Bible

 

Genesis 49

Studie

   

1 At tinawag ni Jacob ang kaniyang mga anak, at sinabi, Magpipisan kayo, upang maisaysay ko sa inyo ang mangyayari sa inyo sa mga huling araw.

2 Magpipisan kayo at kayo'y makinig, kayong mga anak ni Jacob; At inyong pakinggan si Israel na inyong ama.

3 Ruben, ikaw ang aking panganay, ang aking kapangyarihan, at siyang pasimula ng aking kalakasan; Siyang kasakdalan ng kamahalan, at siyang kasakdalan ng kapangyarihan.

4 Kumukulong parang tubig na umaawas, hindi ka magtataglay ng kasakdalan, Sapagka't, sumampa ka sa higaan ng iyong ama: Hinamak mo nga; sumampa sa aking higaan.

5 Si Simeon at si Levi ay magkapatid; Mga almas na marahas ang kanilang mga tabak.

6 Oh kaluluwa ko, huwag kang pumasok sa kanilang payo; Sa kanilang kapisanan, ay huwag kang makiisa, kaluwalhatian ko; Sapagka't sa kanilang galit ay pumatay ng tao: At sa kanilang sariling kalooban ay pumutol ng hita ng baka.

7 Sumpain ang kanilang galit, sapagka't mabangis; At ang kanilang pagiinit, sapagka't mabagsik. Aking babahagihin sila sa Jacob. At aking pangangalatin sila sa Israel.

8 Juda, ikaw ay pupurihin ng iyong mga kapatid: Ang iyong kamay ay magpapahinga sa leeg ng iyong mga kaaway: Ang mga anak ng iyong ama ay yuyukod sa harap mo.

9 Si Juda'y isang anak ng leon, Mula sa panghuhuli, anak ko umahon ka: Siya'y yumuko, siya'y lumugmok na parang leon; At parang isang leong babae; sinong gigising sa kaniya?

10 Ang setro ay hindi mahihiwalay sa Juda, Ni ang tungkod ng pagkapuno sa pagitan ng kaniyang mga paa, Hanggang sa ang Shiloh ay dumating; At sa kaniya tatalima ang mga bansa.

11 Naitatali ang kaniyang batang asno sa puno ng ubas. At ang guya ng kaniyang asno sa puno ng piling ubas; Nilabhan niya ang kaniyang suot sa alak, At ang kaniyang damit sa katas ng ubas.

12 Ang kaniyang mga mata ay mamumula sa alak, At ang kaniyang mga ngipin ay mamumuti sa gatas.

13 Si Zabulon ay tatahan sa daongan ng dagat: At siya'y magiging daongan ng mga sasakyan; At ang kaniyang hangganan ay magiging hanggang Sidon.

14 Si Issachar ay isang malakas na asno, Na lumulugmok sa gitna ng mga tupahan:

15 At nakakita siya ng dakong pahingahang mabuti, At ng lupang kaayaaya; At kaniyang iniyukod ang kaniyang balikat upang pumasan, At naging aliping mangaatag.

16 Si Dan ay hahatol sa kaniyang bayan, Gaya ng isa sa angkan ni Israel.

17 Si Dan ay magiging ahas sa daan, At ulupong sa landas, Na nangangagat ng mga sakong ng kabayo, Na ano pa't nahuhulog sa likuran ang sakay niyaon.

18 Aking hinintay ang iyong pagliligtas, Oh Panginoon.

19 Si Gad, ay hahabulin ng isang pulutong: Nguni't siya ang hahabol sa kanila.

20 Hinggil kay Aser, ay lulusog ang tinapay niya, At gagawa ng masasarap na pagkain.

21 Si Nephtali ay isang usang babaing kawala: Siya'y nagbabadya ng maririkit na pananalita.

22 Si Jose ay sangang mabunga, Sangang mabunga na nasa tabi ng bukal; Ang kaniyang mga sanga'y gumagapang sa pader.

23 Pinamanglaw siya ng mga mamamana, At pinana siya, at inusig siya:

24 Nguni't ang kaniyang busog ay nanahan sa kalakasan, At pinalakas ang mga bisig ng kaniyang mga kamay, Sa pamamagitan ng mga kamay ng Makapangyarihan ni Jacob, (Na siyang pinagmulan ng pastor, ang bato ng Israel),

25 Sa pamamagitan nga ng Dios ng iyong ama, na siyang tutulong sa iyo, At sa pamamagitan ng Makapangyarihan sa lahat, na siyang magpapala sa iyo, Ng pagpapala ng langit sa itaas, Pagpapala ng mga kalaliman na nalalagay sa ibaba, Pagpapala ng mga dibdib at ng bahay-bata.

26 Ang mga basbas ng iyong ama na humigit sa basbas ng aking mga kanunuan Hanggang sa wakas ng mga burol na walang hanggan: Mangapapasa ulo ni Jose, At sa tuktok ng ulo niya na bukod tangi sa kaniyang mga kapatid.

27 Si Benjamin ay isang lobo na mangaagaw: Sa kinaumagaha'y kaniyang kakanin ang huli, At sa kinahapunan ay kaniyang babahagihin ang samsam.

28 Ang lahat ng ito ang labing dalawang angkan ng Israel: at ito ang sinalita ng ama nila sa kanila, at sila'y binasbasan; bawa't isa'y binasbasan ng ayon sa basbas sa kanikaniya,

29 At kaniyang ipinagbilin sa kanila, at sinabi sa kanila: Ako'y malalakip sa aking bayan: ilibing ninyo ako sa kasamahan ng aking mga magulang sa yungib na nasa parang ni Ephron na Hetheo,

30 Sa yungib na nasa parang ng Machpela, na nasa tapat ng Mamre, sa lupain ng Canaan, na binili ni Abraham, na kalakip ng parang kay Ephron na Hetheo, na pinakaaring libingan:

31 Na doon nila inilibing si Abraham at si Sara na kaniyang asawa; na doon nila inilibing si Isaac at si Rebeca na kaniyang asawa; at doon ko inilibing si Lea:

32 Sa parang at sa yungib na nandoon na binili sa mga anak ni Heth.

33 At nang matapos si Jacob na makapagbilin sa kaniyang mga anak, ay kaniyang itinaas at itinikom ang kaniyang mga paa sa higaan, at nalagot ang hininga, at nalakip sa kaniyang bayan.

   

Ze Swedenborgových děl

 

Arcana Coelestia # 6413

Prostudujte si tuto pasáž

  
/ 10837  
  

6413. 'Is a hind let loose' means the freedom that natural affection possesses. This is clear from the meaning of 'a hind' as natural affection, dealt with below; and from the meaning of 'let loose' as freedom, for when a hind that has been captured is let loose it has freedom. Freedom from a state of temptations is compared to 'a hind let loose' because a hind is a woodland creature that loves more than all others to be free. The natural too is like this, for it loves to engage in what delights its affections and therefore to feel free; for freedom is the hallmark of affection. The reason 'a hind' means natural affection is that it is one of the beasts that serve to mean the affections, all of which beasts can be used as food and are useful creatures, such as lambs, sheep, she-goats, kids, he-goats, as well as bulls, young bulls, and also cows. Yet these beasts also serve to mean spiritual affections because burnt offerings and sacrifices were made of them, whereas 'hinds', because they were not put to that use, served to mean natural affections. For 'beasts' and their meaning affections, see 45, 46, 142, 143, 246, 714, 715, 719, 776, 1823, 2179, 2180, 3519, 5198; and the fact that their meaning affections has its origin in representatives in the world of spirits, 3218, 5850.

[2] Natural affections are also meant by 'hinds' in David,

Jehovah makes my feet like those of hinds, and sets me on my high places. Psalms 18:33.

And in Habakkuk,

Jehovih the Lord is my strength, who places my feet like those of hinds, and causes me to walk on my high places. Habakkuk 3:19.

'Placing feet like those of hinds' stands for the natural when its affections are in freedom, 'feet' being the natural, see 2162, 3147, 3761, 3986, 4280, 4938-4952, 5327, 5328. This meaning of 'placing feet like those of hinds may be seen from the fact there is nothing spiritual about making a person's feet like those of hinds, nimble and fit to run with. Yet the idea does have a spiritual implication, as is evident from the references that immediately follow to being set by Jehovah on high places and caused to walk on them, meaning spiritual affection on a level above natural affection. The same applies to the following words in Isaiah,

The lame man will leap like a hart. Isaiah 35:6.

'The lame man' means a person who is governed by good, though not as yet by genuine good, 4302.

[3] In David,

As the hart cries out for the water brooks, 1 so does my soul cry out for You. Psalms 42:1.

Here 'the hart' stands for the affection for truth, 'crying out for the water brooks' for desiring truths, 'waters' being truths, see 2702, 3058, 3424, 4976, 5668.

[4] In Jeremiah,

There has gone out from the daughter of Zion all her majesty; her princes have become like harts, they have not found pasture. Lamentations 1:6.

'The daughter of Zion' stands for the affection for good, the affection the celestial Church has, 2362. 'Princes stands for the first and foremost truths of that Church, 1482, 2089, 5044, which truths are compared to 'harts', by which affections for natural truth are meant. And by harts that 'have not found pasture' are meant natural affections devoid of truths and forms of good that go with them, 'pasture' being truth and the good of truth that sustain a person's spiritual life, see 6078, 6277.

[5] 'Hinds' is used in a similar way in Jeremiah,

The land was broken up in pieces because no rain had come to be on the land; the farmers were put to shame, they covered their heads, because even the hind in the field calved but left because there was no grass. Jeremiah 14:4-5.

'The hind' stands for an affection for natural good, 'calved in the field' for joining natural affections to spiritual ones which exist in the Church. Yet because those affections were devoid of truths and forms of good, it says that she left the field because there was no grass. Anyone can see that these things said about the hind have an inner meaning, for without it what point would there be in saying that the hind in the field calved but left because there was no grass?

[6] The same is so with what is said in David,

The voice of Jehovah causes the hinds to calve, and strips the forests bare; but in His temple everyone says, Glory. Psalms 29:9.

The existence of an inner meaning, which is the spiritual sense, within the statement that 'the voice of Jehovah causes the hinds to calve' is perfectly clear from the fact that immediately afterwards it says, 'but in His temple everyone says, Glory'. Without the spiritual sense these words do not hang together with the statement before them about hinds and forests.

Poznámky pod čarou:

1. literally, over the brooks of waters

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Society for the permission to use this translation.