Bible

 

Mga Hukom 20

Studie

   

1 Nang magkagayo'y lumabas ang lahat ng mga anak ni Israel, at ang kapisanan ay nagpisang gaya ng isang tao sa Panginoon sa Mizpa, mula sa Dan hanggang sa Beer-seba, na kalakip ng lupain ng Galaad.

2 At nagsiharap ang mga pinuno ng buong bayan, sa makatuwid baga'y ng lahat ng mga lipi ng Israel, sa kapulungan ng bayan ng Dios, na apat na raang libong lalake na humahawak ng tabak.

3 (Nabalitaan nga ng mga anak ni Benjamin na umahon ang mga anak ni Israel sa Mizpa.) At sinabi ng mga anak ni Israel, Saysayin ninyo sa amin kung bakit ang kasamaang ito ay nangyari?

4 At ang Levita, ang asawa ng babaing pinatay, ay sumagot at kaniyang sinabi, Ako'y naparoon sa Gabaa na ukol sa Benjamin, ako at ang aking babae upang tumigil.

5 At bumangon ang mga lalake sa Gabaa laban sa akin, at kinubkob ang bahay sa palibot laban sa akin nang kinagabihan; ako'y kanilang pinagakalaang patayin, at kanilang dinahas ang aking babae, at siya'y namatay.

6 At aking kinuha ang aking babae, at aking pinagputolputol, at ipinadala ko sa buong lupain ng mana ng Israel: sapagka't sila'y nagkasala ng kalibugan at ng kaululan sa Israel.

7 Narito, kayong mga anak ni Israel, kayong lahat, ibigay ninyo rito ang inyong payo at pasiya.

8 At ang buong bayan ay bumangong parang isang tao, na nagsasabi, Hindi na babalik ang sinoman sa amin sa kaniyang tolda, ni uuwi man ang sinoman sa amin sa kaniyang bahay.

9 Kundi ngayo'y ito ang bagay na aming gagawin sa Gabaa; magsisiahon kami laban sa kaniya na aming pagsasapalaran;

10 At magsisikuha kami ng sangpung lalake sa isang daan, sa lahat ng mga lipi ng Israel, at isang daan sa isang libo, at isang libo sa sangpung libo, upang ipagbaon ng pagkain ang bayan, upang kanilang gawin pagparoon nila sa Gabaa ng Benjamin ang ayon sa buong kaululang kanilang ginawa sa Israel.

11 Sa gayo'y nagpipisan ang lahat ng mga lalake ng Israel laban sa bayang yaon, na nagtibay na magkakapisang parang isang tao.

12 At nagsugo ang mga lipi ng Israel ng mga lalake sa buong lipi ng Benjamin, na sinasabi, Anong kasamaan ito na nangyari sa gitna ninyo?

13 Ngayon nga'y ibigay ninyo ang mga lalake, ang mga hamak na tao, na nasa Gabaa, upang aming patayin sila, at alisin ang kasamaan sa Israel. Nguni't hindi dininig ng mga anak ni Benjamin ang tinig ng kanilang mga kapatid na mga anak ni Israel.

14 At nagpisan ang mga anak ni Benjamin sa mga bayang patungo sa Gabaa, upang lumabas na makibaka laban sa mga anak ni Israel.

15 At ang mga anak ni Benjamin ay binilang nang araw na yaon sa mga bayan, na dalawang pu't anim na libong lalake na humahawak ng tabak, bukod pa ang mga tumatahan sa Gabaa na binilang, na pitong daang piling lalake.

16 Sa kabuoan ng bayang ito ay may pitong daang piling lalake na kaliwete: na bawa't isa'y nakapagpapahilagpos ng pagpapatama ng bato sa isang buhok, at hindi sumasala.

17 At binilang ang mga lalake sa Israel, bukod pa ang sa Benjamin, ay apat na raang libong lalake na humahawak ng tabak: lahat ng mga ito ay mga lalaking mangdidigma.

18 At bumangon ang mga anak ni Israel, at nagsiahon sa Beth-el upang sumangguni sa Dios; at kanilang sinabi, Sino ang unang aahon sa amin upang makibaka laban sa mga anak ni Benjamin? At sinabi ng Panginoon, Ang Juda ang unang aahon.

19 At nagsibangon ang mga anak ni Israel sa kinaumagahan, at humantong laban sa Gabaa.

20 At lumabas ang mga lalake ng Israel upang makibaka laban sa Benjamin; at humanay ang mga lalake ng Israel sa Gabaa, sa pakikibaka laban sa kanila.

21 At lumabas ang mga anak ni Benjamin sa Gabaa at ibinuwal sa lupa sa mga Israelita sa araw na yaon ay dalawang pu't dalawang libong lalake.

