4298. En Jakob noemde de naam van de plaats Peniël; dat dit de staat van de verzoekingen betekent, staat vast uit de samenhang; oudtijds werden aan plaatsen waar iets bijzonders voorviel, namen gegeven en deze namen waren tekenend voor de zaak die daar voorviel en voor de staat ervan, nrs. 340, 2643, 3422; aan deze plaats werd een naam gegeven die de staat van de verzoekingen betekende, want de staat van de verzoekingen wordt hier beschreven door de worsteling en het kampen van Jakob; Peniël betekent in de oorspronkelijke taal ‘de aangezichten van God’ ; dat ‘de aangezichten van God’ zien, wil zeggen, de zwaarste verzoekingen doorstaan, zal in wat volgt worden ontvouwd.

8701. Gij kunt dat niet doen, gij alleen; dat dit betekent zonder de invloeiing van het ware uit het goede ergens anders vandaan, staat vast uit de betekenis van dat alleen doen, wanneer het wordt gezegd van het Goddelijk Ware, dat door Mozes wordt uitgebeeld, dus de invloeiing van het ware alleen daarvandaan en niet tegelijk ergens anders vandaan.

Hoe het hiermee is gesteld, kan vaststaan uit hetgeen over de rechtstreekse invloeiing van het Goddelijk Ware en over de rechtstreekse en tegelijk de indirecte invloeiing ervan, eerder in nr. 8685 is gezegd, namelijk dat de invloeiing van het Goddelijk Ware rechtstreeks is in de eerste staat van de mens, wanneer hij wordt wederverwekt, maar dat de invloeiing rechtstreeks en indirect is in de tweede staat, namelijk wanneer hij is wederverwekt.

Wanneer de invloeiing rechtstreeks is, vloeit de Heer weliswaar met het goede en ware in, maar dan wordt niet het goede maar het ware doorvat; daarom wordt de mens dan geleid door het ware en niet zozeer door het goede; maar wanneer de invloeiing tegelijk indirect is, dan wordt het goede doorvat, want de indirecte invloeiing is in het zinlijk uiterlijke van de mens; vandaar komt het dat hij dan wordt geleid door het goede van de Heer.

In het algemeen moet men weten dat de mens niet eerder is wederverwekt dan wanneer hij vanuit de aandoening van het goede handelt, want dan wil hij het goede en is het voor hem een verkwikking en een zegening dat te doen.

Wanneer hij in deze staat is, dan is zijn leven een leven van het goede en is hij in de hemel, want het universeel regerende in de hemel is het goede; het ware echter dat van het geloof is, leidt de mens tot het goede, dus tot de hemel, maar het stelt hem niet in de hemel.

Dat dit zo is, heeft als oorzaak dat in het andere leven allen worden vergezelschapt volgens het leven van de wil en niet volgens het leven van het verstand, want waar de wil is, daar is het verstand, maar niet omgekeerd; dus in de hemel en dus zo in de hel.

Zij die boos zijn, worden niet eerder in de hel gezonden dan wanneer zij in het boze van hun leven zijn, want wanneer zij daarin zijn, zijn zij ook in het valse van hun boze; eender zijn zij die in het goede zijn, ook daar in het ware van hun goede.

Allen in het andere leven worden tot die staat gebracht opdat zij één gemoed hebben, namelijk dat zij datgene willen wat zij ook denken, maar niet dat zij willen als zij anders denken.

In de wereld is het echter anders gesteld; daar kan de mens anders denken, ja zelfs ook anders verstaan dan hij wil; de oorzaak ervan is dat hij hierdoor hervormd kan worden, namelijk het goede kan verstaan hoewel hij het boze wil en hij kan dus zo door het verstand worden geleid om het goede te willen; maar in het andere leven wordt eenieder geleid volgens zijn willen dat in de wereld is verworven.