Bible

 

Genesis 49

Studie

   

1 At tinawag ni Jacob ang kaniyang mga anak, at sinabi, Magpipisan kayo, upang maisaysay ko sa inyo ang mangyayari sa inyo sa mga huling araw.

2 Magpipisan kayo at kayo'y makinig, kayong mga anak ni Jacob; At inyong pakinggan si Israel na inyong ama.

3 Ruben, ikaw ang aking panganay, ang aking kapangyarihan, at siyang pasimula ng aking kalakasan; Siyang kasakdalan ng kamahalan, at siyang kasakdalan ng kapangyarihan.

4 Kumukulong parang tubig na umaawas, hindi ka magtataglay ng kasakdalan, Sapagka't, sumampa ka sa higaan ng iyong ama: Hinamak mo nga; sumampa sa aking higaan.

5 Si Simeon at si Levi ay magkapatid; Mga almas na marahas ang kanilang mga tabak.

6 Oh kaluluwa ko, huwag kang pumasok sa kanilang payo; Sa kanilang kapisanan, ay huwag kang makiisa, kaluwalhatian ko; Sapagka't sa kanilang galit ay pumatay ng tao: At sa kanilang sariling kalooban ay pumutol ng hita ng baka.

7 Sumpain ang kanilang galit, sapagka't mabangis; At ang kanilang pagiinit, sapagka't mabagsik. Aking babahagihin sila sa Jacob. At aking pangangalatin sila sa Israel.

8 Juda, ikaw ay pupurihin ng iyong mga kapatid: Ang iyong kamay ay magpapahinga sa leeg ng iyong mga kaaway: Ang mga anak ng iyong ama ay yuyukod sa harap mo.

9 Si Juda'y isang anak ng leon, Mula sa panghuhuli, anak ko umahon ka: Siya'y yumuko, siya'y lumugmok na parang leon; At parang isang leong babae; sinong gigising sa kaniya?

10 Ang setro ay hindi mahihiwalay sa Juda, Ni ang tungkod ng pagkapuno sa pagitan ng kaniyang mga paa, Hanggang sa ang Shiloh ay dumating; At sa kaniya tatalima ang mga bansa.

11 Naitatali ang kaniyang batang asno sa puno ng ubas. At ang guya ng kaniyang asno sa puno ng piling ubas; Nilabhan niya ang kaniyang suot sa alak, At ang kaniyang damit sa katas ng ubas.

12 Ang kaniyang mga mata ay mamumula sa alak, At ang kaniyang mga ngipin ay mamumuti sa gatas.

13 Si Zabulon ay tatahan sa daongan ng dagat: At siya'y magiging daongan ng mga sasakyan; At ang kaniyang hangganan ay magiging hanggang Sidon.

14 Si Issachar ay isang malakas na asno, Na lumulugmok sa gitna ng mga tupahan:

15 At nakakita siya ng dakong pahingahang mabuti, At ng lupang kaayaaya; At kaniyang iniyukod ang kaniyang balikat upang pumasan, At naging aliping mangaatag.

16 Si Dan ay hahatol sa kaniyang bayan, Gaya ng isa sa angkan ni Israel.

17 Si Dan ay magiging ahas sa daan, At ulupong sa landas, Na nangangagat ng mga sakong ng kabayo, Na ano pa't nahuhulog sa likuran ang sakay niyaon.

18 Aking hinintay ang iyong pagliligtas, Oh Panginoon.

19 Si Gad, ay hahabulin ng isang pulutong: Nguni't siya ang hahabol sa kanila.

20 Hinggil kay Aser, ay lulusog ang tinapay niya, At gagawa ng masasarap na pagkain.

21 Si Nephtali ay isang usang babaing kawala: Siya'y nagbabadya ng maririkit na pananalita.

22 Si Jose ay sangang mabunga, Sangang mabunga na nasa tabi ng bukal; Ang kaniyang mga sanga'y gumagapang sa pader.

23 Pinamanglaw siya ng mga mamamana, At pinana siya, at inusig siya:

24 Nguni't ang kaniyang busog ay nanahan sa kalakasan, At pinalakas ang mga bisig ng kaniyang mga kamay, Sa pamamagitan ng mga kamay ng Makapangyarihan ni Jacob, (Na siyang pinagmulan ng pastor, ang bato ng Israel),

25 Sa pamamagitan nga ng Dios ng iyong ama, na siyang tutulong sa iyo, At sa pamamagitan ng Makapangyarihan sa lahat, na siyang magpapala sa iyo, Ng pagpapala ng langit sa itaas, Pagpapala ng mga kalaliman na nalalagay sa ibaba, Pagpapala ng mga dibdib at ng bahay-bata.

26 Ang mga basbas ng iyong ama na humigit sa basbas ng aking mga kanunuan Hanggang sa wakas ng mga burol na walang hanggan: Mangapapasa ulo ni Jose, At sa tuktok ng ulo niya na bukod tangi sa kaniyang mga kapatid.

27 Si Benjamin ay isang lobo na mangaagaw: Sa kinaumagaha'y kaniyang kakanin ang huli, At sa kinahapunan ay kaniyang babahagihin ang samsam.

28 Ang lahat ng ito ang labing dalawang angkan ng Israel: at ito ang sinalita ng ama nila sa kanila, at sila'y binasbasan; bawa't isa'y binasbasan ng ayon sa basbas sa kanikaniya,

29 At kaniyang ipinagbilin sa kanila, at sinabi sa kanila: Ako'y malalakip sa aking bayan: ilibing ninyo ako sa kasamahan ng aking mga magulang sa yungib na nasa parang ni Ephron na Hetheo,

30 Sa yungib na nasa parang ng Machpela, na nasa tapat ng Mamre, sa lupain ng Canaan, na binili ni Abraham, na kalakip ng parang kay Ephron na Hetheo, na pinakaaring libingan:

31 Na doon nila inilibing si Abraham at si Sara na kaniyang asawa; na doon nila inilibing si Isaac at si Rebeca na kaniyang asawa; at doon ko inilibing si Lea:

32 Sa parang at sa yungib na nandoon na binili sa mga anak ni Heth.

33 At nang matapos si Jacob na makapagbilin sa kaniyang mga anak, ay kaniyang itinaas at itinikom ang kaniyang mga paa sa higaan, at nalagot ang hininga, at nalakip sa kaniyang bayan.

   

Ze Swedenborgových děl

 

Arcana Coelestia # 4601

Prostudujte si tuto pasáž

  
/ 10837  
  

4601. 'That Reuben went and lay with Bilhah his father's concubine' means the profanation of good by means of faith separated from charity; 'and Israel heard' means that this faith was cast aside. This is clear from the representation of 'Reuben' as faith present in doctrine and in the understanding, which is the attribute of the Church that is born first, dealt with in 3861, 3866, at this point when that faith has been separated from charity, dealt with below; and from the meaning of 'lying with Bilhah his father's concubine' as the profanation of good, for committing adultery means perverting or adulterating forms of good, 2466, 2729, 3399, but 'lying with a father's concubine' profaning them; and from the meaning of 'Israel heard' as the fact that this faith was cast aside. In the proper sense the expression 'Israel heard' means that the spiritual Church knew this and assented to it, for 'hearing' means hearkening, while 'Israel' means the spiritual Church. But the fact that the true Church does not assent to it will be evident from what is going to be said about Reuben. In the internal sense however the meaning is that that faith was cast aside, for although Jacob's feelings and thoughts concerning this unmentionable and outrageous deed are not stated, his utter disgust and abhorrence is evident from his prophecy concerning Reuben,

Reuben, you my firstborn, are my strength and the beginning of my might, excelling in eminence, and excelling in power. Unstable as water, may you not excel, for you went up to your father's bed; then you profaned It. He went up to my couch. Genesis 49:3-4.

The same is also evident from the fact that because of what he did Reuben was deprived of the birthright, 1 Chronicles 5:1. These considerations show that 'Israel heard' means that that faith was cast aside. As regards the birthright meaning the faith of the Church, see 352, 2435, 3325.

[2] The profanation of good by faith separated from charity takes place when people acknowledge and believe the truth of the Church and its good and yet lead lives contrary to these. Indeed with those who in understanding and consequently in life separate matters of faith from those of charity, evil is joined to truth and falsity to good; and it is this joining together that is called profanation. The situation is different with those who, though they know what the truth and good of faith are, nevertheless do not in their hearts have any belief in these. See what has been stated and shown already concerning profanation in 301-303, 571, 582, 593, 1001, 1003, 1008, 1010, 1059, 1327, 1328, 2051, 2426, 3398, 3399, 3402, 3489, 3898, 4050, 4289; also that the profanation of good by faith separated from charity was represented by Cain when he killed Abel, by Ham when he was cursed by his father, and by the Egyptians when they were drowned in the Red Sea, 3325, 1 as well as here by Reuben, 3325, 3870.

[3] In order that members of the spiritual Church might be saved the Lord miraculously separated the understanding part of their minds from the will part and imparted to the understanding the ability to accept a new will, 863, 875, 895, 927, 928, 1023, 1043, 1044, 2256, 4328, 4493. When therefore the understanding takes hold of and perceives the [truth and] good of faith and makes these its own, and yet the person's own will - that is, his will to do evil - reigns and rules, truth comes to be joined to evil and good to falsity. This joining of truth to evil and of good to falsity is profanation and is meant by eating and drinking in an unworthy manner in the Holy Supper. From people like this the good meant by the body and the truth meant by the blood [cannot] be separated; for when these have been joined to falsity and evil as described, they cannot be separated ever at all, and as a consequence the deepest hell awaits those persons. But those who know what the truth and good of faith are and yet in their hearts have no belief in them, as is the case with the vast majority of people at the present day, are unable to profane them because the understanding does not accept them and absorb them into itself.

[4] The subject here is the casting aside of this faith, for in what follows immediately after this the subject is truths and goods in their genuine order, and immediately after that the joining of these to the rational or understanding part, 'the sons of Jacob' who in the verses immediately after this are mentioned by name being truths and goods in that order, 'Isaac' the rational or understanding part, and 'Jacob's coming with his sons to Isaac' being in the internal sense that joining to the understanding part.

Poznámky pod čarou:

13325 refers to the death of the firstborn but not to the drowning in the Red Sea.

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Society for the permission to use this translation.