Novokřesťanské studium Bible

Bible

 

เอเสเคียล 39

Studie

   

1 "เพราะฉะนั้น เจ้า บุตรแห่งมนุษย์เอ๋ย จงพยากรณ์กล่าวโทษโกก และกล่าวว่า องค์พระผู้เป็นเจ้าพระเจ้าตรัสดังนี้ว่า ดูเถิด โกกเอ๋ย เราเป็นปฏิปักษ์กับเจ้า ผู้เป็นเจ้าองค์สำคัญแห่งเมเชคและทูบัล

2 เราจะให้เจ้าหันกลับ และเจ้าจะเหลือแค่หนึ่งในหกส่วน และให้เจ้าขึ้นมาจากส่วนเหนือที่สุด และให้เจ้าเข้าไปต่อสู้ภูเขาทั้งหลายแห่งอิสราเอล

3 แล้วเราจะตีคันธนูให้หลุดจากมือซ้ายของเจ้า และเราจะให้ลูกธนูตกจากมือขวาของเจ้า

4 เจ้าจะล้มลงบนภูเขาแห่งอิสราเอล ทั้งเจ้าและกองทัพทั้งสิ้นของเจ้า และชนชาติทั้งหลายที่อยู่กับเจ้า เราจะมอบเจ้าให้เป็นอาหารแก่เหยี่ยวทุกชนิดและแก่สัตว์ป่าทุ่ง

5 องค์พระผู้เป็นเจ้าพระเจ้าตรัสว่า เจ้าจะล้มลงบนพื้นทุ่ง เพราะเราได้ลั่นวาจาแล้ว

6 เราจะส่งเพลิงมาเหนือมาโกก และท่ามกลางผู้ที่อาศัยอยู่อย่างไร้กังวลตามเกาะต่างๆ และเขาทั้งหลายจะทราบว่าเราคือพระเยโฮวาห์

7 และเราจะกระทำให้นามบริสุทธิ์ของเราเป็นที่รู้จักในท่ามกลางอิสราเอลประชาชนของเรา เราจะไม่ยอมให้อิสราเอลทำให้นามบริสุทธิ์ของเรามัวหมองอีกต่อไป และประชาชาติจะทราบว่า เราคือพระเยโฮวาห์ องค์บริสุทธิ์ในอิสราเอล

8 องค์พระผู้เป็นเจ้าพระเจ้าตรัสว่า ดูเถิด มาแล้ว และจะเป็นอย่างนั้น คือวันนั้นซึ่งเราได้ลั่นวาจาไว้

9 แล้วบรรดาคนเหล่านั้นที่อาศัยอยู่ในบรรดาหัวเมืองอิสราเอลจะออกไป และจะเอาไฟสุมเครื่องอาวุธเผาเสียคือโล่และดั้ง คันธนูและลูกธนู หอกยาวและหอกซัด และเขาจะเอาไฟสุมเป็นเวลาเจ็ดปี

10 เพราะฉะนั้น เขาไม่จำเป็นจะต้องเอาฟืนมาจากทุ่งนาหรือตัดฟืนมาจากป่า เพราะเขาจะก่อไฟด้วยเครื่องอาวุธ และเขาทั้งหลายจะแย่งชิงผู้ที่แย่งชิงเขา และจะปล้นผู้ที่ปล้นเขา องค์พระผู้เป็นเจ้าพระเจ้าตรัสดังนี้แหละ

11 ต่อมาในวันนั้น เราจะให้โกกมีสุสานอยู่ในอิสราเอล คือหุบเขาของคนเดินผ่านไปมา ซึ่งอยู่ทางทิศตะวันออกของทะเล มันจะปิดจมูกของคนเดินผ่านไปมา เพราะว่าโกกและหมู่นิกรทั้งสิ้นของท่านจะถูกฝังไว้ที่นั่น เขาจะเรียกกันว่า หุบเขาฮาโมนโกก

12 วงศ์วานอิสราเอลจะฝังเขาทั้งหลายอยู่ถึงเจ็ดเดือน เพื่อจะทำให้แผ่นดินนั้นสะอาด

13 องค์พระผู้เป็นเจ้าพระเจ้าตรัสว่า ประชาชนทุกคนแห่งแผ่นดินจะฝังเขาทั้งหลาย ในวันนั้นเมื่อเราสำแดงสง่าราศีของเรา ประชาชนนั้นจะได้รับเกียรติเพราะการฝังศพนั้น

14 เขาทั้งหลายจะตั้งคนให้เดินผ่านไปมาในแผ่นดินเรื่อยไป ให้ฝังศพคนเหล่านั้นที่เหลืออยู่บนพื้นแผ่นดิน เพื่อจะทำแผ่นดินให้สะอาด เขาจะออกตรวจค้นเมื่อสิ้นเจ็ดเดือนแล้ว

15 เมื่อคนเหล่านั้นผ่านไปมาในแผ่นดิน ถ้าใครเห็นกระดูกคนเข้า เขาจะเอาเครื่องหมายปักไว้ข้างกระดูกนั้น จนกว่าคนฝังจะมาฝังเขาไว้ในหุบเขาฮาโมนโกก

16 หัวเมืองหนึ่งชื่อ ฮาโมนาห์ ก็อยู่ที่นั่นด้วย เขาจะทำให้แผ่นดินสะอาดดังนี้แหละ

17 เจ้า บุตรแห่งมนุษย์เอ๋ย องค์พระผู้เป็นเจ้าพระเจ้าตรัสดังนี้ว่า จงพูดกับนกทุกชนิดและพูดกับเหล่าสัตว์ป่าทุ่งว่า `จงชุมนุมและมาเถิด รวมกันมาจากทุกด้านมายังการเลี้ยงสักการบูชา ซึ่งเราถวายเพื่อเจ้า เป็นการเลี้ยงสักการบูชาใหญ่บนภูเขาทั้งหลายแห่งอิสราเอล และเจ้าจะรับประทานเนื้อและดื่มโลหิต

18 เจ้าจะรับประทานเนื้อของผู้แกล้วกล้า และดื่มโลหิตของเจ้านายแห่งพิภพ ของแกะผู้ ของลูกแกะ และของแพะกับของวัวผู้ ทั้งสิ้นนี้เป็นสัตว์อ้วนพีแห่งเมืองบาชาน

19 และเจ้าจะรับประทานไขมันจนเจ้าอิ่มหนำ และดื่มโลหิตจนเจ้าจะเมา ณ การเลี้ยงสักการบูชาซึ่งเราได้ถวายเพื่อเจ้า

20 และเจ้าจะอิ่มหนำที่สำรับของเราด้วยเนื้อม้าและผู้ขับขี่ ทั้งเนื้อของผู้แกล้วกล้า และของนักรบทุกชนิด' องค์พระผู้เป็นเจ้าพระเจ้าตรัสดังนี้แหละ

21 และเราจะตั้งสง่าราศีของเราไว้ในหมู่ประชาชาติทั้งหลาย และประชาชาติทั้งสิ้นจะเห็นการพิพากษาลงโทษของเราซึ่งเราได้กระทำ และเห็นมือของเราซึ่งเราวางไว้บนเขาทั้งหลาย

22 ตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นไป วงศ์วานอิสราเอลจะทราบว่า เราคือพระเยโฮวาห์พระเจ้าของเขาทั้งหลาย

23 และประชาชาติทั้งหลายจะทราบว่า วงศ์วานอิสราเอลได้ถูกกวาดไปเป็นเชลยเพราะเหตุความชั่วช้าของเขา เพราะเขาได้ละเมิดต่อเรา ดังนั้นเราจึงซ่อนหน้าของเราเสียจากเขา และมอบเขาไว้ในมือพวกศัตรูของเขา เขาจึงล้มลงด้วยดาบสิ้นทุกคน

24 เราได้กระทำต่อความโสโครกและการละเมิดของเขาทั้งหลาย และเราซ่อนหน้าของเราเสียจากเขาทั้งหลาย

25 เพราะฉะนั้น องค์พระผู้เป็นเจ้าพระเจ้าตรัสว่า บัดนี้เราจะให้ยาโคบกลับสู่สภาพเดิม และจะมีความกรุณาต่อวงศ์วานอิสราเอลทั้งสิ้น และเราจะหวงแหนนามบริสุทธิ์ของเรา

26 เมื่อเขาทั้งหลายมาอาศัยอยู่อย่างปลอดภัยในแผ่นดิน โดยไม่มีผู้ใดกระทำให้เขาหวาดกลัว เขาทั้งหลายจะทนรับความอับอายขายหน้าของเขา ทั้งการละเมิดซึ่งเขาทั้งหลายได้เคยประพฤติต่อเรา

27 เมื่อเราได้นำเขากลับมาจากชนชาติทั้งหลาย และรวบรวมเขามาจากแผ่นดินศัตรูของเขา และเมื่อเราสำแดงความบริสุทธิ์ของเราท่ามกลางเขาทั้งหลายท่ามกลางสายตาของประชาชาติเป็นอันมาก

28 แล้วเขาจะทราบว่าเราคือพระเยโฮวาห์พระเจ้าของเขา เพราะเราได้ส่งให้เขาถูกกวาดไปเป็นเชลยอยู่ท่ามกลางบรรดาประชาชาติ แล้วก็รวบรวมเขาเข้ามาในแผ่นดินของเขาทั้งหลาย เราจะไม่ปล่อยให้สักคนหนึ่งในพวกเขาเหลืออยู่ท่ามกลางบรรดาประชาชาติอีกเลย

29 และเราจะไม่ซ่อนหน้าของเราไว้จากเขาทั้งหลายอีกเลย เมื่อเราเทวิญญาณของเราเหนือวงศ์วานอิสราเอล องค์พระผู้เป็นเจ้าพระเจ้าตรัสดังนี้แหละ"

   

Many thanks to Philip Pope for the permission to use his 2003 translation of the English King James Version Bible into Thai. Here's a link to the mission's website: www.thaipope.org

Ze Swedenborgových děl

 

Arcana Coelestia # 3813

Prostudujte si tuto pasáž

  
/ 10837  
  

3813. As regards 'flesh', this means in the highest sense the Proprium of the Lord's Divine Human, which is Divine Good, and in the relative sense means the will side of the human proprium when made alive by the Proprium of the Lord's Divine Human, that is, by His Divine Good. This proprium is the one called the heavenly proprium which, in itself the Lord's alone, is appropriated to those who are governed by good and consequently by truth. Such a proprium exists with angels in heaven, and also with men whose interiors, that is, their spirits, are in the Lord's kingdom. But in the contrary sense 'flesh' means the will side of the human proprium, which in itself is nothing but evil, and not having been made alive by the Lord is called dead; and the individual himself is for that reason called dead.

[2] That 'flesh' in the highest sense means the Proprium of the Lord's Divine Human, and so His Divine Good, is clear from the Lord's words in John,

Jesus said, I am the living bread which came down from heaven; if anyone eats of this bread he will live for ever. The bread which I will give is My flesh, which I will give for the life of the world. The Jews disputed with one another, saying, How can this man give his flesh to eat? Jesus therefore said to them, Truly, truly, I say to you, Unless you eat the flesh of the Son of Man and drink His blood, you will have no life in yourselves. He who eats My flesh and drinks My blood has eternal life, and I will raise him up on the last day; for My flesh is truly food, and My blood is truly drink. He who eats My flesh and drinks My blood abides in Me, and I in him. This is the bread which came down from heaven. John 6:51-58.

Here it is quite evident that 'flesh' means the Proprium of the Lord's Divine Human, and so the Divine Good - His flesh in the Holy Supper being called 'the body'. His body or flesh in the Holy Supper is the Divine Good, and His blood the Divine Truth, see 1798, 2165, 2177, 3464, 3735. And since bread and wine have the same meaning as flesh and blood - that is to say, 'bread' is the Lord's Divine Good, and 'wine' His Divine Truth - bread and wine were commanded in place of flesh and blood. This is why the Lord says, 'I am the living bread; the bread which I will give is My flesh; he who eats My flesh and drinks My blood abides in Me and I in him; this is the bread which came down from heaven'. 'Eating' means being communicated, being joined to, and being made one's own, see 2187, 2343, 3168, 3513 (end), 3596.

[3] The same was represented in the Jewish Church by the law that the flesh of sacrifices was to be eaten by Aaron and his sons, by those persons who brought the sacrifice, and by others who were clean; and that this flesh was holy, see Exodus 12:7-9; 29:30-34; Leviticus 7:15-21; 8:31; Deuteronomy 12:27; 16:4. That being so, if any unclean person ate some of that flesh he was to be cut off from his people, Leviticus 7:21. The fact that these sacrifices were called 'bread', see 2165, and that that sacrificial flesh was called 'holy flesh', Jeremiah 11:15; Haggai 2:12. And in Ezekiel 40:43 where the new Temple is the subject, it is called 'the flesh of the offering which is on the tables in the Lord's kingdom', by which clearly worship of the Lord in His kingdom is meant.

[4] That 'flesh' in the relative sense means the will side of man's proprium when made alive by the Lord is Divine Good is clear also from the following places: In Ezekiel,

I will give them one heart, and will put a new spirit in your midst; and I will remove the heart of stone out of their flesh and will give them a heart of flesh. Ezekiel 11:19; 36:26.

'The heart of stone out of their flesh' stands for a will and proprium when not made alive, 'a heart of flesh' for a will and proprium when made alive; for 'the heart' is a representative of good in the will, see 2930, 3313, 3635. In David,

O God, You are my God; in the morning I seek You. My soul thirsts for You, my flesh in a dry land longs for You, and I am weary without water. Psalms 63:1.

