ബൈബിൾ

 

Exodus 22

പഠനം

   

1 Si quis furatus fuerit bovem aut ovem, et occiderit vel vendiderit : quinque boves pro uno bove restituet, et quatuor oves pro una ove.

2 Si effringens fur domum sive suffodiens fuerit inventus, et accepto vulnere mortuus fuerit, percussor non erit reus sanguinis.

3 Quod si orto sole hoc fecerit, homicidium perpetravit, et ipse morietur. Si non habuerit quod pro furto reddat, ipse venundabitur.

4 Si inventum fuerit apud eum quod furatus est, vivens : sive bos, sive asinus, sive ovis, duplum restituet.

5 Si læserit quispiam agrum vel vineam, et dimiserit jumentum suum ut depascatur aliena : quidquid optimum habuerit in agro suo, vel in vinea, pro damni æstimatione restituet.

6 Si egressus ignis invenerit spinas, et comprehenderit acervos frugum, sive stantes segetes in agris, reddet damnum qui ignem succenderit.

7 Si quis commendaverit amico pecuniam aut vas in custodiam, et ab eo, qui susceperat, furto ablata fuerint : si invenitur fur, duplum reddet :

8 si latet fur, dominus domus applicabitur ad deos, et jurabit quod non extenderit manum in rem proximi sui,

9 ad perpetrandam fraudem, tam in bove quam in asino, et ove ac vestimento, et quidquid damnum inferre potest : ad deos utriusque causa perveniet, et si illi judicaverit, duplum restituet proximo suo.

10 Si quis commendaverit proximo suo asinum, bovem, ovem, et omne jumentum ad custodiam, et mortuum fuerit, aut debilitatum, vel captum ab hostibus, nullusque hoc viderit :

11 jusjurandum erit in medio, quod non extenderit manum ad rem proximi sui : suscipietque dominus juramentum, et ille reddere non cogetur.

12 Quod si furto ablatum fuerit, restituet damnum domino ;

13 si comestum a bestia, deferat ad eum quod occisum est, et non restituet.

14 Qui a proximo suo quidquam horum mutuo postulaverit, et debilitatum aut mortuum fuerit domino non præsente, reddere compelletur.

15 Quod si impræsentiarum dominus fuerit, non restituet, maxime si conductum venerat pro mercede operis sui.

16 Si seduxerit quis virginem necdum desponsatam, dormieritque cum ea : dotabit eam, et habebit eam uxorem.

17 Si pater virginis dare noluerit, reddet pecuniam juxta modum dotis, quam virgines accipere consueverunt.

18 Maleficos non patieris vivere.

19 Qui coierit cum jumento, morte moriatur.

20 Qui immolat diis, occidetur, præterquam Domino soli.

21 Advenam non contristabis, neque affliges eum : advenæ enim et ipsi fuistis in terra Ægypti.

22 Viduæ et pupillo non nocebitis.

23 Si læseritis eos, vociferabuntur ad me, et ego audiam clamorem eorum :

24 et indignabitur furor meus, percutiamque vos gladio, et erunt uxores vestræ viduæ, et filii vestri pupilli.

25 Si pecuniam mutuam dederis populo meo pauperi qui habitat tecum, non urgebis eum quasi exactor, nec usuris opprimes.

26 Si pignus a proximo tuo acceperis vestimentum, ante solis occasum reddes ei.

27 Ipsum enim est solum, quo operitur, indumentum carnis ejus, nec habet aliud in quo dormiat : si clamaverit ad me, exaudiam eum, quia misericors sum.

28 Diis non detrahes, et principi populi tui non maledices.

29 Decimas tuas et primitias tuas non tardabis reddere : primogenitum filiorum tuorum dabis mihi.

30 De bobus quoque, et ovibus similiter facies : septem diebus sit cum matre sua, die octava reddes illum mihi.

31 Viri sancti eritis mihi : carnem, quæ a bestiis fuerit prægustata, non comedetis, sed projicietis canibus.

   

വ്യാഖ്യാനം

 

335 - Of Interest

വഴി Jonathan S. Rose

Title: Of Interest

Topic: The Word

Summary: The Old Testament commands us not to charge interest on loans, but a couple of parables in the New Testament chide us for NOT, at the very least, putting our money in the bank and getting interest? What is going on?

References:
Ex 22:25-27
Lev 25:35-37
Deut 23:19-20
Nehemiah 5:1-12
Psalms 15
Proverbs 28:6-8
Jeremiah 15:10
Ezekiel 18:5-17; 22:6-16
Luke 6:32-36
Matthew 25:14-30
Luke 19:12-13, 16-25

This video is a part of the Spirit and Life Bible Study series, whose purpose is to look at the Bible, the whole Bible, and nothing but the Bible through a Swedenborgian lens.

