Bible

 

Exodo 32

Studie

   

1 At nang makita ng bayan na nagluluwat si Moises ng pagpanaog sa bundok, ay nagpipisan ang bayan kay Aaron, at nagsabi sa kaniya, Tumindig ka at igawa mo kami ng mga dios na mangunguna sa amin; sapagka't tungkol sa Moises na ito, na lalaking nagsampa sa amin mula sa lupain ng Egipto, ay hindi namin maalaman kung anong nangyari sa kaniya.

2 At sinabi ni Aaron sa kanila, Alisin ninyo ang mga hikaw na ginto, na nasa tainga ng inyo-inyong asawa, ng inyong mga anak na lalake, at babae, at dalhin ninyo sa akin.

3 At inalis ng buong bayan ang mga hikaw na ginto na nangasa kanilang mga tainga, at dinala kay Aaron.

4 At kaniyang tinanggap sa kanilang kamay, at niyari sa pamamagitan ng isang buril, at ginawang isang guyang binubo, at kanilang sinabi, Ang mga ito ang maging iyong mga dios, Oh Israel, na nagsampa sa iyo mula sa lupain ng Egipto.

5 At nang makita ito ni Aaron, ay nagtayo siya ng isang dambana sa harapan niyaon: at itinanyag ni Aaron at sinabi, Bukas ay pista sa Panginoon.

6 At sila'y bumangong maaga nang kinabukasan, at naghandog ng mga handog na susunugin, at nagdala ng mga handog tungkol sa kapayapaan; at ang bayan ay umupong kumain at uminom, at tumindig upang magkatuwa.

7 At sinalita ng Panginoon kay Moises, Yumaon ka, bumaba ka, sapagka't ang iyong bayan, na iyong isinampa mula sa lupain ng Egipto ay nangagsisama:

8 Sila'y humiwalay na madali sa daan na aking iniutos sa kanila: sila'y gumawa ng isang guyang binubo, at kanilang sinamba, at kanilang hinainan, at kanilang sinabi, Ang mga ito'y iyong maging mga dios, Oh Israel, na nagsampa sa iyo mula sa lupain ng Egipto.

9 At sinabi ng Panginoon kay Moises, Aking nakita ang bayang ito, at, narito, isang bayang may matigas na ulo;

10 Ngayo'y bayaan mo nga ako upang ang aking pagiinit ay magalab laban sa kanila, at upang aking lipulin sila: at ikaw ay aking gagawing dakilang bansa.

11 At dumalangin si Moises sa Panginoon niyang Dios, at sinabi, Panginoon, bakit ang iyong pagiinit ay pinapagaalab mo laban sa iyong bayan, na iyong inilabas sa lupain ng Egipto sa pamamagitan ng dakilang kapangyarihan at ng makapangyarihang kamay?

12 Bakit sasalitain ng mga Egipcio, na sasabihin, Dahil sa kasamaan, inilabas sila upang patayin sila sa mga bundok, at upang lipulin sila sa balat ng lupa? Iurong mo ang iyong mabangis na pagiinit, at pagsisihan mo ang kasamaang ito laban sa iyong bayan.

13 Alalahanin mo si Abraham, si Isaac, at si Israel na iyong mga lingkod, na silang iyong mga sinumpaan sa iyong sarili, at mga pinagsabihan, Aking pararamihin ang inyong binhi na gaya ng mga bituin sa langit, at lahat ng lupaing ito na aking sinalita ay aking ibibigay sa inyong binhi, at kanilang mamanahin magpakailan man.

14 At pinagsisihan ng Panginoon ang kasamaan na kaniyang sinabing kaniyang gagawin sa kaniyang bayan.

15 At si Moises ay pumihit, at bumaba sa bundok, na dala ang dalawang tapyas ng patotoo sa kaniyang kamay; mga tapyas na may sulat sa dalawang mukha niyaon; sa isang mukha at sa kabilang mukha ay may sulat.

16 At ang mga tapyas ay gawa ng Dios, at ang sulat ay sulat ng Dios, na nakaukit sa mga tapyas.

17 At ng marinig ni Josue ang ingay ng bayan na humihiyaw, ay sinabi kay Moises, May ingay ng pagbabaka sa kampamento.

18 At kaniyang sinabi, Hindi ingay ng pagtatagumpay, o ingay man ng pagkatalo, kundi ingay ng mga umaawit ang aking naririnig.

19 At nangyari paglapit niya sa kampamento, na kaniyang nakita ang guya at ang sayawan; at ang galit ni Moises ay naginit at kaniyang inihagis ang mga tapyas na nasa kaniyang mga kamay at nangasira sa paanan ng bundok.

