Bible

 

Genesis 29

Studie

   

1 Nang magkagayo'y nagpatuloy si Jacob ng kaniyang paglalakbay, at napasa lupain ng mga anak ng silanganan.

2 At siya'y tumingin, at nakakita ng isang balon sa parang, at narito, may tatlong kawan ng mga tupa na nagpapahinga sa tabi roon: sapagka't sa balong yaon pinaiinom ang mga kawan: at ang batong nasa ibabaw ng labi ng balon ay malaki.

3 At doon nagkakatipon ang lahat ng kawan: at kanilang iginugulong ang batong nasa ibabaw ng labi ng balon, at pinaiinom ang mga tupa, at muling inilalagay ang bato sa ibabaw ng labi ng balon, sa dako niyaon.

4 At sinabi sa kanila ni Jacob, Mga kapatid ko, taga saan kayo? At kanilang sinabi, Taga Haran kami.

5 At sinabi niya sa kanila, Nakikilala ba ninyo si Laban na anak ni Nachor? At kanilang sinabi, Nakikilala namin siya.

6 At sinabi niya sa kanila, Siya ba'y mabuti? At, kanilang sinabi, Siya'y mabuti: at, narito, si Raquel na kaniyang anak ay dumarating na dala ang mga tupa.

7 At sinabi niya, Narito, maaga pa, ni hindi oras tipunin ang mga hayop: painumin ninyo ang mga tupa, at inyo silang pasabsabin.

8 At kanilang sinabi, Hindi namin magagawa hanggang sa magkatipon ang lahat ng kawan, at igugulong ang bato mula sa labi ng balon; gayon nga aming pinaiinom ang mga tupa.

9 Samantalang nakikipagusap pa siya sa kanila, ay dumating si Raquel na dala ang mga tupa ng kaniyang ama; sapagka't siya ang nagaalaga ng mga iyon.

10 At nangyari, nang makita ni Jacob si Raquel na anak ni Laban, na kapatid ng kaniyang ina, at ang mga tupa ni Laban na kapatid ng kaniyang ina, na lumapit si Jacob at iginulong ang bato mula sa labi ng balon, at pinainom ang kawan ni Laban, na kapatid ng kaniyang ina.

11 At hinagkan ni Jacob si Raquel; at humiyaw ng malakas at umiyak.

12 At kay Raquel ay sinaysay ni Jacob na siya'y kapatid ni Laban, na kaniyang ama, at anak siya ni Rebeca: at siya'y tumakbo at isinaysay sa kaniyang ama.

13 At nangyari, nang marinig ni Laban ang mga balita tungkol kay Jacob, na anak ng kaniyang kapatid, ay tumakbo siya na kaniyang sinalubong, at kaniyang niyakap at kaniyang hinagkan, at kaniyang dinala sa kaniyang bahay. At isinaysay ni Jacob kay Laban ang lahat ng mga bagay na ito.

14 At sinabi sa kaniya ni Laban, Tunay na ikaw ay aking buto at aking laman. At dumoon sa kaniyang isang buwan.

15 At sinabi ni Laban kay Jacob, Sapagka't ikaw ay aking kapatid ay nararapat ka bang maglingkod sa akin ng walang bayad? sabihin mo sa akin kung ano ang magiging kaupahan mo.

16 At may dalawang anak na babae si Laban: ang pangalan ng panganay ay Lea, at ang pangalan ng bunso ay Raquel.

17 At ang mga mata ni Lea ay mapupungay; datapuwa't si Raquel ay maganda at kahalihalina.

18 At sininta ni Jacob si Raquel; at kaniyang sinabi, Paglilingkuran kitang pitong taon dahil kay Raquel na iyong anak na bunso.

19 At sinabi ni Laban, Magaling ang ibigay ko siya sa iyo, kay sa ibigay ko sa iba: matira ka sa akin.

20 At naglingkod si Jacob dahil kay Raquel, na pitong taon; at sa kaniya'y naging parang ilang araw, dahil sa pagibig na taglay niya sa kaniya.

21 At sinabi ni Jacob kay Laban, Ibigay mo sa akin ang aking asawa, sapagka't naganap na ang aking mga araw upang ako'y sumiping sa kaniya.

22 At pinisan ni Laban ang lahat ng tao roon at siya'y gumawa ng isang piging.

23 At nangyari nang kinagabihan, na kaniyang kinuha si Lea na kaniyang anak at dinala niya kay Jacob, at siya'y sumiping sa kaniya.

24 At sa kaniyang anak na kay Lea ay ibinigay na pinaka alilang babae ang kaniyang alilang si Zilpa.

25 At nangyari, na sa kinaumagahan, narito't si Lea: at kaniyang sinabi kay Laban: Ano itong ginawa mo sa akin? Hindi ba kita pinaglingkuran dahil kay Raquel? Bakit mo nga ako dinaya?

26 At sinabi ni Laban, Hindi ginagawa ang ganyan dito sa aming dako, na ibinibigay ang bunso, bago ang panganay.

27 Tapusin mo ang kaniyang sanglingo, at ibibigay rin naman namin sa iyo ang isa, dahil sa paglilingkod na gagawin mong pitong taon pa, sa akin.

28 At gayon ang ginawa ni Jacob, at tinapos niya ang sanglingo nito, at ibinigay ni Laban sa kaniya si Raquel na kaniyang anak na maging asawa niya.

29 At sa kaniyang anak na kay Raquel ay ibinigay ni Laban na pinaka alilang babae ang kaniyang alilang si Bilha.

30 At sumiping din naman si Jacob kay Raquel, at kaniya namang inibig si Raquel ng higit kay Lea, at naglingkod siya kay Laban na pitong taon pa.

31 At nakita ng Panginoon na si Lea ay kinapopootan niya, at binuksan ang kaniyang bahay-bata; datapuwa't si Raquel ay baog.

32 At naglihi si Lea, at nanganak ng isang lalake, at tinawag niya ang kaniyang pangalan na Ruben; sapagka't kaniyang sinabi, Sapagka't nilingap ng Panginoon ang aking kapighatian; dahil sa ngayo'y mamahalin ako ng aking asawa.

33 At naglihi uli, at nanganak ng isang lalake; at nagsabi, Sapagka't narinig ng Panginoon na ako'y kinapopootan ay ibinigay rin naman sa akin ito: at pinanganlan niyang Simeon.

34 At naglihi uli at nanganak ng isang lalake; at nagsabi, Ngayo'y masasama na sa akin ang aking asawa, sapagka't nagkaanak ako sa kaniya ng tatlong lalake: kaya't pinanganlan niyang Levi.

35 At muling naglihi at nanganak ng isang lalake, at nagsabi, Ngayo'y aking pupurihin ang Panginoon: kaya't pinanganlang Juda; at hindi na nanganak.

   

Ze Swedenborgových děl

 

Arcana Coelestia # 3780

Prostudujte si tuto pasáž

  
/ 10837  
  

3780. And he said into them, Hath he peace? That this signifies, Is not this good from the Lord’s kingdom? is evident from the signification of “peace,” concerning which in what follows. In the historical sense inquiry is made concerning Laban, as to whether he hath peace, but in the internal sense the inquiry is concerning the good which is represented by Laban. That Laban represents the collateral good of a common stock, that is, such good as exists among the Gentiles, who are in the general church, that is, in the Lord’s kingdom, may be seen just above (n. 3778). From this it is evident what is signified by the words, “Is not this good from the Lord’s kingdom?”

[2] In regard to peace, in the supreme sense it signifies the Lord Himself, and hence in the internal sense His kingdom, and it is the Lord’s Divine inmostly affecting the good in which are those who are therein. That these things are signified in the Word by “peace,” is evident from many passages; as in Isaiah:

Unto us a Child is born, unto us a Son is given; and the government shall be upon His shoulder and His name shall be called Wonderful, Counselor, God, Hero, Father of Eternity, Prince of Peace. Of the increase of His government and peace there shall be no end, upon the throne of David, and upon His kingdom (Isaiah 9:6-7); where the “Prince of Peace” manifestly denotes the Lord; and “the increase of His government and peace” denotes the things which are in His kingdom, thus His kingdom itself. Again:

The work of righteousness shall be peace, and the labor of righteousness quietness and security for ever; and My people shall dwell in a habitation of peace (Isaiah 32:17-18);

in which passage the Lord’s kingdom is treated of, where peace, quietness, and security succeed each other; a “habitation of peace” denotes heaven.

[3] Again:

The angels of peace weep bitterly; the paths are laid waste, the wayfaring man hath ceased (Isaiah 33:7-8);

“angels of peace” denote those who are in the Lord’s kingdom, thus that kingdom itself, and in the supreme sense the Lord; the “paths being laid waste, and the wayfaring man ceasing,” signifies that there is no longer truth anywhere. (That “paths” and “ways” are truths, see above, n. 627, 2333). Again:

How delightful upon the mountains are the feet of him that bringeth good tidings, that publisheth peace; that saith unto Zion, Thy God 1 reigneth (Isaiah 52:7); where “he that bringeth good tidings and publisheth peace” denotes the Lord’s kingdom. Again:

The mountains shall depart, and the hills be removed; but My mercy shall not depart from thee, neither shall the covenant of My peace be removed (Isaiah 54:10).

Again:

The way of peace have they not known; and there is no judgment in their tracks (Isaiah 59:8).

In Jeremiah:

I will take away My peace from this people, saith Jehovah, even compassion and mercy (Jeremiah 16:5).

[4] Again:

The folds of peace are laid waste, because of the burning of the anger of Jehovah (Jeremiah 25:37).

Again:

The prophet who prophesieth of peace, when the word of the prophet 2 shall come to pass, then shall the prophet be known, that Jehovah hath sent him (Jeremiah 28:9).

Again:

I know the thoughts that I think toward you, saith Jehovah, thoughts of peace (Jeremiah 29:11).

So in Haggai:

The glory of this latter house shall be greater than that of the former; for in this place will I give peace (Haggai 2:9).

And in Zechariah:

They shall be a seed of peace; the vine shall give her fruit, and the earth shall give her increase, and the heavens shall give their dew (Zech. 7:12).

In David:

Keep integrity 3 and behold the upright, because the end for that man is peace (Psalms 37:37).

In Luke:

Jesus saith to His disciples, Into whatsoever house ye enter, first say, Peace be to this house. And if the son of peace be there, your peace shall rest upon it; but if not, it shall turn to you again (Luke 10:5-6).

In John:

Peace I leave with you, My peace I give unto you; not as the world giveth, give I unto you (John 14:27).

Again:

Jesus said, These things have I spoken unto you that in Me ye may have peace (John 16:33).

[5] In all these passages in the supreme sense “peace” signifies the Lord; and in the representative sense His kingdom, and good from the Lord therein, thus the Divine which flows into good, or into the affections of good, which also causes joy and happiness from the inmost. From this it is manifest what is meant by these words of the benediction:

Jehovah lift up His faces upon thee and give thee peace (Numbers 6:26);

and what by the salutation used of old, “Peace be unto you;” and the same addressed by the Lord to the apostles (John 20:19, 21, 26). See also what is said concerning peace elsewhere (n. 92, 93, 1726, 2780, 3170, 3696).

Poznámky pod čarou:

1. The Latin has Rex, but elsewhere Deus-as n. 8331.

2. Jehovae; but elsewhere prophetae, in accordance with the Hebrew—as Apocalypse Explained624.

3. Elsewhere, Mark the perfect man—as n. 612. [Rotch edition.]

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Foundation for the permission to use this translation.