Bible

 

Levitico 26

Studie

   

1 Huwag kayong gagawa para sa inyo ng mga diosdiosan, ni magtatayo kayo ng larawang inanyuan o haligi, ni huwag kayong maglalagay ng batong inanyuan sa inyong lupain, upang inyong yukuran yaon: sapagka't ako ang Panginoon ninyong Dios.

2 Inyong ipangingilin ang aking mga sabbath, at inyong igagalang ang aking santuario: ako ang Panginoon.

3 Kung lalakad kayo ng ayon sa aking mga palatuntunan at iingatan ninyo ang aking mga utos, at inyong tutuparin:

4 Ay maglalagpak nga ako ng ulan sa kapanahunan, at ang lupain ay pakikinabangan, at ang mga kahoy sa parang ay magbubunga.

5 At ang inyong paggiik ay aabot hanggang sa pagaani ng mga ubas, at ang pagaani ng ubas ay aabot sa paghahasik: at kakanin ninyo ang inyong pagkain na sagana, at tatahan kayong tiwasay sa inyong lupain.

6 At magbibigay ako ng kapayapaan sa lupain, at mahihiga kayo, at walang katatakutan kayo: at aking papawiin sa lupain ang mababangis na hayop, ni hindi dadaanan ang inyong lupain sa tabak.

7 At hahabulin ninyo ang inyong mga kaaway, at mangabubuwal sa harap ninyo sa tabak.

8 At lima sa inyo'y hahabol sa isang daan, at isang daan sa inyo'y hahabol sa sangpung libo: at ang inyong mga kaaway ay mangabubuwal sa tabak sa harap ninyo.

9 At lilingapin ko kayo, at palalaguin ko kayo, at pararamihin ko kayo; at papagtitibayin ko ang aking tipan sa inyo.

10 At kakanin ninyo ang malaong kinamalig, at inyong ilalabas ang luma dahil sa bago.

11 At ilalagay ko ang aking tabernakulo sa gitna ninyo: at hindi ko kayo kapopootan.

12 At lalakad ako sa gitna ninyo at ako'y magiging inyong Dios, at kayo'y magiging aking bayan.

13 Ako ang Panginoon ninyong Dios, na naglabas sa inyo sa lupain ng Egipto, upang huwag kayong maging mga alipin nila; at sinira ko ang mga kahoy ng inyong pamatok, at pinalakad ko kayo ng mga ulong matuwid.

14 Nguni't kung hindi ninyo pakikinggan ako, at hindi ninyo tutuparin ang lahat ng mga utos na ito;

15 At kung inyong tatanggihan ang aking mga palatuntunan, at kasusuklaman nga ninyo ang aking mga hatol, na anopa't hindi ninyo tutuparin ang lahat ng aking mga utos, kundi inyong sisirain ang aking tipan;

16 Ay gagawin ko naman ito sa inyo; ilalagay ko sa gitna ninyo ang sindak, at pagkatuyo, at ang lagnat na uubos sa mga mata, at magpapalupaypay sa kaluluwa: at maghahasik kayo ng inyong binhi na walang kabuluhan, sapagka't kakanin ng inyong mga kaaway.

17 At itititig ko ang aking mukha laban sa inyo, at kayo'y masasaktan sa harap ng inyong mga kaaway: kayo'y pagpupunuan ng mga napopoot sa inyo; at kayo'y tatakas nang walang humahabol sa inyo.

18 At kung sa mga bagay na ito man ay hindi ninyo ako pakinggan, ay parurusahan ko kayong makapito pa, dahil sa inyong mga kasalanan.

19 At sisirain ko ang kahambugan ng inyong kapangyarihan; at gagawin kong parang bakal ang inyong langit at parang tanso ang inyong lupa:

20 At gugugulin ninyo ang inyong kalakasan ng walang kabuluhan; sapagka't hindi ibibigay sa inyo ng inyong lupain ang kaniyang bunga ni ng kahoy sa parang ang kaniyang bunga.

