2841. Dat de woorden ‘De engel van Jehovah riep tot Abraham ten tweede male uit de hemel’ een nog groter vertroosting van de Heer betekenen, blijkt uit de betekenis van ‘roepen uit de hemel’ namelijk vertroosten; en uit de betekenis van de engel van Jehovah, namelijk het Goddelijk Zelf van de Heer, waarover eerder in nr. 2821, waar dezelfde woorden staan. Dat het hier ten tweede male wordt gezegd, komt, omdat het een grotere vertroosting is. De eerste vertroosting ligt opgesloten in vers 12, 13, en 14, waar gehandeld wordt over de voorzienigheid van de Heer, dat zij uit het menselijk geslacht, die geestelijken worden genoemd, aangenomen zouden worden. De tweede vertroosting, die groter is, ligt opgesloten in de volgende verzen, 17, 18 enz. tot het einde, namelijk dat de geestelijken vermenigvuldigd zullen worden als de sterren der hemelen en als het zand op het strand van de zee; en dat niet alleen zij behouden zullen worden, maar ook allen, die in het goede zijn. Deze dingen behoorden tot de liefde van de Heer en daarom gewerd Hem daaruit vertroosting; niemand ontvangt enige vertroosting dan alleen uit die dingen, die tot zijn liefde behoren.

2821. Dat de woorden ‘De engel van Jehovah riep tot hem uit de hemel’ de vertroosting toen uit het Goddelijke betekenen, kan blijken uit de betekenis van ‘roepen uit de hemel’ namelijk vertroost worden, zoals ook duidelijk blijkt uit hetgeen onmiddellijk voorafgaat en direct daarna volgt; en uit de betekenis van de engel van Jehovah. Dat door de engelen, wanneer zij in het Woord vermeld worden, iets in de Heer bedoeld wordt, maar dat het uit het verband blijkt, wat er van de Heer bedoeld wordt, zie in nr. 1925. Eveneens leest men over de Heer, dat van Hem, toen Hij de zwaarste verzoeking in Gethsemane doorstond, een engel uit de hemel werd gezien, die Hem versterkte, (Lukas 22:43);

onder de engel uit de hemel wordt daar in de innerlijke zin ook het Goddelijke bedoeld, dat in Hem was.