Bible

 

Ezekiel 7

Studie

   

1 Bukod dito'y ang salita ng Panginoon ay dumating sa akin, na nagsasabi,

2 At ikaw, anak ng tao, ganito ang sabi ng Panginoong Dios sa lupain ng Israel, May wakas: ang wakas ay dumating sa apat na sulok ng lupain.

3 Ngayon ang wakas ay sumasaiyo at aking pararatingin ang aking galit sa iyo, at hahatulan ka ayon sa iyong mga lakad; at ipadadanas ko sa iyo ang lahat ng iyong kasuklamsuklam.

4 At hindi ka patatawarin ng aking mata, o kahahabagan man kita; kundi aking parurusahan ang iyong mga lakad, at ang iyong mga kasuklamsuklam na gawa ay malilitaw; at inyong malalaman na ako ang Panginoon.

5 Ganito ang sabi ng Panginoong Dios, Ang kasamaan, ang tanging kasamaan; narito, dumarating.

6 Ang wakas ay dumating, ang wakas ay dumating; ito'y gumigising laban sa iyo; narito, dumarating.

7 Ang parusa sa iyo ay dumarating, Oh mananahan sa lupain: ang panahon ay dumarating, ang kaarawan ay malapit na, kaarawan ng pagkakagulo, at hindi ng kagalakang may hiyawan, sa ibabaw ng mga bundok.

8 Bigla ko ngang ibubugso sa iyo ang aking kapusukan, at aking gaganapin ang aking galit laban sa iyo, at hahatulan kita ayon sa iyong mga lakad; at ipadadanas ko sa iyo ang lahat ng iyong kasuklamsuklam.

9 At ang aking mata ay hindi magpapatawad, o mahahabag man ako: padadatnin ko sa iyo ang ayon sa iyong mga lakad; at ang iyong mga kasuklamsuklam ay dadanasin mo; at inyong malalaman na ako ang Panginoon na nananakit.

10 Narito, ang kaarawan, narito, dumarating; ang hatol sa iyo ay ipinasiya; ang tungkod ay namulaklak, ang kapalaluan ay namuko.

11 Pangdadahas ay bumangon na naging pamalo ng kasamaan; walang malalabi sa kanila, o sa kanilang karamihan man, o sa kanilang kayamanan man: at hindi magkakaroon ng kahit karangalan sa kanila.

12 Ang panahon ay dumarating, ang kaarawan ay nalalapit: huwag magalak ang mamimili, o tumangis man ang manininda: sapagka't ang poot ay nasa lahat ng karamihan niyaon.

13 Sapagka't hindi na pagbabalikan ng manininda ang ipinagbili, bagaman sila'y buhay pa: sapagka't ang pangitain ay tungkol sa buong karamihan niyaon, walang babalik; at sinoman ay hindi magpapakalakas pa sa kasamaan ng kaniyang buhay.

14 Nagsihihip sila ng pakakak, at nagsihanda; nguni't walang naparoroon sa pagbabaka; sapagka't ang aking poot ay nasa buong karamihan niyaon.

15 Ang tabak ay nasa labas, at ang salot at ang kagutom ay nasa loob: siyang nasa parang ay mamamatay sa tabak; at siyang nasa bayan, kagutom at salot ay lalamon sa kaniya.

16 Nguni't silang nagsisitanan sa mga yaon ay tatanan, at mangapapasa mga bundok, na parang mga kalapati sa mga libis, silang lahat ay nagsisitangis, bawa't isa'y dahil sa kaniyang kasamaan.

17 Lahat ng kamay ay manghihina, at lahat ng tuhod ay manglalata na gaya ng tubig.

18 Sila'y mangagbibigkis din naman ng kayong magaspang, at pangingilabot ay sasa kanila; at kahihiyan ay sasa lahat ng mukha, at pagkakalbo sa lahat nilang ulo.

19 Kanilang ihahagis ang kanilang pilak sa mga lansangan, at ang kanilang ginto ay magiging parang isang maruming bagay; ang kanilang pilak at ang kanilang ginto ay hindi makapagliligtas sa kanila sa kaarawan ng poot ng Panginoon: hindi nila maaaliw ang kanilang mga kaluluwa, o mabubusog man ang kanilang mga tiyan; sapagka't naging katitisuran ng kanilang kasamaan.

20 Tungkol sa ganda ng kaniyang gayak, inilagay niya sa kamahalan; nguni't kanilang ginawang mga larawan ang kanilang mga kasuklamsuklam at karumaldumal na mga bagay: kaya't ginawa ko sa kanila na parang maruming bagay.

21 At aking ibibigay sa mga kamay ng mga taga ibang lupa na pinakahuli, at sa mga masama sa lupa na pinakasamsam; at kanilang lalapastanganin.

22 Ang aking mukha ay aking itatalikod naman sa kanila, at kanilang lalapastanganin ang aking lihim na dako: at mga magnanakaw ay magsisipasok doon, at lalapastangan.

23 Gumawa ka ng tanikala; sapagka't ang lupain ay puno ng mga sala sa pagbububo ng dugo, at ang bayan ay puno ng pangdadahas.

