Bible

 

Ezekiel 16

Studie

   

1 Muling ang salita ng Panginoon ay dumating sa akin, na nagsasabi.

2 Anak ng tao, ipakilala mo sa Jerusalem ang kaniyang mga kasuklamsuklam.

3 At sabihin mo, Ganito ang sabi ng Panginoong Dios sa Jerusalem: Ang iyong pinagmulan at ang iyong kapanganakan ay ang lupain ng Cananeo; ang Amorrheo ay iyong Ama, at ang iyong ina ay Hethea.

4 At tungkol sa iyong kapanganakan, nang araw na ikaw ay ipanganak ay hindi naputol ang iyong pusod, o napaliguan ka man sa tubig upang linisin ka; ikaw ay hindi pinahiran ng asin, o nabalot man.

5 Walang matang nahabag sa iyo; upang gawin ang anoman sa mga ito sa iyo, na maawa sa iyo; kundi ikaw ay nahagis sa luwal na parang, sapagka't ang iyong pagkatao ay itinakuwil, nang araw na ikaw ay ipanganak.

6 At nang ako'y dumaan sa tabi mo, at makita kita na nagugumon sa iyong dugo, sinabi ko sa iyo, Bagaman ikaw ay nagugumon sa iyong dugo, mabuhay ka: oo, sinabi ko sa iyo, Bagaman ikaw ay nagugumon sa iyong dugo, mabuhay ka.

7 Pinarami kita na parang damo sa parang, at ikaw ay kumapal at dumakilang mainam, at ikaw ay nagtamo ng mainam na kagayakan: ang iyong dibdib ay naganyo, at ang iyong buhok ay lumago; gayon ma'y ikaw ay hubo at hubad.

8 Nang ako nga'y magdaan sa tabi mo, at tumingin sa iyo, narito, ang iyong panahon ay panahon ng pagibig; at aking iniladlad ang aking balabal sa iyo, at tinakpan ko ang iyong kahubaran: oo, ako'y sumumpa sa iyo, at nakipagtipan sa iyo, sabi ng Panginoong Dios, at ikaw ay naging akin.

9 Nang magkagayo'y pinaliguan kita ng tubig; oo, aking nilinis na mainam ang iyong dugo, at pinahiran kita ng langis.

10 Binihisan din naman kita ng yaring may burda, at sinapatusan kita ng balat ng foka, at binigkisan kita sa palibot ng mainam na kayong lino, at binalot kita ng sutla.

11 Ginayakan din naman kita ng hiyas, at nilagyan ko ng mga pulsera ang iyong mga kamay, at ng isang kuwintas ang iyong leeg.

12 At nilagyan ko ng hikaw ang iyong ilong, at ng mga hikaw ang iyong mga tainga, at isang magandang putong ang iyong ulo.

13 Ganito ka nagayakan ng ginto at pilak; at ang iyong damit ay mainam na kayong lino, at sutla at yaring may burda; ikaw ay kumain ng mainam na harina, at ng pulot, at ng langis; at ikaw ay lubhang maganda, at ikaw ay guminhawa sa kalagayang pagkahari.

14 At ang iyong kabantugan ay nangalat sa gitna ng mga bansa dahil sa iyong kagandahan; sapagka't naging sakdal dahil sa aking kamahalan na aking inilagay sa iyo, sabi ng Panginoong Dios.

15 Nguni't ikaw ay tumiwala sa iyong kagandahan, at nagpatutot dahil sa iyong kabantugan, at ikinalat mo ang iyong mga pakikiapid sa bawa't nagdaraan; yao'y kaniya nga.

16 At kinuha mo ang iyong mga suot, at ginawa mo para sa iyo ang mga mataas na dako na kagayakan na may sarisaring kulay, at nagpatutot sa kanila: ang gayong mga bagay ay hindi na darating, o mangyayari pa man.

17 Kinuha mo naman ang iyong mga magandang hiyas na ginto at pilak, na aking ibinigay sa iyo, at ginawa mo sa iyo ng mga larawan ng mga tao, at iyong ipinagpatutot sa kanila;

18 At iyong kinuha ang iyong mga bihisang may burda, at ibinalot mo sa kanila, at inilagay mo ang aking langis at ang aking kamangyan sa harap nila.