20 At kaniyang kinuha ang guya na kanilang ginawa, at sinunog ng apoy, at giniling hanggang sa naging alabok, at isinaboy sa ibabaw ng tubig, at ipinainom sa mga anak ni Israel.

21 At sinabi ni Moises kay Aaron, Anong ginawa ng bayang ito sa iyo, na dinalhan mo sila ng isang malaking sala?

22 At sinabi ni Aaron, Huwag maginit ang galit ng aking panginoon: iyong kilala ang bayan, na sila'y mahilig sa kasamaan.

23 Sapagka't kanilang sinabi sa akin, Igawa mo kami ng mga dios na mangunguna sa amin: sapagka't tungkol sa Moises na ito, na lalaking nagsampa sa amin mula sa lupain ng Egipto ay hindi namin maalaman kung anong nangyari sa kaniya.

24 At aking sinabi sa kanila, Sinomang may ginto, ay magalis; na anopa't kanilang ibinigay sa akin: at aking inihagis sa apoy at lumabas ang guyang ito.

25 At nang makita ni Moises na ang bayan ay nakakawala; sapagka't pinabayaan ni Aarong makawala ng maging isang kabiruan sa gitna ng kanilang mga kaaway:

26 Ay tumayo nga si Moises sa pintuang-daan ng kampamento, at nagsabi, Sinomang sa Panginoon ang kiling ay lumapit sa akin. At lahat ng mga anak ni Levi ay nagpipisan sa kaniya.

27 At sinabi niya sa kanila, Ganito ang sabi ng Panginoon, ng Dios ng Israel: Ipatong ng bawa't lalake ang kaniyang tabak sa kaniyang hita, at yumaon kayong paroo't parito sa mga pintuang-daan, sa buong kampamento, at patayin ng bawa't lalake ang kaniyang kapatid na lalake, at ng bawa't lalake ang kaniyang kasama, at ng bawa't lalake ang kaniyang kapuwa.

28 At ginawa ng mga anak ni Levi ang ayon sa salita ni Moises: at nabuwal sa bayan ng araw na yaon, ang may tatlong libong katao.

29 At sinabi ni Moises, Italaga ninyo ang inyong sarili ngayon sa Panginoon, oo, bawa't lalake laban sa kaniyang anak na lalake, at laban sa kaniyang kapatid na lalake, upang kaniyang ipagkaloob sa inyo ang pagpapala sa araw na ito.

30 At nangyari ng kinabukasan, na sinabi ni Moises sa bayan, Kayo'y nagkasala ng malaking kasalanan: at ngayo'y sasampahin ko ang Panginoon; marahil ay aking matutubos ang inyong kasalanan.

31 At bumalik si Moises sa Panginoon, at nagsabi, Oh, ang bayang ito'y nagkasala ng malaking kasalanan, at gumawa sila ng mga dios na ginto.

32 Gayon ma'y ngayon, kung iyong ipatatawad ang kanilang kasalanan; at kung hindi, ay alisin mo ako, isinasamo ko sa iyo, sa iyong aklat na sinulat mo.

33 At sinabi ng Panginoon kay Moises, Ang magkasala laban sa akin ay siya kong aalisin sa aking aklat.

34 At ngayo'y yumaon ka, iyong patnubayan ang bayan sa dakong aking sinalita sa iyo: narito, ang aking anghel ay magpapauna sa iyo: gayon ma'y sa araw na aking dalawin sila ay aking dadalawin ang kanilang kasalanang ipinagkasala nila.

35 At sinaktan nga ng Panginoon ang bayan, sapagka't kanilang ginawa ang guya na ginawa ni Aaron.

   

Ze Swedenborgových děl

 

