7568. Strek uw hand uit naar de hemel, betekent dat dit het wenden en de toenadering van de hemel betekent, staat vast uit de betekenis van de hand uitstrekken, namelijk toewenden, want door het uitstrekken van de hand, wordt toegewend en getoond; en uit de betekenis van de hemel, namelijk de engelenhemel; en omdat iemand, wanneer de hemel wordt toegewend en die aan hem wordt getoond, en ook daarop de blik en de gedachte vestigt, wordt vandaar ook de nadering aangeduid, want elke nadering in de geestelijke wereld vindt plaats door de bepaling van de gedachte; hoe het hiermee is gesteld, is weliswaar eerder in nr. 7519 gezegd, maar omdat het zulke zaken zijn die in de wereld onbekend zijn, is het geoorloofd dit nogmaals in het kort toe te lichten.

Wanneer de een of andere verandering van staat zal plaatsvinden bij de bozen die verwoest moeten worden, zoals bij dezen, over wie in deze hoofdstukken wordt gehandeld, dan vindt die verandering plaats door een meer tegenwoordige invloeiing van het goede en ware uit de hemel; hoe dichter immers de hemel op hen toetreedt, des te meer worden de innerlijke boosheden en valsheden bij hen opgewekt; want het goede en het ware uit de hemel dringen naar de innerlijke dingen door en des te dieper naarmate de hemel nadert; vandaar komt het dat de helsen niet dicht op enig hemels gezelschap durven toetreden, maar dat zij terugwijken zoveel als zij kunnen; zie de nrs. 4225, 4226, 4299, 4533, 4674, 5057, 5058, 7519.

Hieruit nu blijkt wat er wordt verstaan onder het toekeren en het naderen van de hemel, dat daarmee wordt aangeduid dat Mozes de hand naar de hemel zou uitstrekken; nu wordt immers een nieuwe staat beschreven, namelijk de staat van de valsheden vanuit het boze, die alle goedheden en waarheden van de Kerk vernietigen bij hen die bestoken; en omdat deze staat ontstaat door een meer tegenwoordige invloeiing van het ware uit het Goddelijke en tegelijk door het toetreden van de hemel, wordt daarom tot Mozes gezegd dat hij de hand naar de hemel zou uitstrekken.

4226. Soms beklaagden zich pas aangekomen geesten die innerlijk boos waren geweest toen zij in de wereld leefden, maar uiterlijk de schijn van het goede hadden nagejaagd door de werken die zij voor anderen hadden gedaan ter wille van zich en van de wereld, dat zij niet in de hemel werden toegelaten; want zij hadden van de hemel geen andere mening gehad dan die van een toelating uit genade; maar aan hen werd telkens geantwoord dat aan niemand de hemel wordt geweigerd en dat zij, indien zij het begeerden, toegelaten moesten worden. Enigen werden ook toegelaten in de dichtste nabije hemelse gezelschappen die bij de ingang waren; maar toen zij daar waren aangekomen, voelden zij, ten gevolge van de tegenovergesteldheid en de tegenstrijdigheid van leven, als gezegd, een haperen van de ademhaling en een angst en een als het ware helse marteling, en zij stortten zich daar vandaan; en zij zeiden later dat de hemel voor hen de hel was en dat zij nooit geloofd hadden dat de hemel van dien aard was.