Bible

 

Exodo 4

Studie

   

1 At si Moises ay sumagot at nagsabi, Datapuwa't, narito, hindi nila paniniwalaan ako, ni didinggin ang aking tinig sapagka't kanilang sasabihin, Ang Panginoon ay hindi napakita sa iyo.

2 At sinabi sa kaniya ng Panginoon, Ano iyang nasa iyong kamay? At kaniyang sinabi, Isang tungkod.

3 At kaniyang sinabi, Ihagis mo sa lupa. At kaniyang inihagis sa lupa, at naging isang ahas; at si Moises ay tumakas sa harap ng ahas.

4 At sinabi ng Panginoon kay Moises, Iunat mo ang iyong kamay, at sunggaban mo sa buntot: (at kaniyang iniunat ang kaniyang kamay, at kaniyang hinawakan, at naging isang tungkod sa kaniyang kamay).

5 Upang sila'y maniwala, na ang Dios ng iyong mga magulang, ang Dios ni Abraham, ang Dios ni Isaac, at ang Dios ni Jacob ay napakita sa iyo.

6 At sinabi pa sa kaniya ng Panginoon, Ipasok mo ang iyong kamay, sa iyong sinapupunan. At kaniyang ipinasok ang kamay niya sa kaniyang sinapupunan: at nang kaniyang ilabas, ay narito, ang kaniyang kamay ay may ketong, na maputing parang niebe.

7 At kaniyang sinabi, Ipasok mo uli ang iyong kamay sa iyong sinapupunan. (At kaniyang ipinasok uli ang kamay niya sa kaniyang sinapupunan, at nang kaniyang ilabas sa kaniyang sinapupunan, ay narito, nagsauling gaya ng kaniyang dating laman).

8 At mangyayari, na kung sila'y hindi maniniwala sa iyo, ni makikinig sa tinig ng unang tanda, ay kanilang paniniwalaan ang tinig ng huling tanda.

9 At mangyayari na kung sila'y hindi maniniwala sa dalawang tandang ito, ni hindi makikinig sa iyong tinig, ay kukuha ka ng tubig sa ilog, at iyong ibubuhos sa tuyong lupa, at ang tubig na iyong kukunin sa ilog ay magiging dugo sa tuyong lupa.

10 At sinabi ni Moises sa Panginoon, Oh Panginoon, ako'y hindi marikit mangusap, kahit ng panahong nakaraan, kahit mula ng magsalita ka sa iyong lingkod: sapagka't ako'y kimi sa pangungusap at umid sa dila.

11 At sinabi sa kaniya ng Panginoon, Sinong gumawa ng bibig ng tao? o sinong gumawa ng pipi, o bingi, o may paningin, o bulag sa tao? Hindi ba akong Panginoon?

12 Ngayon nga'y yumaon ka, at ako'y sasaiyong bibig, at ituturo ko sa iyo kung ano ang iyong sasalitain.

13 At kaniyang sinabi, Oh Panginoon, magsugo ka, isinasamo ko sa iyo, sa pamamagitan ng kamay niyaong iyong susuguin.

14 At ang galit ng Panginoon ay nagningas laban kay Moises, at kaniyang sinabi, Wala ba si Aarong kapatid mo na Levita? Nalalaman kong siya'y makapagsasalitang mabuti. At saka, narito, siya'y lumalabas upang salubungin ka; at pagkakita niya sa iyo, ay matutuwa sa kaniyang puso.

15 At ikaw ay magsasalita sa kaniya, at iyong isasabibig niya ang mga salita; at ako'y sasaiyong bibig at sasakaniyang bibig, at aking ituturo sa inyo, kung ano ang inyong gagawin.

16 At siya ang makikipagusap sa lagay mo sa bayan: at mangyayari na siya'y magiging sa iyo'y bibig, at ikaw ay magiging sa kaniya'y parang Dios.

