4735. ‘Ne effundatis sanguinem’: quod significet ne violent sanctum, constat ex significatione ‘sanguinis’ quod sit sanctum, de qua sequitur; inde ‘effundere sanguinem’ est violare illud. Omne sanctum in caelo procedit ex Divino Humano Domini, et inde omne sanctum in Ecclesia, quapropter ne violarent illud, instituta est a Domino Sancta Cena, et ibi expressis verbis dicitur quod panis ibi sit caro Ipsius, et vinum ibi sit sanguis Ipsius, ita quod sit Divinum Humanum Ipsius ex Quo tunc Sanctum; apud antiquos ‘caro et sanguis’ significabat humanum proprium, quia humanum consistit ex carne et sanguine; inde Dominus dixit ad Simonem,

Beatus es, quia caro et sanguis non revelavit tibi, sed Pater Meus Qui est in caelis, Matth. 16:17.

caro itaque et sanguis significata per panem et vinum in Sancta Cena est Humanum Proprium Domini; ipsum Proprium Domini, quod propria potentia Sibi acquisivit, est Divinum; Proprium Ipsius ex conceptione fuit quod ex Jehovah Patre Ipsius habuit, et fuit Ipse Jehovah, inde Proprium quod Sibi acquisivit in Humano fuit Divinum; Proprium hoc Divinum in Humano est quod vocatur caro et sanguis; ‘caro’ est Divinum Bonum Ipsius, n. 3813, ‘sanguis’ Divini Boni Divinum Verum.

[2] Humanum Domini postquam glorificatum seu Divinum factum est, non concipi potest sicut humanum, sed sicut Divinus Amor in forma humana; et hoc eo magis quam angeli, qui cum apparent, sicut mihi visi, apparent tanquam amoris et charitatis formae sub specie humana, et hoc a Domino; ex Divino enim Amore Dominus Humanum Suum Divinum fecit, sicut per caelestem amorem homo fit angelus post mortem, ut appareat sicut amoris et charitatis forma sub specie humana, ut dictum. Inde patet quod per Divinum Humanum Domini in caelesti sensu significetur ipse Divinus Amor, qui est amor erga universum genus humanum, quod illud salvare, beatum et felix velit facere in aeternum, et ei appropriare Divinum Suum quantum capere possunt; hic amor et reciprocus hominis in Dominum et quoque amor erga proximum sunt qui significantur et repraesentantur in Sancta Cena, amor Divinus caelestis per ‘carnem seu panem’ ibi et amor Divinus spiritualis per ‘sanguinem seu vinum’ ibi:

[3] ex his nunc constare potest quid per manducationem carnis Domini, et per potum sanguinis Ipsius intelligitur apud Johannem,

Ego sum panis vivens qui e caelo descendit; si quis comederit ex hoc pane, vivet in aeternum. Panis vero, quem Ego dabo, caro Mea est:... Amen, amen, dico vobis, nisi comederitis carnem Filii hominis, et biberitis Ipsius sanguinem, non habebitis vitam in vobis: qui comedit Meam carnem, et bibit Meum sanguinem, habet vitam aeternam; et Ego resuscitabo illum extremo die: nam caro Mea est vere cibus, et sanguis Mens est vere potus: qui comedit Meam carnem, et bibit Meum sanguinem, in Me manet, et Ego in illo.... Hic est panis, qui e caelo descendit, 6:50-58;

quia per ‘carnem et sanguinem’ significatur Divinum Caeleste et Divinum Spirituale quod ex Divino Humano Domini, ut dictum, seu quod idem, Divinum Bonum et Divinum Verum Amoris Ipsius, per ‘comedere et bibere’ significatur appropriare sibi illa; appropriatio fit per vitam amoris et charitatis quae etiam est vita fidei; quod ‘comedere’ sit appropriare sibi bonum, et ‘bibere’ appropriare sibi verum, videatur n. 2187, 3069, 3168, 3513, 3596, ¹ 3734, 3832, 4017, 4018.

[4] Quia ‘sanguis’ in caelesti sensu significat Divinum Spirituale seu Divinum Verum procedens a Divino Humano Domini, ideo significat sanctum, nam Divinum Verum procedens a Divino Humano Domini est ipsum Sanctum; Sanctum non aliud est, nec aliunde.

