Bible

 

Genesis 15

Studie

   

1 Pagkatapos ng mga bagay na ito ay dumating ang salita ng Panginoon kay Abram sa pangitain na nagsasabi, Huwag kang matakot, Abram: ako ang iyong kalasag, at ang iyong ganting pala na lubhang dakila.

2 At sinabi ni Abram, Oh Panginoong Dios, anong ibibigay mo sa akin, kung ako'y nabubuhay na walang anak at ang magaari ng aking bahay ay itong taga Damascong si Eliezer?

3 At sinabi ni Abram, Narito, hindi mo ako binigyan ng anak at, narito't isang ipinanganak sa aking bahay ang siyang tagapagmana ko.

4 At, narito, ang salita ng Panginoon ay dumating sa kaniya, na nagsabi, Hindi ang taong ito ang magiging tagapagmana mo; kundi lalabas sa iyong sariling katawan ang magiging tagapagmana mo.

5 At siya'y inilabas at sinabi, Tumingala ka ngayon sa langit, at iyong bilangin ang mga bituin, kung mabibilang mo: at sa kaniya'y sinabi, Magiging ganiyan ang iyong binhi.

6 At sumampalataya siya sa Panginoon; at ito'y ibinilang na katuwiran sa kaniya.

7 At sinabi sa kaniya, Ako ang Panginoon na nagpaalis sa iyo sa Ur ng mga Caldeo, upang ibigay sa iyo ang lupaing ito na manahin mo.

8 At sinabi niya, Oh Panginoong Dios, paanong pagkakilala ko na aking mamanahin?

9 At sinabi sa kaniya, Magdala ka rito sa akin ng isang dumalagang bakang tatlong taon ang gulang, at ng isang babaing kambing na tatlong taon ang gulang, at ng isang lalaking tupang tatlong taon ang gulang, at ng isang inakay na batobato at ng isang inakay na kalapati.

10 At dinala niya ang lahat ng ito sa kaniya, at pinaghati niya sa gitna, at kaniyang pinapagtapattapat ang kalakalahati; datapuwa't hindi hinati ang mga ibon.

11 At binababa ng mga ibong mangdadagit ang mga bangkay, at binubugaw ni Abram.

12 At nang lulubog na ang araw, ay nakatulog si Abram ng mahimbing; at, narito, ang isang kasindaksindak na malaking kadiliman ay sumakaniya.

13 At sinabi ng Dios kay Abram, Tunay na pakatalastasin mo, na ang iyong binhi ay magiging taga ibang bayan sa lupaing hindi kanila, at mangaglilingkod sa mga yaon; at pahihirapang apat na raang taon.

14 At yaon namang bansang kanilang paglilingkuran ay aking hahatulan: at pagkatapos ay aalis silang may malaking pag-aari.

15 Datapuwa't ikaw ay payapang pasa sa iyong mga magulang; at ikaw ay malilibing sa mabuting katandaan.

16 At sa ikaapat na salin ng iyong binhi, ay magsisipagbalik rito: sapagka't hindi pa nalulubos ang katampalasanan ng mga Amorrheo.

17 At nangyari, na paglubog ng araw, at pagdilim, na narito, ang isang hurnong umuusok, at ang isang tanglaw na nagniningas na dumaan sa gitna ng mga hinating hayop.

18 Nang araw na yaon, ang Panginoon ay nakipagtipan kay Abram, na nagsabi, Sa iyong binhi ibinigay ko ang lupaing ito, mula sa ilog ng Egipto hanggang sa malaking ilog, na ilog Eufrates.

19 Ang mga Cineo, at ang mga Ceneceo, at ang mga Cedmoneo,

20 At ang mga Heteo, at ang mga Pherezeo, at ang mga Refaim,

21 At ang mga Amorrheo, at ang mga Cananeo, at ang mga Gergeseo, at ang mga Jebuseo.

   

Ze Swedenborgových děl

 

Arcana Coelestia # 1894

Prostudujte si tuto pasáž

  
/ 10837  
  

1894. That 'Sarai' is truth allied to good has been stated and shown already in 1468 and elsewhere; and that 'Abram' is the Lord's Internal Man, which is Jehovah, has likewise been stated and shown. The reason why the Lord's Internal Man, which is Jehovah, is called Man is that nobody is Man except Jehovah alone, for in its genuine sense Man means that Being (Esse) from which man derives his being. Being (Esse) itself - from which man derives his being - is Divine, and is consequently celestial and spiritual. Without that Divine celestial and spiritual there is nothing truly human in man, only something animal-like such as exists in beasts. It is by virtue of Jehovah's or the Lord's Being (Esse) that every man is 'man', and by virtue also of His Being that he is called 'man'. The celestial which makes him man consists in his love of the Lord and his love of the neighbour; and so he is man because he is an image of the Lord and because he has that celestial character from the Lord. Otherwise he is a wild beast.

[2] As regards Jehovah or the Lord being the only Man and that it is by virtue of Him that men are called 'men', also that one is more so man than another, see 49, 288, 477, 565. This matter becomes additionally clear from the fact that Jehovah or the Lord manifested Himself as Man to the patriarchs of the Most Ancient Church, subsequently to Abraham as well, and also to the prophets. This too was why the Lord was pleased, when no man remained on earth any more, that is, when nothing celestial or spiritual was left to mankind any more, to take on human nature by being born as any other, and to make that human nature Divine. In this respect also He is the only Man. In addition to this the whole of heaven presents before the Lord the image of a human being, because it is a presentation of Himself, and as a consequence heaven is called the Grand Man, chiefly from the fact that in heaven the Lord is the All in all.

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Society for the permission to use this translation.