Bible

 

Genesis 48

Studie

   

1 At nangyari, pagkatapos ng mga bagay na ito, na sinabi ng isa kay Jose, Narito, ang iyong ama ay may sakit: at kaniyang ipinagsama ang kaniyang dalawang anak, si Manases at si Ephraim.

2 At may nagsaysay kay Jacob, at nagsabi, Narito, pinaparituhan ka ng anak mong si Jose: at si Israel ay nagpakalakas at umupo sa higaan.

3 At sinabi ni Jacob kay Jose, Ang Dios na Makapangyarihan sa lahat ay napakita sa akin sa Luz sa lupain ng Canaan, at binasbasan ako.

4 At sinabi sa akin, Narito, palalaguin kita, at pararamihin kita, at gagawin kitang isang kapisanan ng mga bayan; at aking ibibigay ang lupaing ito sa iyong lahi pagkamatay mo, na pinakaari magpakailan man.

5 At ang iyo ngang dalawang anak na ipinanganak sa iyo sa lupain ng Egipto bago ako naparito sa iyo sa Egipto, ay akin; si Ephraim at si Manases, gaya ni Ruben at ni Simeon ay magiging akin.

6 At ang iyong mga anak, na iyong mga naging anak na sumunod sa kanila ay magiging iyo; sila'y tatawagin ayon sa pangalan ng kanilang mga kapatid sa kanilang mana.

7 At tungkol sa akin, nang ako'y dumating mula sa Padan, si Raquel ay namatay sa akin sa lupain ng Canaan sa daan, nang kulang pa ng kaunti upang dumating sa Ephrata: at aking inilibing siya roon sa daan ng Ephrata (na siya ring Bethlehem).

8 At nakita ni Israel ang mga anak ni Jose, at sinabi, Sino sino ito?

9 At sinabi ni Jose sa kaniyang ama, Sila'y aking mga anak, na silang mga ibinigay ng Dios sa akin dito. At kaniyang sinabi, Isinasamo ko sa iyo, na iyong dalhin sila rito sa akin, at sila'y aking babasbasan.

10 Ang mga mata nga ni Israel ay malabo na dahil sa katandaan, na ano pa't hindi na siya makakita. At kaniyang inilapit sila sa kaniya; at sila'y kaniyang hinagkan, at niyakap.

11 At sinabi ni Israel kay Jose, Hindi ko akalaing makita ang iyong mukha: at, narito, ipinakita sa akin ng Dios pati ng iyong binhi.

12 At sila'y pinagkuha ni Jose sa pagitan ng kaniyang mga tuhod; at siya'y nagpatirapa sa lupa.

13 At kapuwa dinala ni Jose, si Ephraim sa kaniyang kanang kamay, sa dakong kaliwang kamay ni Israel, at si Manases sa kaniyang kaliwang kamay, sa dakong kanang kamay ni Israel, at inilapit niya sa kaniya.

14 At iniunat ni Israel ang kaniyang kanang kamay, at ipinatong sa ulo ni Ephraim, na siyang bunso, at ang kaniyang kaliwang kamay ay sa ulo ni Manases, na pinapatnubayang sadya ang kaniyang mga kamay; sapagka't si Manases ang panganay.

15 At kaniyang binasbasan si Jose, at sinabi, Ang Dios na sa harap niya ay lumakad ang aking mga magulang na si Abraham at si Isaac, ang Dios na nagpakain sa akin sa buong buhay ko hanggang sa araw na ito,

16 Ang anghel na tumubos sa akin sa buong kasamaan, ay siya nawang magpala sa mga batang ito; at tawagin nawa sila sa aking pangalan, at sa pangalan ng aking mga magulang na si Abraham at si Isaac; at magsidami nawa silang totoo sa ibabaw ng lupa.

17 At nang makita ni Jose na ipinatong ng kaniyang ama ang kaniyang kanang kamay sa ulo ni Ephraim, ay minasama niya; at itinaas niya ang kamay ng kaniyang ama, upang ilipat sa ulo ni Manases mula sa ulo ni Ephraim.

18 At sinabi ni Jose sa kaniyang ama, Hindi ganyan, ama ko: sapagka't ito ang panganay; ipatong mo ang iyong kanang kamay sa kaniyang ulo.

19 At tumanggi ang kaniyang ama, at sinabi, Talastas ko, anak ko, talastas ko; siya man ay magiging isang bayan, at siya man ay magiging dakila: gayon ma'y ang kaniyang kapatid na bata ay magiging lalong dakila kay sa kaniya, at ang kaniyang binhi ay magiging isang makapal na bansa.

20 At kaniyang binasbasan sila ng araw na yaon, na sinasabi Sa iyo magbabasbas ang Israel, na magsasabi, Gawin ka nawa ng Dios na gaya ni Ephraim at gaya ni Manases, at kaniyang ipinagpauna si Ephraim bago si Manases.

21 At sinabi ni Israel kay Jose, Narito, ako'y namamatay: nguni't ang Dios ay sasainyo, at dadalhin kayo uli sa lupain ng inyong mga magulang.

22 Bukod dito'y binigyan kita ng isang bahaging higit kay sa iyong mga kapatid, na aking kinuha ng aking tabak at ng aking busog sa kamay ng Amorrheo.

   

Ze Swedenborgových děl

 

Arcana Coelestia # 6297

Prostudujte si tuto pasáž

  
/ 10837  
  

6297. And his seed shall be the fullness of the nations. That this signifies that the truth which is of faith shall reign, is evident from the signification of “seed,” as being faith and charity (see n. 1025, 1447, 1610, 1940, 2848, 3187, 3310, 3373, 3671), here faith, because predicated of Ephraim; and from the signification of the “fullness of the nations,” as being abundance, thus that the truth of faith shall reign. “Fullness” in the Word signifies all, and where it does not signify all, it signifies abundant, and is predicated both of truth and of good; for “multitude” is predicated of truth, but “magnitude” of good, thus “fullness of both,” as in Jeremiah:

Behold waters rise up out of the north, which shall become an overflowing stream, and shall overflow the land and the fullness thereof, the city and them that dwell therein (Jeremiah 47:2);

“the land and the fullness” denote all, both truth and good, that is of the church. For this reason it is added, “the city and them that dwell therein;” for by “city” are signified truths, and by “them that dwell therein,” goods (n. 2268, 2451, 2712).

[2] In Ezekiel:

They shall eat their bread with solicitude, and drink their waters with amazement, that the land thereof may be devastated from its fullness (Ezekiel 12:19).

The “land” denotes the church, and the “fullness” the good and truth there. That both are signified is evident from what precedes, that “they should eat bread with solicitude, and drink waters with amazement;” for by “bread” is signified the good of love, and by “waters” the truth of faith, which are called the “fullness of the earth.”

[3] In like manner in Amos:

The pride of Jacob, and his palaces, I hate, therefore will I shut up the city and the fullness thereof (Amos 6:8).

In David:

The heavens are Thine, the earth also is Thine; the world and the fullness thereof Thou hast founded (Psalms 89:11).

The earth is Jehovah’s, and the fullness thereof; the world, and they that dwell therein. For He hath founded it upon the seas, and established it upon the streams (Psalms 24:1-2); where also the “fullness” denotes truth and good; the “earth,” the church in a specific, and the “world,” the church in a universal sense. That “Jehovah founded the world upon the seas” denotes upon the things that are of memory-knowledge (n. 28); and that “He established it upon the streams” denotes upon the things that are of intelligence (n. 3051). Who cannot see that it is not meant that Jehovah founded the world upon the seas, and established it upon the streams, for the world is not founded and established thereon; and therefore he who reflects can see that by “seas” and by “streams” something else is signified, and that this something else is the spiritual or internal of the Word.

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Foundation for the permission to use this translation.