22 At ang bayan, ang mga lalake ng Israel, ay nagpakatapang, at humanay uli sa pakikibaka sa dakong kanilang hinanayan nang unang araw.

23 At nagsiahon ang mga anak ni Israel, at nagsiiyak sa harap ng Panginoon hanggang sa kinahapunan; at sila'y sumangguni sa Panginoon, na sinasabi, Lalapit ba uli ako upang makibaka laban sa mga anak ni Benjamin na aking kapatid? At sinabi ng Panginoon. Umahon ka laban sa kanila.

24 At lumapit uli ang mga anak ni Israel laban sa mga anak ni Benjamin nang ikalawang araw.

25 At lumabas ang sa Benjamin sa Gabaa laban sa kanila nang ikalawang araw, at nabuwal uli sa lupa sa mga anak ni Israel ay labing walong libong lalake; lahat ng mga ito ay humahawak ng tabak.

26 Nang magkagayo'y nagsiahon ang lahat ng mga anak ni Israel, at ang buong bayan, at nagsiparoon sa Bethel, at nagsiiyak, at nagsiupo roon sa harap ng Panginoon, at nagsipagayuno nang araw na yaon hanggang sa kinahapunan; at sila'y naghandog ng mga handog na susunugin at ng mga handog tungkol sa kapayapaan sa harap ng Panginoon.

27 At itinanong ng mga anak ni Israel sa Panginoon (sapagka't ang kaban ng tipan ng Dios ay nandoon nang mga araw na yaon,

28 At si Phinees, na anak ni Eleazar, na anak ni Aaron, ay tumayo sa harap niyaon nang mga araw na yaon,) na sinasabi, Lalabas ba ako uli upang makibaka laban sa mga anak ni Benjamin na aking kapatid, o magtitigil ako? At sinabi ng Panginoon, Umahon ka; sapagka't bukas ay ibibigay ko siya sa iyong kamay.

29 At bumakay ang Israel laban sa Gabaa, sa buong palibot.

30 At nagsiahon ang mga anak ni Israel laban sa mga anak ni Benjamin nang ikatlong araw, at humanay laban sa Gabaa, gaya ng dati.

31 At ang mga anak ni Benjamin ay nagsilabas laban sa bayan, na ipinalayo sa bayan; at kanilang pinasimulang sinaktan at pinatay ang bayan gaya ng dati, sa mga lansangan, na ang isa'y umahon sa Beth-el, at ang isa'y sa Gabaa, sa bukid, na may tatlong pung lalake ng Israel.

32 At sinabi ng mga anak ni Benjamin, Sila'y nangasaktan sa harap natin, gaya ng una. Nguni't sinabi ng mga anak ni Israel, Tayo'y tumakas, at palabasin natin sila mula sa bayan hanggang sa mga lansangan.

33 At lahat ng mga lalake sa Israel ay bumangon sa kanilang dako, at nagsihanay sa Baal-tamar: at ang mga bakay ng Israel ay nagsilabas mula sa kanilang dako, sa makatuwid baga'y mula sa Maare-Gabaa.

34 At nagsidating laban sa Gabaa ang sangpung libong piling lalake sa buong Israel, at ang pagbabaka ay lumala: nguni't hindi nila naalaman na ang kasamaan ay malapit na sa kanila.

35 At sinaktan ng Panginoon ang Benjamin sa harap ng Israel: at pinatay ng mga anak ni Israel sa Benjamin nang araw na yaon ay dalawang pu't limang libo at isang daang lalake: lahat ng mga ito'y humahawak ng tabak.

36 Sa gayo'y nakita ng mga anak ni Benjamin na sila'y nasaktan: sapagka't binigyang kaluwagan ng mga lalake ng Israel ang Benjamin, sapagka't sila'y umaasa sa mga bakay na kanilang inilagay laban sa Gabaa.

37 At nangagmadali ang mga bakay at nagsidaluhong sa Gabaa, at nangagpatuloy ang mga bakay, at sinugatan ang buong bayan ng talim ng tabak.

38 Nagkaroon nga ng palatandaan ang mga anak ng Israel at ang mga bakay, na sila'y gagawa ng alapaap na usok na pauusukin mula sa bayan.

39 At nang ang mga lalake ng Israel ay nagsipihit mula sa pagbabaka, at pinasimulang sinaktan at pinatay ng Benjamin ang mga lalake ng Israel na may tatlong pung lalake: sapagka't kanilang sinabi, Walang pagsalang sila'y nasaktan sa harap natin gaya ng unang pagbabaka.

