235. "Futurum te evomam ex ore meo." Quod significet separationem a cognitionibus ex Verbo, constat ex significatione "evomere", cum a Domino, quod sit separatio; non quod Dominus illos separet a Se, sed quod illi se separent a Domino. "Evomere" dicitur, quia agitur de "tepido", et tepidum in mundo causatur evomitionem; est etiam ex correspondentia, nam cibus quem sumit homo correspondet cognitionibus, ac inde in Verbo significat illas; quare separatio ab illis significat non admissionem; verum quia aliquid e Verbo admittunt, significat ejectionem seu evomitionem; (quod "cibus" ex correspondentia significet cognitiones et inde intelligentiam, videatur n. 3114, 4459, 4792, 5147, 5293, 5340, 5342, 5410, 5426, 5576, 5582, 5588, ¹ 5655, 8562; ex causa qua cognitiones nutriunt internum hominem seu spiritum, sicut cibi nutriunt externum hominem seu corpus, n. 4459, 5293, 5576, 6277, 8418); et ex significatione "ex ore", cum de Domino, quod sit ex Verbo.

[2] Quod "ex ore", cum de Domino, significet Verbum, est quia Verbum est Divinum Verum, et hoc procedit a Domino; ac quod procedit ac influit apud hominem, dicitur "ex ore", tametsi non ex ore, sed sicut lux ex Sole; nam Dominus supra caelos ubi angeli apparet ut Sol, ac inde "lux" est Divinum Verum, a quo omnis intelligentia et sapientia est angelis et hominibus (videatur in opere De Caelo et Inferno 116-125, et 126-140). Inde constare potest quod "evomere ex ore meo", significet separare a Divino Vero, seu quod idem, a cognitionibus e Verbo. Quod illi qui "tepidi" sunt, hoc est, "non frigidi nec calidi", qui sunt qui vivunt ex doctrina de sola fide et de justificatione per illam (de qua re mox supra), separati sint a cognitionibus e Verbo, ipsi non sciunt; credunt enim quod in cognitionibus sint prae aliis, sed usque non sunt, immo vix in aliqua; quod non sint, est causa quia principia doctrinae et religionis eorum sunt falsa, et ex falsis principiis non sequuntur nisi quam falsa: quapropter cum legunt Verbum, detinent mentem in suis falsis; unde vel non vident vera, et si vident vel illa praetereunt vel falsificant: principia falsa sunt, quod salvatio sit per solam fidem, et quod per illam justificetur homo. Quod separati sint (a) cognitionibus e Verbo, et quod non videant ibi vera, ipsi scire possunt si volunt; quid enim frequentius a Domino dicitur, quam quod debeant facere verba Ipsius, mandata Ipsius, voluntatem Ipsius, et quod cuilibet retribuetur secundum facta? tum quod totum Verbum fundetur super binis mandatis, quae sunt amare Deum et amare proximum, et quod amare Deum sit facere praecepta Ipsius? ( ² Joh. 14:21, 23, 24.) Quod facere debeant, ut salventur, hoc in utroque Testamento millies dictum est; tum quod audire et scire nihil sint nisi faciant: sed illi qui apud se confirmaverunt solam fidem et justificationem per illam, an videant illa? et si vident annon falsificent illa? Inde est quod illis nulla doctrina vitae sit, sed doctrina solius fidei; cum tamen vita facit hominem ecclesiae, ac illa fiunt fidei ejus quae sunt vitae ejus.

[3] Quod separati sint a cognitionibus e Verbo, etiam constare potest ex eo, quod non sciant quod vivant post mortem corporis sicut homines; quod illis spiritus sit qui vivit; quod Caelum sit ex Humano Genere et quoque Infernum; quod prorsus nihil sciant de Caelo, et de Gaudio caelesti; nihil de Inferno et de igne infernali; ita nihil de Mundo Spirituali; nihil de sensu Verbi interno seu spirituali; nihil de Glorificatione Humani Domini; nihil de Regeneratione; de Tentatione; de Baptismo, quid involvit; de Sancta Cena, quid ibi significat Caro et Sanguis, seu Panis et Vinum; nihil de Libero Arbitrio; nihil de Interno Homine; nihil de Charitate, de Proximo, de Bono, de Amore; nec sciunt quid Remissio Peccatorum; praeter plura alia. Audivi etiam angelos dicentes quod quando datur illis spectare in ecclesiam, et videre illos qui credunt se ex doctrina intelligentes esse, ³ videant meram caliginem, et illos quasi alte sub undis.