19 Ang aking tinapay naman na aking ibinigay sa iyo, mainam na harina, at langis, pulot, na aking ipinakain sa iyo, iyong inilagay nga sa harap nila na pinakamasarap na amoy; at ganito nangyari, sabi ng Panginoong Dios.

20 Bukod dito'y kinuha mo ang iyong mga anak na lalake at babae, na iyong ipinanganak sa akin, at ang mga ito ay iyong inihain sa kanila upang lamunin. Ang iyo bagang mga pakikiapid ay maliit na bagay.

21 Na iyong pinatay ang aking mga anak, at iyong ibinigay sila na pinararaan sila sa apoy?

22 At sa lahat ng iyong mga kasuklamsuklam, at ng iyong mga pakikiapid hindi mo inalaala ang mga kaarawan ng iyong kabataan, nang ikaw ay hubo at hubad, at nagugumon sa iyong dugo.

23 At nangyari, pagkatapos ng iyong buong kasamaan (sa aba, sa aba mo! sabi ng Panginoong Dios),

24 Na ikaw ay nagtayo para sa iyo ng isang matayog na dako, at gumawa ka para sa iyo ng mataas na dako sa bawa't lansangan.

25 Itinayo mo ang iyong mataas na dako sa bawa't bukana ng daan, at ginawa mong kasuklamsuklam ang iyong kagandahan, at ibinuka mo ang iyong mga paa sa bawa't nagdaraan, at pinarami mo ang iyong pakikiapid.

26 Ikaw naman ay nakiapid din sa mga taga Egipto, na iyong mga kalapit bayan, na malaki sa pangangatawan; at iyong pinarami ang iyong pakikiapid upang mungkahiin mo ako sa galit.

27 Narito nga, iniunat ko ang aking kamay sa iyo, at binawasan ko ang iyong karaniwang pagkain, at ibinigay kita sa balang maibigan ng nangagtatanim sa iyo, na mga anak na babae ng mga Filisteo, na nangapapahiya sa iyong kalibugan.

28 Ikaw naman ay nagpatutot din sa mga taga Asiria, sapagka't ikaw ay hindi nasisiyahan: oo, ikaw ay nagpatutot sa kanila, at gayon ma'y hindi ka nasisiyahan.

29 Bukod dito'y iyong pinarami ang iyong pakikiapid sa lupain ng Canaan, hanggang sa Caldea; at gayon ma'y hindi ka nasisiyahan.

30 Pagkahinahina ng iyong loob, sabi ng Panginoong Dios, palibhasa'y iyong ginagawa ang lahat na bagay na ito, na gawa ng isang hambog na patutot:

31 Sa iyong pagtatayo ng iyong matayog na dako sa bukana ng bawa't daan, at ginagawa mo ang iyong mataas na dako sa bawa't lansangan; at hindi ka naging gaya ng isang patutot sa iyong pagwawalang kabuluhan ng upa.

32 Isang babae na napakakalunya! na tumatanggap sa iba na kahalili ng kaniyang asawa!

33 Sila'y nagbibigay ng mga kaloob sa lahat ng mga patutot: nguni't ikaw ay nagbibigay ng iyong mga kaloob sa lahat na mangliligaw sa iyo, at iyong sinusuhulan sila, upang sila'y magsilapit sa iyo sa bawa't dako, dahil sa iyong mga pakikiapid.

34 At ang kaibahan ng ibang mga babae ay nasa iyo sa iyong mga pakikiapid, sa paraang walang sumusunod sa iyo upang makiapid: at sa iyong pagbibigay ng upa, at walang upa na ibinibigay sa iyo, kaya't ikaw ay kaiba.

