Bible

 

Levitico 14

Studie

   

1 At sinalita ng Panginoon kay Moises, na sinasabi,

2 Ito ang magiging kautusan tungkol sa may ketong, sa kaarawan ng kaniyang paglilinis, siya'y dadalhin sa saserdote:

3 At ang saserdote ay lalabas sa kampamento; at titingnan ng saserdote, at, narito, kung ang salot na ketong ay gumaling sa may ketong;

4 Ay ipagutos nga ng saserdote na ikuha siya na lilinisin, ng dalawang ibong malinis na buhay, at kahoy na cedro, at grana, at hisopo;

5 At ipaguutos ng saserdote, na patayin ang isa sa mga ibon, sa isang sisidlang lupa sa ibabaw ng tubig na umaagos.

6 Tungkol sa ibong buhay, ay kaniyang kukunin at ang kahoy na cedro, at ang grana at ang hisopo, at babasain pati ng ibong buhay, sa dugo ng ibong pinatay sa ibabaw ng tubig na umaagos:

7 At iwiwisik niya na makapito doon sa kaniya na lilinisin sa ketong, at ipakikilalang malinis, at pawawalan ang ibong buhay sa kalawakan ng parang.

8 At siya na lilinisin ay maglalaba ng kaniyang mga suot, at magaahit ng lahat niyang buhok, at maliligo sa tubig; at magiging malinis: at pagkatapos ay papasok sa kampamento, datapuwa't tatahan sa labas ng kaniyang tolda na pitong araw.

9 At mangyayaring sa ikapitong araw, ay muling magaahit ng lahat niyang buhok, sa kaniyang ulo, at sa kaniyang baba, at sa kaniyang kilay, na anopa't aahitin niya ang lahat niyang buhok; at kaniyang lalabhan ang kaniyang mga suot, at kaniyang paliliguan ang kaniyang laman sa tubig, at magiging malinis.

10 At sa ikawalong araw ay kukuha siya ng dalawang korderong lalake na walang kapintasan, at ng isang korderong babae ng unang taon na walang kapintasan, at ng isang handog na harina na tatlong ikasangpung bahagi ng isang epa ng mainam na harina na hinaluan ng langis, at ng isang log na langis.

11 At ihaharap ang taong lilinisin ng saserdoteng naglilinis sa kaniya, at gayon din ang mga bagay na yaon, sa harap ng Panginoon, sa pintuan ng tabernakulo ng kapisanan:

12 At kukuha ang saserdote ng isa sa mga korderong lalake at ihahandog na pinakahandog sa pagkakasala, at ng log ng langis, at aalugin na pinakahandog na inalog sa harap ng Panginoon:

13 At papatayin ang korderong lalake sa pinagpapatayan ng handog dahil sa kasalanan at ng handog na susunugin, sa dako ng santuario: sapagka't kung paanong ang handog dahil sa kasalanan ay sa saserdote, gayon din ang handog dahil sa pagkakasala; bagay ngang kabanalbanalan:

14 At ang saserdote ay kukuha sa dugo ng handog dahil sa pagkakasala, at ilalagay ng saserdote sa pingol ng kanang tainga niyaong lilinisin, at sa daliring hinlalaki ng kaniyang kanang kamay, at sa daliring hinlalaki ng kaniyang kanang paa;

15 At kukuha ang saserdote sa log ng langis, at ibubuhos sa ibabaw ng palad ng kaniyang kaliwang kamay:

16 At itutubog ng saserdote ang kanang daliri niya sa langis na nasa kaniyang kaliwang kamay, at magwiwisik siyang makapito ng langis ng kaniyang daliri sa harap ng Panginoon:

17 At sa lumabis sa langis na nasa kaniyang kamay, ay maglalagay ang saserdote sa ibabaw ng pingol ng kanang tainga niyaong lilinisin, at sa daliring hinlalaki ng kaniyang kanang kamay at sa daliring hinlalaki ng kaniyang kanang paa, sa ibabaw ng dugo ng dahil sa pagkakasala:

18 At ang labis sa langis na nasa kamay ng saserdote, ay ilalagay nito sa ulo niyaong lilinisin: at itutubos sa kaniya ng saserdote sa harap ng Panginoon.

