Bible

 

Genesis 41

Studie

   

1 At nangyari, sa katapusan ng dalawang taong ganap, na si Faraon ay nanaginip: at, narito, na siya'y nakatayo sa tabi ng ilog.

2 At, narito may nagsiahon sa ilog na pitong bakang magagandang anyo at matatabang laman; at nanginain sa talahiban.

3 At, narito, na ibang pitong baka, na nagsiahon sa ilog na nasa likuran nila, mga pangit na anyo, at payat; at nagsihinto roon sa tabi ng mga unang baka, sa tabi ng ilog.

4 At ang pitong bakang magagandang anyo at matataba, ay nilamon ng mga bakang pangit ang anyo at payat. Sa gayo'y nagising si Faraon.

5 At siya'y natulog at nanaginip na bilang ikalawa; at, narito may sumupling na pitong uhay na mabibintog at mabubuti, na may isa lamang tangkay.

6 At, narito, may pitong uhay na payat at tinutuyo ng hanging silanganan, na nagsitubong kasunod ng mga yaon.

7 At nilamon ng mga uhay na payat ang pitong uhay na mabibintog at malulusog. At nagising si Faraon, at, narito, isang panaginip.

8 At nangyari, sa kinaumagahan, na ang kaniyang diwa ay nagulumihanan at siya'y nagsugo at kaniyang ipinatawag ang lahat ng mago sa Egipto, at ang lahat ng pantas doon: at isinaysay ni Faraon sa kanila ang kaniyang panaginip: datapuwa't walang makapagpaliwanag kay Faraon.

9 Nang magkagayo'y nagsalita ang puno ng mga katiwala kay Faraon, na sinasabi, Naaalaala ko sa araw na ito ang aking mga sala:

10 Nguni't si Faraon laban sa kaniyang mga alila, at ibinilanggo ako sa bahay ng kapitan ng bantay, ako at ang puno ng mga magtitinapay.

11 At nanaginip kami ng panaginip sa isang gabi, ako at siya: kami ay kapuwa nanaginip ayon sa kapaliwanagan ng panaginip ng isa't isa sa amin.

12 At nandoong kasama namin ang isang binata, isang Hebreo, na alipin ng kapitan ng bantay; at siya naming pinagsaysayan, at kaniyang ipinaliwanag sa amin ang aming panaginip; ipinaliwanag niya ayon sa panaginip ng bawat isa sa amin.

13 At nangyari, na kung paano ang kaniyang pagkapaliwanag sa amin, ay nagkagayon; ako'y pinabalik sa aking katungkulan, at ipinabitin ang isa.

14 Nang magkagayo'y nagsugo si Faraon at ipinatawag si Jose, at siya'y inilabas na madalian sa bilangguan: siya'y nagahit at nagbihis ng suot, at naparoon kay Faraon.

15 At sinabi ni Faraon kay Jose, Ako'y nanaginip ng isang panaginip, at walang makapagpaliwanag: at nabalitaan kita, na pagkarinig mo ng isang panaginip ay naipaliwanag mo.

16 At sumagot si Jose kay Faraon, na sinasabi, Wala sa akin; Dios ang magbibigay ng sagot sa kapayapaan kay Faraon.

17 At sinalita ni Faraon kay Jose, Sa aking panaginip ay narito, nakatayo ako sa tabi ng ilog:

18 At, narito, may nagsiahon sa ilog na pitong bakang matatabang laman at magagandang anyo, at nanginain sa talahiban:

19 At, narito, may ibang pitong baka na nagsiahon sa likuran nila, mga payat, at napakapangit ang anyo, at payat na kailan ma'y hindi ako nakakita sa buong lupain ng Egipto ng ibang kawangis ng mga yaon sa kapangitan.

20 At kinain ng mga bakang payat at pangit, ang pitong nauunang bakang matataba:

21 At nang kanilang makain, ay hindi man lamang maalaman na sila'y kanilang nakain; kundi ang kanilang anyo ay pangit ding gaya ng una. Sa gayo'y nagising ako.