35 Kaya't, Oh patutot, pakinggan mo ang salita ng Panginoon:

36 Ganito ang sabi ng Panginoong Dios, Sapagka't ang iyong karumihan ay nahayag, at ang iyong kahubaran ay nalitaw sa iyong mga pakikiapid sa mga mangliligaw sa iyo; at dahil sa lahat ng diosdiosan na iyong mga kasuklamsuklam, at dahil sa dugo ng iyong mga anak, na iyong ibinigay sa kanila;

37 Kaya't, narito, aking pipisanin ang lahat na mangingibig sa iyo, na iyong pinagkaroonan ng kalayawan, at lahat ng iyong inibig, sangpu ng lahat na iyong kinapuotan; akin ngang pipisanin sila laban sa iyo sa bawa't dako, at aking ililitaw ang iyong kahubaran sa kanila, upang kanilang makita ang iyong buong kahubaran.

38 At aking hahatulan ka na gaya ng hatol sa mga babaing nangangalunya at nagbububo ng dugo; at aking dadalhin sa iyo ang dugo ng kapusukan at ng paninibugho.

39 Ikaw ay ibibigay ko rin sa kanilang kamay, at kanilang ibabagsak ang iyong matayog na dako, at igigiba ang iyong mga mataas na dako, at kanilang huhubaran ka ng iyong mga suot, at kukunin ang iyong magandang mga hiyas; at kanilang iiwan ka na hubo at hubad.

40 Sila naman ay mangagaahon ng isang pulutong laban sa iyo, at babatuhin ka nila ng mga bato, at palalagpasan ka ng kanilang mga tabak.

41 At susunugin nila ng apoy ang iyong mga bahay, at maglalapat ng mga kahatulan sa iyo sa paningin ng maraming babae; at aking patitigilin ka sa pagpapapatutot, at ikaw naman ay hindi na magbibigay pa ng upa.

42 Sa gayo'y aking papawiin ang aking kapusukan sa iyo, at ang aking paninibugho ay hihiwalay sa iyo, at ako'y matatahimik, at hindi na magagalit pa.

43 Sapagka't hindi mo naalaala ang mga kaarawan ng iyong kabataan, kundi ako'y pinapagiinit mo sa lahat ng mga bagay na ito; kaya't, narito, akin namang pararatingin ang iyong lakad sa iyong ulo, sabi ng Panginoong Dios: at hindi ka na gagawa ng kahalayang ito, na higit kay sa lahat ng iyong mga kasuklamsuklam.

44 Narito, bawa't sumasambit ng mga kawikaan ay sasambitin ang kawikaang ito laban sa iyo, na sasabihin, Kung ano ang ina, gayon ang kaniyang anak na babae.

45 Ikaw ang anak na babae ng iyong ina, na nagtakuwil ng kaniyang asawa at ng kaniyang mga anak; at ikaw ang kapatid ng iyong mga kapatid, na nagtakuwil ng kanilang mga asawa at ng kanilang mga anak: ang inyong ina ay Hetea, at ang inyong ama ay Amorrheo.

46 At ang iyong panganay na kapatid na babae ay ang Samaria na tumatahan sa iyong kaliwa, siya at ang kaniyang mga anak na babae; at ang iyong bunsong kapatid na babae na tumatahan sa iyong kanan ay Sodoma at ang kaniyang mga anak.

47 Gayon ma'y hindi ka lumakad sa kanilang mga lakad, o gumawa man ng ayon sa kanilang kasuklamsuklam, kundi wari napakaliit na bagay, ikaw ay hamak na higit kay sa kanila sa lahat ng iyong mga lakad.

48 Buhay ako, sabi ng Panginoong Dios, ang Sodoma na iyong kapatid na babae ay hindi gumawa, siya o ang kaniyang mga anak na babae man, na gaya ng iyong ginawa, ng ginawa mo, at ng iyong mga anak na babae.

49 Narito, ito ang kasamaan ng iyong kapatid na babae na Sodoma; kapalaluan, kayamuan sa tinapay, at ang malabis na kapahingahan ay nasa kaniya at sa kaniyang mga anak na babae; at hindi man niya pinalakas ang kamay ng dukha at mapagkailangan.