21 At kung kayo'y sasalangsang sa akin, at hindi ninyo ako didinggin; ay dadalhan ko kayo ng makapito ang higit ng salot ayon sa inyong mga kasalanan.

22 At susuguin ko sa inyo ang mga halimaw sa parang, ng samsaman kayo ng inyong mga anak, at papatayin ang inyong mga hayop, at kayo'y pakakauntiin sa bilang; at mangungulila ang inyong mga lakad.

23 At kung sa mga bagay mang ito ay hindi pa kayo magbago sa akin, kundi sasalangsang kayo sa akin:

24 At lalakad din naman ako ng laban sa inyo, at sasaktan ko kayo, ng makapito pa dahil sa inyong mga kasalanan:

25 At pararatingin ko sa inyo ang tabak na gaganap ng higanti ng tipan; at kayo'y matitipon sa loob ng inyong mga bayan: at pararatingin ko ang salot sa gitna ninyo; at kayo'y mabibigay sa kamay ng kaaway.

26 Pagka masisira ko ang tungkod ninyong tinapay, ang sangpung babae ay magluluto ng inyong tinapay sa isa lamang hurno, at sa inyo'y isasauli sa timbang ang inyong tinapay: at kayo'y kakain at hindi kayo mangabubusog.

27 At kung sa lahat ng ito ay hindi ninyo ako pakikinggan, kundi kayo'y sasalangsang sa akin;

28 Ay sasalangsang ako sa inyo na may kapusukan; at parurusahan ko kayong makapito pa dahil sa inyong mga kasalanan.

29 At kakanin ninyo ang laman ng inyong mga anak na lalake, at ang mga laman ng inyong mga anak na babae ay inyong kakanin.

30 At sisirain ko ang inyong matataas na dako, at aking wawasakin ang inyong mga larawang araw, at itatapon ko ang inyong mga bangkay sa mga katawan ng inyong mga diosdiosan; at kapopootan kayo ng aking kaluluwa.

31 At gagawin kong giba ang inyong mga bayan, at gigibain ko ang inyong mga santuario, at hindi ko na sasamyuin ang amoy ng inyong mga may amoy na masarap.

32 At gagawin kong ilang ang lupain: at pagtatakhan ng inyong mga kaaway na tumatahan doon.

33 At kayo'y aking pangangalatin sa mga bansa, at pagbubunutan ko kayo ng tabak sa hulihan ninyo: at ang inyong lupain ay magiging isang ilang, at ang inyong mga bayan ay magiging sira.

34 Kung magkagayo'y magagalak ang lupain sa kaniyang mga sabbath, habang nahahandusay na sira, at kayo'y mapapasa lupain ng inyong mga kaaway; ang lupain nga ay magpapahinga, at magagalak sa kaniyang mga sabbath.

35 Habang nahahandusay na sira ay magkakaroon ng kapahingahan, sa makatuwid baga'y ang hindi ipinagpahinga sa inyong mga sabbath, nang kayo'y nagsisitahan doon.

36 At tungkol sa mga matitira sa inyo, ay sisidlan ko ng takot sa kanilang puso, sa mga lupain ng kaniyang mga kaaway: at hahabulin sila ng kalatis ng isang dahong nalalaglag; at sila'y tatakas na parang tumatakas sa tabak; at sila'y mabubuwal nang walang humahabol sa kanila.

37 At mangagkakatisuran sila na parang nasa harap ng tabak, kahit walang humahabol: at hindi kayo makatatayo sa harap ng inyong mga kaaway.

38 At mamamatay kayo sa gitna ng mga bansa, at sasakmalin kayo ng lupain ng inyong mga kaaway.

39 At ang mga matitira sa inyo ay magsisipanglupaypay sa kanilang kasamaan sa mga lupain ng inyong mga kaaway; at sa mga kasamaan naman ng kanilang mga magulang ay magsisipanglupaypay na kasama nila.

40 At kanilang isasaysay ang kanilang kasamaan, at ang kasamaan ng kanilang mga magulang, sa ang kanilang pagsalangsang na isinalangsang laban sa akin, sapagka't sila'y lumakad naman ng laban sa akin.

