωκοδομησας τα πορνεια σου και ελυμηνω το καλλος σου και διηγαγες τα σκελη σου παντι παροδω και επληθυνας την πορνειαν σου

26 και εξεπορνευσας επι τους υιους αιγυπτου τους ομορουντας σοι τους μεγαλοσαρκους και πολλαχως εξεπορνευσας του παροργισαι με

27 εαν δε εκτεινω την χειρα μου επι σε και εξαρω τα νομιμα σου και παραδωσω σε εις ψυχας μισουντων σε θυγατερας αλλοφυλων τας εκκλινουσας σε εκ της οδου σου ης ησεβησας

28 και εξεπορνευσας επι τας θυγατερας ασσουρ και ουδ' ουτως ενεπλησθης και εξεπορνευσας και ουκ ενεπιπλω

29 και επληθυνας τας διαθηκας σου προς γην χαλδαιων και ουδε εν τουτοις ενεπλησθης

30 τι διαθω την θυγατερα σου λεγει κυριος εν τω ποιησαι σε ταυτα παντα εργα γυναικος πορνης και εξεπορνευσας τρισσως

31 εν ταις θυγατρασιν σου το πορνειον σου ωκοδομησας επι πασης αρχης οδου και την βασιν σου εποιησας εν παση πλατεια και εγενου ως πορνη συναγουσα μισθωματα

32 η γυνη η μοιχωμενη ομοια σοι παρα του ανδρος αυτης λαμβανουσα μισθωματα

33 πασι τοις εκπορνευσασιν αυτην προσεδιδου μισθωματα και συ δεδωκας μισθωματα πασι τοις ερασταις σου και εφορτιζες αυτους του ερχεσθαι προς σε κυκλοθεν εν τη πορνεια σου

34 και εγενετο εν σοι διεστραμμενον παρα τας γυναικας εν τη πορνεια σου και μετα σου πεπορνευκασιν εν τω προσδιδοναι σε μισθωματα και σοι μισθωματα ουκ εδοθη και εγενετο εν σοι διεστραμμενα

35 δια τουτο πορνη ακουε λογον κυριου

36 ταδε λεγει κυριος ανθ' ων εξεχεας τον χαλκον σου και αποκαλυφθησεται η αισχυνη σου εν τη πορνεια σου προς τους εραστας σου και εις παντα τα ενθυμηματα των ανομιων σου και εν τοις αιμασιν των τεκνων σου ων εδωκας αυτοις

37 δια τουτο ιδου εγω επι σε συναγω παντας τους εραστας σου εν οις επεμιγης εν αυτοις και παντας ους ηγαπησας συν πασιν οις εμισεις και συναξω αυτους επι σε κυκλοθεν και αποκαλυψω τας κακιας σου προς αυτους και οψονται πασαν την αισχυνην σου

38 και εκδικησω σε εκδικησει μοιχαλιδος και εκχεουσης αιμα και θησω σε εν αιματι θυμου και ζηλου

39 και παραδωσω σε εις χειρας αυτων και κατασκαψουσιν το πορνειον σου και καθελουσιν την βασιν σου και εκδυσουσιν σε τον ιματισμον σου και λημψονται τα σκευη της καυχησεως σου και αφησουσιν σε γυμνην και ασχημονουσαν

40 και αξουσιν επι σε οχλους και λιθοβολησουσιν σε εν λιθοις και κατασφαξουσιν σε εν τοις ξιφεσιν αυτων

41 και εμπρησουσιν τους οικους σου πυρι και ποιησουσιν εν σοι εκδικησεις ενωπιον γυναικων πολλων και αποστρεψω σε εκ της πορνειας σου και μισθωματα ου μη δως ουκετι

42 και επαφησω τον θυμον μου επι σε και εξαρθησεται ο ζηλος μου εκ σου και αναπαυσομαι και ου μη μεριμνησω ουκετι

43 ανθ' ων ουκ εμνησθης την ημεραν της νηπιοτητος σου και ελυπεις με εν πασι τουτοις και εγω ιδου τας οδους σου εις κεφαλην σου δεδωκα λεγει κυριος και ουτως εποιησας την ασεβειαν επι πασαις ταις ανομιαις σου