In the same author,

My soul longs for the courts of Jehovah; my heart and my flesh shout for joy to the living God. Psalms 84:2.

[5] In Job,

I have come to know my Redeemer; He is alive; and at the last He will rise above the dust; and afterwards these things will be encompassed by my skin, and out of my flesh shall I see God, whom I shall see for myself; and my eyes will behold, and no other. Job 19:25-27.

'Being encompassed by skin' stands for the natural, such as a person possesses after death, dealt with in 3539. 'Out of his flesh seeing God' stands for the proprium when made alive, which is why Job says, 'Whom I shall see for myself; and my eyes will behold, and no other'. Since it was well known in the ancient Churches that 'flesh' meant the proprium, and since the Book of Job is a book of the Ancient Church, 3540 (end), he accordingly followed the custom of the day and drew on meaningful signs to speak of these, as of many other matters. Those therefore who conclude from what Job said that their dead body is going to be reassembled from the four winds and is going to rise again do not know the internal sense of the Word. Those who are conversant with that sense know that they will enter the next life in a body, but in a purer one. In that life people have purer bodies, for they behold one another, talk to one another, and are endowed with each of the senses, which though like those in the physical body are now keener. The body which a person carries around on earth is designed for activities on earth and therefore consists of flesh and bones, whereas the body that a spirit carries around in the next life is designed for activities in that life and does not consist of flesh and bones but of such things as correspond to these, see 3726.

[6] That 'flesh' in the contrary sense means the will side of the human proprium which in itself is nothing but evil is clear from the following places: In Isaiah,

Every man will eat the flesh of his own arm. Isaiah 9:20.

In the same prophet,

I will feed your oppressors with their own flesh, and they will be drunk with their blood as with new wine. Isaiah 49:26.

In Jeremiah,

I will feed them with the flesh of their sons and with the flesh of their daughters, and every man will eat the flesh of his companion. Jeremiah 19:9.

In Zechariah,

Those that are left will eat, every one the flesh of another. Zechariah 11:9.

In Moses,

I will chastise you seven times for your sins, and you will eat the flesh of your sons: and the flesh of your daughters will you eat. Leviticus 26:28-29.

The will side of the human proprium, or man's own natural inclinations, is described in this way because it is nothing but evil and consequent falsity, and so hatred against every form of truth or good, that are meant by 'eating the flesh of their own arm', 'the flesh of sons and daughters', and 'the flesh of another'.

[7] In John,

I saw an angel standing in the sun, who called out with a loud voice, saying to all the birds flying in mid-heaven, Come and gather yourselves to the supper of the great God, so that you may eat the flesh of kings, and the flesh of captains, and the flesh of mighty men, and the flesh of horses and those seated on them, and the flesh of all free men and slaves, both small and great. Revelation 19:17-18; Ezekiel 39:17-20.

Anyone may see that the flesh of kings, captains, mighty men, horses and those seated on them, free men and slaves, is not meant by such expressions. 'Flesh' accordingly has another meaning which has not been known up to now. The fact that evils resulting from falsities, and evils producing falsities, are meant - which evils originate on the will side of the human proprium - is evident from each expression used here.

[8] Since falsity which springs from the understanding side of man's proprium is meant by 'blood' in the internal sense, and evil which springs from the will side of his proprium by 'flesh', the Lord speaks of the person who is to be regenerated as follows,

As many as received Him, to them He gave power to be sons of God, to those believing in His name, who were born, not of blood, nor of the will of the flesh, nor of the will of man, but of God. John 1:12-13.

For this reason 'flesh' is used to mean in general all mankind, see 574, 1050 (end). For whether you speak of man or of man's proprium it amounts to the same.

[9] That 'flesh' in the highest sense means the Lord's Divine Human is evident from the verses quoted above, as well as from the following in John,

The Word became flesh and dwelt among us, and we beheld His glory, glory as of the Only Begotten from the Father. John 1:14.

It is by virtue of this flesh that all other flesh is made alive, that is, by virtue of the Lord's Divine Human, every human being is made alive, through making His love his own, which is meant by 'eating the flesh of the Son of Man', John 6:51-58, and by eating the bread in the Holy Supper - for the bread is His body or flesh, Matthew 26:26-27.

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Society for the permission to use this translation.