22 At nakakita ako sa aking panaginip, at, narito, pitong uhay ay tumataas sa isang tangkay, mapipintog at mabubuti.

23 At, narito, may pitong uhay na lanta, mga pipi at tinutuyo ng hanging silanganan na nagsitaas na kasunod ng mga yaon:

24 At nilamon ng mga uhay na lanta ang pitong uhay na mabubuti: at aking isinaysay sa mga mago: datapuwa't walang makapagpahayag niyaon sa akin.

25 At sinabi ni Jose kay Faraon, Ang panaginip ni Faraon ay iisa; ang gagawin ng Dios ay ipinahayag kay Faraon:

26 Ang pitong bakang mabubuti ay pitong taon; at ang pitong uhay na mabubuti ay pitong taon; ang panaginip ay iisa.

27 At ang pitong bakang payat at mga pangit, na nagsiahong kasunod ng mga yaon ay pitong taon, at gayon din ang pitong uhay na tuyo, na pinapaspas ng hanging silanganan; kapuwa magiging pitong taong kagutom.

28 Iyan ang bagay na sinalita ko kay Faraon: ang gagawin ng Dios, ipinaalam kay Faraon.

29 Narito, dumarating ang pitong taong may malaking kasaganaan sa buong lupain ng Egipto;

30 At may dadating, pagkatapos ng mga iyan, na pitong taong kagutom; at malilimutan iyang buong kasaganaan sa lupain ng Egipto; at pupuksain ng kagutom ang lupain;

31 At ang kasaganaan ay hindi malalaman sa lupain, dahil sa kagutom na sumusunod; sapagka't magiging napakahigpit.

32 At kaya't pinagibayo ang panaginip kay Faraon na makalawa, ay sapagka't bagay na itinatag ng Dios, at papangyayarihing madali ng Dios.

33 Ngayon nga'y humanap si Faraon ng isang taong matalino at pantas, at ilagay sa lupain ng Egipto.

34 Gawing ganito ni Faraon, at maglagay ng mga tagapamahala sa lupain, na paglimahing bahagi ang lupain ng Egipto sa loob ng pitong taon ng kasaganaan.

35 At kanilang tipunin ang lahat ng pagkain nitong mabubuting taon na dumarating, at magkamalig ng trigo sa kapangyarihan ng kamay ni Faraon, na pinakapagkain sa mga bayan at ingatan.

36 At ang pagkain ay kamaligin na itaan sa lupain sa pitong taong kagutom na mangyayari sa lupain ng Egipto; upang huwag mapuksa ang lupain sa kagutom.

37 At ang bagay ay minabuti ng mga mata ni Faraon, at ng mga mata ng kaniyang mga lingkod.

38 At sinabi ni Faraon sa kaniyang mga lingkod, Makakasumpong kaya tayo ng isang gaya nito, na taong kinakasihan ng espiritu ng Dios?

39 At sinabi ni Faraon kay Jose, Yamang ipinabatid sa iyo ng Dios: ang lahat ng ito, ay walang matalino o pantas na gaya mo:

40 Ikaw ay magpupuno sa aking bahay, at ayon sa iyong salita ay pamamahalaan mo ang aking buong bayan: sa luklukang hari lamang magiging mataas ako sa iyo.

41 At sinabi ni Faraon kay Jose, Tingnan mo, ikaw ay inilagay ko sa buong lupain ng Egipto.

42 At inalis ni Faraon sa kamay niya ang kaniyang tandang singsing at inilagay sa kamay ni Jose, at siya'y sinuutan ng magandang lino at nilagyan siya ng isang kuwintas na ginto sa palibot ng kaniyang leeg;

43 At siya'y pinasakay niya sa ikalawang karro na tinatangkilik ni Faraon at isinisigaw sa unahan niya. Lumuhod kayo: at inihalal siya na puno sa buong lupain ng Egipto.

44 At sinabi ni Faraon kay Jose, Ako'y si Faraon, at kung wala ka ay hindi magtataas ang sinomang tao ng kaniyang kamay o ng kaniyang paa sa buong lupain ng Egipto.

45 At pinanganlan ni Faraon si Jose na Zaphnath-paanea, at ibinigay na asawa sa kaniya si Asenath, na anak ni Potiphera, na saserdote sa On. At lumabas si Jose, sa lupain ng Egipto.