[4] Separantur a cognitionibus e Verbo ex binis causis: prima est, quod non illustrari possint a Domino, influit enim Dominus in bonum hominis, et ex illo illustrat illum in veris, hoc est, influit in amorem hominis et inde in fidem; altera causa est, quia profanant vera per falsificationes, et qui ita faciunt illi separantur ab ipsis veris, dum in mundo vivunt, ut non sciant illa, in altera autem vita rejiciunt a se omnia quae in mundo sciverunt ex Verbo: haec et illa separatio intelligitur per "evomi ex ore." Similia intelliguntur per "evomere" et per "vomitum" alibi in Verbo; ut in sequentibus his locis:

- Apud Esaiam,

"Jehovah commiscuit in medio Aegypti spiritum perversitatum; unde seduxerunt Aegyptum in Omni opere ejus, quemadmodum seducitur ebrius in vomitu suo" (19:14);

per "Aegyptum" significatur scientia rerum tam spiritualium quam naturalium; per "commiscere in medio ejus spiritum perversitatum", significatur pervertere et falsificare illa; per "ebrium" significantur illi qui insaniunt in spiritualibus; et quia vera commixta falsis ejiciuntur, ideo dicitur, "quemadmodum ebrius seducitur in vomitu suo."

(Quod "Aegyptus" significet scientiam, videatur n. 1164, 1165, 1186, 1462, 5700, 5702, 6015, 6651, 6679, 6683, 6692, 7296; et quoque scientifica ecclesiae, n. 7296, 9340, 9391; quod "ebrii" significent illos qui in spiritualibus insaniunt, n. 1072.)

[5] Apud Jeremiam,

"Bibite et inebriamini, et evomite et cadite, nec resurgite propter gladium" (25:27);

"bibere et inebriari" est haurire falsa et commiscere illa veris, et inde insanire; "evomere et cadere" est prorsus ejicere falsificata; "gladius" propter quem non resurgent, significat falsum destruens et vastans verum (videatur n. 2799, 4499, 7102); inde patet quid sit "evomere et cadere." Apud eundem,

"Inebriate Moabum, quia contra Jehovam se extulit, ut complodat in vomitu suo" (48:26);

"Moabus" significat illos qui adulterant bona ecclesiae, quare praedicatur de illis "vomitus."

[6] Apud Habakuk,

"Vae facienti socium bibere.... etiam inebriando, ut introspicias nuditates eorum; satiaberis ignominia prae gloria; bibe etiam tu ut praeputium tuum reveletur: circumibit ad te calix... Jehovae, ut vomitus ignominiosus super gloria" (2:15, 16);

"bibere inebriando" etiam significat haurire vera et commiscere illa falsis; "nuditates" quas introspiciunt, significant deprivationem veri et inde intelligentiae (n. 1073, 5433, 9960); "praeputium quod revelabitur", significat conspurcationem boni (n. 2056, 3412, 3413, 4462, 7225, 7245); "gloria" significat Divinum Verum, ita Verbum (n. 4809, ⁴ 5922, 8267, 8427, 9429); inde patet quid "vomitus ignominiosus super gloria."

[7] Apud Esaiam,

"Hi per vinum errant, per siceram aberrant, sacerdos et propheta errant per siceram, absorbentur a vino;... errant inter videntes, titubant judicio; quin immo omnes mensae plenae sunt vomitu egestionis, non locus: quemnam docebit scientiam?" (28:7, 8 [, 9] ;)

"vinum et sicera" per quae errant, significant vera mixta falsis; "sacerdos et propheta", significant illos qui docent bona et vera, et in sensu abstracto bona et vera ecclesiae; "Videntes" inter quos errant, significant illos qui visuri essent vera; "titubare judicio", significat insanitionem; "mensae" significant omnia quae nutrirent spiritualem vitam, per "mensas" enim intelliguntur cibi qui super iis, et "cibi" significant omnia vera et bona, quia illa sunt quae nutriunt vitam spiritualem; hic itaque per "mensas plenas vomitu egestionis", significantur eadem falsificata et adulterata.

[8] Apud Mosen,

"Ne polluite vos omnibus his, quia omnibus his pollutae sunt gentes quas Ego ejicio coram vobis; unde polluta est terra, ... et evomuit terra habitatores suos; ita non evomet terra vos, ... quemadmodum evomuit gentes quae ante vos" (Leviticus 18:24, 25, 28);

agitur ibi de omnis generis adulteriis, per quae in sensu spirituali intelliguntur omnia genera adulterationum boni et falsificationum veri, seu profanationes; et quia mala et bona, tum falsa mali et vera boni, non possunt simul esse, quin ejiciantur, ideo dicitur quod "terra", hoc est, ecclesia, "evomuerit" eos. Ex his nunc constare potest quid significat "evomere."

각주:

5147. ‘Ab omni cibo Pharaonis’: quod significet plenum bono caelesti pro nutriendo naturali, constat ex significatione ‘cibi’ quod sit bonum caeleste, de qua sequitur; et ex repraesentatione ‘Pharaonis’ quod sit interius naturale, de qua n. 5080, 5095, et quoque naturale in communi, nam interius ¹ et exterius naturale unum faciunt cum correspondent; et quia cibus est pro nutritione, significatur per ‘ab omni cibo Pharaonis’ plenum bono caelesti pro nutriendo naturali. Dicitur quod in canistro supremo ille cibus esset, et per id significatur quod voluntarii intimum bono caelesti plenum esset; influit enim bonum a Domino per intimum hominis, et inde per gradus sicut scalae ad exteriora; intimum enim in perfectissimo statu est respective, quapropter illud immediate recipere potest bonum a Domino, non ita inferiora; si inferiora reciperent bonum a Domino immediate, vel obscurarent illud, vel perverterent, nam imperfectiora sunt respective.