17 At tatangnan mo sa iyong kamay ang tungkod na ito, na iyong ipaggagawa ng mga tanda.

18 At si Moises ay yumaon, at bumalik kay Jethro na kaniyang biyanan, at nagsabi sa kaniya, Pahintulutan mo akong yumaon, isinasamo ko sa iyo, at bumalik sa aking mga kapatid na nasa Egipto, at titingnan ko, kung sila'y nabubuhay pa. At sinabi ni Jethro kay Moises, Yumaon kang payapa.

19 At sinabi ng Panginoon kay Moises sa Madian, Yumaon ka, bumalik ka sa Egipto: sapagka't namatay na ang lahat ng tao, na nagmimithi ng iyong buhay.

20 At ipinagsama ni Moises ang kaniyang asawa at ang kaniyang mga anak, at kaniyang ipinagsasakay sa isang asno, at siya'y bumalik sa lupain ng Egipto: at tinangnan ni Moises ang tungkod ng Dios sa kaniyang kamay.

21 At sinabi ng Panginoon kay Moises, Pagkabalik mo sa Egipto, iyong gawin nga sa harap ni Faraon ang lahat ng kababalaghan na aking itiniwala sa iyong kamay: datapuwa't aking papagmamatigasin ang kaniyang puso, at hindi niya tutulutang yumaon ang bayan.

22 At iyong sasabihin kay Faraon, Ganito ang sabi ng Panginoon, Ang Israel ay aking anak, aking panganay:

23 At aking sinabi sa iyo, Pahintulutan mong ang aking anak ay yumaon, upang siya'y makapaglingkod sa akin; at ayaw mo siyang payaunin, narito, aking papatayin ang iyong anak, ang iyong panganay.

24 At nangyari sa daan, sa dakong panuluyanan, na sinalubong ng Panginoon siya, at pinagsikapang patayin siya.

25 Nang magkagayo'y sumunggab si Sephora ng isang batong matalim, at pinutol ang balat ng masama ng kaniyang anak, at inihagis sa kaniyang paanan; at kaniyang sinabi, Tunay na ikaw sa akin ay isang asawang mabagsik.

26 Sa gayo'y kaniyang binitiwan siya. Nang magkagayo'y kaniyang sinabi, Isang asawa kang mabagsik, dahil sa pagtutuli.

27 At sinabi ng Panginoon kay Aaron, Pumaroon ka sa ilang na salubungin mo si Moises. At siya'y pumaroon, at nasalubong niya sa bundok ng Dios, at kaniyang hinagkan.

28 At isinaysay ni Moises kay Aaron ang lahat ng salita ng Panginoon, na ipinagbilin sa kaniyang sabihin, at ang lahat ng tandang ipinagbilin sa kaniyang gawin.

29 At si Moises at si Aaron ay naparoon at tinipon ang lahat ng matanda sa mga anak ni Israel:

30 At sinalita ni Aaron ang lahat ng salita na sinalita ng Panginoon kay Moises, at ginawa ang mga tanda sa paningin ng bayan.

31 At ang bayan ay naniwala: at nang kanilang marinig na dinalaw ng Panginoon ang mga anak ni Israel, at kaniyang nakita ang kanilang kapighatian, ay iniyukod nga nila ang kanilang mga ulo at sumamba.

   

Ze Swedenborgových děl

 

Arcana Coelestia # 6588

Prostudujte si tuto pasáž

  
/ 10837  
  

6588. And visiting God will visit you. That this signifies that the last time will come, is evident from the signification of “being visited,” as being the last time, here the last time of the oppression of the sons of Israel in Egypt; in the internal sense, the last time of an old church, and the first of a new one. In the Word this last time is called “visitation,” and is predicated both of the church in general, and also of those who are within the church in particular; and of the new church which is being born, and of the old church which is expiring; in particular of the man of the church who is being saved, and of him who is being damned.

[2] That these things are signified in the Word by “visitation,” and the “day of visitation,” may be seen from the following passages.