44 ταυτα εστιν παντα οσα ειπαν κατα σου εν παραβολη λεγοντες καθως η μητηρ και η θυγατηρ

45 θυγατηρ της μητρος σου συ ει η απωσαμενη τον ανδρα αυτης και τα τεκνα αυτης και αδελφη των αδελφων σου των απωσαμενων τους ανδρας αυτων και τα τεκνα αυτων η μητηρ υμων χετταια και ο πατηρ υμων αμορραιος

46 η αδελφη υμων η πρεσβυτερα σαμαρεια αυτη και αι θυγατερες αυτης η κατοικουσα εξ ευωνυμων σου και η αδελφη σου η νεωτερα σου η κατοικουσα εκ δεξιων σου σοδομα και αι θυγατερες αυτης

47 και ουδ' ως εν ταις οδοις αυτων επορευθης ουδε κατα τας ανομιας αυτων εποιησας παρα μικρον και υπερκεισαι αυτας εν πασαις ταις οδοις σου

48 ζω εγω λεγει κυριος ει πεποιηκεν σοδομα η αδελφη σου αυτη και αι θυγατερες αυτης ον τροπον εποιησας συ και αι θυγατερες σου

49 πλην τουτο το ανομημα σοδομων της αδελφης σου υπερηφανια εν πλησμονη αρτων και εν ευθηνια οινου εσπαταλων αυτη και αι θυγατερες αυτης τουτο υπηρχεν αυτη και ταις θυγατρασιν αυτης και χειρα πτωχου και πενητος ουκ αντελαμβανοντο

50 και εμεγαλαυχουν και εποιησαν ανομηματα ενωπιον μου και εξηρα αυτας καθως ειδον

51 και σαμαρεια κατα τας ημισεις των αμαρτιων σου ουχ ημαρτεν και επληθυνας τας ανομιας σου υπερ αυτας και εδικαιωσας τας αδελφας σου εν πασαις ταις ανομιαις σου αις εποιησας

52 και συ κομισαι βασανον σου εν η εφθειρας τας αδελφας σου εν ταις αμαρτιαις σου αις ηνομησας υπερ αυτας και εδικαιωσας αυτας υπερ σεαυτην και συ αισχυνθητι και λαβε την ατιμιαν σου εν τω δικαιωσαι σε τας αδελφας σου

53 και αποστρεψω τας αποστροφας αυτων την αποστροφην σοδομων και των θυγατερων αυτης και αποστρεψω την αποστροφην σαμαρειας και των θυγατερων αυτης και αποστρεψω την αποστροφην σου εν μεσω αυτων

54 οπως κομιση την βασανον σου και ατιμωθηση εκ παντων ων εποιησας εν τω σε παροργισαι με

55 και η αδελφη σου σοδομα και αι θυγατερες αυτης αποκατασταθησονται καθως ησαν απ' αρχης και σαμαρεια και αι θυγατερες αυτης αποκατασταθησονται καθως ησαν απ' αρχης και συ και αι θυγατερες σου αποκατασταθησεσθε καθως απ' αρχης ητε

56 και ει μη ην σοδομα η αδελφη σου εις ακοην εν τω στοματι σου εν ταις ημεραις υπερηφανιας σου

57 προ του αποκαλυφθηναι τας κακιας σου ον τροπον νυν ονειδος ει θυγατερων συριας και παντων των κυκλω αυτης θυγατερων αλλοφυλων των περιεχουσων σε κυκλω

58 τας ασεβειας σου και τας ανομιας σου συ κεκομισαι αυτας λεγει κυριος

59 ταδε λεγει κυριος και ποιησω εν σοι καθως εποιησας ως ητιμωσας ταυτα του παραβηναι την διαθηκην μου

60 και μνησθησομαι εγω της διαθηκης μου της μετα σου εν ημεραις νηπιοτητος σου και αναστησω σοι διαθηκην αιωνιον

61 και μνησθηση την οδον σου και εξατιμωθηση εν τω αναλαβειν σε τας αδελφας σου τας πρεσβυτερας σου συν ταις νεωτεραις σου και δωσω αυτας σοι εις οικοδομην και ουκ εκ διαθηκης σου