[2] Quod influxum boni caelestis a Domino et ejus receptionem attinet, sciendum quod voluntarium hominis recipiat bonum, et intellectuale ejus recipiat verum, et quod intellectuale nequaquam recipere verum possit ut ei approprietur, nisi simul voluntarium recipiat bonum, ita quoque vicissim; unum enim influit sic in alterum, et disponit alterum ad recipiendum; intellectualia comparari possunt formis quae continue variantur, et voluntaria harmoniis resultantibus ex variatione, consequenter vera possunt comparari variationibus et bona jucundis inde; et quia cum veris et bonis eminenter ita quoque se habet, constare potest quod unum dari absque altero nequeat, tum quod

[non] produci unum nisi per alterum possit.

[3] Quod cibus significet bonum caeleste, est quia angelorum cibi non aliud sunt quam bona amoris et charitatis, ex iis non modo vivificantur sed etiam recreantur; bona illa actu seu exercitia imprimis sunt illis recreationi, sunt enim desideria eorum; quod desideria quae actu obtinentur, recreationi et vitae sint, notum est. Quod talia cedant nutritioni spiritui hominis, quando cibi materiales nutritioni ejus corpori, etiam constare potest ex eo quod cibi absque jucundis parum conducant, sed cum jucundis nutriant; jucunda sunt quae aperiunt meatus seu ductus qui recipiunt et devehunt in sanguinem, injucunda autem claudunt; jucunda illa apud angelos sunt bona amoris et charitatis, quae quod sint cibi spirituales, qui correspondent cibis terrestribus, inde concludi potest; sicut ‘cibi’ sunt bona, ita ‘potus’ sunt vera. In Verbo multis in locis nominantur cibi;

[4] qui sensum internum non novit, non aliter scire potest quam quod ibi cibi vulgares intelligantur, sed sunt ibi spirituales; ut apud Jeremiam,

Omnis populus gementes, quaerentes panem, dederunt desiderabilia sua pro cibo, ad recreandum animam, Thren.

1:11:

apud Esaiam,

Omnis sitiens ite ad aquas, et cui non argentum, ite, emite, et comedite, et ite, emite sine argento et sine pretio vinum et lac, 55:1:

apud Joelem,

Propinquus dies Jehovae, et sicut devastatio a fulminatore veniet; nonne coram oculis nostris cibus excisus est? e domo Dei nostri laetitia et gaudium?

putrefacta sunt grana sub glebis suis, devastata sunt horrea, destructa sunt granaria, quia exaruit frumentum,

1:15-17:

apud Davidem,

Horrea ² nostra plena, depromentia de cibo ad cibum, greges nostri milleni, et decies milleni in plateis nostris, ... non clamor in vicis nostris; beatus populus cui sic, Ps. 144:13-15:

apud eundem,

Omnia ³ Te exspectant, ut des cibum eorum tempore suo, das illis colligunt, aperis manum Tuam, saturantur bono, Ps. 104:27, 28;

[5] in his locis cibus caelestis et spiritualis in sensu interno intelligitur, cum in sensu litterae cibus materialis; inde patet quomodo sibi correspondent interiora et exteriora Verbi, seu quae inibi sunt spiritus et quae sunt litterae, ut ⁴ quod dum homo intelligit illa secundum sensum litterae, angeli apud illum intelligant eadem secundum sensum ⁵ spiritualem; ita Verbum conscriptum est ut non modo generi humano sed etiam caelo inserviat, quapropter omnes voces ibi sunt significativae rerum caelestium, et omnes res repraesentativae earum, et hoc usque ad minimam iotam.

[6] Quod ‘cibus’ in sensu spirituali sit bonum, etiam Dominus manifeste docet, apud Johannem, Operamini cibum, non qui perit, sed cibum qui manet in vitam aeternam, quem Filius hominis vobis dabit, vi

27:

apud eundem,

Caro Mea est vere cibus, et sanguis Meus est vere potus, 6:55;

‘caro’ est Divinum Bonum, n. 3813, et ‘sanguis’ est Divinum Verum, n. 4735 et apud eundem,

Jesus dixit discipulis, Ego cibum habeo quem edam, quem vos nescitis; dicebant discipuli ad se invicem, Num quis attulit Ipsi quod comederet? Dixit illis Jesus, Cibus Meus est ut faciam voluntatem Ipsius Qui misit Me, et perficiam Ipsius opus, 4:32-34;

‘facere voluntatem Patris, et perficere Ipsius opus’ est Divinum Bonum actu seu exercitio, quod in genuino sensu est ‘cibus’, ut supra dictum.

각주: