Bible

 

Numero 32

Studie

   

1 Ang mga anak nga ni Ruben, at ang mga anak ni Gad ay mayroong napakaraming hayop: at nang kanilang makita ang lupain ng Jazer, at ang lupain ng Galaad, na, narito, ang dako ay minagaling nilang dako sa hayop,

2 Ay lumapit at nagsalita ang mga anak ni Gad at ang mga anak ni Ruben kay Moises, at kay Eleazar na saserdote, at sa mga prinsipe ng kapisanan na sinasabi,

3 Ang Ataroth, at ang Dibon, at ang Jazer, at ang Nimra, at ang Hesbon, at ang Eleale, at ang Saban, at ang Nebo, at ang Beon,

4 Na lupaing sinaktan ng Panginoon sa harap ng kapisanan ng Israel, ay lupaing mabuti sa hayop, at ang iyong mga lingkod ay may mga hayop.

5 At sinabi nila, Kung kami ay nakasumpong ng biyaya sa iyong paningin, ay ibigay mong pinakaari ang lupaing ito sa iyong mga lingkod; at huwag mo kaming paraanin sa Jordan.

6 At sinabi ni Moises sa mga anak ni Gad, at sa mga anak ni Ruben, Paroroon ba ang inyong mga kapatid sa pakikipagbaka, at kayo'y mauupo rito?

7 At bakit pinapanghihina ninyo ang loob ng mga anak ni Israel, na huwag magpatuloy sa lupain na ibinigay ng Panginoon sa kanila?

8 Ganyan ang ginawa ng inyong mga magulang nang sila'y aking suguin, mula sa Cades-barnea upang tiktikan ang lupain.

9 Sapagka't nang sila'y makasampa sa libis ng Eskol at matiktikan ang lupain, ay kanilang pinapanghina ang loob ng mga anak ni Israel upang huwag pumasok sa lupain na ibinigay ng Panginoon sa kanila.

10 At ang galit ng Panginoon ay nagningas nang araw na yaon, at siya'y sumumpa na sinasabi,

11 Tunay na walang taong lumabas sa Egipto, mula sa dalawang pung taong gulang na patanda, ay makakakita ng lupain na aking isinumpa kay Abraham, kay Isaac, at kay Jacob; sapagka't sila'y hindi lubos na sumunod sa akin:

12 Liban si Caleb na anak ni Jephone na Cenezeo, at si Josue na anak ni Nun: sapagka't sila'y sumunod na lubos sa Panginoon.

13 At ang galit ng Panginoon ay nagningas laban sa Israel, at kaniyang pinagala sila sa ilang, na apat na pung taon hanggang sa ang buong lahing yaon na gumawa ng masama sa paningin ng Panginoon, ay nalipol.

14 At, narito, kayo'y nagsipagtindig na kahalili ng inyong mga magulang, supling ng mga taong makasalanan, upang dagdagan pa ninyo ang mabangis na galit ng Panginoon sa Israel.

15 Sapagka't kung kayo'y lumihis ng pagsunod sa kaniya ay kaniyang iiwang muli sila sa ilang; at inyong lilipulin ang buong bayang ito.

16 At sila'y nagsilapit sa kaniya, at nagsabi, Gagawa kami rito ng mga kulungan sa aming mga hayop, at ng mga bayan sa aming mga bata:

17 Nguni't kami ay magsisipagalmas upang magpauna sa mga anak ni Israel hanggang sa aming maipasok sa kanilang dakong karoroonan: at ang aming mga bata ay magsisitahan sa mga bayang nakukutaan dahil sa mga nagsisitahan sa lupain.

18 Kami ay hindi magsisibalik sa aming mga bahay, hanggang sa ang mga anak ni Israel ay magari bawa't isa ng kaniyang sariling pag-aari.

19 Sapagka't hindi kami makikimana sa kanila sa kabilang ibayo ng Jordan, at sa dako pa roon; sapagka't tinaglay na namin ang aming mana rito sa dakong silanganan ng Jordan.

20 At sinabi ni Moises sa kanila, Kung gagawin ninyo ang bagay na ito; kung kayo'y magsisipagalmas upang pumaroon sa harap ng Panginoon sa pakikipagbaka,

21 At bawa't may almas sa inyo ay daraan sa Jordan sa harap ng Panginoon, hanggang sa kaniyang mapalayas ang kaniyang mga kaaway sa harap niya.

22 At ang lupain ay mapasuko sa harap ng Panginoon: ay makababalik nga kayo pagkatapos, at hindi kayo magiging salarin sa Panginoon, at sa Israel; at ang lupaing ito ay magiging inyong pag-aari sa harap ng Panginoon.

23 Nguni't kung hindi ninyo gagawing ganito ay, narito, kayo'y nagkasala laban sa Panginoon: at talastasin ninyo na aabutin kayo ng inyong kasalanan.

24 Igawa ninyo ng mga siyudad ang inyong mga bata, at ng mga kulungan ang inyong mga tupa; at isagawa ninyo ang nabuka sa inyong bibig.

25 At sinalita ng mga anak ni Gad at ng mga anak ni Ruben kay Moises, na sinasabi, Isasagawa ng iyong mga lingkod ang gaya ng iniutos ng aking panginoon.

26 Ang aming mga bata, ang aming mga asawa, ang aming kawan at ang aming buong bakahan ay matitira riyan sa mga bayan ng Galaad:

27 Nguni't ang iyong mga lingkod ay magsisitawid, bawa't lalake na may almas sa pakikipagbaka, sa harap ng Panginoon upang makipagbaka, gaya ng sinabi ng aking panginoon.

28 Sa gayo'y ipinagbilin sila ni Moises kay Eleazar na saserdote, at kay Josue na anak ni Nun, at sa mga pangulo sa mga sangbahayan ng mga magulang ng mga lipi ng mga anak ni Israel.

29 At sinabi sa kanila ni Moises, Kung ang mga anak ni Gad at ang mga anak ni Ruben ay magsisitawid na kasama ninyo sa Jordan, ang lahat ng lalake na may almas sa pakikipagbaka, sa harap ng Panginoon, at kung ang lupain ay mapasuko sa harap ninyo: ay ibibigay nga ninyo sa kanila na pinakaari ang lupain ng Galaad.

30 Nguni't kung sila'y hindi tatawid na kasama ninyo na may almas, ay magkakaroon sila ng pag-aari na kasama ninyo sa lupain ng Canaan.

31 At ang mga anak ni Gad at ang mga anak ni Ruben ay nagsisagot, na nangagsasabi, Kung paano ang sinabi ng Panginoon sa iyong mga lingkod ay gayon ang gagawin namin,

32 Kami ay tatawid na may almas sa harap ng Panginoon sa lupain ng Canaan, at ang magiging pag-aari naming mana ay sa dakong ito ng Jordan.

33 At ibinigay ni Moises sa kanila, sa mga anak ni Gad, at sa mga anak ni Ruben, at sa kalahati ng lipi ni Manases na anak ni Jose, ang kaharian ni Sehon na hari ng mga Amorrheo, at ang kaharian ni Og na hari sa Basan, ang lupain ayon sa mga bayan niyaon, sa loob ng mga hangganan niyaon, sa makatuwid baga'y ang mga bayan sa palibot ng lupain.

34 At itinayo ng mga anak ni Gad ang Dibon, at ang Ataroth, at ang Aroer,

35 At ang Ataroth-sophan, at ang Jazer, at ang Jogbaa,

36 At ang Beth-nimra at ang Bet-haran: na mga bayang nakukutaan, at kulungan din naman ng mga tupa.

37 At itinayo naman ng mga anak ni Ruben ang Hesbon, at ang Eleale, at ang Ciriathaim,

38 At ang Nebo, at ang Baal-meon, (na ang pangalan ng mga yaon ay binago,) at ang Sibma: at nilagyan ng ibang mga pangalan ang mga bayan na kanilang itinayo.

39 At ang mga anak ni Machir na anak ni Manases ay nagsiparoon sa Galaad, at kanilang sinakop, at pinalayas ang mga Amorrheo na nandoon.

40 At ibinigay ni Moises ang Galaad kay Machir na anak ni Manases; at kaniyang tinahanan.

41 At si Jair na anak ni Manases ay naparoon at sinakop ang mga bayan niyaon at tinawag na Havoth-jair.

42 At si Noba ay naparoon at sinakop ang Kenath, at ang mga nayon niyaon, at tinawag na Noba, ayon sa kaniyang sariling pangalan.

   

Ze Swedenborgových děl

 

Arcana Coelestia # 2280

Prostudujte si tuto pasáž

  
/ 10837  
  

2280. That 'perhaps twenty will be found there' means even if there is no existence of conflict but good is nevertheless present is clear from the meaning of 'twenty'. As all the numbers mentioned in the Word mean real things and states, as stated and shown in various places already, see 2252, so also does 'twenty'; and what twenty means becomes clear from how it may be obtained, namely from twice ten. In the Word ten, as also tenths, means remnants, and by these are meant everything good and true which the Lord instills into a person from earliest childhood through to the final period of life. Such remnants are referred to in the verse that follows this. Twice ten, or two tens, that is, twenty, is similar in meaning to ten, but to a higher degree, namely that of good.

