Bible

 

Genesis 17

Studie

   

1 At nang si Abram ay may siyam na pu't siyam na taon, ay napakita ang Panginoon kay Abram, at sa kaniya'y nagsabi, Ako ang Dios na Makapangyarihan sa lahat lumakad ka sa harapan ko, at magpakasakdal ka.

2 At ako'y makikipagtipan sa iyo at ikaw ay aking pararamihing mainam.

3 At nagpatirapa si Abram: at ang Dios ay nakipagusap sa kaniya, na sinasabi,

4 Tungkol sa akin, narito, ang aking tipan ay sumasaiyo, at ikaw ang magiging ama ng maraming bansa.

5 At hindi na tatawagin ang pangalan mong Abram, kundi Abraham ang magiging iyong pangalan; sapagka't ikaw ay ginawa kong ama ng maraming bansa.

6 At ikaw ay aking gagawing totoong palaanakin at papanggagalingin ko sa iyo ang mga bansa; at magbubuhat sa iyo ang mga hari.

7 At aking papagtitibayin ang aking tipan sa iyo at sa iyong binhi pagkamatay mo sa buong kalahian nila, na tipang walang hanggan, na ako'y magiging iyong Dios, at ng iyong binhi, pagkamatay mo.

8 At ibibigay ko sa iyo, at sa iyong binhi, pagkamatay mo, ang lupaing iyong mga pinaglakbayan, ang buong lupain ng Canaan, na pag-aaring walang hanggan at ako ang magiging Dios nila.

9 At sinabi pa ng Dios kay Abraham, At tungkol sa iyo, iingatan mo ang aking tipan, iingatan mo at ng iyong binhi pagkamatay mo, sa buong kalahian nila.

10 Ito ang aking tipan na inyong iingatan sa akin at sa inyo, at ng iyong binhi, pagkamatay mo; tutuliin ang bawa't lalake sa inyo.

11 At kayo'y tutuliin sa laman ng inyong balat ng masama; at ito ang magiging tanda ng aking tipan sa inyo.

12 At ang may walong araw ay tutuliin sa inyo, ang bawa't lalake sa buong kalahian ninyo; ang ipinanganak sa bahay, o ang binili ng salapi sa sinomang taga ibang lupa na hindi sa iyong lahi.

13 Ang ipinanganak sa bahay at ang binili ng iyong salapi, ay dapat tuliin: at ang aking tipan ay sasa iyong laman na pinakatipang walang hanggan.

14 At ang lalaking hindi tuli, na hindi tinuli ang laman ng kaniyang balat ng masama, ang taong yaon ay mahihiwalay sa kaniyang bayan; sinira niya ang aking tipan.

15 At sinabi ng Dios kay Abraham, Tungkol kay Sarai na iyong asawa, ay huwag mo nang tatawagin ang kaniyang pangalang Sarai, kundi Sara ang magiging kaniyang pangalan.

16 At akin siyang pagpapalain, at saka sa kaniya'y bibigyan kita ng anak: oo, siya'y aking pagpapalain, at magiging ina ng mga bansa; ang mga hari ng mga bayan ay magmumula sa kaniya.

17 Nang magkagayo'y nagpatirapa si Abraham, at nagtawa, at nasabi sa kaniyang sarili, Magkakaanak kaya siya na may isang daang taon na? at manganak pa kaya si Sara na may siyam na pung taon na?

18 At sinabi ni Abraham sa Dios, Kahimanawari, si Ismael ay mabuhay sa harapan mo!

19 At sinabi ng Dios, Hindi, kundi ang iyong asawang si Sara ay magkakaanak sa iyo; at tatawagin mo ang kaniyang ngalang Isaac; at aking pagtitibayin ang aking tipan sa kaniya ng pinakatipang walang hanggan, sa kaniyang lahi pagkamatay niya.

20 At tungkol kay Ismael, ay dininig din kita. Narito't aking pinagpala siya, at siya'y aking papagaanakin ng marami, at siya'y aking pararamihin ng di kawasa; labing dalawang prinsipe ang kaniyang magiging anak, at siya'y gagawin kong malaking bansa.

21 Nguni't ang aking tipan ay pagtitibayin ko kay Isaac na iaanak sa iyo ni Sara, sa tadhanang araw, sa taong darating.

22 At nang matapos na makipagusap sa kaniya, ay napaitaas ang Dios mula sa piling ni Abraham.

23 At ipinagsama ni Abraham si Ismael, na kaniyang anak, at ang lahat na ipinanganak sa kaniyang bahay, at ang lahat ng binili niya ng kaniyang salapi, ang lahat ng lalake sa mga lalaking kasangbahay ni Abraham, at tinuli ang laman ng kanilang balat ng masama ng araw ding yaon, ayon sa sinabi ng Dios sa kaniya.

24 At si Abraham ay may siyam na pu't siyam na taon, nang tuliin ang laman ng kaniyang balat ng masama.

25 At si Ismael ay may labing tatlong taon, nang tuliin ang laman ng kaniyang balat ng masama.

26 Nang araw ding yaon tinuli si Abraham, at si Ismael na kaniyang anak.

27 At lahat ng lalaking kasangbahay niya, maging ang mga ipinanganak sa bahay, at ang mga binili ng salapi sa taga ibang lupain, ay pinagtuling kasama niya.

   

Ze Swedenborgových děl

 

Arcana Coelestia # 1990

Prostudujte si tuto pasáž

  
/ 10837  
  

1990. Jehovah appeared unto Abram. That this signifies manifestation, is evident without explication, for as before said the Lord is represented by Abram. No man in the whole world has seen Jehovah, the Father of the Lord; but the Lord alone saw Him, as He Himself has said in John:

No one hath seen God at any time; the Only-Begotten Son, who is in the bosom of the Father, He hath set Him forth (John 1:18).

Again:

Ye have neither heard His voice at any time, nor seen His shape (John 5:37).

And again:

Not that anyone hath seen the Father save He that is with the Father; He hath seen the Father (John 6:46).

[2] The Infinite Itself, which is above all the heavens, and is over the inmost things that appertain to man, cannot be made manifest, except through the Divine Human which appertains to the Lord alone. No communication of the Infinite with those who are finite is possible from any other source, and this is also the reason that when Jehovah appeared to the men of the Most Ancient Church, and afterwards to the Ancient Church that was after the flood, and then again to Abraham and the prophets, He was manifested to them as a man. That this was the Lord, He teaches openly in John:

Your father Abraham rejoiced to see My day, and he saw it, and was glad; verily, verily, I say unto you, Before Abraham was, I am (John 8:56, 58).

Also in the Prophets-as in Daniel, by whom He was seen as the Son of man (Daniel 7:13).

[3] From these passages it may be seen that the Infinite Esse, which is Jehovah, could not possibly be manifested to man except through the Human Essence, thus except through the Lord; and therefore that it has been manifested to no one save the Lord alone. That He might also be present and be conjoined with man, after man had completely removed himself from the Divine, and had immersed himself in foul cupidities, and thereby in mere bodily and earthly things, He assumed in actuality the Human Essence itself by birth, that so He might still adjoin the Infinite Divine to man now so far removed; otherwise men would have perished to eternity with the death of the damned. The other arcana concerning the manifestation of Jehovah in the Lord’s Human, when He was in a state of humiliation, before He had fully united the Human Essence to the Divine Essence, and had glorified it, will of the Lord’s Divine mercy be set forth in what follows, so far as they can be comprehended.

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Foundation for the permission to use this translation.