19 At ihahandog ng saserdote ang handog dahil sa kasalanan, at itutubos sa kaniya, na lilinisin dahil sa kaniyang karumihan; at pagkatapos ay papatayin ang handog na susunugin:

20 At ihahandog ng saserdote ang handog na susunugin at ang handog na harina sa ibabaw ng dambana: at itutubos sa kaniya ng saserdote, at siya'y magiging malinis.

21 At kung siya'y dukha at ang kaniyang kaya ay hindi aabot, ay kukuha nga siya ng isang korderong lalake na handog dahil sa pagkakasala, na aalugin upang itubos sa kaniya, at ng ikasampung bahagi ng isang epa na mainam na harina, na hinaluan ng langis na pinakahandog na harina, at ng isang log ng langis;

22 At ng dalawang batobato o ng dalawang inakay ng kalapati, kung alin ang aabutin ng kaniyang kaya; at ang isa'y magiging handog dahil sa kasalanan, at ang isa'y handog na susunugin.

23 At sa ikawalong araw ay kaniyang dadalhin sa saserdote sa pintuan ng tabernakulo ng kapisanan upang gamitin sa kaniyang paglilinis sa harap ng Panginoon.

24 At kukunin ng saserdote ang korderong handog dahil sa pagkakasala at ang log ng langis, at aalugin ng saserdote na pinakahandog na inalog sa harap ng Panginoon.

25 At kaniyang papatayin ang korderong handog dahil sa pagkakasala, at kukuha ang saserdote ng dugo ng handog dahil sa pagkakasala, at ilalagay sa pingol ng kanang tainga niyaong lilinisin, at sa daliring hinlalaki ng kaniyang kanang kamay, at sa daliring hinlalaki ng kaniyang kanang paa:

26 At magbubuhos ang saserdote ng langis sa ibabaw ng palad ng kaniyang kaliwang kamay:

27 At makapitong magwiwisik ang saserdote ng kaniyang kanang daliri, ng langis na nasa kaniyang kaliwang kamay, sa harap ng Panginoon:

28 At maglalagay ang saserdote ng langis na nasa kaniyang kamay, sa pingol ng kanang tainga niyaong lilinisin, at sa daliring hinlalaki ng kaniyang kanang kamay, at sa daliring hinlalaki ng kaniyang kanang paa, sa ibabaw ng pinaglagyan ng dugong handog dahil sa pagkakasala:

29 At ang labis ng langis na nasa kamay ng saserdote ay ilalagay niya sa ulo niyaong lilinisin, upang itubos sa kaniya sa harap ng Panginoon.

30 At kaniyang ihahandog ang isa sa mga batobato o sa mga inakay ng kalapati, kung alin ang kaniyang kaya;

31 Kung alin ang abutin ng kaniyang kaya, na ang isa'y handog dahil sa kasalanan, at ang isa'y handog na susunugin, pati ng handog na harina: at itutubos ng saserdote doon sa malilinis sa harap ng Panginoon.

32 Ito ang kautusan tungkol sa may salot na ketong, na ang kaniyang kaya ay hindi abot sa nauukol sa kaniyang paglilinis.

33 At sinalita ng Panginoon kay Moises at kay Aaron, na sinasabi,

34 Pagka kayo'y nakapasok na sa lupain ng Canaan, na ibibigay kong pag-aari sa inyo, at ako'y naglagay ng salot na ketong sa alin mang bahay sa lupain ninyong inaari;

35 Ay yayaon ang may-ari ng bahay at magbibigay alam sa saserdote, na sasabihin, Tila mandin mayroong parang salot sa bahay:

36 At ipaguutos ng saserdote na alisan ng laman ang bahay bago pumasok ang saserdote na kilalanin ang tila salot, upang ang lahat na nasa bahay ay huwag mahawa: at pagkatapos ay papasok ang saserdote upang tingnan ang bahay:

37 At titingnan ang salot, at kung makita ngang ang tila salot ay nasa mga panig ng bahay na may ukit na namemerde, o namumula at tila malalim kaysa panig;

38 Ay lalabas nga ang saserdote sa bahay hanggang sa pintuan ng bahay at ipasasara ang bahay na pitong araw:

39 At babalik ang saserdote sa ikapitong araw, at titingnan: at, narito, kung makita ngang kumalat ang salot sa mga panig ng bahay;

40 Ay ipaguutos nga ng saserdote na bunutin ang mga batong kinaroonan ng tila salot at ipatatapon sa labas ng bayan sa dakong karumaldumal:

41 At ipakakayas ang palibot ng loob ng bahay, at ang argamasang inalis na kinayas ay itatapon sa labas ng bayan sa dakong karumaldumal:

42 At magsisikuha ng ibang mga bato, at ihahalili sa mga batong yaon, at magsisikuha ng ibang argamasa at siyang ihahaplos sa mga panig ng bahay.