62 και αναστησω εγω την διαθηκην μου μετα σου και επιγνωση οτι εγω κυριος

63 οπως μνησθης και αισχυνθης και μη η σοι ετι ανοιξαι το στομα σου απο προσωπου της ατιμιας σου εν τω εξιλασκεσθαι με σοι κατα παντα οσα εποιησας λεγει κυριος

   

സ്വീഡൻബർഗിന്റെ കൃതികളിൽ നിന്ന്

 

Apocalypse Explained #1152

ഈ ഭാഗം പഠിക്കുക

  
/ 1232  
  

1152. And wine and oil signifies profaned worship from truths and goods that are from a celestial origin. This is evident from the signification of "wine," as being truth (of which presently); also from the signification of "oil," as being good from a celestial origin (See n. 375). "Wine" signifies truth from a celestial origin because it is here joined with "oil" which means good from that origin. For in this verse, as in the former, there are pairs, of which one signifies what belongs to truth, and the other what belongs to good, both from the same origin; and from this it follows that "wine" signifies truth from a celestial origin, because "oil" signifies good from that origin. That "wine" in the Word signifies truth or spiritual good may be seen above (n. 376); for truth from a celestial origin coincides with spiritual good. It is the same with oil; when the oil of holy anointing is meant, "oil" signifies the good of celestial love, but when the oil with which they anointed themselves on festal days is meant, it signifies the good of spiritual love.

(Continuation respecting the Athanasian Faith)

[2] It has been said above that it is a law of the Divine providence that man himself should compel himself; but this means that he should compel himself from evil, and does not mean that he should compel himself to good; for it is possible for man to compel himself from evil, but not to compel himself to good that in itself is good. For when a man compels himself to good and has not compelled himself from evil he does good from himself and not from the Lord, for he compels himself to it for the sake of self, or for the sake of the world, or for the sake of recompense, or from fear; and such good is not in itself good, because the man himself or the world or recompense is in it as its end, and not the good itself, thus neither the Lord; and it is love and not fear that makes good to be good. For example, to compel oneself to do good to one's neighbor, to give to the poor, to endow churches, to do what is righteous, thus to compel oneself to charity and truth before compelling oneself from evils and thereby removing them, would be like a palliative treatment by which the disease or ulcer is healed externally; or like an adulterer compelling himself to act chastely, or a proud man to act humbly, or a dishonest man to act honestly in external conduct.

[3] But when a man compels himself from evils he purifies his internal, and when that is purified he does good from freedom without compelling himself to do it; for so far as a man compels himself from evil so far he comes into heavenly freedom, and everything good that is in itself good is from that freedom, and to such good man does not compel himself. The appearance is that compelling oneself from evil and compelling oneself to good necessarily go together, but they do not. I know from the evidence of experience of many who have compelled themselves to do goods, but not from evils; and when such were explored it was found that evils from within clung to the goods, and in consequence their goods were like idols or images made of clay or dung; and it was said that such persons believe that God may be gained over by praise and gifts, even from an impure heart. Nevertheless, before the world a man may compel himself to goods without compelling himself from evil, since in the world he is rewarded for so doing; for in the world the external is regarded and rarely the internal; but before God it is not so.

  
/ 1232  
  

Thanks to the Swedenborg Foundation for their permission to use this translation.

ബൈബിൾ

 

Leviticus 7

പഠനം

   

1 "'This is the law of the trespass offering. It is most holy.

2 In the place where they kill the burnt offering, he shall kill the trespass offering; and its blood he shall sprinkle around on the altar.

3 He shall offer all of its fat: the fat tail, and the fat that covers the innards,

4 and the two kidneys, and the fat that is on them, which is by the loins, and the cover on the liver, with the kidneys, shall he take away;

5 and the priest shall burn them on the altar for an offering made by fire to Yahweh: it is a trespass offering.

6 Every male among the priests may eat of it. It shall be eaten in a holy place. It is most holy.

7 "'As is the sin offering, so is the trespass offering; there is one law for them. The priest who makes atonement with them shall have it.

