Bible

 

Genesis 28

Studie

   

1 At tinawag ni Isaac si Jacob, at siya'y binasbasan, at siya'y pinagbilinan, na sinabi sa kaniya, Huwag kang magaasawa sa mga anak ng Canaan.

2 Tumindig ka, pumaroon ka sa Padan-aram, sa bahay ni Bethuel, na ama ng iyong ina, at magasawa ka roon sa mga anak ni Laban, na kapatid na lalake ng iyong ina.

3 At ikaw ay pagpalain nawa ng Dios na Makapangyarihan sa lahat, at ikaw ay palaguin, at ikaw ay paramihin, upang ikaw ay maging kapisanan ng mga bayan;

4 At ibigay nawa sa iyo ang pagpapala kay Abraham, sa iyo, at sangpu sa iyong binhi; upang iyong ariin ang lupaing iyong pinaglakbayan, na ibinigay ng Dios kay Abraham.

5 At pinapagpaalam ni Isaac si Jacob: at naparoon siya sa Padan-aram kay Laban, anak ni Bethuel na taga Siria, na kapatid ni Rebeca, na ina ni Jacob at ni Esau.

6 Nakita nga ni Esau na binasbasan ni Isaac si Jacob, at siya'y pinaparoon sa Padan-aram, upang doon magasawa; at nang siya'y basbasan ay ipinagbilin sa kaniya, na sinasabi, Huwag kang magaasawa sa mga anak ng Canaan.

7 At sumunod si Jacob sa kaniyang ama at sa kaniyang ina, at naparoon sa Padan-aram;

8 At nakita ni Esau na hindi nakalulugod ang mga anak ng Canaan kay Isaac na kaniyang ama;

9 At naparoon si Esau kay Ismael, at nagasawa kay Mahaleth, anak ni Ismael, na anak ni Abraham, na kapatid na babae ni Nabaioth, bukod pa sa mga asawang mayroon na siya.

10 At umalis si Jacob sa Beerseba at napasa dakong Haran.

11 At dumating sa isang dako, at nagparaan ng buong gabi roon, sapagka't lumubog na ang araw; at kumuha ng isa sa mga bato sa dakong yaon, at inilagay sa kaniyang ulunan, at nahiga sa dakong yaon upang matulog.

12 At nanaginip, at narito, ang isang hagdan, na ang puno ay nasa lupa, at ang dulo ay umaabot sa langit; at narito, ang mga anghel ng Dios na nagmamanhik manaog doon.

13 At, narito, ang Panginoon ay nasa kataastaasan niyaon, at nagsabi, Ako ang Panginoon, ang Dios ni Abraham na iyong ama, at ang Dios ni Isaac: ang lupang kinahihigaan mo ay ibibigay ko sa iyo at sa iyong binhi;

14 At ang iyong binhi ay magiging parang alabok sa lupa, at kakalat ka sa kalunuran, at sa silanganan, at sa hilagaan, at sa timugan at sa iyo at sa iyong binhi ay pagpapalain ang lahat ng angkan sa lupa.

15 At, narito't ako'y sumasa iyo, at iingatan kita saan ka man pumaroon, at pababalikin kita sa lupaing ito sapagka't hindi kita iiwan hanggang hindi ko magawa ang sinalita ko sa iyo.

16 At nagising si Jacob sa kaniyang panaginip, at nagsabi, Tunay na ang Panginoon ay nasa dakong ito, at hindi ko nalalaman.

17 At siya'y natakot, at kaniyang sinabi, Kakilakilabot na dako ito! ito'y hindi iba kundi bahay ng Dios, at ito ang pintuan ng langit.

18 At si Jacob ay bumangong maaga ng kinaumagahan, at kinuha ang batong kaniyang inilagay sa ulunan niya, at kaniyang itinayo na pinakaalaala, at kaniyang binuhusan ng langis sa ibabaw.

19 At ang ipinangalan niya sa dakong yaon ay Betel: datapuwa't ang pangalan ng bayan nang una ay Luz.

20 At si Jacob ay nagpanata, na sinasabi, Kung sasaakin ang Dios, at ako'y iingatan sa daang ito na aking nilalakaran, at ako'y bibigyan ng tinapay na makakain, at damit na maisusuot,

21 Na ano pa't ako'y makabalik na payapa sa bahay ng aking ama, ay ang Panginoon nga ang magiging aking Dios,

22 At ang batong ito na aking itinayo na pinakaalaala ay magiging bahay ng Dios; at sa lahat ng ibigay mo sa akin ay walang pagsalang ang ikasangpung bahagi ay ibibigay ko sa iyo.

   

Ze Swedenborgových děl

 

Arcana Coelestia # 3604

Prostudujte si tuto pasáž

  
/ 10837  
  

3604. Verses 41-45. And Esau hated Jacob because of the blessing wherewith his father blessed him; and Esau said in his heart, The days of mourning for my father draw near, and I will kill Jacob my brother. And the words of Esau her elder son were told to Rebekah; and she sent and called unto Jacob her younger son, and said unto him, Behold Esau thy brother comforteth himself concerning thee to kill thee. And now my son hearken unto my voice, and arise, flee thou to Laban my brother to Haran. And tarry with him some days until thy brother’s wrath turn away, until thy brother’s anger turn away from thee, and he forget that which thou hast done to him, and I will send and take thee from thence; why should I be bereaved even of you both in one day? “And Esau hated Jacob because of the blessing wherewith his father blessed him,” signifies that natural good was averse to the inverted conjunction of truth; “and Esau said in his heart,” signifies thought; “the days of mourning for my father draw near, and I will kill Jacob my brother,” signifies the inversion and privation of the self-derived life of truth; “and the words of Esau her elder son were told to Rebekah,” signifies the Lord’s perception from Divine truth concerning the animus or purpose of natural good at that time; “and she sent and called unto Jacob her younger son, and said unto him,” signifies the state of observation of the affection of truth from influx through Divine truth; “behold Esau thy brother comforteth himself concerning thee to kill thee,” signifies the purpose to invert the state and deprive truth of self-derived life; “and now my son hearken unto my voice, and arise,” signifies delay as yet; “flee thou to Laban my brother to Haran,” signifies to the affection of external or corporeal good; “and tarry with him some days,” signifies what is successive; “until thy brother’s wrath turn away,” signifies until the state turns thereto; “until thy brother’s anger turn away from thee,” signifies what is successive of the state with natural good; “and he forget that which thou hast done to him” signifies habit acquired from the delay; “and I will send and take thee from thence,” signifies then the end; “why should I be bereaved even of you both in one day,” signifies that otherwise there would be no conjunction.

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Foundation for the permission to use this translation.