40 Nguni't nang ang alapaap ay magpasimulang umilanglang mula sa bayan, sa isang haliging usok, ang mga Benjaminita ay lumingon sa likuran, at, narito, ang apoy ng buong bayan ay napaiilanglang sa langit.

41 At nangagbalik ang mga lalake ng Israel, at ang mga lalake ng Benjamin ay nangabalisa: sapagka't kanilang nakita na ang kasamaan ay dumating sa kanila.

42 Kaya't kanilang itinalikod ang kanilang likod sa harap ng mga lalake ng Israel, na nangagsitungo sa ilang; nguni't hinabol silang mainam ng pakikibaka; at yaong nangagsilabas sa mga bayan, ay nagsilipol sa kanila sa gitna ng ilang.

43 Kanilang kinubkob ang mga Benjamita sa palibot, at kanilang hinabol, at kanilang inabutan sa pahingahang dako hanggang sa tapat ng Gabaa, sa dakong sinisikatan ng araw.

44 At nabuwal sa Benjamin, ay labing walong libong lalake; lahat ng mga ito ay mga lalaking may tapang.

45 At sila'y nagsiliko at nagsitakas sa dakong ilang sa malaking bato sa Rimmon. At hinabol nila sa mga lansangan ang limang libong lalake; at hinabol silang mainam hanggang sa Gidom, at pumatay sa kanila ng dalawang libong lalake.

46 Na ano pa't lahat na nabuwal nang araw na yaon sa Benjamin ay dalawang pu't limang libong lalake na humawak ng tabak; lahat ng mga ito ay mga lalaking may tapang.

47 Nguni't anim na raang lalake ay nagsiliko at nagsitakas sa dakong ilang sa malaking bato ng Rimmon, at nagsitahan sa malaking bato ng Rimmon na apat na buwan.

48 At binalikan ng mga lalake ng Israel ang mga anak ni Benjamin, at sinugatan nila ng talim ng tabak, ang buong bayan, at gayon din ang kawan, at yaong lahat na kanilang nasumpungan: bukod dito'y yaong lahat ng mga bayan na kanilang nasumpungan ay kanilang sinilaban.

   

Ze Swedenborgových děl

 

Apocalypse Explained # 688

Prostudujte si tuto pasáž

  
/ 1232  
  

688. Fell upon their faces and worshipped God, signifies the adoration of the Lord with them from a most humble heart. This is evident from the signification of "to fall upon the face," as being the deepest humiliation of heart, for it is a gesture of the body corresponding to humiliation of heart, thus a gesture that is representative of the humiliation of the whole man. Worship of God at such a time is what flows forth from such a heart, which varies according to the matter that engages the mind.

[2] To fall upon the face before God is a gesture representative of deepest humiliation, because the face is the form of man's affections and thus of the interiors that pertain to his mind and disposition, for the affections shine forth in the face as in their type, and this is why the face is called an index and image of the mind. When, therefore, a man acknowledges that all things in him are turned away from God, and are consequently damned, and that thus he is neither able nor dares to look to God, who is essential Holiness, and if he should look to Him from such a self he would spiritually die, then from such thought and acknowledgment man falls upon the face to the earth; and because what is man's own [proprium] is thus removed, he is then filled by the Lord and so raised up as to be able to look to Him.

[3] They are said to have "worshipped God," for the reason that "God" means in the Word the Divine proceeding which is called the Divine truth. And as this Divine is truth with the angels, for they are the recipients of it and it constitutes their wisdom, so in the Word angels are called "gods," and signify Divine truths. Moreover, in the Hebrew, God is called "Elohim," in the plural, therefore "God" means in the Word the Divine that is with the angels of heaven and the men of the church, which is the Divine proceeding. And as the higher heavens were now in enlightenment and power, because of the separation of the evil from the good in the lower parts, and because of the Last Judgment which was to come shortly, therefore they are said "to worship God," from which it is evident that the Lord was then with them; for from a more intense and powerful influx of the Divine truth that proceeds from the Lord they had enlightenment and power.

  
/ 1232  
  

Thanks to the Swedenborg Foundation for their permission to use this translation.

Ze Swedenborgových děl

 

Arcana Coelestia # 5201

Prostudujte si tuto pasáž

  
/ 10837  
  

5201. 'And they fed in the sedge' means instruction. This is clear from the meaning of 'feeding' as receiving instruction, dealt with below, and from the meaning of 'the sedge', or longer grass that grows near rivers, as facts known to the natural man. Since such factual knowledge is meant by 'grass or 'plant', as is plain from the Word, 'feeding in the sedge' therefore means receiving instruction in factual knowledge, and through this knowledge instruction regarding things that are true and good. For factual knowledge serves as a means. Indeed it is like a mirror in which an image of interior things reveals itself; and this image is like another mirror in which forms of the truth and the good of faith, and therefore things which belong to heaven and are called spiritual, reveal and represent themselves. But being an interior one, this image is seen by none but those who have faith that is rooted in charity. This is what is meant in the genuine sense by 'feeding in the sedge'.

