Bible

 

Genesis 27

Studie

   

1 At nangyari, nang matanda na si Isaac, at malabo na ang kaniyang mga mata, na ano pa't hindi na siya makakita, ay tinawag si Esau na kaniyang anak na panganay, at sinabi sa kaniya, Anak ko: at kaniyang sinabi, Narito ako.

2 At sinabi niya, Narito, ako'y matanda, at hindi ko nalalaman ang kaarawan ng aking kamatayan.

3 Ngayon nga'y kunin mo ipinamamanhik ko sa iyo, ang iyong almas, ang iyong lalagyan ng pana, at ang iyong busog, at lumabas ka sa parang, at ihuli mo ako ng usa;

4 At igawa mo ako ng masarap na pagkain, na aking ibig, at dalhin mo rito sa akin, upang ako'y kumain; upang ikaw ay basbasan ko bago ako mamatay.

5 At pinakikinggan ni Rebeca nang nagsasalita si Isaac kay Esau na kaniyang anak. At naparoon si Esau sa parang upang manghuli ng usa, at upang madala.

6 At isinaysay ni Rebeca kay Jacob na kaniyang anak na sinasabi, Narito, narinig ko ang iyong ama na nagsasalita kay Esau na iyong kapatid, na sinasabi,

7 Dalhan mo ako ng usa, at igawa mo ako ng pagkaing masarap, upang ako'y kumain, at ikaw ay aking basbasan sa harap ng Panginoon, bago ako mamatay,

8 Ngayon nga, anak ko, sundin mo ang aking tinig, ayon sa iniutos ko sa iyo.

9 Pumaroon ka ngayon sa kawan, at dalhin mo rito sa akin ang dalawang mabuting anak ng kambing; at gagawin kong masarap na pagkain sa iyong ama, ayon sa kaniyang ibig.

10 At dadalhin mo sa iyong ama, upang kumain, ano pa't ikaw ay kaniyang basbasan bago siya mamatay.

11 At sinabi ni Jacob kay Rebeca na kaniyang ina, Narito, si Esau na aking kapatid ay taong mabalahibo, at ako'y taong makinis.

12 Marahil ay hihipuin ako ng aking ama, at aariin niya akong parang nagdaraya sa kaniya; at ang aking mahihita ay sumpa at hindi basbas.

13 At sinabi sa kaniya ng kaniyang ina, Sa akin mapunta ang sumpa sa iyo, anak ko: sundin mo lamang ang aking tinig, at yumaon ka, na dalhin mo sa akin.

14 At siya'y yumaon at dinala sa kaniyang ina: at gumawa ang kaniyang ina ng masarap na pagkain, na ibig ng kaniyang ama.

15 At kinuha ni Rebeca ang mainam na damit ni Esau, na kaniyang anak na panganay, na nasa kaniya sa bahay, at isinuot kay Jacob na kaniyang bunsong anak:

16 At ang mga balat ng mga anak ng kambing ay ibinalot sa kaniyang mga kamay, at sa kinis ng kaniyang leeg.

17 At kaniyang ibinigay ang pagkaing masarap, at ang tinapay na kaniyang inihanda, sa kamay ni Jacob na kaniyang anak.

18 At siya'y lumapit sa kaniyang ama, at nagsabi, Ama ko; at sinabi niya: Narito ako; sino ka, anak ko?

19 At sinabi ni Jacob sa kaniyang ama, Ako'y si Esau na iyong panganay; ginawa ko ang ayon sa sinabi mo sa akin: bumangon ka, ipinamamanhik ko sa iyo, maupo ka at kumain ka ng aking usa, upang basbasan ako ng iyong kaluluwa.

20 At sinabi ni Isaac sa kaniyang anak, Ano't kay dali mong nakasumpong, anak ko? At sinabi niya, Sapagka't binigyan ako ng mabuting kapalaran ng Panginoon mong Dios.

21 At sinabi ni Isaac kay Jacob, Lumapit ka rito, ipinamamanhik ko sa iyo upang hipuin kita, anak ko, kung tunay na ikaw ang aking anak na si Esau o hindi.

22 At lumapit si Jacob kay Isaac na kaniyang ama: at hinipo siya, at sinabi, Ang tinig ay tinig ni Jacob, nguni't ang mga kamay ay mga kamay ni Esau.

23 At hindi siya nakilala, sapagka't ang kaniyang kamay ay mabalahibo, gaya ng mga kamay ni Esau na kaniyang kapatid: at sa gayo'y binasbasan siya.

24 At sinabi niya, Ikaw bang tunay ang aking anak na si Esau? At sinabi niya, Ako nga.

25 At kaniyang sinabi, Ilapit mo sa akin, at kakain ako ng usa ng aking anak, upang basbasan ka ng aking kaluluwa. At kaniyang inilapit sa kaniya at kumain siya: at siya'y dinalhan niya ng alak, at uminom.

26 At sinabi sa kaniya ni Isaac na kaniyang ama, Lumapit ka ngayon at humalik ka sa akin, anak ko.

27 At siya'y lumapit at humalik siya sa kaniya: at naamoy ng ama ang amoy ng kaniyang mga suot, at siya'y binasbasan, na sinabi, Narito, ang amoy ng aking anak Ay gaya ng amoy ng isang parang na pinagpala ng Panginoon:

28 At bigyan ka ng Dios ng hamog ng langit, At ng taba ng lupa, At ng saganang trigo at alak:

29 Ang mga bayan ay mangaglingkod nawa sa iyo. At ang mga bansa ay mangagsiyukod sa iyo: Maging panginoon ka nawa ng iyong mga kapatid, At magsiyukod sa iyo ang mga anak ng iyong ina: Sumpain nawa ang mga sumusumpa sa iyo. At maging mapapalad ang mga magpapala sa iyo.

30 At nangyari pagkatapos ng pagbabasbas ni Isaac kay Jacob, at bahagya nang kaaalis ni Jacob sa harap ni Isaac na kaniyang ama, ay dumating si Esau na kaniyang kapatid, na galing sa kaniyang panghuhuli.

31 At siya ma'y gumawa ng masarap na pagkain, at dinala niya sa kaniyang ama; at sinabi niya sa kaniyang ama, Bumangon ang ama ko, at kumain ng usa ng kaniyang anak, upang basbasan ako ng iyong kaluluwa.

32 At sinabi ni Isaac na kaniyang ama sa kaniya, Sino ka? At kaniyang sinabi, Ako ang iyong anak, ang iyong panganay na si Esau.

33 At nangilabot na mainam si Isaac, at sinabi, Sino nga yaong kumuha ng usa at dinala sa akin, at ako'y kumain niyaon bago ka dumating, at aking binasbasan siya? oo, at siya'y magiging mapalad!

34 Nang marinig ni Esau ang mga salita ng kaniyang ama ay humiyaw ng malakas at ng di kawasang kapanglawan: at sinabi sa kaniyang ama. Basbasan mo ako, ako naman, Oh ama ko.

35 At kaniyang sinabi, Naparito ang iyong kapatid sa pamamagitan ng daya, at kinuha ang basbas sa iyo.

36 At kaniyang sinabi, Hindi ba matuwid ang pagkatawag sa kaniyang Jacob? sapagka't kaniyang inagawan ako nitong makalawa: kaniyang kinuha ang aking pagkapanganay; at, narito, ngayo'y kinuha ang basbas sa akin. At kaniyang sinabi, Hindi mo ba ako ipinaglaan ng basbas.

37 At sumagot si Isaac, at sinabi kay Esau. Narito, inilagay ko siyang panginoon mo, at sa kaniya'y ibinigay kong lingkod ang lahat niyang mga kapatid; at sa trigo at sa bagong alak, ay kinandili ko siya; at sa iyo'y ano ngang magagawa ko ngayon anak ko?

38 At sinabi ni Esau sa kaniyang ama, Wala ka ba, kundi isa lamang basbas, ama ko? Basbasan mo ako, ako naman, Oh ama ko. At humiyaw si Esau at umiyak.

39 At sumagot si Isaac na kaniyang ama, at sinabi sa kaniya, Narito, magiging sadya sa taba ng lupa ang iyong tahanan, At sa hamog ng langit mula sa itaas;

40 At sa iyong tabak ay mabubuhay ka, at sa iyong kapatid ay maglilingkod ka; At mangyayari na pagka nakalaya ka, Papagpagin mo sa iyong leeg ang pamatok niya.

41 At kinapootan ni Esau si Jacob, dahil sa basbas na ibinasbas sa kaniya ng kaniyang ama; at sinasabi ni Esau sa sarili, Malapit na ang mga araw ng pagluluksa sa aking ama; kung magkagayo'y papatayin ko si Jacob na aking kapatid.

42 At ang mga salita ni Esau na kaniyang panganay ay nangaibalita kay Rebeca; at kaniyang pinasuguan at tinawag si Jacob, na kaniyang bunso at sa kaniya'y sinabi, Narito, ang iyong kapatid na si Esau ay naaaliw tungkol sa iyo, na inaakalang patayin ka.

43 Ngayon nga, anak ko, sundin mo ang aking tinig; at bumangon ka, at tumakas ka hanggang kay Laban na aking kapatid, sa Haran;

44 At dumoon ka sa kaniyang ilang araw hanggang sa mapawi ang galit ng iyong kapatid.

45 Hanggang ang galit sa iyo, ng iyong kapatid ay mapawi at malimutan niya ang ginawa mo sa kaniya: kung magkagayo'y pasusuguan kita at ipasusundo kita mula roon: bakit kapuwa mawawala kayo sa akin sa isang araw?

46 At sinabi ni Rebeca kay Isaac, Ako'y yamot na sa aking buhay, dahil sa mga anak na babae ni Heth: kung si Jacob ay magasawa sa mga anak ni Heth na gaya ng mga ito, ng mga anak ng lupaing ito, ano pang kabuluhan sa akin ng aking buhay?

   

Ze Swedenborgových děl

 

Arcana Coelestia # 3527

Prostudujte si tuto pasáž

  
/ 10837  
  

3527. And I am a smooth man. That this signifies the quality of natural truth relatively, is evident from the representation of Jacob who is here speaking, as being the natural as to truth (see n. 3305); and from the signification of a “smooth man,” as being its quality, concerning which something shall now be said. Before it can be known what these things signify, it must be known what is meant by “hairy,” and what by “smooth.” The interiors in man present themselves in a kind of image in his exteriors, especially in his face and its expression; at the present day his inmosts are not seen there, but his interiors are in some measure seen there, unless from infancy he has learned to dissemble, for in this case he assumes to himself as it were another lower mind, and consequently induces on himself another countenance; for it is the lower mind that appears in the face. More than others, hypocrites have acquired this from actual life, thus from habit; and this the more in proportion as they are deceitful. With those who are not hypocrites, rational good appears in the face from a certain fire of life; and rational truth from the light of this fire. Man knows these things from a certain connate knowledge, without study; for it is the life of his spirit as to good and as to truth which thus manifests itself; and because man is a spirit clothed with a body, he has such knowledge from the perception of his spirit, thus from himself; and this is the reason why a man is sometimes affected with the countenance of another; although this is not from the countenance, but from the mind which thus shines forth. But the natural appears in the face in a more obscure fire of life, and a more obscure light of life; and the corporeal hardly appears at all except in the warmth and fairness of the complexion, and in the change of their states according to the affections.

[2] Because the interiors thus manifest themselves in especial in the face, as in an image, the most ancient people who were celestial men and utterly ignorant of dissimulation, much more of hypocrisy and deceit, were able to see the minds of one another conspicuous in the face as in a form; and therefore by the “face” were signified the things of the will and of the understanding; that is, interior rational things as to good and truth (n. 358, 1999, 2434); and in fact interior things as to good by the blood and its redness; and interior things as to truths by the resultant form and its fairness; but interior natural things by the outgrowths thence, such as the hairs and the scales of the skin, namely, the things from the natural as to good by the hairs, and the things from the natural as to truth by the scales. Consequently they who were in natural good were called “hairy men,” but they who were in natural truth, “smooth men.” From these considerations it may be seen what is signified in the internal sense by the words, “Esau my brother is a hairy man, and I am a smooth man,” namely, the quality relatively to one another of natural good and natural truth. From all this it is evident what Esau represents, namely, the good of the natural, for he was called “Esau” from being hairy (Genesis 25:25), and “Edom” from being ruddy (Genesis 25:30). Mount Seir, where he dwelt, has the same meaning, namely, what is hairy; and because it had this meaning there was a mountain by which they went up to Seir that was called the bare or smooth mountain (Josh. 11:17; 12:7); which was also representative of truth ascending to good.

[3] That “hairy” is predicated of good, and thence of truth, and also in the opposite sense of evil, and thence of falsity, was shown above (n. 3301); but that “smooth” is predicated of truth, and in the opposite sense of falsity, is evident also from the following passages in the Word.

In Isaiah:

Ye that inflame yourselves with gods under every green tree; in the smooth things of the valley is thy portion (Isaiah 57:5-6

where “inflaming” is predicated of evil; and the “smooth things of the valley,” of falsity. Again:

The workman strengthens the smelter, him that smoothes with the hammer along with the beating on the anvil, 1 saying to the joint, It is good (Isaiah 41:7); where the “workman strengthening the smelter” is predicated of evil; and “smoothing with the hammer,” of falsity.

In David:

They make thy mouth smooth as butter; when his heart approacheth his words are softer than oil (Psalms 55:21); where a “smooth or flattering mouth” is predicated of falsity; and the “heart and its soft things,” of evil. Again:

Their throat is an open sepulcher, they speak smooth things with their tongue (Psalms 5:9);

“the throat an open sepulcher” is predicated of evil; “the tongue speaking smooth things,” of falsity.

In Luke:

Every valley shall be filled up; and every mountain and hill shall be brought low; and the crooked shall become straight, and the rough places level ways (Luke 3:5); where “valley” denotes what is lowly (n. 1723, 3417); “mountain and hill,” what is lifted up (n. 1691); “the crooked become straight,” the evil of ignorance turned into good, for “length” and what belongs thereto are predicated of good (n. 1613); the “rough places made level ways,” the falsities of ignorance turned into truths. (That “way” is predicated of truth, see n. 627, 2333.)

Poznámky pod čarou:

1. This translation of Isaiah 41:7 is made on the basis of Swedenborg’s translation in the Latin text, this being the only time he quotes the passage; but the verse is evidently susceptible of other renderings.

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Foundation for the permission to use this translation.