Bible

 

Genesis 38

Studie

   

1 At nangyari nang panahong yaon, na humiwalay si Juda sa kaniyang mga kapatid, at nagdaan sa isang Adullamita na ang pangalan ay Hira.

2 At nakita roon ni Juda ang anak na babae ng isang Cananeo, na tinatawag na Sua; at kinuha niya at kaniyang sinipingan.

3 At naglihi, at nanganak ng lalake; at tinawag niya ang kaniyang pangalang Er.

4 At naglihi uli, at nanganak ng lalake; at tinawag niya ang kaniyang pangalang Onan.

5 At muling naglihi at nanganak ng lalake; at tinawag niya ang kaniyang pangalang Selah: at si Juda ay nasa sa Chezib nang siya'y manganak.

6 At pinapag-asawa ni Juda si Er na kaniyang panganay, at ang pangalan niyao'y Thamar.

7 At si Er, na panganay ni Juda, ay naging masama sa paningin ng Panginoon; at siya'y pinatay ng Panginoon.

8 At sinabi ni Juda kay Onan, Sumiping ka sa asawa ng iyong kapatid, at tuparin mo sa kaniya ang tungkulin ng kapatid ng asawa, at ipagbangon mo ng binhi ang iyong kapatid.

9 At nalalaman ni Onan na hindi magiging kaniya ang binhi; at nangyari, na pagka sisiping siya sa asawa ng kaniyang kapatid, ay pinatutulo niya sa lupa, nang huwag lamang niyang bigyan ng binhi ang kaniyang kapatid.

10 At ang bagay na ginawa niya ay masama sa paningin ng Panginoon, at siya'y pinatay rin naman.

11 Nang magkagayo'y sinabi ni Juda kay Thamar na kaniyang manugang na babae: Manatili kang bao sa bahay ng iyong ama, hanggang sa lumaki si Selah na aking anak: sapagka't sinabi niya, Marahil ay hindi siya mamamatay ng gaya ng kaniyang mga kapatid. At yumaon si Thamar at tumahan sa bahay ng kaniyang ama.

12 At nagdaan ang maraming araw; at namatay ang anak na babae ni Sua, na asawa ni Juda; at nagaliw si Juda, at umahon sa Timnath sa mga manggugupit sa kaniyang mga tupa, siya at ang kaniyang kaibigang si Hira na Adullamita.

13 At naibalita kay Thamar, na sinasabi, Narito, ang iyong biyanang lalake ay umaahon sa Timnath upang pagupitan ang kaniyang mga tupa.

14 At siya'y nagalis ng suot pagkabao, at nagtakip ng kaniyang lambong, at pagkapagtakip ay naupo sa pasukan ng Enaim, na nasa daan ng Timnath; sapagka't kaniyang nakikita, na si Selah ay malaki na, at hindi pa siya ibinibigay na asawa.

15 Nang makita siya ni Juda ay ipinalagay siyang patutot, sapagka't siya'y nagtakip ng kaniyang mukha.

16 At lumapit sa kaniya, sa tabi ng daan, at sinabi, Narito nga, ipinamamanhik ko sa iyo na ako'y pasipingin mo sa iyo: sapagka't hindi niya nakilalang kaniyang manugang. At kaniyang sinabi, Anong ibibigay mo sa akin sa iyong pagsiping sa akin?

17 At kaniyang sinabi, Padadalhan kita ng isang anak ng kambing na mula sa kawan. At kaniyang sinabi, Bibigyan mo ba ako ng sangla hanggang sa maipadala mo?

18 At kaniyang sinabi, Anong sangla ang ibibigay ko sa iyo? At kaniyang sinabi, Ang iyong singsing, at ang iyong pamigkis, at ang tungkod na dala mo sa kamay. At kaniyang ipinagbibigay sa kaniya, at sumiping sa kaniya; at siya'y naglihi sa pamamagitan niya.

19 At siya'y bumangon, at yumaon, at siya'y nagalis ng kaniyang lambong, at isinuot ang mga kasuutan ng kaniyang pagkabao.

20 At ipinadala ni Juda ang anak ng kambing sa pamamagitan ng kamay ng kaniyang kaibigan, na Adullamita, upang tanggapin ang sangla sa kamay ng babae: datapuwa't hindi niya nasumpungan.

21 Nang magkagayo'y kaniyang itinanong sa mga tao sa dakong yaon na sinasabi, Saan nandoon ang patutot na nasa tabi ng daan sa Enaim? At kanilang sinabi, Walang naparitong sinomang patutot.

22 At nagbalik siya kay Juda, at sinabi, Hindi ko nasumpungan: at sinabi rin naman ng mga tao sa dakong yaon, Walang naging patutot rito.

23 At sinabi ni Juda, Pabayaang ariin niya, baka tayo'y mapahiya: narito, aking ipinadala itong anak ng kambing at hindi mo siya nasumpungan.