50 At sila'y palalo at gumawa ng kasuklamsuklam sa harap ko: kaya't aking inalis sila, ayon sa aking minagaling.

51 Kahit ang Samaria ay hindi nakagawa ng kalahati ng iyong mga kasalanan, nguni't pinarami mo ang iyong mga kasuklamsuklam na higit kay sa kanila, at iyong pinabuti ang iyong mga kapatid na babae sa pamamagitan ng lahat mong mga kasuklamsuklam na iyong ginawa.

52 Ikaw rin naman, taglayin mo ang iyong sariling kahihiyan, sa iyong paglalapat ng kahatulan sa iyong mga kapatid na babae; sa iyong mga kasalanan na iyong nagawa na higit na kasuklamsuklam kay sa kanila, sila'y lalong matuwid kay sa iyo: oo, malito ka, at taglayin mo ang iyong kahihiyan, sa iyong pagpapabuti sa iyong mga kapatid na babae.

53 At aking panunumbalikin uli sila mula sa kanilang pagkabihag, sa pagkabihag ng Sodoma at ng kaniyang mga anak na babae, at sa pagkabihag ng Samaria at ng kaniyang mga anak na babae, at sa pagkabihag ng iyong mga bihag sa gitna nila.

54 Upang iyong taglayin ang iyong sariling kahihiyan, at ikaw ay mapahiya dahil sa lahat na iyong ginawa sa iyong pagaliw sa kanila.

55 At ang iyong mga kapatid na babae ang Sodoma at ang kaniyang mga anak na babae mangagbabalik sa kanilang dating kalagayan; at ang Samaria at ang kaniyang mga anak na babae ay mangagbabalik sa kanilang dating kalagayan; at ikaw at ang iyong mga anak ay mangagbabalik sa inyong dating kalagayan.

56 Sapagka't ang iyong kapatid na babae na Sodoma ay hindi nabanggit ng iyong bibig sa kaarawan ng iyong kapalaluan;

57 Bago nalitaw ang iyong kasamaan, gaya sa panahon ng kapulaan sa mga anak na babae ng Siria, at sa lahat na nangasa palibot niya, na mga anak na babae ng mga Filisteo, na siyang kumukutya sa iyo sa palibot.

58 Iyong isinagawa ang iyong kahalayan at ang iyong mga kasuklamsuklam, sabi ng Panginoon.

59 Sapagka't ganito ang sabi ng Panginoong Dios, Akin namang gagawin sa iyo na gaya ng iyong ginawa, na iyong hinamak ang sumpa sa pagsira ng tipan.

60 Gayon ma'y aalalahanin ko ang aking tipan sa iyo nang mga kaarawan ng iyong kabataan, at aking itatatag sa iyo ang isang walang hanggang tipan.

61 Kung magkagayo'y aalalahanin mo ang iyong mga lakad, at mapapahiya ka, pagka iyong tatanggapin ang iyong mga kapatid na babae, ang iyong mga matandang kapatid at ang iyong batang kapatid: at aking ibibigay sila sa iyo na mga pinakaanak na babae, nguni't hindi sa pamamagitan ng iyong tipan.

62 At aking itatatag ang aking tipan sa iyo; at iyong malalaman na ako ang Panginoon;

63 Upang iyong maalaala, at malito ka, at kailan pa man ay hindi mo na bukahin ang iyong bibig, dahil sa iyong kahihiyan, pagka aking pinatawad ka ng lahat na iyong nagawa, sabi ng Panginoong Dios.

   

Ze Swedenborgových děl

 

Arcana Coelestia # 4434

Prostudujte si tuto pasáž

  
/ 10837  
  

4434. 'And his soul clung to Dinah, [the daughter of Jacob]' means the inclination to be joined to it. This is clear from the meaning of 'the soul clinging' as an inclination. It is evident that an inclination to be joined is meant because things connected with conjugial love imply in the internal sense the joining together of truth and good, and of good and truth. The reason why things connected with conjugial love imply in the internal sense that spiritual joining together is that conjugial love has its origin in the marriage of truth and good and of good and truth, see 2618, 2727-2729, 2737, 2803, 3132. Consequently the adulteration of good is meant by an act of adultery, and the falsification of truth by an act of whoredom described in the Word, 2466, 2729, 2750, 3399. From these considerations it may be seen that all the details mentioned in this chapter concerning Shechem and Dinah mean nothing else in the internal sense than the joining of truth, represented by 'Shechem', to the affection for truth, represented by 'Dinah', so that the words 'his soul clung to Dinah' mean the inclination to be joined to this affection.