Bible

 

John 1

Studie

1 In the beginning was the Word, and the Word was with God, and the Word was God.

2 The same was in the beginning with God.

3 All things were made through him. Without him was not anything made that has been made.

4 In him was life, and the life was the light of men.

5 The light shines in the darkness, and the darkness hasn't overcome it.

6 There came a man, sent from God, whose name was John.

7 The same came as a witness, that he might testify about the light, that all might believe through him.

8 He was not the light, but was sent that he might testify about the light.

9 The true light that enlightens everyone was coming into the world.

10 He was in the world, and the world was made through him, and the world didn't recognize him.

11 He came to his own, and those who were his own didn't receive him.

12 But as many as received him, to them he gave the right to become God's children, to those who believe in his name:

13 who were born not of blood, nor of the will of the flesh, nor of the will of man, but of God.

14 The Word became flesh, and lived among us. We saw his glory, such glory as of the one and only Son of the Father, full of grace and truth.

15 John testified about him. He cried out, saying, "This was he of whom I said, 'He who comes after me has surpassed me, for he was before me.'"

16 From his fullness we all received grace upon grace.

17 For the law was given through Moses. Grace and truth were realized through Jesus Christ.

18 No one has seen God at any time. The one and only Son, who is in the bosom of the Father, he has declared him.

19 This is John's testimony, when the Jews sent priests and Levites from Jerusalem to ask him, "Who are you?"

20 He declared, and didn't deny, but he declared, "I am not the Christ."

21 They asked him, "What then? Are you Elijah?" He said, "I am not." "Are you the prophet?" He answered, "No."

22 They said therefore to him, "Who are you? Give us an answer to take back to those who sent us. What do you say about yourself?"

23 He said, "I am the voice of one crying in the wilderness, 'Make straight the way of the Lord,' as Isaiah the prophet said."

24 The ones who had been sent were from the Pharisees.

25 They asked him, "Why then do you baptize, if you are not the Christ, nor Elijah, nor the prophet?"

26 John answered them, "I baptize in water, but among you stands one whom you don't know.

27 He is the one who comes after me, who is preferred before me, whose sandal strap I'm not worthy to loosen."

28 These things were done in Bethany beyond the Jordan, where John was baptizing.

29 The next day, he saw Jesus coming to him, and said, "Behold, the Lamb of God, who takes away the sin of the world!

30 This is he of whom I said, 'After me comes a man who is preferred before me, for he was before me.'

31 I didn't know him, but for this reason I came baptizing in water: that he would be revealed to Israel."

32 John testified, saying, "I have seen the Spirit descending like a dove out of heaven, and it remained on him.

33 I didn't recognize him, but he who sent me to baptize in water, he said to me, 'On whomever you will see the Spirit descending, and remaining on him, the same is he who baptizes in the Holy Spirit.'

34 I have seen, and have testified that this is the Son of God."

35 Again, the next day, John was standing with two of his disciples,

36 and he looked at Jesus as he walked, and said, "Behold, the Lamb of God!"

37 The two disciples heard him speak, and they followed Jesus.

38 Jesus turned, and saw them following, and said to them, "What are you looking for?" They said to him, "Rabbi" (which is to say, being interpreted, Teacher), "where are you staying?"

39 He said to them, "Come, and see." They came and saw where he was staying, and they stayed with him that day. It was about the tenth hour.

40 One of the two who heard John, and followed him, was Andrew, Simon Peter's brother.

41 He first found his own brother, Simon, and said to him, "We have found the Messiah!" (which is, being interpreted, Christ).

42 He brought him to Jesus. Jesus looked at him, and said, "You are Simon the son of Jonah. You shall be called Cephas" (which is by interpretation, Peter).

43 On the next day, he was determined to go out into Galilee, and he found Philip. Jesus said to him, "Follow me."

44 Now Philip was from Bethsaida, of the city of Andrew and Peter.

45 Philip found Nathanael, and said to him, "We have found him, of whom Moses in the law, and the prophets, wrote: Jesus of Nazareth, the son of Joseph."

46 Nathanael said to him, "Can any good thing come out of Nazareth?" Philip said to him, "come and see."

47 Jesus saw Nathanael coming to him, and said about him, "Behold, an Israelite indeed, in whom is no deceit!"

48 Nathanael said to him, "How do you know me?" Jesus answered him, "Before Philip called you, when you were under the fig tree, I saw you."

49 Nathanael answered him, "Rabbi, you are the Son of God! You are King of Israel!"

50 Jesus answered him, "Because I told you, 'I saw you underneath the fig tree,' do you believe? You will see greater things than these!"

51 He said to him, "Most certainly, I tell you, hereafter you will see heaven opened, and the angels of God ascending and descending on the Son of Man."

©2024 New Christian Bible Study Corporation. All rights reserved. Printed from newchristianbiblestudy.org