[5] Quod ‘sanguis’ sit Sanctum illud, constare potest a pluribus locis in Verbo, quorum haec licet afferre;

apud Ezechielem,

Fili hominis, sic dixit Dominus Jehovih, Dic avi omni caeli, omni ferae agri, congregamini et venite, congregate vos a circuitu super sacrificium Meum, quod Ego sacrifico vobis, sacrificium magnum super montibus Israelis, ut comedatis carnem et bibatis sanguinem, carnem fortium comedetis, et sanguinem principum terrae bibetis, arietes, agnos, et hircos, ... saginatos Bashanis omnes, et comedetis adipem ad satietatem, et bibetis sanguinem usque ad ebrietatem, de sacrificio Meo quod sacrificabo vobis, satiabimini super mensa Mea, equo et curru, forti, et omni viro belli: sic dabo gloriam Meam inter gentes, 39:17-21;

agitur ibi de convocatione omnium ad regnum Domini, et in specie de instauratione Ecclesiae apud gentes; et per ‘comedere carnem et bibere sanguinem’ significatur appropriare sibi Divinum Bonum et Divinum Verum, ita Sanctum quod procedit a Divino Humano Domini. Quis non videre potest quod non caro per ‘carnem’ et sanguis per ‘sanguinem’ ibi intelligatur, ut ‘quod carnem fortium comederent, sanguinem principum terrae biberent’, et ‘quod satiarentur equo, curru, forti, et omni viro belli’ ?:

[6] similiter apud Johannem,

Vidi unum angelum stantem in sole, qui clamavit voce magna, dicens omnibus avibus volantibus in medio caelo, venite, congregamini ad cenam Magni Dei, ut comedatis carnes regum, et carnes chiliarchorum, et carnes fortium, et carnes equorum et sedentium super illis, et carnes omnium liberorum et servorum, parvorum et magnorum, [Apoc. ] 19:17, 18;

quis usquam haec intelliget nisi sciat quid ‘caro’ in sensu interno significat, et nisi quid ‘reges, chiliarchi, fortes, equi, sedentes super illis, liberi et servi’?:

[7] porro apud Zachariam,

Loquetur pacem gentibus; dominari Ipsius a mari usque ad mare, et a flumine usque ad fines terrae; etiam tu, per sanguinem foederis tui emittam vinctos tuos e fovea, 9:10, 11;

ibi de Domino; ‘sanguis foederis’ est Divinum Verum procedens a Divino Humano Ipsius, et est ipsum Sanctum quod postquam glorificatus est, exivit ab Ipso; hoc Sanctum est quod etiam Sanctus Spiritus vocatur, ut patet apud Johannem,

Jesus dixit, Si quis sitiverit, venito ad Me et bibito; quisquis credit in Me, sicut dixit Scriptura, flumina e ventre illius fluent aquae viventis; hoc dixit de spiritu, quem acceptum erant credentes in Ipsum; nondum enim erat Spiritus Sanctus, quia Jesus nondum glorificatus erat, 7:37-39;

quod sanctum procedens a Domino ² sit ‘spiritus’, videatur Joh. 6:63:

[8] porro quod ‘sanguis’ sit sanctum procedens a Divino Humano Domini, apud Davidem,

A dolo et [a] violentia redige animam eorum, et pretiosus erit sanguis eorum in oculis Ipsius, Ps. 72:14;

‘pretiosus sanguis’ pro sancto quod accepturi: apud Johannem,

Hi sunt qui veniunt ex afflictione magna, et lavarunt stolas suas, et dealbarunt stolas suas in sanguine ³ Agni, Apoc. 7:14:

et apud eundem,

Illi vicerunt draconem per sanguinem Agni, et per verbum testimonii Sui; et non amaverunt animam suam usque ad mortem, Apoc. 12:11 ⁴ ;

[9] Ecclesia hodie non aliter novit quam quod ‘sanguis Agni’ hic significet passionem Domini, quia credit quod salventur unice per quod Dominus passus sit, et quod propter id missus sit in mundum, sed sit hoc pro simplicibus qui arcana interiora capere nequeunt; passio Domini fuit ultimum tentationis Ipsius, per quod plene glorificavit Humanum Suum, Luc. 24:26; Joh. 12:23, 27, 28; 13:31, 32; 17:1, 4, 5; ‘sanguis autem Agni’ ibi est idem ac Divinum Verum seu sanctum procedens a divino Humano Ipsius; ita idem cum ‘sanguine foederis’, de quo mox supra:

[10] et de quo etiam apud Mosen,

Moses sumpsit librum foederis, et legit in auribus populi, qui dixerunt, Omne quod locutus est Jehovah, faciemus et audiemus: tunc sumpsit Moses sanguinem, et sparsit super populum, et dixit, Ecce sanguis foederi, quod pepigit Jehovah vobiscum super omnibus verbis his, Exod. 24:7, 8;

‘liber foederis’ erat Divinum Verum quod illis tunc, quod confirmabatur per sanguinem, testificantem quod illud ex Divino Humano Ipsius.

[11] In ritualibus Ecclesiae Judaicae per ‘sanguinem’ nec aliud significabatur quam sanctum procedens a Divino Humano Domini; quapropter cum sanctificabantur, hoc fiebat per sanguinem; ut cum sanctificabatur Aharon et filii ejus, Tunc sanguis spargebatur super cornua altaris, reliquum ⁵ ad fundamentum altaris, ... etiam super apicem auris dextrae, pollicem manus et pedis dextri, [et] super vestes illius, Exod. 29:12, 16, 20, [21]; Lev. 8:[15, 19, 23, 30]: Cumque intraret Aharon intra velum ad propitiatorium, quod etiam tunc sanguis digito spargeretur ad propitiatorium septies versus orientem, Lev. 16:12-15; pariter in reliquis sanctificationibus ut et expiationibus, et mundationibus, de quibus Exod. 12:7, 13, 22; 30:10; Lev. 1:5, 11, 15; 3:2, 8, 13; 4:6, 7, 17, 18, 25, 30, 34; 5:9; 6:20, 21 [KJV 27, 28]; 14:14-19, 25-30; 16:12-15, 18, 19; Deut. 12:27.

[12] Quia per ‘sanguinem’ in genuino sensu significatur sanctum, ita in opposito sensu per sanguinem et sanguines significantur illa quae violentiam ei inferunt, et hoc inde quia per ‘effundere sanguinem innocentem’ significatur violare sanctum; ideo quoque scelesta vitae et profana cultus dicebantur sanguis'; quod sanguis ac sanguines sint talia, constat ab his locis;

apud Esaiam,

Cum laverit Dominus excrementum filiarum Zionis, et sanguines Hierosolymae abluerit e medio ejus, per spiritum judicia, et per spiritum expurgationis, 4:4:

apud eundem,

Aquae Dimonis plenae sunt sanguine, 15:9:

apud eundem,

Manus vestrae pollutae sunt sanguine, et digiti vestri iniquitate; ... pedes eorum ad malum currunt, et festinant ad effundendum sanguinem innocentem; cogitationes eorum cogitationes iniquitatis, 59:[3], 7:

apud Jeremiam,

Etiam in alis tuis inventi sunt sanguis animarum pauperum innocentium, 2:34:

[13] apud eundem,

Ob peccata prophetarum, iniquitates sacerdotum, effundentium in medio Hierosolymae sanguinem justorum; errarunt caeci in plateis, polluti sunt sanguine, ea quae non possunt, tangunt vestimentis, Thren. 4:13, 14:

apud Ezechielem,

Praeterivi praeter te, et vidi te conculcatam in sanguinibus tuis, et dixi tibi, In sanguinibus tuis vive, et dixi tibi, In sanguinibus tuis vive.... Lavi te aquis, et ablui sanguines tuos a super te; et unxi te oleo, 16:6, 9:

apud eundem,

Tu fili hominis, num disceptabis cum urbe sanguinum? notifica illi omnes abominationes ejus, ... per sanguinem tuum quem effudisti, rea facta es, et per idola quae fecisti, polluta es. Ecce principes Israelis, quisque juxta brachium suum fuerunt in te, et effuderunt sanguinem; ... viri calumniae fuerunt in te ad effundendum sanguinem, et ad montes comederunt in te, 22:2-4, 6, 9:

apud Mosen,

Si quis sacrificaverit alibi quam super altari ad tentorium, erit sanguis, et sicut effudisset sanguinem, Lev. 17:1-9.

