Bible

 

Genesis 49

Studie

   

1 At tinawag ni Jacob ang kaniyang mga anak, at sinabi, Magpipisan kayo, upang maisaysay ko sa inyo ang mangyayari sa inyo sa mga huling araw.

2 Magpipisan kayo at kayo'y makinig, kayong mga anak ni Jacob; At inyong pakinggan si Israel na inyong ama.

3 Ruben, ikaw ang aking panganay, ang aking kapangyarihan, at siyang pasimula ng aking kalakasan; Siyang kasakdalan ng kamahalan, at siyang kasakdalan ng kapangyarihan.

4 Kumukulong parang tubig na umaawas, hindi ka magtataglay ng kasakdalan, Sapagka't, sumampa ka sa higaan ng iyong ama: Hinamak mo nga; sumampa sa aking higaan.

5 Si Simeon at si Levi ay magkapatid; Mga almas na marahas ang kanilang mga tabak.

6 Oh kaluluwa ko, huwag kang pumasok sa kanilang payo; Sa kanilang kapisanan, ay huwag kang makiisa, kaluwalhatian ko; Sapagka't sa kanilang galit ay pumatay ng tao: At sa kanilang sariling kalooban ay pumutol ng hita ng baka.

7 Sumpain ang kanilang galit, sapagka't mabangis; At ang kanilang pagiinit, sapagka't mabagsik. Aking babahagihin sila sa Jacob. At aking pangangalatin sila sa Israel.

8 Juda, ikaw ay pupurihin ng iyong mga kapatid: Ang iyong kamay ay magpapahinga sa leeg ng iyong mga kaaway: Ang mga anak ng iyong ama ay yuyukod sa harap mo.

9 Si Juda'y isang anak ng leon, Mula sa panghuhuli, anak ko umahon ka: Siya'y yumuko, siya'y lumugmok na parang leon; At parang isang leong babae; sinong gigising sa kaniya?

10 Ang setro ay hindi mahihiwalay sa Juda, Ni ang tungkod ng pagkapuno sa pagitan ng kaniyang mga paa, Hanggang sa ang Shiloh ay dumating; At sa kaniya tatalima ang mga bansa.

11 Naitatali ang kaniyang batang asno sa puno ng ubas. At ang guya ng kaniyang asno sa puno ng piling ubas; Nilabhan niya ang kaniyang suot sa alak, At ang kaniyang damit sa katas ng ubas.

12 Ang kaniyang mga mata ay mamumula sa alak, At ang kaniyang mga ngipin ay mamumuti sa gatas.

13 Si Zabulon ay tatahan sa daongan ng dagat: At siya'y magiging daongan ng mga sasakyan; At ang kaniyang hangganan ay magiging hanggang Sidon.

14 Si Issachar ay isang malakas na asno, Na lumulugmok sa gitna ng mga tupahan:

15 At nakakita siya ng dakong pahingahang mabuti, At ng lupang kaayaaya; At kaniyang iniyukod ang kaniyang balikat upang pumasan, At naging aliping mangaatag.

16 Si Dan ay hahatol sa kaniyang bayan, Gaya ng isa sa angkan ni Israel.

17 Si Dan ay magiging ahas sa daan, At ulupong sa landas, Na nangangagat ng mga sakong ng kabayo, Na ano pa't nahuhulog sa likuran ang sakay niyaon.

18 Aking hinintay ang iyong pagliligtas, Oh Panginoon.

19 Si Gad, ay hahabulin ng isang pulutong: Nguni't siya ang hahabol sa kanila.

20 Hinggil kay Aser, ay lulusog ang tinapay niya, At gagawa ng masasarap na pagkain.

21 Si Nephtali ay isang usang babaing kawala: Siya'y nagbabadya ng maririkit na pananalita.

22 Si Jose ay sangang mabunga, Sangang mabunga na nasa tabi ng bukal; Ang kaniyang mga sanga'y gumagapang sa pader.

23 Pinamanglaw siya ng mga mamamana, At pinana siya, at inusig siya:

24 Nguni't ang kaniyang busog ay nanahan sa kalakasan, At pinalakas ang mga bisig ng kaniyang mga kamay, Sa pamamagitan ng mga kamay ng Makapangyarihan ni Jacob, (Na siyang pinagmulan ng pastor, ang bato ng Israel),

25 Sa pamamagitan nga ng Dios ng iyong ama, na siyang tutulong sa iyo, At sa pamamagitan ng Makapangyarihan sa lahat, na siyang magpapala sa iyo, Ng pagpapala ng langit sa itaas, Pagpapala ng mga kalaliman na nalalagay sa ibaba, Pagpapala ng mga dibdib at ng bahay-bata.

26 Ang mga basbas ng iyong ama na humigit sa basbas ng aking mga kanunuan Hanggang sa wakas ng mga burol na walang hanggan: Mangapapasa ulo ni Jose, At sa tuktok ng ulo niya na bukod tangi sa kaniyang mga kapatid.

27 Si Benjamin ay isang lobo na mangaagaw: Sa kinaumagaha'y kaniyang kakanin ang huli, At sa kinahapunan ay kaniyang babahagihin ang samsam.

28 Ang lahat ng ito ang labing dalawang angkan ng Israel: at ito ang sinalita ng ama nila sa kanila, at sila'y binasbasan; bawa't isa'y binasbasan ng ayon sa basbas sa kanikaniya,

29 At kaniyang ipinagbilin sa kanila, at sinabi sa kanila: Ako'y malalakip sa aking bayan: ilibing ninyo ako sa kasamahan ng aking mga magulang sa yungib na nasa parang ni Ephron na Hetheo,

30 Sa yungib na nasa parang ng Machpela, na nasa tapat ng Mamre, sa lupain ng Canaan, na binili ni Abraham, na kalakip ng parang kay Ephron na Hetheo, na pinakaaring libingan:

31 Na doon nila inilibing si Abraham at si Sara na kaniyang asawa; na doon nila inilibing si Isaac at si Rebeca na kaniyang asawa; at doon ko inilibing si Lea:

32 Sa parang at sa yungib na nandoon na binili sa mga anak ni Heth.

33 At nang matapos si Jacob na makapagbilin sa kaniyang mga anak, ay kaniyang itinaas at itinikom ang kaniyang mga paa sa higaan, at nalagot ang hininga, at nalakip sa kaniyang bayan.

   

Ze Swedenborgových děl

 

Arcana Coelestia # 6393

Prostudujte si tuto pasáž

  
/ 10837  
  

6393. 'And he will bend his shoulder to bear a burden' means that nevertheless he makes every effort. This is clear from the meaning of 'shoulder' as all power or every effort, dealt with in 1085, 4931-4937; and from the meaning of 'bearing a burden' as performing works so as to earn merit. Consequently 'bending the shoulder to bear a burden' means making every effort at performing works in order to earn merit. The reason this is described as 'bearing a burden' is that such people do good not out of an affection for good, thus not in freedom, but out of a selfish affection, which is servitude, 6390.

[2] With regard to those who desire a reward for the works they accomplish, it should also be recognized that they are never satisfied but become annoyed if their reward is not greater than that which everyone else receives; or if they see that others are more richly blessed than themselves, they are sad and complaining. Real blessedness is not considered by them to reside in inward things but in outward ones, that is to say, in their being pre-eminent, having dominion, and being served by angels, thus in their being superior to angels and so being the chief and great ones in heaven. But in actual fact heavenly blessedness does not consist in wishing to have dominion and to be served by others but in wishing to serve others and to be the least, as the Lord teaches,

James and John, the sons of Zebedee drew near, saying, Grant us to sit in Your glory, one on Your right hand and the other on Your left. Jesus said to them, You do not know what you ask. To sit at My right hand and at My left is not Mine to grant, but it is for those for whom it has been prepared. You know that those who are reckoned to rule the gentiles lord it over them, and the great ones have authority over them. It must not be so among you; but whoever would be great among you must be your minister, and whoever would be first among you must be slave of all. For the Son of Man did not come to be ministered to but to minister. Mark 10:35-45.

[3] And He teaches that heaven belongs to those who do good without recompense as their end in view, in Luke,

Everyone who exalts himself will be humbled, but he who humbles himself will be exalted. When you give a dinner or a supper, do not invite your friends or your brothers or your kinsmen or rich neighbours, lest perhaps also they invite you back in return, and you are repaid. But when you give a feast invite the poor, the maimed, the lame, the blind, and you will be blessed, for they have nothing with which to repay you. You will be repaid at the resurrection of the just. Luke 14:11-14.

'Repayment at the resurrection of the just' is the inner happiness that comes from doing good without thought of recompense, which people receive from the Lord when they perform useful services. And the more that those who love to serve without thought of repayment love to do good, the nobler are the services committed to their charge. Also, they are in actual fact greater and more powerful than others.

[4] Those who perform good works with a view to repayment also say, because of what they know from the Word, that they wish to be the least in heaven. But they think that by saying this they may become great, so that they still have the same end in view. But those who do good without thought of repayment really do not think about pre-eminence, only about being of service.

[5] See what has been stated and shown already about earning merit through works,

In the next life those who are merit-seekers appear to be splitting wood and cutting grass, 1110, 1111, 4943.

How those people are represented, 1774, 2027.

Those who have done good for selfish and worldly reasons receive no payment in the next life for that good, 1835.

Those who place merit in works interpret the Word literally to their own advantage and laugh with scorn at its inner content, 1774, 1877.

True charity is devoid of all merit-seeking, 2340, 2373, 2400, 3816.

Those who separate faith from charity consider the works they have done to be worthy of merit, 2373 (end).

Those who come into heaven throw off what is their own and any merit of their own, 4007 (end).

Most people believe, when they start to be reformed, that the good they do originates in themselves, and that through this good they are worthy of merit; but they throw off that belief as they undergo regeneration, 4174.

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Society for the permission to use this translation.