Bible

 

Genesis 38

Studie

   

1 At nangyari nang panahong yaon, na humiwalay si Juda sa kaniyang mga kapatid, at nagdaan sa isang Adullamita na ang pangalan ay Hira.

2 At nakita roon ni Juda ang anak na babae ng isang Cananeo, na tinatawag na Sua; at kinuha niya at kaniyang sinipingan.

3 At naglihi, at nanganak ng lalake; at tinawag niya ang kaniyang pangalang Er.

4 At naglihi uli, at nanganak ng lalake; at tinawag niya ang kaniyang pangalang Onan.

5 At muling naglihi at nanganak ng lalake; at tinawag niya ang kaniyang pangalang Selah: at si Juda ay nasa sa Chezib nang siya'y manganak.

6 At pinapag-asawa ni Juda si Er na kaniyang panganay, at ang pangalan niyao'y Thamar.

7 At si Er, na panganay ni Juda, ay naging masama sa paningin ng Panginoon; at siya'y pinatay ng Panginoon.

8 At sinabi ni Juda kay Onan, Sumiping ka sa asawa ng iyong kapatid, at tuparin mo sa kaniya ang tungkulin ng kapatid ng asawa, at ipagbangon mo ng binhi ang iyong kapatid.

9 At nalalaman ni Onan na hindi magiging kaniya ang binhi; at nangyari, na pagka sisiping siya sa asawa ng kaniyang kapatid, ay pinatutulo niya sa lupa, nang huwag lamang niyang bigyan ng binhi ang kaniyang kapatid.

10 At ang bagay na ginawa niya ay masama sa paningin ng Panginoon, at siya'y pinatay rin naman.

11 Nang magkagayo'y sinabi ni Juda kay Thamar na kaniyang manugang na babae: Manatili kang bao sa bahay ng iyong ama, hanggang sa lumaki si Selah na aking anak: sapagka't sinabi niya, Marahil ay hindi siya mamamatay ng gaya ng kaniyang mga kapatid. At yumaon si Thamar at tumahan sa bahay ng kaniyang ama.

12 At nagdaan ang maraming araw; at namatay ang anak na babae ni Sua, na asawa ni Juda; at nagaliw si Juda, at umahon sa Timnath sa mga manggugupit sa kaniyang mga tupa, siya at ang kaniyang kaibigang si Hira na Adullamita.

13 At naibalita kay Thamar, na sinasabi, Narito, ang iyong biyanang lalake ay umaahon sa Timnath upang pagupitan ang kaniyang mga tupa.

14 At siya'y nagalis ng suot pagkabao, at nagtakip ng kaniyang lambong, at pagkapagtakip ay naupo sa pasukan ng Enaim, na nasa daan ng Timnath; sapagka't kaniyang nakikita, na si Selah ay malaki na, at hindi pa siya ibinibigay na asawa.

15 Nang makita siya ni Juda ay ipinalagay siyang patutot, sapagka't siya'y nagtakip ng kaniyang mukha.

16 At lumapit sa kaniya, sa tabi ng daan, at sinabi, Narito nga, ipinamamanhik ko sa iyo na ako'y pasipingin mo sa iyo: sapagka't hindi niya nakilalang kaniyang manugang. At kaniyang sinabi, Anong ibibigay mo sa akin sa iyong pagsiping sa akin?

17 At kaniyang sinabi, Padadalhan kita ng isang anak ng kambing na mula sa kawan. At kaniyang sinabi, Bibigyan mo ba ako ng sangla hanggang sa maipadala mo?

18 At kaniyang sinabi, Anong sangla ang ibibigay ko sa iyo? At kaniyang sinabi, Ang iyong singsing, at ang iyong pamigkis, at ang tungkod na dala mo sa kamay. At kaniyang ipinagbibigay sa kaniya, at sumiping sa kaniya; at siya'y naglihi sa pamamagitan niya.

19 At siya'y bumangon, at yumaon, at siya'y nagalis ng kaniyang lambong, at isinuot ang mga kasuutan ng kaniyang pagkabao.

20 At ipinadala ni Juda ang anak ng kambing sa pamamagitan ng kamay ng kaniyang kaibigan, na Adullamita, upang tanggapin ang sangla sa kamay ng babae: datapuwa't hindi niya nasumpungan.

21 Nang magkagayo'y kaniyang itinanong sa mga tao sa dakong yaon na sinasabi, Saan nandoon ang patutot na nasa tabi ng daan sa Enaim? At kanilang sinabi, Walang naparitong sinomang patutot.

22 At nagbalik siya kay Juda, at sinabi, Hindi ko nasumpungan: at sinabi rin naman ng mga tao sa dakong yaon, Walang naging patutot rito.

23 At sinabi ni Juda, Pabayaang ariin niya, baka tayo'y mapahiya: narito, aking ipinadala itong anak ng kambing at hindi mo siya nasumpungan.

24 At nangyari, na pagkaraan ng tatlong buwan, humigit kumulang, ay naibalita kay Juda, na sinasabi, Ang iyong manugang na si Thamar ay nagpatutot; at, narito, siya'y buntis sa pakikiapid. At sinabi ni Juda, Siya'y ilabas upang sunugin.

25 Nang siya'y ilabas, ay nagpasabi siya sa kaniyang biyanan. Sa lalaking may-ari ng mga ito, ay nagdalangtao ako: at kaniyang sinabi pang, Ipinamamanhik ko sa iyo, na kilalanin mo kung kanino ang mga ito, ang singsing, ang pamigkis, at ang tungkod.

26 At nangakilala ni Juda, at sinabi, Siya'y matuwid kay sa akin; sapagka't hindi ko ibinigay sa kaniya si Selah na aking anak. At hindi na niya muling sinipingan pa.

27 At nangyari, na sa pagdaramdam niya, na, narito, kambal ang nasa kaniyang tiyan.

28 At nangyari, nang nanganganak siya, na inilabas ng isa ang kamay: at hinawakan ng hilot at tinalian sa kamay ng isang sinulid na mapula, na sinasabi, Ito ang unang lumabas.

29 At nangyari, na pagkaurong ng kaniyang kamay, na, narito, ang kaniyang kapatid ang lumabas. At kaniyang sinabi, Bakit nagpumiglas ka? kaya't tinawag ang pangalan niyang Phares.

30 At pagkatapos ay lumabas ang kaniyang kapatid, na siyang may sinulid na mapula sa kamay: at tinawag na Zara ang kaniyang pangalan.

   

Ze Swedenborgových děl

 

Arcana Coelestia # 4815

Prostudujte si tuto pasáž

  
/ 10837  
  

4815. 'That Judah went down from his brothers' means the descendants of Jacob, in particular the tribe of Judah which was separated from the rest. This is clear from the representation of 'Judah' in the universal sense as the descendants of Jacob, and in a particular sense as the tribe called the tribe of Judah; and from the meaning of 'going down from his brothers' as being separated from the rest of the tribes, here as a departure into evil worse than theirs. 'Going down' implies a decline into evil, since 'going up' implies a lifting up to what is good, 3084, 4539. The reason for this is, as also stated already, that the land of Canaan represented the Lord's kingdom, and Jerusalem and Zion in that land the inmost part of this kingdom. But the regions outside the boundaries of that land represented things outside the Lord's kingdom, namely falsity and evil. Consequently the expression 'to go down' was used when going from Zion and Jerusalem towards the boundaries of the land, but 'to go up' when going from the boundaries towards Jerusalem and Zion. This is why 'going up' implies a lifting up to truth and goodness, and 'going down' a decline into falsity and evil. As the reference here is to the falsity and evil into which the tribe of Judah declined, the expression 'Judah went down' is used, and after that 'he turned aside to a man, an Adullamite', 'turning aside' meaning that it declined into falsity and then into evil.

[2] It is well known that the tribe of Judah was separated from the rest of the tribes. The reason for the separation was so that the tribe might represent the Lord's celestial kingdom, and the rest of the tribes His spiritual kingdom. This being so, Judah also describes, in the representative sense, the celestial man, and in the universal sense the Lord's celestial kingdom, 3654, 3881. The rest of the tribes however were referred to by the single term 'the Israelites', for in the representative sense Israel describes the spiritual man, and in the universal sense the Lord's spiritual kingdom, 3654, 4286.

[3] The decline of the tribe of Judah into evil worse than that of the rest is the particular meaning of these words - 'and Judah went down from his brothers, and turned aside'. The departure of the tribe of Judah into evil worse than that of the rest is clear from many places in the Word, in particular in the Prophets, as in Jeremiah,

Her treacherous sister Judah saw when, because of all the ways in which estranged Israel committed adultery, I sent her away and gave her a decree of divorce; yet her treacherous sister Judah did not fear, but she also went and committed whoredom, so much so that with the voice of her whoredom she profaned the land; she committed adultery with stone and wood. Yet for all this treacherous Judah has not returned to Me. Estranged Israel has justified her soul more than treacherous Judah. Jeremiah 3:7-11.

And in Ezekiel,

Her sister did indeed see, yet she corrupted her own love more than she, and her own acts of whoredom beyond her sister's acts of whoredom. Ezekiel 23:11-end.

These, in addition to many others elsewhere, are references to Jerusalem and Samaria, that is, to the tribe of Judah and the tribes of Israel.

[4] Described in the internal sense of this chapter is the way in which that tribe sank into falsity, and from this into evil, and at length into that which was wholly idolatrous. This, it is true, is described in the internal sense even before that tribe was separated from the rest and before it came to be as mentioned above. But that which is contained in the internal sense is Divine, and to the Divine future things are also present ones. See what was foretold about that nation in Deuteronomy 31:16-21; 32:15-43.

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Society for the permission to use this translation.