Arcana Coelestia # 8273

Prostudujte si tuto pasáž

  
/ 10837  
  

8273. 'Jehovah is a man of war' means that the Lord provides protection against all evils and falsities, which come from the hells. This is clear from the meaning of 'a man of war' as one who fights against falsities and evils, that is, against the hells, and overcomes them, at this point one who provides a person protection against them. For as shown already, the Lord alone fights on behalf of a person and protects him when he is under attack from the hells; He does so constantly, especially in temptations, which are spiritual conflicts. The Lord is called 'a man of war', primarily because when He was in the world He fought alone, that is, all by Himself, against the hells, which at that time were for the most part open. They were attacking and attempting to bring under their control all without exception who were entering the next life. The reason why the devil's crew, that is, the hells, were prowling around in that way then was that the Divine passing through heaven, which was the Divine Human before the Lord's Coming, was not powerful enough to oppose the evils and falsities which had increased so enormously. Therefore the Divine was pleased to take upon Himself a Human Form and make it Divine. At the same time - through the conflicts to which He allowed Himself to be subjected - He cast the devil's crew into the hells, shut them in there, and made them subject to the heavens; also at the same time He restored the heavens themselves to order. These conflicts are the primary reason for calling the Lord 'a man of war'. And after them, when He had thereby conquered the hells and made Himself righteousness, He has been called such because with Divine power He provides people protection, doing so constantly, and especially in the conflicts brought by temptations.

[2] The truth that the Lord alone, all by Himself, fought against the hells and overcame them is presented in the following way in Isaiah,

Judgement is cast away backwards, and justice stands afar off, for truth has stumbled in the street, and uprightness cannot come in; while truth has been removed, and he who retreats from evil is insane. Jehovah saw, and it was evil in His eyes that there was no judgement. And He saw that there was no man (vir), and wondered that there was no intercessor therefore His own arm brought salvation to Him, and His righteousness lifted Him up. Consequently He put on righteousness as a breastplate, and a helmet of salvation upon His head. Isaiah 59:14-17.

This describes conditions at that time in both worlds and declares that the Lord all by Himself, alone, re-established things that were in a state of collapse. The like is stated elsewhere in the same prophet,

Who is this who comes from Edom, with spattered clothes from Bozra, He that is glorious in His apparel, marching in the vast numbers of His strength? I who speak in righteousness, mighty to save. I have trodden the winepress alone, and from the peoples not a man (vir) was with Me. Consequently their victory 1 has been sprinkled on My clothes. For the day of vengeance was in My heart, and the year of My redeemed had come. I had looked around, but there was no helper, and I wondered, but there was no one to uphold; therefore My own arm brought salvation to Me. Isaiah 63:1-5.

These quotations make it clear that when in the world, the Lord fought alone against the hells and overcame them.

[3] So far as conflicts with and victories over the hells are concerned, the truth is that anyone who overcomes them once does so for evermore; for through victory he gains power over them, since in the same measure he consolidates within himself, and makes his own, the good of love and the truth of faith against which the hells afterwards do not dare to attempt anything. When He was in the world the Lord allowed Himself to endure conflicts brought by temptations from all the hells, and through those conflicts He made Divine the Human within Him and at the same time reduced the hells to a state of obedience for evermore, see 1663, 1668, 1690, 1692, 1737, 1813, 1820, 2776, 2786, 2795, 2803, 2814, 2816, 4287. So it is that the Lord alone has power over the hells for ever, and with Divine power fights on behalf of a person. This now explains why the Lord is called 'a man of war' and also 'a mighty man', as again in Isaiah,

Jehovah will go forth as a mighty man, as a man of wars He will arouse zeal; He will prevail over His enemies. Isaiah 42:13.

And in David,

Who is this King of glory? Jehovah strong and a mighty man, Jehovah a mighty man of war. Who is this King of glory? Jehovah Zebaoth (Jehovah of Hosts or Armies). Psalms 24:8, 10.

[4] Wherever 'war' is mentioned in the Word, spiritual war against falsities and evils - or what amounts to the same thing, against the devil, that is, the hells - is meant in the internal sense, 1664, 2686. The wars or battles which the Lord fought against the hells are the subject in the internal sense both in the historical sections of the Word and in its prophetical parts; and no less the subject are the Lord's wars or battles fought on behalf of man. With the Ancients, with whom the Lord's Church existed, there also existed a Word, having both a historical section and a prophetical part, which is not extant at the present day. Its historical section was called The Book of the Wars of Jehovah and its prophetical part The Utterances. That Word is referred to in Moses, Numbers 21:14, 27. The fact that the expression used in Numbers 21:27 means prophetical utterances is evident from the meaning the expression is given at Numbers 23:7, 18; 24:3, 15. The Wars of Jehovah in that Word meant the Lord's battles against and His victories over the hells when He was in the world. They also meant the battles fought after that, and the everlasting victories won by Him, on behalf of man, the Church, and His kingdom. The hells desire constantly to puff themselves up, for they yearn only to dominate; but they are kept in check by the Lord alone. Their attempts to exert themselves are seen as bubbles boiling up or as a person arching his back. But every time they attempt such a thing a large number of them are cast further down.

Poznámky pod čarou:

1. i.e. blood

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Society for the permission to use this translation.