24 At nangyari, na pagkaraan ng tatlong buwan, humigit kumulang, ay naibalita kay Juda, na sinasabi, Ang iyong manugang na si Thamar ay nagpatutot; at, narito, siya'y buntis sa pakikiapid. At sinabi ni Juda, Siya'y ilabas upang sunugin.

25 Nang siya'y ilabas, ay nagpasabi siya sa kaniyang biyanan. Sa lalaking may-ari ng mga ito, ay nagdalangtao ako: at kaniyang sinabi pang, Ipinamamanhik ko sa iyo, na kilalanin mo kung kanino ang mga ito, ang singsing, ang pamigkis, at ang tungkod.

26 At nangakilala ni Juda, at sinabi, Siya'y matuwid kay sa akin; sapagka't hindi ko ibinigay sa kaniya si Selah na aking anak. At hindi na niya muling sinipingan pa.

27 At nangyari, na sa pagdaramdam niya, na, narito, kambal ang nasa kaniyang tiyan.

28 At nangyari, nang nanganganak siya, na inilabas ng isa ang kamay: at hinawakan ng hilot at tinalian sa kamay ng isang sinulid na mapula, na sinasabi, Ito ang unang lumabas.

29 At nangyari, na pagkaurong ng kaniyang kamay, na, narito, ang kaniyang kapatid ang lumabas. At kaniyang sinabi, Bakit nagpumiglas ka? kaya't tinawag ang pangalan niyang Phares.

30 At pagkatapos ay lumabas ang kaniyang kapatid, na siyang may sinulid na mapula sa kamay: at tinawag na Zara ang kaniyang pangalan.

   

Ze Swedenborgových děl

 

Arcana Coelestia # 4875

Prostudujte si tuto pasáž

  
/ 10837  
  

4875. 'Your cord' means through truth, that is to say, truth accompanying the token of consent. This is clear from the meaning of 'a cord' as truth. The reason 'a cord' means truth is that it is one of the items associated with 'garments', and 'garments' in general means truths, for the reason that as garments clothe the flesh, so truths clothe good, 297, 2132, 2576, 4545, 4763. Among the ancients therefore whatever clothing they wore meant some specific or individual truth. Consequently a tunic had one meaning, a chlamys another, and a toga another; also coverings for the head, such as a turban and a mitre, had one meaning, coverings for the thighs and feet, such as breeches, stockings, and so on, had another meaning. But 'a cord' meant outermost or lowest truth, for it was made from threads twisted together, by which the final demarcation of that kind of truth was meant. This kind of truth is again meant by 'a cord' in Moses,

Every open vessel on which there is no covering [or] cord [to fasten it] is unclean. Numbers 19:15.

By this was meant that nothing should exist without having an outer limit, for that which does not have an outer limit is 'open'. Furthermore outermost truths serve as the outer limit and terminus of interior truths.

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Society for the permission to use this translation.

Ze Swedenborgových děl

 

Arcana Coelestia # 6589

Prostudujte si tuto pasáž

  
/ 10837  
  

6589. 'And cause you to go up out of this land to the land which He swore to Abraham, Isaac, and Jacob' means that they are about to come into the state of the Church that the ancients lived in. This is clear from the meaning of 'the land of Egypt', from which they were to go up, as the Church when it has been laid waste - the Church laid waste was represented by the Egyptians through their oppression of the children of Israel, and the perishing of it through their drowning in the Sea Suph; and from the meaning of 'the land of Canaan', to which the children of Israel were about to go up, as the Lord's kingdom and the Church, dealt within 1607, 3038, 3481, 3705, 4447, 4517.

[2] The Ancient Church, or the state of the Church in which the ancients lived, is what is meant by God's having sworn to give that land to Abraham, Isaac, and Jacob. These three are used to mean in the highest sense the Lord, and in the representative sense His kingdom in heaven and His kingdom on earth, which is the Church, 1965, 1989, 2011, 3245, 3305 (end), 6098, 6185, 6276; therefore 'swearing the land to them' means confirming that they are about to come into the state of the Church that the ancients lived in. Not that the descendants of Jacob were about to do so, for they were incapable of coming into the state of that Church; they came into no more than the external aspect of that Church, that is to say, its representative acts, yet barely into these. The promise that is made refers instead to those who are meant spiritually by 'the children of Israel', that is, who are all members of the spiritual Church - both those who lived in it at that time and those who were about to come into it.

[3] 'Swearing' means confirmation from the Divine, see 1842, 3375.

The land of Canaan was promised and given to the descendants of Jacob so that they might represent the Church; and the reason for this was that the Church had existed in that land since ancient times, during which all the places there received their names and became representative, see 3686, 4447, 4516, 4517, 5136, 6516.

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Society for the permission to use this translation.