Bible

 

Genesis 39

Studie

   

1 At ibinaba si Jose sa Egipto; at binili siya ni Potiphar, puno ni Faraon, na kapitan ng bantay, na lalaking taga Egipto, sa kamay ng mga Ismaelita na nagdala sa kaniya roon.

2 At ang Panginoon ay suma kay Jose, at naging lalaking mapalad; at siya'y nasa bahay ng kaniyang panginoong taga Egipto.

3 At nakita ng kaniyang panginoon, na ang Panginoon ay sumasakaniya, at ang lahat ng kaniyang ginagawa ay pinagpapala ng Panginoon sa kaniyang kamay.

4 At nakasumpong si Jose ng biyaya sa kaniyang paningin, at pinaglingkuran niya siya: at sa kaniya'y ipinamahala niya ang bahay, at ang lahat niyang tinatangkilik ay isinakaniyang kamay.

5 At nangyari, na mula sa panahon na siya'y pamahalain sa kaniyang bahay, at sa lahat ng kaniyang tinatangkilik, ay pinagpala ng Panginoon ang bahay ng taga Egiptong yaon dahil kay Jose; at ang pagpapala ng Panginoon ay sumalahat ng kaniyang tinatangkilik, sa bahay at sa parang.

6 At kaniyang ipinamahala ang lahat niyang tinatangkilik sa kamay ni Jose; at hindi siya nakikialam ng anomang kaniya, liban sa tinapay na kaniyang kinakain. At si Jose ay may magandang pagmumukha at kahalihalina.

7 At nangyari, pagkatapos ng mga bagay na ito, na tinitigan si Jose ng asawa ng kaniyang panginoon at sinabi, Sipingan mo ako.

8 Datapuwa't siya'y tumanggi at sinabi niya sa asawa ng kaniyang panginoon, Narito, ang aking panginoon ay hindi nakikialam sa akin tungkol sa nasa bahay, at lahat ng kaniyang tinatangkilik ay ipinamahala sa aking kamay;

9 Walang sinomang dakila kay sa akin sa bahay na ito; walang ipinagkait sa aking anomang bagay, kung di ikaw lamang, sapagka't ikaw ay kaniyang asawa: paano ngang aking magagawa itong malaking kasamaan, at kasalanan laban sa Dios?

10 At nangyari, na nakikiusap man siya kay Jose araw-araw, ay hindi nakikinig sa kaniya na siya'y sipingan, o pakisamahan.

11 At nangyari nang panahong ito, na siya'y pumasok sa bahay upang gawin niya ang kaniyang gawain at wala sinoman sa mga tao sa bahay doon sa loob.

12 At siya'y pinigilan niya sa kaniyang suot, na sinasabi, Sipingan mo ako: at iniwan niya ang kaniyang suot sa kamay niya at tumakas, at lumabas.

13 At nangyari, na pagkakita niyang iniwan ang kaniyang suot sa kamay niya, at tumakas sa labas,

14 Na siya'y tumawag ng mga tao sa kaniyang bahay, at sinalita sa kanila, na sinasabi, Tingnan ninyo, na dinalhan niya tayo ng isang Hebreo, upang tayo'y tuyain; pinasok niya ako upang ako'y sipingan, at ako'y naghihiyaw ng malakas:

15 At nangyari nang marinig niyang ako'y nagtaas ng tinig at naghihiyaw, na iniwan ang kaniyang suot sa aking siping, at tumakas, at lumabas.

16 At kaniyang iningatan ang suot niya sa kaniyang siping, hanggang sa umuwi ang kaniyang panginoon sa kaniyang bahay.

17 At sinalita niya sa kaniya ng ayon sa mga salitang ito, na sinasabi, Pinasok ako ng aliping Hebreo na iyong dinala sa atin, upang tuyain ako:

18 At nangyari, na sapagka't nagtaas ako ng aking tinig at ako'y naghihiyaw, ay kaniyang iniwan ang suot niya sa aking siping, at tumakas sa labas.

19 At nangyari, na pagkarinig ng kaniyang panginoon ng mga salita na sinalita sa kaniya ng kaniyang asawa, na sinasabi, Ganitong paraan ang ginawa sa akin ng iyong alipin; ay nagalab ang kaniyang galit.

20 At dinala ng kaniyang panginoon si Jose, at inilagay sa bilangguan, sa dakong pinagkukulungan ng mga bilanggo ng hari: at siya'y natira roon sa bilangguan.

21 Datapuwa't ang Panginoon ay suma kay Jose, at iginawad sa kaniya ang awa, at pinagkalooban ng biyaya sa paningin ng katiwala sa bilangguan.

22 At ipinamahala ng katiwala sa bilangguan sa mga kamay ni Jose ang lahat na mga bilanggo na nasa bilangguan; at ang lahat ng ginagawa roon ay siya ang gumagawa.

23 Hindi tinitingnan ng katiwala ng bilangguan ang anomang bagay na nasa kaniyang kamay, sapagka't ang Panginoo'y suma kay Jose; at ang kaniyang ginagawa ay pinagpapala ng Panginoon.

   

Ze Swedenborgových děl

 

Arcana Coelestia # 4963

Prostudujte si tuto pasáž

  
/ 10837  
  

4963. 'And Joseph' means the celestial of the spiritual from the rational. This is clear from the representation of 'Joseph' as the celestial-spiritual man that comes from the rational, dealt with in 4286. Here therefore, since the Lord is the subject, the Lord's Internal Man is represented by him. Everyone born a human being is external and internal. His external man is that which is seen with the eyes; it is that which enables him to live in association with other people and enables him to carry out what belongs properly to the natural world. But the internal man is one that is not seen with the eyes; it is what enables a person to live in association with spirits and angels and to carry through what belongs properly to the spiritual world. Everyone has an internal and an external, that is, the internal man and the external man exist, to the end that through man heaven may be joined to the world. For heaven flows by way of the internal man into the external and from that influx gains a perception of what exists in the world, while the external man in the world gains from the same influx a perception of what exists in heaven. It is to this end that the human being has been created the way he has.

[2] The Lord's Human too had an External and an Internal because it pleased Him to be born like any other human being. The External, or His External Man, has been represented by 'Jacob' and after that by 'Israel', but His Internal Man is represented by 'Joseph'. The latter - the Internal Man - is what is called the celestial-spiritual man from the rational; or what amounts to the same, the Lord's Internal, which was the Human, was the celestial of the spiritual from the rational. This, and the glorification of it, are dealt with in the internal sense of the present chapter and those that follow it in which Joseph is the subject. What the celestial of the spiritual from the rational is has been explained already in 4286, 4585, 4592, 4594, namely that which comes above the celestial of the spiritual from the natural, represented by 'Israel'.

[3] The Lord was indeed born like any other human being. But it is well known that everyone who is born depends for his make-up on both his father and his mother; also that he derives his inmost self from his father, but his more external aspects, or those which clothe his inmost self, from his mother. That is to say, both what he derives from his father and what he derives from his mother are defiled with hereditary evil. But in the Lord's case it was different. That which He derived from His mother possessed a hereditary nature essentially the same as that existing in any other human being; but what He derived from His Father, who was Jehovah, was Divine. Consequently the Lord's Internal Man was unlike the internal of any other human being, for His Inmost Self was Jehovah. Being intermediate this is therefore called the celestial of the spiritual from the rational. But in the Lord's Divine mercy more will be said about this later on.

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Society for the permission to use this translation.