24 Kaya't aking dadalhin ang mga pinakamasama ng mga bansa, at aariin nila ang kanilang mga bahay: akin namang patitigilin ang kapalaluan ng malakas, at ang kanilang mga dakong banal ay lalapastanganin.

25 Kagibaan ay dumarating; at sila'y magsisihanap ng kapayapaan, at wala doon.

26 Kapanglawan at kapanglawan ay darating, at balita at balita ay darating; at sila'y magsisihanap ng pangitain ng propeta; nguni't ang kautusa'y mawawala sa saserdote, at ang payo'y mawawala sa mga matanda.

27 Ang hari ay tatangis, at ang prinsipe ay mananamit ng kapahamakan, at ang mga kamay ng mga tao ng lupain ay mababagbag: aking gagawin sa kanila ang ayon sa kanilang lakad, at ayon sa kanilang kaugalian ay hahatulan ko sila; at kanilang malalaman na ako ang Panginoon.

   

Ze Swedenborgových děl

 

De Verbo (The Word) # 10

Prostudujte si tuto pasáž

  
/ 26  
  

10. X. The ultimate sense of the Word, 1 which is the literal sense alone, corresponds to the beard and hair of the head of an angelic person.

It may seem surprising the first time it is said or we hear it said that the hair of the head and the beard correspond to the Word at its ultimate level. But this correspondence is due to the fact that everything in the Word corresponds to everything in heaven, and heaven corresponds to everything in a person. For heaven taken as a whole is like a single person in the Lord's sight; on this correspondence see Heaven and Hell [87-102, 307].

[2] I was allowed to perceive that everything in the Word corresponds to everything in heaven from the fact that each chapter in the books of the prophets corresponds to one particular community in heaven. For on reading through the prophetic parts of the word from Isaiah to Malachi, I was allowed to see that the communities of heaven were aroused one after the other, and they perceived the spiritual sense which corresponded to them. So from this and other proofs it was plain to me that the whole of heaven has, part by part, a correspondence to the Word. Now since there is such a correspondence of the Word to heaven, and heaven as a whole and in its parts corresponds to a person, this is why the ultimate level of the Word corresponds to the ultimate in a person. The ultimate level in the Word is the literal sense, and the ultimate level in a person is the hair of his head and his beard.

[3] This is why when people who have loved the Word even at its ultimate level after death become spirits, they are to be seen with a fair head of hair; and so are the angels. When these same people become angels, they also let their beards grow. On the other hand, all who have despised the literal sense of the Word, on becoming spirits after death, turn bald. This is also a sign that they are devoid of truths. So to avoid embarrassing others, they cover their heads with a head-dress.

[4] Since the hair and the beard mean the ultimate level of heaven, and so also the ultimate level of Divine Truth or the Word, the Ancient of Days is described as having the hair of his head like clean wool (Daniel 7:9). Likewise the Son of Man or the Lord as regards the Word (Revelation 1:14). For the same reason the strength of Samson lay in his hair, and he was weakened by having it cut off. The condition of a Nazarite also lay in his hair; for the Nazarite represented the Lord at His ultimate level, and so also heaven at its ultimate level. This was the reason why the forty-two children were torn in pieces by bears for calling Elisha bald (2 Kings 2:23-24).

[5] Elisha, like Elijah and the other prophets, represented the Lord as regards the Word; and the Word without its ultimate, that is, its literal sense, is no longer the Word. For the literal sense of the Word is like a bottle filled with fine wine; so if the bottle is broken, all the wine is lost. The literal sense of the Word is like the bones and skin of the human body; take them away and the whole person falls to pieces. That is why what holds the Word together and in fact gives it its power is its ultimate sense, the literal sense; for this sustains and holds together all the Divine truth it contains.

[6] Since baldness means the absence of truth, when the Jewish church, since it lacks the ultimate level, abandoned Jehovah and despised the Word, it was called bald, as in Jeremiah:

Every head is bald and every beard is shorn. Jeremiah 48:37.

In Isaiah:

Baldness on their heads, and a shorn beard. Isaiah 15:2.

In Ezekiel:

To shave his head and beard with a razor. Ezekiel 5:1.

Shame on all their faces, and baldness on all heads. Ezekiel 7:18.

Every head has been made bald. Ezekiel 29:18.

And in other places, such as Amos 8:10, Micah 1:16.

[7] But the sense of the Word known as the literal sense corresponds at its ultimate level to the hair of the head, but in other respects to various parts of the human body, as its head, chest, loins and feet. But where those correspondences occur in that sense, the Word is so to speak clothed, and so corresponds to the clothing of those parts. For in general clothes mean truths, and really correspond to them. But there are still many things in the literal sense of the Word which are bare and so to speak unclothed; and they correspond to a person's face and his hands, which are the parts left uncovered. Those parts of the Word serve for the teaching of the church, because they are in themselves spiritual-natural truths. From this it can be established that there is no obstacle to prevent a person being able to find and see bare truths there too.

Poznámky pod čarou:

1. Added in the margin: 'As the result of the correspondence between natural and spiritual things the ultimate sense of the Word is to be understood by the twelve precious stones composing the foundations of the wall of the New Jerusalem'.

  
/ 26  
  

Thanks to the Swedenborg Society for the permission to use this translation.