Bible

 

Genesis 1

Studie

1 Nang pasimula ay nilikha ng Dios ang langit at ang lupa.

2 At ang lupa ay walang anyo at walang laman; at ang kadiliman ay sumasa ibabaw ng kalaliman; at ang Espiritu ng Dios ay sumasa ibabaw ng tubig.

3 At sinabi ng Dios Magkaroon ng liwanag; at nagkaroon ng liwanag.

4 At nakita ng Dios ang liwanag na mabuti, at inihiwalay ng Dios ang liwanag sa kadiliman.

5 At tinawag ng Dios ang liwanag na Araw, at tinawag niya ang kadiliman na Gabi. At nagkahapon at nagkaumaga ang unang araw.

6 At sinabi ng Dios, Magkaroon ng isang kalawakan sa gitna ng tubig, at mahiwalay ang tubig sa kapuwa tubig.

7 At ginawa ng Dios ang kalawakan, at inihiwalay ang tubig na nasa ilalim ng kalawakan, sa tubig na nasa itaas ng kalawakan: at nagkagayon.

8 At tinawag ng Dios ang kalawakan na Langit. At nagkahapon at nagkaumaga ang ikalawang araw.

9 At sinabi ng Dios, Mapisan ang tubig na nasa silong ng langit sa isang dako, at lumitaw ang katuyuan, at nagkagayon.

10 At tinawag ng Dios ang katuyuan na Lupa, at ang kapisanan ng tubig ay tinawag niyang mga Dagat: at nakita ng Dios na mabuti.

11 At sinabi ng Dios, Sibulan ang lupa ng damo, pananim na nagkakabinhi, at punong kahoy na namumunga ayon sa kaniyang pagkakahoy, na taglay ang kaniyang binhi sa ibabaw ng lupa, at nagkagayon.

12 At ang lupa ay sinibulan ng damo, pananim na nagkakabinhi, ayon sa kaniyang pagkapananim, at ng punong kahoy na namumunga, na taglay ang kaniyang binhi, ayon sa kaniyang pagkakahoy, at nakita ng Dios na mabuti.

13 At nagkahapon at nagkaumaga ang ikatlong araw.

14 At sinabi ng Dios, Magkaroon ng mga tanglaw sa kalawakan ng langit upang maghiwalay ng araw sa gabi; at maging pinakatanda, at pinakabahagi ng panahon, ng mga araw at ng mga taon:

15 At maging pinakatanglaw sa kalawakan ng langit, upang tumanglaw sa ibabaw ng lupa: at nagkagayon.

16 At nilikha ng Dios ang dalawang malaking tanglaw; ang malaking tanglaw ay upang magpuno sa araw, at ang maliit na tanglaw ay upang magpuno sa gabi: nilikha rin niya ang mga bituin.

17 At mga inilagay ng Dios sa kalawakan ng langit, upang tumanglaw sa ibabaw ng lupa,

18 At upang magpuno sa araw at sa gabi, at upang maghiwalay ng liwanag sa kadiliman: at nakita ng Dios na mabuti.

19 At nagkahapon at nagkaumaga ang ikaapat na araw.

20 At sinabi ng Dios, Bukalan ng sagana ang tubig ng mga gumagalaw na kinapal na may buhay, at magsilipad ang mga ibon sa itaas ng lupa sa luwal na kalawakan ng himpapawid.

21 At nilikha ng Dios ang malalaking hayop sa dagat, at ang bawa't may buhay na kinapal na gumagalaw, na ibinukal na sagana ng tubig, ayon sa kanikaniyang uri at ang lahat na may pakpak na ibon, ayon sa kanikaniyang uri: at nakita ng Dios na mabuti.

22 At mga binasbasan ng Dios, na sinabi, Kayo'y magpalaanakin, at magpakarami, at inyong punuin ang tubig sa mga dagat, at magpakarami ang mga ibon sa lupa.

23 At nagkahapon at nagkaumaga ang ikalimang araw.

24 At sinabi ng Dios, Bukalan ang lupa ng mga may buhay na kinapal, ayon sa kanikaniyang uri ng hayop at ng mga kinapal na umuusad, at ng mga ganid sa lupa, ayon sa kanikaniyang uri: at nagkagayon.

25 At nilikha ng Dios ang ganid sa lupa ayon sa kaniyang uri, at ang hayop ayon sa kaniyang uri, at ang bawa't umuusad sa ibabaw ng lupa ayon sa kanikaniyang uri: at nakita ng Dios na mabuti.

26 At sinabi ng Dios, Lalangin natin ang tao sa ating larawan, ayon sa ating wangis: at magkaroon sila ng kapangyarihan sa mga isda sa dagat, at sa mga ibon sa himpapawid, at sa mga hayop, at sa buong lupa, at sa bawa't umuusad, na nagsisiusad sa ibabaw ng lupa.

27 At nilalang ng Dios ang tao ayon sa kaniyang sariling larawan, ayon sa larawan ng Dios siya nilalang; nilalang niya sila na lalake at babae.

28 At sila'y binasbasan ng Dios, at sa kanila'y sinabi ng Dios, Kayo'y magpalaanakin, at magpakarami, at kalatan ninyo ang lupa, at inyong supilin; at magkaroon kayo ng kapangyarihan sa mga isda sa dagat, at sa mga ibon sa himpapawid, at sa bawa't hayop na gumagalaw sa ibabaw ng lupa.

29 At sinabi ng Dios, Narito, ibinigay ko sa inyo ang bawa't pananim na nagkakabinhi, na nasa ibabaw ng balat ng lupa, at ang bawa't punong kahoy na may bunga ng punong kahoy na nagkakabinhi; sa inyo'y magiging pagkain:

30 At sa bawa't hayop sa lupa, at sa bawa't ibon sa himpapawid; at sa bawa't nagsisiusad sa ibabaw ng lupa na may buhay ay ibinigay ko ang lahat na pananim na sariwa na pinakapagkain; at nagkagayon.

31 At nakita ng Dios ang lahat ng kaniyang nilikha, at, narito, napakabuti. At nagkahapon at nagkaumaga ang ikaanim na araw.

Ze Swedenborgových děl

 

True Christian Religion # 364

Prostudujte si tuto pasáž

  
/ 853  
  

364. (i) The Lord flows into every human being with all His Divine love, all His Divine wisdom, and so with all His Divine life.

We read in the Book of Creation that man was created an image of God, and God breathed into his nostrils the breath of life (Genesis 1:27; 2:7). This description means that he is an organ of life, not life itself. For God could not have created another like Himself; if He could have done so, there would be as many gods as there are people. Nor could He create life, just as neither can light be created. But He could create man to be a form for life to act on, just as He created the eye to be a form for light to act on. Nor could God, nor can He, divide His essence, since it is one and indivisible. So since God alone is life, it follows indubitably that God uses His own life to give life to every human being. Without that quickening man would be as regards flesh nothing but a sponge, and as regards bones nothing but a skeleton, no more alive than a clock, which is kept running by a pendulum together with a weight or a spring. Since this is so, it also follows that God flows in with every person with all His Divine life, that is, with all His Divine love and Divine wisdom. These two make up His Divine life (39-40 above); for the Divine cannot be divided.

[2] However, the manner in which God flows in with all His Divine life can be grasped as somewhat resembling the way the sun of the world flows in with all its essence, which is heat and light, into every tree, into every shrub and flower, into every stone, ordinary as well as precious, so that each single object draws its ration from this common inflow; but the sun does not split up its light and heat, giving part to this object and part to that. It is much the same with the sun of heaven, which radiates Divine love as heat and Divine wisdom as light. These two flow into human minds, just as the heat and light of the sun of the world flow into human bodies, giving them life depending on the nature of their form; the form of each takes from the common inflow what it needs. The following saying of the Lord can be applied to this:

Your Father makes His sun rise upon the wicked and the good, and sends rain upon the righteous and the unrighteous, Matthew 5:45.

[3] Also, the Lord is omnipresent, and where He is present, there He is with His whole essence. It is impossible for Him to take anything away from that essence, so as to give a part to one and another part to another, but He gives it in its entirety, enabling a person to take a little or much. He says too that He has His dwelling with those who keep His commandments, and that the faithful are in Him and He is in them. In short, everything is full of God, and from that fulness each takes his own share. Everything held in common is like this, for instance, the atmospheres or the oceans. The atmosphere is the same on the smallest as it is on the largest scale. It does not assign a part of itself to a person's breathing, to a bird's flying, or to the sails of a ship, or the sails of a wind-mill; but each takes from it its own portion and uses for itself as much as is enough. It is also similar with a granary full of wheat; the owner each day takes from it his own rations, and it is not the granary that distributes them.

  
/ 853  
  

Thanks to the Swedenborg Society for the permission to use this translation.