Bible

 

Numero 11

Studie

   

1 At ang bayan ay naging parang mapag-upasala na nagsalita ng masasama sa pakinig ng Panginoon: at nang marinig ng Panginoon ay nagningas ang kaniyang galit; at ang apoy ng Panginoon ay sumunog sa gitna nila, at sinupok ang kahulihulihang bahagi ng kampamento.

2 At ang bayan ay humibik kay Moises; at si Moises ay nanalangin sa Panginoon at ang apoy ay namatay.

3 At ang pangalan ng dakong yaon ay tinawag na Tabera: sapagka't ang apoy ng Panginoon ay sumunog sa gitna nila.

4 At ang halohalong karamihan na nasa gitna nila ay nahulog sa kasakiman: at ang mga anak ni Israel naman ay muling umiyak at nagsabi, Sino ang magbibigay sa atin ng karneng makakain?

5 Ating naaalaala ang isda, na ating kinakain sa Egipto na walang bayad; ang mga pipino, at ang mga milon, at ang mga puero, at ang mga sibuyas, at ang bawang:

6 Nguni't ngayo'y ang ating kaluluwa ay natutuyo; walang kaanoanoman: sa ating harapan ay walang anoman kundi ang manang ito.

7 At ang mana ay gaya ng butil ng culantro, at ang kulay niyaon ay gaya ng kulay ng bdelio.

8 Ang bayan ay dumadaan sa palibot, at pinupulot yaon, at kanilang ginigiling sa mga gilingan, o kanilang dinidikdik sa mga lusong, at kanilang niluluto sa mga palyok, at ginagawa nilang munting tinapay at ang lasa ay gaya ng lasa ng bagong langis.

9 At pagka ang hamog ay nahuhulog sa ibabaw ng kampamento sa gabi, ang mana ay nahuhulog.

10 At narinig ni Moises ang pag-iiyakan ng bayan sa kanikaniyang sangbahayan, na bawa't lalake ay nasa pintuan ng kaniyang tolda; at ang galit ng Panginoon ay nagningas na mainam; at sumama ang loob ni Moises.

11 At sinabi ni Moises sa Panginoon, Bakit mo ginawan ng masama ang iyong lingkod? at bakit hindi ako nakasumpong ng biyaya sa iyong paningin, na iyong iniatang sa akin ang pasan ng buong bayang ito.

12 Akin ba kayang ipinaglihi ang buong bayang ito? ipinanganak ko ba upang iyong sabihin sa akin, Kandungin mo sila sa iyong kandungan, na gaya ng nag-aalagang magulang na kinakandong ang kaniyang batang pasusuhin, sa lupain na iyong isinumpa sa kanilang mga magulang?

13 Saan ako kukuha ng karne upang ibigay sa buong bayang ito? sapagka't sila'y umiyak sa akin, na nagsisipagsabi, Bigyan mo kami ng karneng aming makain.

14 Hindi ko kayang dalhing magisa ang buong bayang ito, sapagka't totoong mabigat sa akin.

15 At kung ako'y ginagawan mo ng ganito ay patayin mo na ako, ipinamamanhik ko sa iyo, kung ako'y nakasumpong ng biyaya sa iyong paningin; at huwag ko nang makita ang aking kahirapan.

16 At sinabi ng Panginoon kay Moises, Pisanin mo sa akin ang pitong pung lalake sa mga matanda sa Israel, sa iyong mga nalalaman na mga matanda sa bayan at mga nangungulo sa kanila; at dalhin mo sa tabernakulo ng kapisanan, upang sila'y makatayo roon na kasama mo.

17 At ako'y bababa at makikipag-usap sa iyo doon; at ako'y kukuha sa Espiritung sumasaiyo at aking isasalin sa kanila; at kanilang dadalhin ang pasan ng bayan na kasama mo, upang huwag mong dalhing magisa.