In Luke:

Blessed be the Lord God of Israel; for He hath visited and wrought deliverance for His people. Through the bowels of mercy of our God, whereby the dayspring from on high hath visited us, that He may appear to them that sit in darkness and the shadow of death (Luke 1:68, 78-79); this is the prophetic utterance of Zacharias concerning the Lord when born; “to be visited” here denotes the raising up of a new church, and the enlightenment then of those who were in ignorance of the truth and good of faith, thus their deliverance; and therefore it is said, “He hath visited and wrought deliverance for His people,” “He hath visited that He may appear to them that sit in darkness and the shadow of death.”

[3] In Moses:

Jehovah said unto Moses, Gather the elders of Israel together, and say unto them, Jehovah the God of your fathers, the God of Abraham, of Isaac, and of Jacob, hath appeared to me, saying, Visiting I will visit you, and that which is done to you in Egypt (Exodus 3:16).

Again:

The people believed; and they heard that Jehovah had visited the sons of Israel (Exodus 4:31).

“To be visited here denotes the last time when the church has ceased, and the first when it is beginning; the last with the Egyptians, and the first with the sons of Israel; thus also the deliverance of the latter.

[4] In Jeremiah:

They shall be carried away to Babylon; and there shall they be even until the day that I will visit them; then will I make to come up the vessels of the house of God, and I will bring them back unto this place (Jeremiah 27:22).

Again:

When seventy years have been fulfilled to Babylon, I will visit you, and I will establish upon you My good word, and will bring you back unto this place (Jeremiah 29:10); where “to visit” denotes to deliver; in general the last time of captivity and desolation.

[5] “Visitation” and the “day of visitation” denote the last time of the church, in Isaiah:

What will ye do in the day of visitation and of devastation? it shall come from afar; unto whom will ye flee for help? (Isaiah 10:3). Again:

Behold the day of Jehovah cometh, cruel, and of indignation, and of wrath, and of anger, to make the earth a waste. I will visit evil upon the world, and their iniquity upon the wicked (Isaiah 13:9, 11).

In Jeremiah:

They shall fall among them that fall; and in the time of their visitation they shall stumble (Jeremiah 8:12).

In Hosea:

The days of visitation are come, the days of recompense are come (Jeremiah 9:7).

In Moses:

Jehovah said to Moses, Notwithstanding, go, lead this people in, whither I have spoken to thee; behold, Mine angel shall go before thee; but in the day of My visiting I will visit upon them their sin (Exodus 32:34).

In Luke:

Jesus said concerning Jerusalem, They shall not leave in thee one stone upon another; because thou hast not acknowledged the time of thy visitation (Luke 19:44).

The “day of visitation” denotes the coming of the Lord, and enlightenment then; but in respect to the Jewish nation, as they did not acknowledge it, it denotes the last time of the representatives of the church with them; for when Jerusalem was destroyed, the sacrifices ceased, and that nation was scattered.

[6] In Ezekiel:

A great voice cried in mine ears, The visitations of the city have come nigh, and a man has his instrument of destruction in his hand (Ezekiel 9:1); where the sense is similar.

In Isaiah:

The Rephaim shall not rise, in that Thou hast visited, Thou hast extinguished them (Isaiah 26:14).

The “Rephaim” denote the posterity of the Most Ancient Church, which was before the flood, who are also called “Nephilim” and “Anakim” (see n. 567, 581, 1673); “Thou hast visited and extinguished the Rephaim” denotes the last time of that church, and also the casting of them into hell (n. 1265-1272). “Visitation” denotes requital, thus damnation, in Jeremiah:

Shall I not visit for this? shall not My soul be avenged on such a nation as this? (Jeremiah 5:9).

Again:

I will bring the destruction of Esau upon him in the time that I shall visit him (Jeremiah 49:8).

And in Hosea:

I will visit upon him his ways, and I will requite his works (Hos. 4:9).

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Foundation for the permission to use this translation.