41 Ako naman ay lumakad ng laban sa kanila, at sila'y aking dinala sa lupain ng kanilang mga kaaway: kung magpapakababa nga ang kanilang mga pusong hindi tuli, at kanilang tatanggapin ang parusa sa kanilang kasamaan;

42 Ay aalalahanin ko nga ang aking tipan kay Jacob; at ang akin ding tipan kay Isaac, at gayon din ang aking tipan kay Abraham ay aking aalalahanin; at aking aalalahanin ang lupain.

43 Ang lupain naman ay pababayaan nila, at magagalak sa kaniyang mga sabbath, samantalang nahahandusay na sira na wala sila; at kanilang tatanggapin ang kaparusahan ng kanilang kasamaan: sapagka't kanilang tinanggihan ang aking mga hatol, at kinapootan ng kanilang kaluluwa ang aking mga palatuntunan.

44 At sa lahat mang ito, pagka sila'y nasa lupain ng kanilang mga kaaway ay hindi ko sila itatakuwil, ni kapopootan ko sila na sila'y aking lubos na lilipulin, at aking sisirain ang aking tipan sa kanila: sapagka't ako ang Panginoon nilang Dios:

45 Kundi aalalahanin ko alangalang sa kanila ang tipan ng kanilang mga magulang, na aking inilabas sa lupain ng Egipto, sa paningin ng mga bansa, upang ako'y maging kanilang Dios: ako ang Panginoon.

46 Ito ang mga palatuntunan at ang mga hatol at ang mga kautusang ginawa ng Panginoon sa kaniyang sarili at sa mga anak ni Israel sa bundok ng Sinai sa pamamagitan ni Moises.

   

Ze Swedenborgových děl

 

Apocalypse Explained # 826

Prostudujte si tuto pasáž

  
/ 1232  
  

826. (Verse 14) And deceiveth them that dwell on the earth by reason of the signs which it was given him to do in the sight of the beast. That this signifies the persuasion of those who belong to the church that they are truths, by testifications from the Word conjoined to reasonings from the natural man, is evident from the signification of deceiving, as denoting to persuade to the adoption of falsities. For the persuasion of falsity is seduction; and from the signification of them that dwell on the earth, as denoting those who belong to the church (see above, n. 821); and from the signification of signs, as denoting testifications and the persuasions thence (see above, n. 824) - in this case, testifications drawn from the sense of the letter of the Word; and from the signification of the beast, before which those signs were done, as denoting reasonings from the natural man (concerning which see above, n. 774).

The reason why, in this case, by the signs which were performed by this beast before the other, are signified testifications from the sense of the letter of the Word, conjoined to reasonings from the natural man is, because by the beast which did the signs are signified confirmations from the sense of the letter of the Word; and by the beast before which the signs were done, are signified reasonings from the natural man. In this case, therefore, the conjunction of confirmations from the Word with those reasonings is signified; and when these are conjoined, they become testifications and persuasions. For reasonings from the natural man, in spiritual things, are of no avail before the world, but when the same reasonings are confirmed from the Word they do avail. The reason is, that the Word is Divine, and in the sense of the letter it consists of appearances of truth and of correspondences, in which the genuine truths which lie concealed within cannot be seen except by one who is enlightened. And he who is not enlightened may draw these appearances of truth to the confirmation of falsities as if they were truths; for in the case of one who is not enlightened fallacies rule, and his reasonings are from fallacies. He, however, who is enlightened can see from spiritual and at the same time from natural light (lux); and the natural light which is in him is enlightened by the spiritual. But he who is not enlightened sees merely from natural light, separate from spiritual, and this light, in things spiritual, is not light but thick darkness. This thick darkness, nevertheless, after confirmations of falsity, appears like the light of truth. But it is like the light in the hells, which in the sight of those who are there appears light; but as soon as light from heaven enters, the light there is turned into absolute thick darkness, and their thought grows dull. In the hells, in which those are who have more deeply persuaded themselves of falsities, owing to their being endowed with the faculty of thinking more interiorly than others, they are in the light of phantasy, which is somewhat bright; it is, nevertheless, turned into a darkness still more dusky by the influx of rays of light from heaven. Such light is that of the confirmation of falsity from the sense of the letter of the Word by reasonings from the fallacies of the natural man. Hence it is evident that the light of the confirmation of falsity, even to the destruction of the Divine truth which is in heaven, is infernal light.