18 At sabihin mo sa bayan, Magpakabanal kayo, para sa kinabukasan, at kayo'y magsisikain ng karne: sapagka't kayo'y nagsisiiyak sa pakinig ng Panginoon, na sinasabi, Sinong magbibigay sa amin ng karne na aming makakain? sapagka't maigi kahit nang nasa Egipto: dahil dito bibigyan kayo ng Panginoon ng karne at kakain kayo.

19 Hindi ninyo kakaning isang araw, ni dalawang araw, ni limang araw, ni sangpung araw, ni dalawang pung araw;

20 Kundi isang buong buwan, hanggang sa lumabas sa inyong mga ilong, at inyong kasuyaan: sapagka't inyong itinakuwil ang Panginoon na nasa gitna ninyo, at kayo'y umiyak sa harap niya, na nagsasabi, Bakit kami nakaalis sa Egipto?

21 At sinabi ni Moises, Ang bayan na kinaroroonan ko, ay anim na raang libong katao na nakatayo; at iyong sinabi, Akin silang bibigyan ng karne na kanilang makakain sa buong buwan.

22 Papatayin ba kaya ang mga kawan at mga bakahan, upang magkasya sa kanila? o ang lahat ng isda sa dagat at titipunin sa kanila upang magkasya sa kanila?

23 At sinabi ng Panginoon kay Moises, Umikli na ba kaya ang kamay ng Panginoon? ngayo'y makikita mo kung ang aking salita ay matutupad sa iyo o hindi.

24 At si Moises ay lumabas, at isinaysay sa bayan ang mga salita ng Panginoon: at siya'y nagpisan ng pitong pung lalake sa mga matanda sa bayan at kaniyang pinatayo sa palibot ng Tolda.

25 At ang Panginoon ay bumaba sa ulap, at nagsalita sa kaniya; at kumuha sa Espiritung sumasakaniya at isinalin sa pitong pung matanda: at nangyari, na nang sumakanila ang Espiritu, ay nanganghula, nguni't hindi na sila umulit.

26 Nguni't naiwan ang dalawang lalake sa kampamento, na ang pangalan ng isa ay Eldad, at ang pangalan ng isa ay Medad: at ang Espiritu ay sumasakanila; at sila'y kabilang sa nangasulat, nguni't hindi nagsilabas sa Tolda: at sila'y nanghula sa kampamento.

27 At tumakbo ang isang binata, at isinaysay kay Moises, at sinabi, Si Eldad at si Medad ay nanghuhula sa kampamento.

28 At si Josue na anak ni Nun, na tagapangasiwa ni Moises, na isa sa kaniyang mga piling lalake, ay sumagot at nagsabi, Panginoon kong Moises, pagbawalan mo sila.

29 At sinabi ni Moises sa kaniya, Ikaw ba'y may paninibugho sa akin? ibigin nawa na ang buong bayan ng Panginoon ay maging propeta na isakanila ng Panginoon ang kaniyang Espiritu!

30 At naparoon si Moises sa kampamento, siya at ang mga matanda sa Israel.

31 At lumabas ang isang hanging galing sa Panginoon, at nagdala ng mga pugo na mula sa dagat, at pinalapag sa kampamento na may isang araw lakarin sa dakong ito, at isang araw lakarin sa kabilang dako sa palibot ng kampamento, at nagsilipad na may dalawang siko ang taas sa balat ng lupa.

32 At ang bayan ay nangakatindig ng buong araw na yaon at ng buong gabi, at ng buong ikalawang araw, at nagsipanghuli ng mga pugo; yaong kaunti ang napisan ay nakapisan ng sangpung homer: at kanilang ikinalat para sa kanila sa buong palibot ng kampamento.

33 Samantalang ang karne ay nasa kanilang mga ngipin pa, na hindi pa nila nangunguya ay nagningas laban sa bayan ang galit ng Panginoon at sinaktan ng Panginoon ang bayan ng isang salot na di kawasa.

34 At ang pangalan ng dakong yaon ay tinawag na Kibroth-hattaavah; sapagka't doon inilibing nila ang bayang sakim.

35 Mula sa Kibroth-hattaavah ay naglakbay ang bayan na patungo sa Haseroth; at sila'y tumira sa Haseroth.

   

Ze Swedenborgových děl

 

Arcana Coelestia # 8452

Prostudujte si tuto pasáž

  
/ 10837  
  

8452. 'That the selav came up' means natural delight through which good was imparted. This is clear from the meaning of 'the selav' as natural delight. The reason why 'the selav' means natural delight is that it was a bird of the sea, and 'a bird of the sea' means the natural, while its 'flesh' which was desired means delight, dealt with above in 8431. And the reason why it means that good was imparted through it is that it was given in the evening. For when in the next life the state corresponding to evening arrives good spirits, and also angels, are taken back to the state of natural affections that moved them when they were in the world. Consequently they are taken back to the delights belonging to their natural man. This is done in order that good may thereby be imparted, that is, in order that they may thereby be made more perfect, 8426. All people are made more perfect by the implantation of faith and charity in their external or natural man. Unless they are implanted there no goodness or truth can flow in from the internal or spiritual man, that is, from the Lord by way of the internal man, because they are not accepted. And if that goodness and truth are not accepted the influx of them is halted and perishes, indeed the internal man is also closed. From this it is evident that the natural must be perfectly adjusted to act as a receiver; this is done through delights, for forms of good as they exist with the natural man are called delights, since they are feelings.

[2] 'The selav' means natural delight because, as has been stated, it was a bird of the sea; for it is said in Numbers 11:31 to have been cut off from the sea - A wind set out from Jehovah, and it cut off 1 the selav from the sea, and sent them down over the camp - and a bird of the sea and its flesh mean natural delight, and in the contrary sense the delight that goes with craving. The latter kind of delight is meant by 'selav' in the following verses in Moses,

The rabble who were in the midst of the people had a strong craving, and wished to have flesh. They said, Now our soul is dry; and there is nothing at all except the man[na] for our eyes [to look] at. A wind set out from Jehovah, and it cut off the selav from the sea, and sent them down over the camp. The people rose up that whole day, and the whole night, and the whole of the next day, and gathered the selav. Those who gathered least gathered ten homers, which they spread out for themselves all around the camp. The flesh was still between their teeth, before it could be swallowed, when Jehovah's anger flared up against the people, and Jehovah struck the people with an extremely great plague. So he called the name of that place The Graves of Craving, because there they buried the people having the craving. Numbers 11:4-6, 31-34.

Here 'the selav' stands for the delight that goes with craving. It is called the delight that goes with craving when the delight belonging to any bodily or worldly love becomes dominant and takes possession of the whole person, to such an extent that the good and truth of faith residing with him are annihilated. This is the kind of delight that is being described, for the people were struck by a great plague. But natural delight, meant in the present chapter by 'the selav' which was given to the people in the evening, is not the delight that goes with craving; it is the natural or external man's delight complementing the spiritual or internal man's good. This delight holds spiritual good within itself; but the delight that goes with craving, spoken of in Numbers 11, holds hellish evil within itself. Both are called delight, and also both are experienced as delight. But the difference between them could not be greater, for the one holds heaven within itself and the other holds hell. Also the one becomes heaven to the person when he sheds his external, and the other becomes hell to him.

[3] They are like two women who both seem to outward appearances to have lovely faces and to lead beautiful lives, but inwardly are completely different from each other That is to say, the one is chaste and wholesome, the other immoral and revolting, so that the spirit of the one is with angels, the spirit of the other with devils. But their true natures are not visible except when the external is rolled away and the internal is revealed. These things have been said in order that people may know what natural delight is that has good within it, meant by 'the selav' in the present chapter, and what natural delight is that has evil within it, meant by 'the selav' in Numbers 11.

Poznámky pod čarou:

1. The Hebrew may be read in two different ways - cut off or brought up. English versions of Exodus prefer the second of these.

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Society for the permission to use this translation.