Bible

 

Genesis 42

Studie

   

2 «Nak əsleɣ as Masar ih'et alkama, ərəsat tat, zanzat ana du daɣ-as a dana wər anɣu laz.»

3 Ərasan ṃaraw məqqaran ən Yusəf sas Masar ad d azzanzin daɣ-as alkama.

4 Yaqub wər dər-san iššedaw Benyamin wa n amaḍray ən Yusəf fəlas iṇṇa iksud a tu təgrəw təkma iyyat əntada.

5 Əglan maddanəs n Israyil əddewan d aytedan wiyyaḍ əntanay da əgmaynen alkama fəlas akal ən Kanan əntada ewad t'in laz.

6 Yusəf ənta azzaran y akal, ənta a innəṭṭafan əd taɣawšay ta n nazzan n alkama y aytedan kul win n akal. Iməqqaran-net as t'in oṣan əssəjadan dat-əs daɣ aṃadal.

7 Inay Yusəf iməqqaran-net ɣas izday tan mišan iṣṣəkn'en as wər tan izday, iharaššat tan iṇṇ'aṣan: «Məni du təfalam?» Əjjəwwaban as, əṇṇan as: «Akal wa n Kanan a du nəfal fəl a du nəzzanzu isudar.»

8 Yusəf izday iməqqaran-net mišan əntanay wər t'əzdayan.

9 Iktad du Yusəf targəten ši ṇad itag sər-san, təzzar iṇṇ'aṣan: «Kawanay inaṣṣasaman a təṃosam, toṣam du fəl ad tənəyam idaggan win ərkamnen daɣ akal.»

10 Əṇṇan as: «Kala kala əmizwar, eklan nak nakkanay, aṣṣa ɣas a du nəga ad nazzanzu isudar.

11 Nakkanay ket nana abba nnana iyyanda, nakkanay aytedan ən təfləst a nəṃos, wər nəṃos inaṣṣasaman.»

12 «Kala, kala, iṇṇ-asan, toṣam du fəl ad tənəyam idaggan win ərkamnen daɣ akal!»

13 Əjjəwwaban as: «Nakkanay eklan nak ṃaraw-ena d əššin eraw ana aləs iyyanda ən Kanan. Amaḍray nnana wa ənḍərran noyyay in ɣur abba nnana, aṃaran wa das waššaran aba tu.»

14 Iṇṇ-assan Yusəf: «Nak adi da a dawan əṇṇe kawanay inaṣṣasaman a təṃosam.

15 Aṃaran a kawan ajjarraba: " Əhadaɣ awan s eṣəm ən Firɣawna kud təfalam da iket wər di d oṣa amaḍray nnawan.

16 Saglat iyyan daɣ wan a t'id'awəy, kawanay aṃaran at takkim kasaw, a kawan ajjarraba har əṣṣəna kud a wa di təgannam tidət wala bahu, as wər iga di əhada s eṣəm ən Firɣawna as kawanay inaṣṣasaman.»

17 Ig'en daɣ kasaw har əgan karad aḍan.

18 As ig'əzəl wa n karad, iṇṇ'asan Yusəf: «Agat a wa dawan z aṇṇa, a kawan ayya təddaram, fəlas Məššina a əksuda.

19 Kud tidət as təṃosam aytedan ən təfləst ayyaq qawan, aqqam du iyyan daɣ wan daɣ kasaw, kawanay taglim tawəyam alkama y aɣaywan nawan iha laz.

20 Təzzar tawəyam i du amaḍray nnawan ad əṣṣənaɣ as tidət a di təgam aṃaran wər za taṃṃatim.» Ərdan s a wen da.

21 Ad ətinəməṇṇin gar-essan, tidət as nətawaddab fəl əddəlil n amaḍray nnana. Tərəmmeq ta iga as daɣ-na igammay a tu nayyu mišan wər das nəṣṣəsam, tərəmmeq tədi da a nəga azal a.

22 Iššewal Ruben iṇṇ-asan: «Wərge əmalaɣ awan as dawan əṇṇeɣ ad wər tagim abakkaḍ iṃosan təkma ən barar di? Mišan wər di təṣṣəsamam. Əmərədda azni-net a daɣ-na itawaran.»

23 Iməqqaran-net wər əṣṣenan as Yusəf igra a wa əgannan, fəlas əməššewəl a illan gar-es dər-san.

24 Igguk kan in ad ihallu. adi iqqal du fəl ad asan iššiwəl, obaz daɣ-san Šimehon issəɣfal tu dat šiṭṭawen nasan.

25 Omar Yusəf y a dasan təwəṭkəran sumad nasan alkama, itəwəssuɣəl tan əzrəf nasan, akk iyyan itəwəgget as əzrəf-net daɣ əsaməd-net. Omar tolas a tan itəwəkfu allaw. Itawagg'asan a wen da.