46 At si Jose ay may tatlong pung taon nang tumayo sa harap ni Faraon na hari sa Egipto. At si Jose ay umalis sa harap ni Faraon, at nilibot ang buong lupain ng Egipto.

47 At sa pitong taong sagana ay nagdulot ang lupa ng sagana.

48 At tinipon ni Jose ang lahat na pagkain sa pitong taon na tinamo sa lupain ng Egipto: at inimbak ang nangasabing pagkain sa mga bayan; na ang pagkain sa bukid na nasa palibot ng bawa't bayan ay inimbak sa bawa't kinauukulan ding bayan.

49 At si Jose ay nagkamalig ng trigo na parang buhangin sa dagat, na napakarami hanggang sa hindi nabilang; sapagka't walang bilang.

50 At bago dumating ang taong kagutom ay ipinanganak kay Jose ang dalawang lalake, na ipinanganak sa kaniya ni Asenath na anak ni Potiphera, na saserdote sa On.

51 At tinawag ni Jose ang pangalan ng panganay na Manases, sapagka't aniya'y, Ipinalimot ng Dios sa akin ang lahat ng aking kapagalan at ang buong bahay ng aking ama.

52 At ang ipinangalan sa ikalawa ay Ephraim: Sapagka't ako'y pinalago ng Dios sa lupain ng aking kadalamhatian.

53 At ang pitong taon ng kasaganaan na nagkaroon sa lupain ng Egipto ay natapos.

54 At ang pitong taon ng kagutom ay nagpasimulang dumating, ayon sa sinabi ni Jose: at nagkagutom sa lahat ng lupain; datapuwa't sa buong lupain ng Egipto ay may tinapay.

55 At nang ang buong lupain ng Egipto ay magutom, ay dumaing ng tinapay ang bayan kay Faraon: at sinabi ni Faraon sa lahat ng mga Egipcio, Pumaroon kayo kay Jose; ang kaniyang sabihin sa inyo ay inyong gawin.

56 At ang kagutom ay nasa ibabaw ng buong lupa: at binuksan ni Jose ang lahat ng kamalig at nagbili sa mga Egipcio; at lumala ang kagutom sa lupain ng Egipto.

57 At lahat ng mga taga ibang lupain ay nagsiparoon kay Jose upang magsibili ng trigo; sapagka't lumala ang kagutom sa buong lupa.

   

Ze Swedenborgových děl

 

Arcana Coelestia # 5319

Prostudujte si tuto pasáž

  
/ 10837  
  

5319. And clothed him in garments of fine linen. That this signifies an external significative of the celestial of the spiritual, and that “garments of fine linen” denote truths from the Divine, is manifest from the signification of “garments” as being truths (see n. 1073, 2576, 4545, 4763, 5248). That “garments of fine linen” are truths from the Divine, is because a garment made of fine linen was of purest white and lustrous; and truth from the Divine is represented by garments of such whiteness and luster. The reason is, that the shining whiteness and luster of heaven is from the light that is from the Lord, and this light is the Divine truth itself (n. 1053, 1521-1533, 1619-1632, 2776, 3195, 3222, 3339, 3485, 3636, 3643, 3862, 4415, 4419, 4526, 5219); and therefore when the Lord was transfigured before Peter, James, and John, His garments appeared “as the light” (Matthew 17:2); “shining, exceeding white as snow, so as no fuller on earth can whiten them” (Mark 9:3); and “glistening” (Luke 9:29). It was the Divine truth itself that is from the Lord’s Divine Human that was thus represented. Yet it is exterior truths that are represented by the white radiance of garments in the heavens, and interior truths by the brightness and resplendence of the face. Hence it is that to be “clothed in garments of fine linen” is here an external significative of the truth proceeding from the celestial of the spiritual; for it was in this that the Divine of the Lord then was.

[2] By “fine linen” and “garments of fine linen” in other parts of the Word also is signified truth from the Divine, as in Ezekiel:

I clothed thee with broidered work, and shod thee with badger, and I girded thee with fine linen, and covered thee with silk; thus wast thou decked with gold and silver, and thy garments were of fine linen and silk and broidered work (Ezekiel 16:10, 13);

speaking of Jerusalem, by which in these verses is meant the Ancient Church. The truths of that church are described by “garments of broidered work, fine linen, and silk,” and by being “decked with gold and silver.” By “broidered work” are signified truths that are a matter of memory-knowledge; by “fine linen,” natural truths; and by “silk,” spiritual truths.