[14] Falsificatum et profanatum verum significatur per haec quae sequuntur de sanguine:

apud Joelem,

Dabo prodigia in caelis et in terra, sanguinem et ignem, et columnas fumi; sol vertetur in caliginem, et luna in sanguinem, antequam venit dies [Jehovae] magnus et terribilis, 3:3, 4 [KJV 2:30, 31]:

apud Johannem,

Sol factus est niger sicut saccus pilosus, et luna tota facta est sicut sanguis, Apoc. 6:12:

apud eundem,

Secundus angelus clanxit, et quasi mons magnus igne ardens projectus est in mare, factaque est tertia pars maris sanguis, Apoc. 8:8:

apud eundem,

Secundus angelus effudit phialam suam in mare, et factum est sanguis sicut mortui, unde omnis anima vivens mortua est in mari. Tertius angelus effudit phialam suam in fluvios, et in fontes aquarum, et factus est sanguis, Apoc. 16:3, 4:

[15] similiter Quod flumina, collectiones et stagna aquarum, versa sint in sanguinem in Aegypto, Exod. 7:15-22;

per ‘Aegyptum’ enim significatur scientia quae ex se intrat in arcana caelestia, et inde pervertit, negat et profanat vera Divina, n. 1164, 1165, 1186; omnia miracula in Aegypto quia Divina, involverunt talia; quod ‘flumina, ⁶ quae versa sunt in sanguinem’ sint vera quae intelligentiae et sapientiae, n. 108, 109, 3051; quod ‘aquae’ similiter, n. 680, 2702, 3058; quod ‘fontes’, n. 2702, 3096, 3424; quod ‘maria’ sint vera scientifica in complexu, n. 28; quod ‘luna’, de qua etiam dicitur quod in sanguinem vertenda', sit Divinum Verum, n. 1529-1531, 2495, 4060; inde patet quod per ‘lunam, mare, fontes, aquas, et flumina, quod versa in sanguinem’ significetur Verum falsificatum et profanatum.

სქოლიოები:

3539. ‘Et induit Jacobum filium suum minorem’: quod significet affectionem veri seu vitam boni ex vero, constat ex repraesentatione ‘Rebeccae’ quod sit Divinum Verum Divini Rationalis; ex repraesentatione ‘Jacobi’ quod sit Divinum Verum Divini Naturalis; et ex significatione ‘induere’ quod hic sit communicare, ac imbuere, nempe vera boni, quae per ‘vestes Esavi’ n. 3537 significantur, ita affectionem veri naturalis, quae hic idem est cum vita boni ex vero. Quomodo haec intelligenda sunt, ¹ sciri potest ab illas quae supra n. 3518 dicta sunt; sed quia talia sunt quae hodie ignotissima, licet ² eadem adhuc ad captum aliquatenus explicare: agitur in hoc capite ³ de Domino, quomodo Ipse Naturale Suum Divinum fecit; et in sensu repraesentativo de regeneratione hominis quoad ejus naturale, videatur n. 3490.

[2] Cum homine ita se habet: regeneratio pro fine habet ut homo novus fiat quoad internum suum hominem, ita quoad animam seu spiritum; sed non novus fieri seu regenerari potest homo quoad illum nisi quoque quoad externum; nam tametsi homo post mortem fit spiritus, usque secum habet in altera vita illa quae sunt externi hominis, nempe affectiones naturales, et quoque doctrinalia, etiam scientifica, verbo omnia quae sunt memoriae exterioris seu naturalis, videatur n. 2475-2483; haec enim sunt plana in quibus terminantur interiora ejus; qualiter itaque illa disposita sunt, taliter interiora cum influunt, fiunt, nam inibi modificantur; exinde patet quod homo non modo regenerandus sit, seu novus fieri debeat quoad internum hominem seu rationalem, sed etiam quoad externum seu naturalem; et nisi hoc, nec foret aliqua correspondentia; quod correspondentia sit inter ⁴ internum hominem et hujus spiritualia, ac externum et hujus naturalia, videatur n. ⁵ 2987, 2989-2991, 3002, 3493:

[3] status regenerationis hominis, in sensu repraesentativo in hoc capite, per Esavum et Jacobum describitur; et hic primus ejus qualis est, nempe cum homo regeneratur seu antequam regeneratus est; est enim status plane inversus respective ad illum statum in quo est homo cum ⁶ regeneratus est; in illo enim statu, nempe cum homo regeneratur seu antequam regeneratus est, tunc intellectualia quae sunt veri, apparenter primas agunt; at cum regeneratus est, tunc voluntaria quae sunt boni; quod intellectualia quae sunt veri, apparenter primas agant in primo statu, repraesentatum est per Jacobum quod primogenituram Esavi sibi vindicaverit, videatur n. 3325, 3336; tum quod benedictionem ⁷ , de qua hic agitur; et quod status plane inversus sit, repraesentatur per quod Jacobus mentitus Esavum, quod nempe vestibus Esavi indutus, et quod pellibus haedorum caprarum; in hoc enim statu, rationale verum, nondum ita conjunctum rationali bono, seu quod idem, intellectus non ita conjunctus cum voluntate, sic influit et agit in naturale, ac ea quae ibi ⁸ , sic inverse disponit:

[4] hoc quoque constare potest a pluri experientia, ⁹ imprimis ex illa quod homo ¹⁰ intellectu possit appercipere et naturale inde scire plura quae bona et vera sunt, sed usque voluntas adhuc non possit secundum illa facere; ut pro exemplo: quod amor et charitas sit essentiale apud hominem, hoc potest intellectualis facultas hominis videre et confirmare, sed antequam regeneratus est homo, ¹¹ voluntaria non potest agnoscere; sunt quoque ¹² in prorsus nullo amore in Dominum et in nulla charitate erga proximum, qui hoc bene capiunt: pariter quod amor sit ipsa vita hominis, et quod talis vita, qualis amor: ut et quod omne jucundum et omne amoenum sit ex amore, proinde omne gaudium et omnis felicitas; et quoque inde, qualis amor, tale gaudium et talis felicitas; etiam id potest homo ex intellectu capere, tametsi voluntas dissentit aut etiam in contrarium it, quod felicissima vita sit ex amore in Dominum et ex amore erga proximum, quia Ipsum Divinum influit in illam; et vicissim quod infelicissima vita sit ex amore sui et amore mundi, quia infernum influit in illam:

[5] inde etiam coram intellectu perceptibile potest esse, non autem coram voluntate, quod amor in Dominum sit vita caeli, et quod amor mutuus sit anima ex illa vita; quapropter quantum homo non ex voluntatis suae vita cogitat, nec super vitam inde suam reflectit, tantum id intellectu percipit, sed quantum ex vita voluntatis suae, tantum non percipit, immo negat. Etiam coram intellectu clare potest apparere quod humiliatio sit in quam apud hominem influere possit Divinum, ex causa quia in eo statu removentur amores sui et mundi, proinde infernalia quae obstant; sed usque, quamdiu voluntas non nova est, et ¹³ huic unitus intellectus, homo in humiliatione cordis non potest esse; immo quantum homo in vita mali est, hoc est, quantum ejus voluntas est ad malum, tantum hoc non potest; etiam tantum ei hoc obscurum est, et quoque tantum illud negat: inde etiam homo intellectu percipere potest quod humiliatio hominis non sit propter amorem gloriae in Domino, sed propter amorem Divinum, quod Dominus ita cum bono et vero influere possit, et hominem beatum et felicem facere; at quantum voluntas consulitur, tantum hoc obscuratur; similiter se habet in perpluribus aliis.

[6] Haec facultas, nempe quod intelligere possit quid bonum et verum tametsi non vult illud, data est homini ut possit reformari et regenerari; eapropter illa facilitas est tam penes malos quam apud bonos, immo penes malos quandoque acutior; sed cum hac differentia, quod penes malos non sit aliqua affectio veri propter vitam, hoc est, propter bonum vitae ex vero, quapropter nec possunt reformari; at apud bonos est affectio veri propter vitam, hoc est, propter bonum vitae ¹⁴ , et propterea hi possunt reformari: sed status primus reformationis horum est quod verum doctrinae appareat illis primo loco esse et bonum vitae secundo, nam ex vero agunt bonum; at secundus status eorum est quod bonum vitae sit primo loco et verum doctrinae secundo, nam ex bono agunt bonum, hoc est, ex voluntate boni; et cum hoc fit, tunc quia voluntas est conjuncta intellectui, sicut conjugio, homo regeneratus est. De binis his statibus, in illis quae de Esavo et Jacobo in sensu interno agitur.

სქოლიოები: