Bible

 

Exodo 4

Studie

   

1 At si Moises ay sumagot at nagsabi, Datapuwa't, narito, hindi nila paniniwalaan ako, ni didinggin ang aking tinig sapagka't kanilang sasabihin, Ang Panginoon ay hindi napakita sa iyo.

2 At sinabi sa kaniya ng Panginoon, Ano iyang nasa iyong kamay? At kaniyang sinabi, Isang tungkod.

3 At kaniyang sinabi, Ihagis mo sa lupa. At kaniyang inihagis sa lupa, at naging isang ahas; at si Moises ay tumakas sa harap ng ahas.

4 At sinabi ng Panginoon kay Moises, Iunat mo ang iyong kamay, at sunggaban mo sa buntot: (at kaniyang iniunat ang kaniyang kamay, at kaniyang hinawakan, at naging isang tungkod sa kaniyang kamay).

5 Upang sila'y maniwala, na ang Dios ng iyong mga magulang, ang Dios ni Abraham, ang Dios ni Isaac, at ang Dios ni Jacob ay napakita sa iyo.

6 At sinabi pa sa kaniya ng Panginoon, Ipasok mo ang iyong kamay, sa iyong sinapupunan. At kaniyang ipinasok ang kamay niya sa kaniyang sinapupunan: at nang kaniyang ilabas, ay narito, ang kaniyang kamay ay may ketong, na maputing parang niebe.

7 At kaniyang sinabi, Ipasok mo uli ang iyong kamay sa iyong sinapupunan. (At kaniyang ipinasok uli ang kamay niya sa kaniyang sinapupunan, at nang kaniyang ilabas sa kaniyang sinapupunan, ay narito, nagsauling gaya ng kaniyang dating laman).

8 At mangyayari, na kung sila'y hindi maniniwala sa iyo, ni makikinig sa tinig ng unang tanda, ay kanilang paniniwalaan ang tinig ng huling tanda.

9 At mangyayari na kung sila'y hindi maniniwala sa dalawang tandang ito, ni hindi makikinig sa iyong tinig, ay kukuha ka ng tubig sa ilog, at iyong ibubuhos sa tuyong lupa, at ang tubig na iyong kukunin sa ilog ay magiging dugo sa tuyong lupa.

10 At sinabi ni Moises sa Panginoon, Oh Panginoon, ako'y hindi marikit mangusap, kahit ng panahong nakaraan, kahit mula ng magsalita ka sa iyong lingkod: sapagka't ako'y kimi sa pangungusap at umid sa dila.

11 At sinabi sa kaniya ng Panginoon, Sinong gumawa ng bibig ng tao? o sinong gumawa ng pipi, o bingi, o may paningin, o bulag sa tao? Hindi ba akong Panginoon?

12 Ngayon nga'y yumaon ka, at ako'y sasaiyong bibig, at ituturo ko sa iyo kung ano ang iyong sasalitain.

13 At kaniyang sinabi, Oh Panginoon, magsugo ka, isinasamo ko sa iyo, sa pamamagitan ng kamay niyaong iyong susuguin.

14 At ang galit ng Panginoon ay nagningas laban kay Moises, at kaniyang sinabi, Wala ba si Aarong kapatid mo na Levita? Nalalaman kong siya'y makapagsasalitang mabuti. At saka, narito, siya'y lumalabas upang salubungin ka; at pagkakita niya sa iyo, ay matutuwa sa kaniyang puso.

15 At ikaw ay magsasalita sa kaniya, at iyong isasabibig niya ang mga salita; at ako'y sasaiyong bibig at sasakaniyang bibig, at aking ituturo sa inyo, kung ano ang inyong gagawin.

16 At siya ang makikipagusap sa lagay mo sa bayan: at mangyayari na siya'y magiging sa iyo'y bibig, at ikaw ay magiging sa kaniya'y parang Dios.

17 At tatangnan mo sa iyong kamay ang tungkod na ito, na iyong ipaggagawa ng mga tanda.

18 At si Moises ay yumaon, at bumalik kay Jethro na kaniyang biyanan, at nagsabi sa kaniya, Pahintulutan mo akong yumaon, isinasamo ko sa iyo, at bumalik sa aking mga kapatid na nasa Egipto, at titingnan ko, kung sila'y nabubuhay pa. At sinabi ni Jethro kay Moises, Yumaon kang payapa.

19 At sinabi ng Panginoon kay Moises sa Madian, Yumaon ka, bumalik ka sa Egipto: sapagka't namatay na ang lahat ng tao, na nagmimithi ng iyong buhay.

20 At ipinagsama ni Moises ang kaniyang asawa at ang kaniyang mga anak, at kaniyang ipinagsasakay sa isang asno, at siya'y bumalik sa lupain ng Egipto: at tinangnan ni Moises ang tungkod ng Dios sa kaniyang kamay.

21 At sinabi ng Panginoon kay Moises, Pagkabalik mo sa Egipto, iyong gawin nga sa harap ni Faraon ang lahat ng kababalaghan na aking itiniwala sa iyong kamay: datapuwa't aking papagmamatigasin ang kaniyang puso, at hindi niya tutulutang yumaon ang bayan.