[2] Since the subject in the whole of this chapter is Shechem's love towards Dinah and how he sought to make her his wife, and since things connected with conjugial love mean spiritual joining together, let it now be established from the Word that marriages and things that have a connection with marriages do not imply anything else: In John,

Let us be glad and exult, and let us give glory to Him, for the time of the marriage of the Lamb has come, and His Wife has made herself ready. Blessed are those who have been called to the marriage supper of the Lamb. Revelation 19:7, 9.

In the same book,

I saw the holy city, the new Jerusalem, coming down from God out of heaven prepared as a bride adorned for her husband. One of the seven angels spoke to me, saying, Come, I will show you the bride, the wife of the Lamb. He carried me away in the spirit onto a great and high mountain and showed me the great city, the holy Jerusalem, coming down out of heaven from God. Revelation 21:2, 9-10.

It is quite evident that betrothal and marriage in these places mean nothing other than the joining of the Lord to the Church, which is effected by means of truth and good. For 'the holy city' and 'the new Jerusalem' mean nothing other than the Church - 'city' meaning the truth of the Church, see 402, 2268, 2449, 2451, 2712, 2943, 3216, and 'Jerusalem' the spiritual Church, 402, 2117, 3654.

[3] In Malachi,

Judah has acted faithlessly, and abomination has been committed in Israel and in Jerusalem, for Judah has profaned the holiness of Jehovah, for he loved and married the daughter of a foreign god. Jehovah was a witness between you and the wife of your youth, against whom you have acted faithlessly. Malachi 2:11, 14-15.

'Loving and marrying the daughter of a foreign god' means joining oneself to falsity instead of truth, which is 'the wife of one's youth'.

[4] In Ezekiel,

You took your sons and your daughters whom you had borne to Me, and sacrificed them so as to be devoured. Was the matter of your acts of whoredom a small one? You are your mother's daughter who loathes her husband and her sons, and you are the sister of your sisters who loathed their husbands and their sons. Ezekiel 16:20, 45.

This refers to the abominations of Jerusalem which, because they were the product of evils and falsities, are described in this chapter by means of the kind of things that are the direct opposite of marriages, that is to say, acts of adultery and of whoredom. 'The husbands' whom they loathed are goods, 'the sons' truths, and 'the daughters' the affections for these.

[5] In Isaiah,

Sing, O barren one that did not bear; resound with singing and cry out for joy, O one that has not been in travail, for the sons of her that is desolate will be more than the sons of her that is married. You will not remember any more the reproach of your widowhood, for your Maker is your Husband, 1 Jehovah Zebaoth is His name, and your Redeemer, the Holy One of Israel, the God of the whole earth He is called. For Jehovah has called you like a woman forsaken and grieved in spirit, and a wife of youth when she is put away, said your God. All your sons are taught by Jehovah, and much is the peace of your sons. Isaiah 54:1, 4-6, 13.

Since 'a marriage' means the joining together of truth and good and of good and truth, one may see what is meant by husband and wife, sons and daughters, widows, women who have been put away, and by bearing, giving birth, being desolate, and being barren; for all these expressions have some connection with marriage. The meaning in the spiritual sense of each of these expressions has been shown many times in the explanatory sections.

[6] In the same prophet,

For Zion's sake I will not keep silent, and for Jerusalem's sake I will not rest. You will no more be called Deserted, but your land will be named Married, for Jehovah will take His pleasure in you, and your land will be married. Forasmuch as a young man will marry a virgin, your sons will marry you; and there will be the joy of a bridegroom over a bride, your God will rejoice over you. Isaiah 62:1, 4-5.