43 At kung muling bumalik ang tila salot, at sumibol sa bahay, pagkatapos na mabunot ang mga bato; at pagkatapos makayas ang bahay, at pagkatapos na mahaplusan ng argamasa;

44 Ay papasok nga ang saserdote at titingnan, at, narito, kung makita ngang ang salot ay kumalat sa bahay ay ketong na nakakahawa sa bahay; ito'y karumaldumal.

45 At gigibain niya ang bahay na yaon, ang mga bato at ang mga kahoy, at ang lahat ng argamasa ng bahay; ay dadalhin sa labas ng bayan sa dakong karumaldumal.

46 Bukod dito'y ang pumasok sa bahay na yaon ng buong panahong nasasara ay magiging karumaldumal hanggang sa hapon.

47 At ang mahiga sa bahay na yaon ay maglalaba ng kaniyang mga suot; at ang kumain sa bahay na yaon ay maglalaba ng kaniyang mga suot.

48 At kung papasok ang saserdote, at, narito, kung hindi nga kumalat ang salot sa bahay, pagkatapos na nahaplusan ng argamasa; ay ipakikilala nga ng saserdote na malinis ang bahay, sapagka't gumaling sa salot.

49 At upang linisin ang bahay ay kukuha ng dalawang ibon, at ng kahoy na cedro, at ng grana, at ng hisopo:

50 At papatayin ang isa sa mga ibon sa isang sisidlang lupa sa ibabaw ng tubig na umaagos:

51 At kukunin niya ang kahoy na cedro, at ang hisopo, at ang grana, at ang ibong buhay, at babasain sa dugo ng ibong pinatay, at sa tubig na umaagos, at wiwisikang makapito ang bahay:

52 At kaniyang lilinisin ng dugo ng ibon ang bahay at ng agos ng tubig, at ng ibong buhay at ng kahoy na cedro, at ng hisopo, at ng grana:

53 Datapuwa't pawawalan ang ibong buhay sa labas ng bayan, sa kalawakan ng parang: gayon tutubusin ang bahay: at magiging malinis.

54 Ito ang kautusan tungkol sa sarisaring salot na ketong at sa tina,

55 At sa ketong ng suot, at ng bahay.

56 At sa pamamaga at sa langib, at sa pantal na makintab:

57 Upang ituro kung kailan karumaldumal, at kung kailan malinis: ito ang kautusan tungkol sa ketong.

   

Ze Swedenborgových děl

 

Arcana Coelestia # 716

Prostudujte si tuto pasáž

  
/ 10837  
  

716. 'Sevens of each' means that they are holy. This is clear from what has been stated already in 84-87 about the seventh day or sabbath. That is to say, the Lord is the Seventh Day and from Him derives every celestial Church or man, and indeed, the celestial itself which, because it is the Lord's alone, is most holy. Consequently seven in the Word means holy; indeed in the internal sense, as here, absolutely nothing is obtained from the number itself. For people who possess the internal sense, as angels and angelic spirits do, have no concept at all of what a number is, and so do not know what seven is. Therefore the idea that they were to take seven pairs of all the clean beasts, or that the ratio of the good to the evil was to be seven to two, is not at all the meaning here. Rather it is this: Things of the will with which this member of the Church was supplied were the goods which are holy, through which, as stated already, he was capable of being regenerated.

[2] That 'seven' means that which is holy, or things that are holy, becomes clear from the rituals in the representative Church, where the number seven occurs time and again, for example, being sprinkled seven times with blood and oil, as in Leviticus,

Moses took the anointing oil and anointed the Tabernacle and everything that was in it and made them holy. And he sprinkled some of it over the altar seven times, and anointed the altar and all its vessels to make them holy. Leviticus 8:10-11.

Here 'seven times' would be utterly devoid of meaning if that which is holy was not being represented in this way. 'Oil' there means the holiness of love. And elsewhere in Leviticus, when Aaron entered the Holy Place,

He shall take some of the blood of the young bull, and shall sprinkle it with his finger over the face 1 of the mercy-seat towards the east, and he shall sprinkle the face 1 of the mercy-seat seven times with some of the blood with his finger.