26 Əṭṭərken isumad nasan fəl əzdan nasan, əglan.

27 As oṣan edag iyyan a daɣ z aṇsin ora iyyan daɣ-san əsaməd wa-net fəl ad d'ikkəs y ajad-net a itša təzzar inay azrəf-net daɣ əmi n əsaməd.

28 Iṇṇa i midawan-net: «Ənəyat azrəf in itawasaɣal i du, ənta da ihan əsaməd in da,» təzzar təggaz tan ṭasa, təṇdaw tan taysəst, ad ətinəməṇṇin gar-essan: «Ma dana itag Məššina da?»

29 As din oṣan abba nnasan Yaqub daɣ Kanan əmalan as arat wa tan igrawan kul, əṇṇan as:

30 «Aləs wa iṃosan əmizwar ən Masar as din noṣa iharaššat ana, iṇṇa:" Kawanay inaṣṣasaman a təṃosam. "

31 Nəṇṇ'as nakkanay aytedan ən təfləst, wər nəṃos inaṣṣasaman.

32 Nakkanay ṃaraw-ena d əššin nədraw abba, iyyan daɣ-na aba tu, wa daɣ-na ənḍarran iqqim in ɣur abba nnana daɣ akal ən Kanan. Təzzar iṇṇ-ana əmizwar ən Masar: " Arat w'as z əṣṣəna kud aytedan ən təfləst a təṃosam,

33 wədi a du tayyim ɣur-i iyyan daɣ-wan tətkəlam alkama tawəyam tu y iɣawnatan nawan a əlluznen.

34 As din toṣam tawəyam i du aṃadray nnawan wa n alallawa ad əṣṣənaɣ as wər təṃosam inaṣṣasaman mišan aytedan ən təfləst, amaran əssuɣəlaq qawan amaḍray nnawan, akfaq qawan turagat ad təssəɣləyam i təɣawšiwen nawan daɣ akal."»

35 As əggazan šin n ikus n alkama akk iyyan oṣ'in daɣ əsaməd-net əsəkməs n əzrəf-net. As ənnayan isəkmas n əzrəf nasan təggaz tan ṭasa əntanay əd ši-ssan.

36 Iṇṇ'asan abba nnaṣan Yaqub: «Bararan in a dər-i təzammazzayam, Yusəf abas t'illa, ilkam as Šimehon, amaran taram ad tawəyam Benyamin. Adi kul nak ad d iqqal.»

37 Iṇṇ'as Ruben: «As dak du wər ewaya Benyamin tanɣa bararan in ann əššin. Əfləs i sər-əs, a dak k'id'əssuɣəla.»

38 Iṇṇ'as Yaqub: «Barar in wər dər-wan iddew, fəlas amaqqar-net aba tu iqqim du ɣas-net. As tu təgraw təkma daɣ əšikəl nawan nak a waššaran a a di tawəyam s alaxirat fəl tayyant-net.»

   

Ze Swedenborgových děl

 

Arcana Coelestia # 5480

Prostudujte si tuto pasáž

  
/ 10837  
  

5480. 'And wept' means mercy. This is clear from the meaning of 'weeping', when used in reference to the Lord, who is represented here by 'Joseph', as showing mercy. It is well known that weeping is an expression of grief and love; it is consequently an expression of mercy since mercy is love that is grieving. Divine love therefore is called mercy because left by itself the human race is in hell; and when a person recognizes within himself that this is the case he prays for mercy. Since in the internal sense 'weeping' also implies mercy, there are many occasions in the Word when Jehovah or the Lord is spoken of as weeping, as in Isaiah,

I shall weep with weeping over Jazer, the vine of Sibmah. I will seek you with My tears, O Heshbon and Elealeh. Isaiah 16:9.

And in Jeremiah,

I know, says Jehovah, the indignation of Moab, that he is not right. Therefore I will howl over Moab and will cry out because of the whole of Moab. Above the weeping of Jazer I will weep because of you, O vine of Sibmah. Jeremiah 48:30-32.

'Moab' stands for those who are governed by natural good and allow themselves to be led astray; and once led astray they adulterate what is good, 2468. 'Howling, crying out, and weeping over Moab' stands for feelings of mercy and grief. Similarly in Luke,

As He drew near, Jesus saw the city and wept over it. Luke 19:41.

The Jerusalem over which Jesus wept, that is, for which He had feelings of mercy and grief, was not only the actual city of Jerusalem but also the Church, whose last day, when there will no longer be any charity or consequently any faith, is meant in the internal sense. His feelings of mercy and grief led Him to weep. As regards 'Jerusalem' being the Church, see 2117, 3654.

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Society for the permission to use this translation.