വീഡിയോ പ്ലേ ചെയ്യുക
Spirit and Life Bible Study broadcast from 4/4/2018. The complete series is available at: www.spiritandlifebiblestudy.com

സ്വീഡൻബർഗിന്റെ കൃതികളിൽ നിന്ന്

 

Arcana Coelestia #4580

ഈ ഭാഗം പഠിക്കുക

  
/ 10837  
  

4580. ‘Statuit Jacobus statuam in loco quo locutus cum illo, statuam lapidis’: quod significet sanctum veri in Divino illo statu, constat a significatione 'statuae' quod sit sanctum veri, de qua sequitur; et a significatione ‘in loco quo locutus cum illo’ quod sit in statu illo, de qua mox supra n. 4578. De origine 1 quod statuae erigerentur, et libarent super illas libamen, et funderent super illas oleum, primum dicendum 2 :

[2] statuae quae erigebantur antiquis temporibus erant vel in signum, vel in testem, vel in cultum; quae 3 in cultum, ungebantur et tunc erant sanctae, et ibi quoque cultum suum habebant, ita in templis, in lucis, in silvis sub arboribus, et alibi; hoc rituale suum repraesentativum inde traxit quod lapides antiquissimis temporibus statuerentur in terminis inter gentium familias, ne illos transgrederentur ad faciendum illis malum, sicut quoque a Labane et Jacobo, Gen. 31:51;

ne transgrederentur illos ad faciendum malum, erat apud illos jus gentium; et quia lapides illi 4 erant in terminis, antiquissimi qui in singulis quae in tellure, correspondens spirituale et caeleste videbant, cum lapides hos ut terminos viderent, de veris quae sunt ultima ordinis, cogitabant, posteri autem illorum, qui in objectis minus spirituale et caeleste et plus mundanum spectabant, incipiebant modo ex veneratione ab 5 antiquo sancte de illis cogitare, et tandem antiquissimorum posteri qui proxime ante diluvium vixerunt, et non magis in terrestribus et mundanis ut objectis aliquod spirituale et caeleste videbant, coeperunt 6 sanctificare illos lapides, libamina fundendo super illos, ac oleo ungendo illos, et tunc vocabantur statuae, et in cultum adhibebantur: hoc remansit post diluvium in Ecclesia Antiqua quae repraesentativa fuit, sed cum illa differentia quod statuae inservirent his pro mediis perveniendi ad cultum internum; instruebantur enim infantes et pueri a parentibus quid repraesentarent, et sic perducebantur ad scire sancta et affici illis 7 quae repraesentabant; inde est quod statuae apud antiquos in templis, lucis, et silvis, ac super collibus et montibus essent in cultum:

[3] at cum internum cultus cum Ecclesia Antiqua prorsus periit, et coeperunt externa sancta et Divina habere, et sic idololatrice illa colere 8 , tunc statuas erigebant pro singulis diis; et quia posteritas Jacobi pronissima ad idololatrica erat, prohibebatur illis ne statuas erigerent, nec lucos haberent, et ne quidem super montibus et clivis aliquem cultum, sed congregarentur ad unum locum ubi Arca, et dein ubi Templum, ita ad Hierosolymam; alioquin quaelibet familia habuisset sua externa et idola quae coluisset, et 9 sic repraesentativum Ecclesiae non apud illam gentem institui potuisset: videantur quae de statuis prius n. 3727 ostensa sunt. Ex his constare potest unde statuae, et quid significarunt, et cum in cultum adhiberentur, quod esset sanctum verum quod per illas repraesentabatur, ideo quoque dicitur quod esset ‘statua lapidis’, nam ‘lapis’ significat verum in ultimo ordinis, n. 1298, 3720, 3769, 3771, 3773, 3789, 3798. Praeterea sciendum quod de 10 Divino Vero imprimis sanctum praedicetur, nam Divinum ‘Bonum’ est in Domino, et Divinum Verum procedit ab illo, n. 3704, 4577, et vocatur sanctum. 11

അടിക്കുറിപ്പുകൾ:

1. Origo

2. oleum super illas funderent, haec fuit

3. qui, in the Manuscript, the First Latin Edition.

4. ibi, in the First Latin Edition

5. pro

6. spectabant, inchoabant

7. et affici sanctis

8. inde colere absque ulla cognitione quae repraesentarent

9. The Manuscript inserts et quoque suum deum.

10. The following two (or in some cases more) words are transposed in the Manuscript.

11. The Manuscript has continues but deletes hoc sanctum est quod in Verbo intelligitur per spiritum sanctum.

  
/ 10837  
  

This is the Third Latin Edition, published by the Swedenborg Society, in London, between 1949 and 1973.