[3] Again:

Of fine linen in broidered work from Egypt was thy sail, that it might be to thee for an ensign; blue and crimson from the Isles of Elishah was thy covering (Ezekiel 27:7);

speaking of Tyre, by which also is meant the Ancient Church, but as to knowledges of good and truth; and by “fine linen in broidered work from Egypt of which was her sail,” is signified truth from memory-knowledges, as a sign or external significative of that church.

[4] In Revelation:

The merchants of the earth shall weep and mourn over Babylon, for no man buyeth their merchandise any more; merchandise of gold, and silver, and precious stone, and pearl, and fine linen, and crimson, and silk, and every vessel of ivory, and every vessel of most precious wood, and of brass, and iron, and marble (Revelation 18:11-12);

in this passage all and each of the expressions signify such things as are of the church, thus such as are of truth and good; but here in the opposite sense, because spoken of Babylon. Everyone can see that such things would never have been enumerated in the Word which came down from heaven, unless there was something heavenly in each one; for why should mention be made of worldly wares in treating of Babylon, by which is signified the profane church?

[5] Again in the same:

Woe, woe, the great city, she that was clothed in fine linen, and crimson, and scarlet, and gilded with gold, and precious stone, and pearls (Revelation 18:16).

That every detail here signifies some heavenly Divine thing is obvious in the same book, where it is said of fine linen that it is the “righteousness of the saints”:

The time of the wedding of the Lamb is come, and His wife hath made herself ready. Then to her was granted that she should be clothed in fine linen, clean and bright; for the fine linen is the righteousness of the saints (Revelation 19:7-8)

that “fine linen is the righteousness of the saints” is because all who are in truth from the Divine put on the Lord’s righteousness; for their garments are white and shining from the light that is from the Lord, and therefore truth itself is represented in heaven by what is shining white (n. 3301, 3993, 4007). It is for this reason also that they who are taken up into heaven out of a state of vastation appear clad in shining white, because they then put off that which is of their own righteousness, and put on that which is of the Lord’s righteousness.

[6] In order that truth from the Divine might be represented in the Jewish Church, it was commanded that there should be fine linen in the garments of Aaron, and also in the curtains about the ark, as we read in Moses:

For Aaron thou shalt weave the tunic in checker work of fine linen, and thou shalt make a miter of fine linen (Exodus 28:39).

They made the tunics of fine linen the work of the weaver for Aaron, and for his sons (Exodus 39:27).

Thou shalt make the habitation with ten curtains; of fine twined linen, and blue, and crimson, and scarlet double-dyed (Exodus 26:1; 36:8).

Thou shalt make the court of the habitation, there shall be hangings for the court of fine twined linen (Exodus 27:9, 18; 38:9).

The veil for the gate of the court was the work of the embroiderer, of blue, and crimson, and scarlet double-dyed, and fine twined linen (Exodus 37:18).

Fine linen was to be used because all things in the ark and about it, and also all things upon Aaron’s garments, were representative of spiritual and celestial things. This shows how little the Word is understood when it is not known what things like these represent, and that it is scarcely understood at all when it is believed that there is no other holiness in the Word than that which appears in the letter.

[7] That angels who are in truth from the Divine appear clothed as in fine linen, that is, in what is white and shining, appears from Revelation in connection with the “white horse”:

He that sat upon the white horse was clothed in a vesture dipped in blood; and His name is called the Word. His armies in heaven followed Him upon white horses, clothed in fine linen, white and clean (Revelation 19:13-14).

From all this it is very evident that fine linen is an outward thing significative of truth from the Divine; for He that sat upon the white horse is the Lord as to the Word, as is there openly said, and the “Word” is truth itself from the Divine. That the “white horse” is the internal sense of the Word may be seen above (n. 2760-2762); hence “white horses” are truths from the Divine, for all things of the internal sense of the Word are truths from the Divine, and therefore His armies were seen upon white horses, and were clothed in fine linen white and clean.

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Foundation for the permission to use this translation.