Anyone unacquainted with the internal sense of the Word may suppose that such imagery in the Word is simply an employment of comparisons like many of those used in everyday speech, and that this is the reason why the Church is compared to a daughter, a virgin, and a wife, and so why matters of faith and charity are compared to things which have some connection with marriage. But in the Word everything is representative of that which is spiritual or celestial, and it is a real correspondence; for the Word has come down from heaven, and because it has come down from there it is in origin something Divinely celestial and spiritual, to which everything in the sense of the letter corresponds. Consequently things connected with the heavenly marriage, which is good and truth joined together, pass into those that correspond to them, and so into those which have some connection with marriages on earth.

[7] This also explains why the Lord likened the kingdom of heaven - that is, His kingdom in heaven and His kingdom on earth, which is the Church - to a certain king, who arranged a wedding for his son and invited many to it, Matthew 22:2 and following verses, and also to ten virgins who took lamps and went out to meet the bridegroom, Matthew 25:1 and following verses. The Lord also referred to those who belong to the Church as 'the sons of the wedding',

Jesus said, Can the sons of the wedding mourn as long as the bridegroom is with them? But the days will come when the bridegroom is taken away from them, and then they will fast. Matthew 9:15.

[8] For the same reasons the affection for good and the affection for truth are called 'the joy and gladness of a bridegroom and bride', for heavenly joy is the product of those affections and resides within them, as in Isaiah,

Your sons will marry you; and there will be the joy of a bridegroom over a bride, Jehovah your God will rejoice over you. Isaiah 62:5.

In Jeremiah,

The voice of joy and the voice of gladness, and the voice of the bridegroom and the voice of the bride, the voice of those that say, Give thanks 2 to Jehovah, for Jehovah is good. Jeremiah 33:11.

In the same prophet,

I will make to cease from the cities of Judah and from the streets of Jerusalem the voice of joy and the voice of gladness, the voice of the bridegroom and the voice of the bride, for the land will turn into a waste. Jeremiah 7:34; 16:9; 25:10.

And in John,

The light of a lamp will not shine in Babylon any more, and the voice of the bridegroom and of the bride will not be heard in it any more. Revelation 18:23.

[9] Since marriages on earth correspond through truly conjugial love to the heavenly marriage which is that of good and truth, the laws laid down in the Word concerning betrothals and marriages correspond completely to the spiritual laws of the heavenly marriage, such as the law that men were to marry one wife only, Mark 10:2-8; Luke 16:18; for in the case of the heavenly marriage the situation is that no good can be joined to any but its own truth, or truth to any but its own good. If joined to any truth other than its own, good could not possibly be held together but would be torn apart and so would perish. In the spiritual Church 'wife' (uxor) represents good and 'man' (vir) represents truth, but in the celestial Church 'husband' (maritus) represents good and 'wife' (uxor) truth. Furthermore - and this is an arcanum - they not only represent those things but also in actual fact correspond to them.

[10] The laws also concerning marriages which have been laid down in the Old Testament have in a similar way a correspondence with the laws of the heavenly marriage, such as those in Exodus 21:7-11; 22:15-16, 17; 34:16; Numbers 36:6; Deuteronomy 7:3-4; 22:28-29; and also the laws about the forbidden degrees of affinity, Leviticus 18:6-20. In the Lord's Divine mercy these will be dealt with individually in some other place. The fact that the degrees and laws of marriages have their origin in the laws of truth and good which belong to the heavenly marriage and with which they correlate is evident in Ezekiel,

The priests the Levites shall not take as wives for themselves a widow or a woman that has been put away, but virgins from the seed of the house of Israel; only a widow who is the widow of a priest may they take. Ezekiel 44:22.

This refers to the holy city, the new Jerusalem, and to the heavenly Canaan which clearly mean the Lord's kingdom and His Church. Consequently 'the Levites' do not mean Levites, nor do 'a widow and a woman who has been put away' mean a widow and one put away, but the kind of things they correspond to.

Poznámky pod čarou:

1. In both the Latin and the original Hebrew the words meaning Maker and Husband are plural at this point.

2. literally, Confess

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Society for the permission to use this translation.