[2] The meaning of 'feeding' as receiving instruction is evident from those places in the Word where one reads the expression, such as in Isaiah,

Then He will give rain for your seed with which you sow the land, and bread of the produce of the land; and there will be fatness and wealthiness. On that day, they will feed your cattle in a broad grassland. Isaiah 30:23.

'Cattle' stands for those in whom goodness and truth are present, 'feeding in a broad grassland' for receiving abundant instruction.

[3] In the same prophet,

I have given You as a covenant of the people - to restore the land; to share out the devastated inheritances; to say to the bound, Go out; to those who are in darkness, Reveal yourselves. They will feed along the ways, and on all slopes will their pasture be. Isaiah 49:8-9.

This refers to the Lord's Coming. 'Feeding along the ways' stands for receiving instruction in truths, 'the ways' being truths, 627, 2333. 'Pasture' stands for the actual instruction. In Jeremiah,

Woe to the shepherds destroying and scattering the flock of My pasture! Therefore said Jehovah God of Israel against the shepherds feeding My people..... Jeremiah 23:1-2.

'The shepherds' stands for those who give instruction, and 'the flock' for those who receive it, 347, 3795, so that 'feeding' means giving instruction.

[4] It has become customary to refer to those who teach as 'pastors' or 'shepherds' and to those who learn as 'the flock'. For this reason the use of the expression 'feeding' has become commonly accepted when talking about preaching or about instruction given in doctrine or the Word. But when the expression is used in this way it is only a comparison and not, as when it occurs in the Word, one that holds any spiritual meaning within it. The reason 'feeding', when used in the Word, has a spiritual meaning is that when instruction and doctrine based on the Word are being talked about in heaven, that discussion is represented in a visual way in the world of spirits, where spiritual realities make their appearance within natural images. That representation consists of grasslands that are lush with grass, plants, and flowers, and where also there are flocks; and every variation of this scene occurs, as determined by the nature of the discussion that is taking place in heaven regarding instruction and doctrine.

[5] In the same prophet,

I will bring back Israel to his habitation so that he may feed on Carmel and Bashan; and on mount Ephraim and in Gilead his soul will be satisfied. Jeremiah 50:19.

'Feeding on Carmel and Bashan' stands for receiving instruction in forms of the good of faith and charity. In the same prophet,

There has gone out from the daughter of Zion all her majesty; her princes have become like deer, they have not found pasture. Lamentations 1:6. In Ezekiel

I will feed them in a good pasture, and their fold will be on the mountains of the loftiness of Israel; and they will lie down in a good fold, and on fat pasture they will feed upon the mountains of Israel. Ezekiel 34:14.

[6] In Hosea,

Now Jehovah will feed them like a sheep in a broad place. Hosea 4:16.

'Feeding in a broad place' stands for giving instruction in truths, for 'a broad place' means truth, see 1613, 3473, 3434, 4482.

In Micah,

You, Bethlehem Ephrath, from you will come forth for Me one who will be Ruler in Israel. He will stand and feed [His flock] in the strength of Jehovah. Micah 5:2, 4.

In the same prophet,

Guide 1 your people with your staff, the flock of your inheritance which is dwelling alone. Let them feed in Bashan and Gilead as in the days of old. Micah 7:14.

In Zephaniah,

The remnant of Israel will feed and rest, with none making them afraid. Zephaniah 3:17.

[7] In David,

Jehovah is my Shepherd; He will make me lie down in green pastures; 2 He will lead me away to still waters. Psalms 23:1-2.

In the same author,

He made us and not we ourselves, His people and the flock of His pasture; therefore we are His, His people and the flock of His pasture. 3 Psalms 100:3.

In the Book of Revelation,

The Lamb who is in the midst of the throne will feed them and will guide them to living springs of water. Revelation 7:17.

In John,

I am the door. If anyone enters through Me he will be saved, and will go in and out, and find pasture. John 10:9.

In the same gospel,

Jesus said to Peter, Feed My lambs; a second time, Feed My sheep; and a third time, Feed My sheep. John 21:15-17.

Poznámky pod čarou:

1. or Feed or Pasture

2. literally, pastures of the plant

3. The first and second halves of this sentence are in fact alternative ways of understanding the original Hebrew.

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Society for the permission to use this translation.