22 At iyong sasabihin kay Faraon, Ganito ang sabi ng Panginoon, Ang Israel ay aking anak, aking panganay:

23 At aking sinabi sa iyo, Pahintulutan mong ang aking anak ay yumaon, upang siya'y makapaglingkod sa akin; at ayaw mo siyang payaunin, narito, aking papatayin ang iyong anak, ang iyong panganay.

24 At nangyari sa daan, sa dakong panuluyanan, na sinalubong ng Panginoon siya, at pinagsikapang patayin siya.

25 Nang magkagayo'y sumunggab si Sephora ng isang batong matalim, at pinutol ang balat ng masama ng kaniyang anak, at inihagis sa kaniyang paanan; at kaniyang sinabi, Tunay na ikaw sa akin ay isang asawang mabagsik.

26 Sa gayo'y kaniyang binitiwan siya. Nang magkagayo'y kaniyang sinabi, Isang asawa kang mabagsik, dahil sa pagtutuli.

27 At sinabi ng Panginoon kay Aaron, Pumaroon ka sa ilang na salubungin mo si Moises. At siya'y pumaroon, at nasalubong niya sa bundok ng Dios, at kaniyang hinagkan.

28 At isinaysay ni Moises kay Aaron ang lahat ng salita ng Panginoon, na ipinagbilin sa kaniyang sabihin, at ang lahat ng tandang ipinagbilin sa kaniyang gawin.

29 At si Moises at si Aaron ay naparoon at tinipon ang lahat ng matanda sa mga anak ni Israel:

30 At sinalita ni Aaron ang lahat ng salita na sinalita ng Panginoon kay Moises, at ginawa ang mga tanda sa paningin ng bayan.

31 At ang bayan ay naniwala: at nang kanilang marinig na dinalaw ng Panginoon ang mga anak ni Israel, at kaniyang nakita ang kanilang kapighatian, ay iniyukod nga nila ang kanilang mga ulo at sumamba.

   

Ze Swedenborgových děl

 

Arcana Coelestia # 6963

Prostudujte si tuto pasáž

  
/ 10837  
  

6963. 'And behold, his hand was leprous, like snow' means the profanation of truth. This is clear from the meaning of 'hand' as power, as above in 6947, and as truth since spiritual power consists in truth, 6948, 6960; and from the meaning of 'leprosy' as profanation, in particular the profanation of truth, dealt with below. In the historical part of the Word a great deal is said about leprosy - about the various manifestations of it in the skin, about determining the nature of it from those manifestations, and about whether a leper should be shut away, leave the community, or be set at liberty; and about leprosy in garments, vessels, and actual houses. So much is said about leprosy not on account of leprosy as a disease but because it was a sign of the profanation of truth, thus on account of its spiritual meaning and because the Jews and Israelites more than any others were capable of rendering truth profane.

[2] For if those people had known the inner contents of the Word and the actual truths which the religious observances of the Church among them represented, and if they had believed those truths and yet led the lives they were predisposed to lead - namely lives ruled by self-love and love of the world, involving acts of hatred and vengeance on one another, and involving cruelty to gentiles - they could not have avoided profaning the truths they had once believed. For believing truths and leading a life that goes against them is profaning them. It was for this reason too that they were withheld as far as was possible from any recognition of internal truth, 3398, 3489, withheld from it so completely that they did not even know that they would be alive after death. Nor did they believe that the Messiah was coming to save their souls for evermore, only that He would exalt that nation above all throughout the world. And because that nation was like this, and is also like it today, they are still withheld from faith, even though they live amid Christianity. This then is the reason why the nature of leprosy has been described so extensively.

[3] The meaning of 'leprosy' as the profanation of truth is evident from the regulations regarding leprosy in Moses, Leviticus 13:1-end. That description contains in the internal sense the whole nature of the profanation of truth - what profanation is like if recent, what it is like if long-established, what it is like if it exists inwardly in a person, what it is like if it also exists outwardly, what it is like if it can be cured, what it is like if it cannot, what means can be used, and a number of other details. No one can ever come to know about any of this without the help of the internal sense of the Word. But since profane things are what 'leprosy' describes, a detailed explanation of the contents of that description must not be given; heaven has a feeling of horror at the very mention of what is profane.

[4] So let just the following be quoted from those regulations,

If leprosy has broken out severely in the skin and the leprosy has covered the entire skin of [him who has] the plague, from his head to his heels, wherever the priest looks, 1 and the priest sees that, behold, the leprosy has covered the person's entire flesh, then he shall pronounce [him] clean [who has] the plague. It has all turned white; he is clean. But on the day living flesh appears on him he shall be unclean. Leviticus 17:12-14.

Unless one knew from the internal sense how it could be that one who is leprous all over from his head to his heels was clean it would seem to be an absurdity. But one who is leprous from head to heels means a person who has a knowledge of internal truths but does not acknowledge them, that is, has no belief in them. Profanation does not exist with him inwardly, only outwardly, and is being removed. Therefore he is clean. But if he knows the truths of faith and believes them, and yet leads a life that goes against them, profanation does exist with him inwardly, as it also does with someone who has had a belief in them but subsequently denies them. This explains why it says, 'on the day living flesh appears in him he shall be unclean'; 'living flesh' is used to mean acknowledgement and faith. See also the paragraphs referred to above in 6959.

Poznámky pod čarou:

1. literally, under all the survey of the eyes of the priest

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Society for the permission to use this translation.