8 The priest who offers any man's burnt offering, even the priest shall have for himself the skin of the burnt offering which he has offered.

9 Every meal offering that is baked in the oven, and all that is dressed in the pan, and on the griddle, shall be the priest's who offers it.

10 Every meal offering, mixed with oil or dry, belongs to all the sons of Aaron, one as well as another.

11 "'This is the law of the sacrifice of peace offerings, which one shall offer to Yahweh.

12 If he offers it for a thanksgiving, then he shall offer with the sacrifice of thanksgiving unleavened cakes mixed with oil, and unleavened wafers anointed with oil, and cakes mixed with oil.

13 With cakes of leavened bread he shall offer his offering with the sacrifice of his peace offerings for thanksgiving.

14 Of it he shall offer one out of each offering for a heave offering to Yahweh. It shall be the priest's who sprinkles the blood of the peace offerings.

15 The flesh of the sacrifice of his peace offerings for thanksgiving shall be eaten on the day of his offering. He shall not leave any of it until the morning.

16 "'But if the sacrifice of his offering is a vow, or a freewill offering, it shall be eaten on the day that he offers his sacrifice; and on the next day what remains of it shall be eaten:

17 but what remains of the flesh of the sacrifice on the third day shall be burned with fire.

18 If any of the flesh of the sacrifice of his peace offerings is eaten on the third day, it will not be accepted, neither shall it be imputed to him who offers it. It will be an abomination, and the soul who eats any of it will bear his iniquity.

19 "'The flesh that touches any unclean thing shall not be eaten. It shall be burned with fire. As for the flesh, everyone who is clean may eat it;

20 but the soul who eats of the flesh of the sacrifice of peace offerings, that belongs to Yahweh, having his uncleanness on him, that soul shall be cut off from his people.

21 When anyone touches any unclean thing, the uncleanness of man, or an unclean animal, or any unclean abomination, and eats some of the flesh of the sacrifice of peace offerings, which belong to Yahweh, that soul shall be cut off from his people.'"

22 Yahweh spoke to Moses, saying,

23 "Speak to the children of Israel, saying, 'You shall eat no fat, of bull, or sheep, or goat.

24 The fat of that which dies of itself, and the fat of that which is torn of animals, may be used for any other service, but you shall in no way eat of it.

25 For whoever eats the fat of the animal, of which men offer an offering made by fire to Yahweh, even the soul who eats it shall be cut off from his people.

26 You shall not eat any blood, whether it is of bird or of animal, in any of your dwellings.

27 Whoever it is who eats any blood, that soul shall be cut off from his people.'"

28 Yahweh spoke to Moses, saying,

29 "Speak to the children of Israel, saying, 'He who offers the sacrifice of his peace offerings to Yahweh shall bring his offering to Yahweh out of the sacrifice of his peace offerings.

30 With his own hands he shall bring the offerings of Yahweh made by fire. He shall bring the fat with the breast, that the breast may be waved for a wave offering before Yahweh.

31 The priest shall burn the fat on the altar, but the breast shall be Aaron's and his sons'.

32 The right thigh you shall give to the priest for a heave offering out of the sacrifices of your peace offerings.

33 He among the sons of Aaron who offers the blood of the peace offerings, and the fat, shall have the right thigh for a portion.

34 For the waved breast and the heaved thigh I have taken from the children of Israel out of the sacrifices of their peace offerings, and have given them to Aaron the priest and to his sons as their portion forever from the children of Israel.'"

35 This is the anointing portion of Aaron, and the anointing portion of his sons, out of the offerings of Yahweh made by fire, in the day when he presented them to minister to Yahweh in the priest's office;

36 which Yahweh commanded to be given them of the children of Israel, in the day that he anointed them. It is their portion forever throughout their generations.

37 This is the law of the burnt offering, of the meal offering, and of the sin offering, and of the trespass offering, and of the consecration, and of the sacrifice of peace offerings;

38 which Yahweh commanded Moses in Mount Sinai, in the day that he commanded the children of Israel to offer their offerings to Yahweh, in the wilderness of Sinai.