Similarly with the altar,

He shall sprinkle over it some of the blood with his finger seven times, and shall cleanse it, and make it holy. Leviticus 16:14, 19.

Here every single detail means the Lord Himself, and therefore the holiness of love - that is to say, 'the blood' and also 'the mercy-seat', 'the altar' too, 'the east in which direction the blood was to be sprinkled', and so 'seven' as well, all mean the Lord.

[3] In sacrifices it is similar, about which the following is said in Leviticus,

If a soul has sinned inadvertently, and if the anointed priest has sinned, thus making the people guilty, he shall slaughter the young bull in Jehovah's presence. And the priest shall dip his finger in the blood, and sprinkle some of the blood seven times in Jehovah's presence towards the veil of the Holy Place. Leviticus 4:2-4, 6.

Here similarly 'seven' means that which is holy, for the subject is atonement, and therefore the Lord, since atonement is the Lord's alone. Similar instructions were also given concerning the cleansing of leprosy, about which the following is said in Leviticus,

[Taking some] of the bird's blood, the cedar-wood, the double-dyed scarlet, and the hyssop, the priest shall sprinkle over the one who is to be cleansed from leprosy seven times, and shall cleanse him. In a similar way some of the oil which is in his left palm, seven times in Jehovah's presence. In a similar way in a house where there is leprosy, [he shall take some] of the cedar-wood, and the hyssop, and the double-dyed scarlet, and shall sprinkle some of the bird's blood seven times. Leviticus 14:6-7, 27, 51.

Anyone may see that here cedar-wood, double-dyed scarlet, hyssop, oil, and blood of a bird, and so the number seven, would be utterly meaningless if things that are holy were not being represented by them. If you take away from them holy things, what is left is something dead, or something unholy and idolatrous. When however they do mean holy things the worship they contain in that case is a Divine worship which is internal and simply represented by things that are external. The Jews however were incapable of knowing what these meant; and neither does anyone today know what cedar-wood, hyssop, double-dyed scarlet, and the bird all mean. Yet if only they had been willing to think that these did embody holy things which they did not actually know, and so had worshipped the Lord - who was the Messiah to come who would heal them from their leprosy, that is, from profaning what is holy - they could have been saved. For people who do think and believe in this manner straightaway receive instruction in the next life, if they desire it, as to what every single detail represented.

[4] Similarly where 'the red heifer' is the subject it is said that the priest was to take some of its blood on his finger, and sprinkle some of its blood towards the face 1 of the tent of meeting seven times, Numbers 19:4. Because 'the seventh day' or sabbath meant the Lord, and from Him meant the celestial man and the celestial itself, the seventh day in the Jewish Church was the holiest of all its religious observances. For this reason there was a sabbath year 2 every seventh year, Leviticus 25:4. Also a jubilee was to be proclaimed after seven sabbaths of years, that is, after seven times seven years, Leviticus 25:8-9. In the highest sense the number seven means the Lord, and from this the holiness of love. This becomes clear also from the golden lampstand with its seven lamps, mentioned in Exodus 25:31-33, 37; 37:17-19, 23; Numbers 8:2-3; Zechariah 4:2. And in John it is spoken of as follows,

Seven golden lampstands; in the midst of the seven lampstands one like the Son of Man. Revelation 1:12-13.

Here it is absolutely clear that 'a lampstand with seven lamps' means the Lord, and that 'the lamps' are the holy things of love, which comprise celestial things, which also is why there were seven of them.

[5] In the same author,

From the throne there were coming forth seven fiery torches burning before the throne, which are the seven spirits of God. Revelation 4:5.

Here 'the seven torches which came forth from the Lord's throne' are seven lamps. The same applies to the number seven when it occurs in the Prophets, as in Isaiah,

The light of the moon will be as the light of the sun, and the light of the sun will be sevenfold, as the light of seven days, on the day when Jehovah will bind up the hurt of His people. Isaiah 30:26.

Here 'sevenfold light as the light of seven days' does not at all mean sevenfold but the holiness of love meant by the sun. See also what has been stated and shown already at Genesis 4:15 concerning the number seven. From these quotations it is also quite clear that all numbers used in the Word never have a numerical value [in the internal sense], as has also been shown already at Genesis 6:3.

Poznámky pod čarou:

1. literally, the faces

2. literally, sabbath of a sabbath

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Society for the permission to use this translation.