[2] Three kinds of goods are meant by 'remnants' - those instilled in earliest childhood, those instilled when want of knowledge is still present, and those instilled when intelligence is present. The goods of earliest childhood are those instilled into a person from birth up to the age when he starts to be taught and to know something. The goods received when want of knowledge is still present are instilled when he is being taught and starting to know something. The goods that come with intelligence are instilled when he is able to reflect on what good is and what truth is. Good instilled in earliest childhood is received up to his tenth year.

[3] Good instilled when want of knowledge is still present is instilled from then until his twentieth year; and from this year the person starts to become rational and to have the ability to reflect on good and truth, and to acquire the good received when intelligence is present. The good instilled when want of knowledge is still present is that which is meant by 'twenty', because those with whom merely that good exists do not enter into any temptation. For no one undergoes temptation until he is able to reflect on and to perceive in his own way what good and truth are. Those who have acquired goods by means of temptations were the subject in the two verses previous to this, while in the present verse the subject is those who do not undergo temptations but who nevertheless possess good.

[4] It is because these who possess the good called 'good instilled during want of knowledge' are meant by 'twenty' that all those who had come out of Egypt were included in the census - from 'a son of twenty years and over', and who, as it is stated, were every one 'going into the army'- by whom were meant those whose good was no longer merely that instilled during want of knowledge, referred to in Numbers 1:20, 24, 26, 28, 30, 32, 34, 38, 40, 42, 45; 26:4. It is also said that all who were over twenty years of age died in the wilderness, Numbers 14:29; 32:10-11, because evil could be attributed to them, and because they represented those who yield in temptations. Also the value set for a male who was between five years of age and twenty years was twenty sheckels, Leviticus 27:5, whereas a different value was set for one between twenty years old and sixty, namely fifty shekels, Leviticus 27:3.

[5] As regards the nature of these different kinds of goods - those instilled in earliest childhood, those when want of knowledge is still present, and those when intelligence is present - the last of these is the best, since it is an attribute of wisdom. The good which precedes it, namely that instilled during want of knowledge, is indeed good, but because it has only a small amount of intelligence within it, it cannot be called the good of wisdom. The good that belongs to earliest childhood is indeed in itself good, but it is nevertheless less good than the other two kinds, because it has not as yet had any truth of intelligence allied to it, and so has not become in any way the good of wisdom, but is merely a plane enabling it to become such. Cognitions of truth and good are what enable a person to be wise in the way possible to man. Earliest childhood itself, by which is meant innocence, does not belong to earliest childhood but to wisdom, as may become clearer from what will be stated at the end of this chapter about young children in the next life.

[6] In this verse 'twenty' means no other kind of good, as has been stated, than the good that belongs to not knowing. This good is a characteristic not only, as has been stated, of those under twenty years of age but also of all with whom the good of charity exists but who at the same time have no knowledge of truth. The latter consists of those inside the Church with whom the good of charity exists but who, for whatever reason, do not know what the truth of faith is - as is the case with the majority of those who think about God with reverence and think what is good about the neighbor - and also of all those outside the Church called gentiles who in a similar way lead lives abiding in the good of charity. Though the truths of faith do not exist with such persons outside the Church and inside it, nevertheless because good does so, they have the capacity, no less than young children do, to receive the truths of faith. For the understanding part of their mind has not yet been corrupted by false assumptions nor has the will part been so confirmed by a life of evil, for they do not know what falsity and evil are. Furthermore the life of charity is of such a nature that the falsity and evil that go with want of knowledge can be turned without difficulty towards what is true and good. This is not so in the case of those who have confirmed themselves in things contrary to the truth and who at the same time have led a life immersed in things contrary to good.

[7] In other places in the Word 'two-tenths' means good, both celestial and spiritual. Celestial good and spiritual good derived from this are meant by the two-tenths from which each loaf of the shewbread or of the Presence was made, Leviticus 24:5, while spiritual good was meant by the two-tenths constituting the minchah that accompanied the sacrifice of a ram, Numbers 15:6; 28:12, 20, 28; 29:3, 9, 14. These matters will in the Lord's Divine mercy be dealt with elsewhere.

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Society for the permission to use this translation.