[2] Since in the preceding articles we have treated of good works, we will now continue the subject, and show what love to the Lord is. In the third or inmost heaven they are all in love to the Lord from the Lord; and they are such as are in possession of truths written on their life, and not on the memory, as is the case with the angels of the lower heavens. And this is also the reason why those who are in the third heaven never speak about truths, but only listen to others speaking about them, and reply either that it is so, or that in some respects it is so, or that it is not so. For they see, in themselves, whether what they hear are or are not truths; and they see this not from any seeing in the thought, as others do, but from the affection of truth in the understanding. For all truths with them are inscribed on their affections; and these derive their essence from celestial love, which is love to the Lord. Thus truths with them make one with their affections. And because those angels are in love to the Lord from the Lord, their interior life consists of pure affections of good and truth from that love. Hence it is that they do not speak of truths, but do truths, thus good works. For the affections of good and truth which are from that love can exist only in act, and when they exist they are called uses, and are meant by good works. They perceive also, in themselves, the quality of the uses or works from the affection whence they originate; and also the differences of these from the conjunction of several affections. Thus they do all things with interior wisdom. And since they do not think of truths and thence speak of them, but simply do them, and since this comes from their love to the Lord, and thence from the affections alone of which their life consists, it is evident that love to the Lord consists in doing truths from an affection for them, and that their deeds are good works; consequently that to love the Lord is to do. This also is meant by the Lord's words in John:

"He who hath my commandments and keepeth them, he it is that loveth me. But he that loveth me not, keepeth not my sayings" (14:21, 24).

And they are meant by these words in Jeremiah:

"I will put my law in their inward parts, and write it in their hearts. Nor shall they teach every man his neighbour, and every man his brother, saying, Know the Lord: for they shall all know me, from the least of them unto the greatest of them" (31:33, 34).

By the law are meant all things of the Word, thus all the truths and goods of heaven. In the midst of them, signifies in their life; and the heart, upon which the law shall be written, signifies the love. From these things, it is evident how comprehensive is the doctrine of love to the Lord. For it is the doctrine of all the affections pertaining to love; and every affection has truths inscribed on it, according to the quality of its perfection, and produces them in act with infinite variety. And those affections do not come into the understanding under any species of ideas; but they come to the inner sensitive perception, under a species of sweet enjoyment pertaining to the will, which cannot be described in words. Those who imbibe the laws of life from the Word, and live according to them, and who worship the Lord, become angels of the heaven.

  
/ 1232  
  

Translation by Isaiah Tansley. Many thanks to the Swedenborg Society for the permission to use this translation.

Bible

 

Daniel 4:10-16

Studie

      

10 Thus were the visions of my head on my bed: I saw, and behold, a tree in the midst of the earth; and its height was great.

11 The tree grew, and was strong, and its height reached to the sky, and its sight to the end of all the earth.

12 The leaves of it were beautiful, and its fruit much, and in it was food for all: the animals of the field had shadow under it, and the birds of the sky lived in its branches, and all flesh was fed from it.

13 I saw in the visions of my head on my bed, and behold, a watcher and a holy one came down from the sky.

14 He cried aloud, and said thus, Cut down the tree, and cut off its branches, shake off its leaves, and scatter its fruit: let the animals get away from under it, and the fowls from its branches.

15 Nevertheless leave the stump of its roots in the earth, even with a band of iron and brass, in the tender grass of the field; and let it be wet with the dew of the sky: and let his portion be with the animals in the grass of the earth:

16 let his heart be changed from man's, and let an animal's heart be given to him; and let seven times pass over him.