Bible

 

Genesis 49

Studie

   

1 At tinawag ni Jacob ang kaniyang mga anak, at sinabi, Magpipisan kayo, upang maisaysay ko sa inyo ang mangyayari sa inyo sa mga huling araw.

2 Magpipisan kayo at kayo'y makinig, kayong mga anak ni Jacob; At inyong pakinggan si Israel na inyong ama.

3 Ruben, ikaw ang aking panganay, ang aking kapangyarihan, at siyang pasimula ng aking kalakasan; Siyang kasakdalan ng kamahalan, at siyang kasakdalan ng kapangyarihan.

4 Kumukulong parang tubig na umaawas, hindi ka magtataglay ng kasakdalan, Sapagka't, sumampa ka sa higaan ng iyong ama: Hinamak mo nga; sumampa sa aking higaan.

5 Si Simeon at si Levi ay magkapatid; Mga almas na marahas ang kanilang mga tabak.

6 Oh kaluluwa ko, huwag kang pumasok sa kanilang payo; Sa kanilang kapisanan, ay huwag kang makiisa, kaluwalhatian ko; Sapagka't sa kanilang galit ay pumatay ng tao: At sa kanilang sariling kalooban ay pumutol ng hita ng baka.

7 Sumpain ang kanilang galit, sapagka't mabangis; At ang kanilang pagiinit, sapagka't mabagsik. Aking babahagihin sila sa Jacob. At aking pangangalatin sila sa Israel.

8 Juda, ikaw ay pupurihin ng iyong mga kapatid: Ang iyong kamay ay magpapahinga sa leeg ng iyong mga kaaway: Ang mga anak ng iyong ama ay yuyukod sa harap mo.

9 Si Juda'y isang anak ng leon, Mula sa panghuhuli, anak ko umahon ka: Siya'y yumuko, siya'y lumugmok na parang leon; At parang isang leong babae; sinong gigising sa kaniya?

10 Ang setro ay hindi mahihiwalay sa Juda, Ni ang tungkod ng pagkapuno sa pagitan ng kaniyang mga paa, Hanggang sa ang Shiloh ay dumating; At sa kaniya tatalima ang mga bansa.

11 Naitatali ang kaniyang batang asno sa puno ng ubas. At ang guya ng kaniyang asno sa puno ng piling ubas; Nilabhan niya ang kaniyang suot sa alak, At ang kaniyang damit sa katas ng ubas.

12 Ang kaniyang mga mata ay mamumula sa alak, At ang kaniyang mga ngipin ay mamumuti sa gatas.

13 Si Zabulon ay tatahan sa daongan ng dagat: At siya'y magiging daongan ng mga sasakyan; At ang kaniyang hangganan ay magiging hanggang Sidon.

14 Si Issachar ay isang malakas na asno, Na lumulugmok sa gitna ng mga tupahan:

15 At nakakita siya ng dakong pahingahang mabuti, At ng lupang kaayaaya; At kaniyang iniyukod ang kaniyang balikat upang pumasan, At naging aliping mangaatag.

16 Si Dan ay hahatol sa kaniyang bayan, Gaya ng isa sa angkan ni Israel.

17 Si Dan ay magiging ahas sa daan, At ulupong sa landas, Na nangangagat ng mga sakong ng kabayo, Na ano pa't nahuhulog sa likuran ang sakay niyaon.

18 Aking hinintay ang iyong pagliligtas, Oh Panginoon.

19 Si Gad, ay hahabulin ng isang pulutong: Nguni't siya ang hahabol sa kanila.

20 Hinggil kay Aser, ay lulusog ang tinapay niya, At gagawa ng masasarap na pagkain.

21 Si Nephtali ay isang usang babaing kawala: Siya'y nagbabadya ng maririkit na pananalita.

22 Si Jose ay sangang mabunga, Sangang mabunga na nasa tabi ng bukal; Ang kaniyang mga sanga'y gumagapang sa pader.

23 Pinamanglaw siya ng mga mamamana, At pinana siya, at inusig siya:

24 Nguni't ang kaniyang busog ay nanahan sa kalakasan, At pinalakas ang mga bisig ng kaniyang mga kamay, Sa pamamagitan ng mga kamay ng Makapangyarihan ni Jacob, (Na siyang pinagmulan ng pastor, ang bato ng Israel),

25 Sa pamamagitan nga ng Dios ng iyong ama, na siyang tutulong sa iyo, At sa pamamagitan ng Makapangyarihan sa lahat, na siyang magpapala sa iyo, Ng pagpapala ng langit sa itaas, Pagpapala ng mga kalaliman na nalalagay sa ibaba, Pagpapala ng mga dibdib at ng bahay-bata.

26 Ang mga basbas ng iyong ama na humigit sa basbas ng aking mga kanunuan Hanggang sa wakas ng mga burol na walang hanggan: Mangapapasa ulo ni Jose, At sa tuktok ng ulo niya na bukod tangi sa kaniyang mga kapatid.

27 Si Benjamin ay isang lobo na mangaagaw: Sa kinaumagaha'y kaniyang kakanin ang huli, At sa kinahapunan ay kaniyang babahagihin ang samsam.

28 Ang lahat ng ito ang labing dalawang angkan ng Israel: at ito ang sinalita ng ama nila sa kanila, at sila'y binasbasan; bawa't isa'y binasbasan ng ayon sa basbas sa kanikaniya,

29 At kaniyang ipinagbilin sa kanila, at sinabi sa kanila: Ako'y malalakip sa aking bayan: ilibing ninyo ako sa kasamahan ng aking mga magulang sa yungib na nasa parang ni Ephron na Hetheo,

30 Sa yungib na nasa parang ng Machpela, na nasa tapat ng Mamre, sa lupain ng Canaan, na binili ni Abraham, na kalakip ng parang kay Ephron na Hetheo, na pinakaaring libingan:

31 Na doon nila inilibing si Abraham at si Sara na kaniyang asawa; na doon nila inilibing si Isaac at si Rebeca na kaniyang asawa; at doon ko inilibing si Lea:

32 Sa parang at sa yungib na nandoon na binili sa mga anak ni Heth.

33 At nang matapos si Jacob na makapagbilin sa kaniyang mga anak, ay kaniyang itinaas at itinikom ang kaniyang mga paa sa higaan, at nalagot ang hininga, at nalakip sa kaniyang bayan.

   

Ze Swedenborgových děl

 

Arcana Coelestia # 6344

Prostudujte si tuto pasáž

  
/ 10837  
  

6344. And the beginning of my forces. That this signifies that through it is the first power in truth, is evident from the signification of the “beginning of forces,” as being the first power; and as “forces” are predicated of truth, it is the first power in truth that is signified, in like manner as in Isaiah:

Jehovah giveth strength to the wearied one, and to him that hath no forces He multiplieth power (Isaiah 40:29); where “strength” is predicated of good, and “forces” of truth, and “power” of both. How it is to be understood that through faith there is power in good, and the first power in truth, which is signified by “Reuben, my firstborn, thou art my strength, and the beginning of my forces,” shall be briefly told. All the power in the spiritual world is from good through truth. Without good, truth has no power whatever, for truth is like a body, and good is like the soul of this body, and in order that the soul may do anything, it must be by means of the body. Hence it is plain that truth without good has no power whatever, just as the body without the soul has no power; for the body is then a carcass, and so also is truth without good.

[2] When the faith of truth through good is first born, the power appears to be in truth. This power is what is called the “first power in truth through faith,” and is signified by the “beginning of forces,” as also elsewhere in the Word where “birthright” is treated of; as in David:

He smote all the firstborn in Egypt, the beginning of forces in the tents of Ham (Psalms 78:51).

And in another place:

He smote all the firstborn in their land, the beginning of all their forces (Psalms 105:36).

Also in Deuteronomy:

He shall acknowledge the firstborn son of the hated one, to give him two parts of all that shall be found for him; in that he is the beginning of his forces, the right of the birthright is his (Deuteronomy 21:17).

[3] As by the “firstborn” is signified in the genuine sense the good that is of charity, but in the sense according to the appearance the truth that is of faith (see n. 3325, 4925, 4926, 4928, 4930), and as these two are the foundations of the church, therefore by the ancients the firstborn was called the “strength of the father, and the beginning of his forces.” That such was the signification is plainly evident from the fact that every firstborn belonged to Jehovah or the Lord, and that in the stead of all the firstborn the tribe of Leviticus was accepted and the priesthood given to it.

[4] Scarcely anyone in this world can know what is the nature of the power that is in truth from good; but it is known to those who are in the other life; thus by revelation thence. They who are in truth from good, that is, in faith from charity, are in power through truth from good. In this power are all the angels, and from this the angels are called in the Word “powers;” for they are in the power of restraining evil spirits, one angel being able to restrain a thousand all at once. They exercise their power chiefly when with man, in defending him at times against many hells, and this in a thousand and a thousand ways.

[5] They have this power by means of the truth that is of faith from the good that is of charity; but as they have their faith from the Lord, it is the Lord alone who is the power in them. This power which is through faith from the Lord is meant by the Lord’s words to Peter:

Upon this rock I will build My church; and the gates of hell shall not prevail against it. And I will give thee the keys of the kingdom of the heavens, and whatsoever thou shalt bind on earth shall be bound in the heavens, and whatsoever thou shalt loose on earth shall be loosed in the heavens (Matthew 16:18-19).

This was said to Peter, because by him was represented faith (see preface to Genesis 22, andalso3750, 4738, 6000, 6073); and by “Peter,” wherever in the Word he is called “Peter,” as here, is signified in the internal sense, faith, and in the supreme sense the Lord as to faith.

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Foundation for the permission to use this translation.