Bible

 

Exodo 32

Studie

   

1 At nang makita ng bayan na nagluluwat si Moises ng pagpanaog sa bundok, ay nagpipisan ang bayan kay Aaron, at nagsabi sa kaniya, Tumindig ka at igawa mo kami ng mga dios na mangunguna sa amin; sapagka't tungkol sa Moises na ito, na lalaking nagsampa sa amin mula sa lupain ng Egipto, ay hindi namin maalaman kung anong nangyari sa kaniya.

2 At sinabi ni Aaron sa kanila, Alisin ninyo ang mga hikaw na ginto, na nasa tainga ng inyo-inyong asawa, ng inyong mga anak na lalake, at babae, at dalhin ninyo sa akin.

3 At inalis ng buong bayan ang mga hikaw na ginto na nangasa kanilang mga tainga, at dinala kay Aaron.

4 At kaniyang tinanggap sa kanilang kamay, at niyari sa pamamagitan ng isang buril, at ginawang isang guyang binubo, at kanilang sinabi, Ang mga ito ang maging iyong mga dios, Oh Israel, na nagsampa sa iyo mula sa lupain ng Egipto.

5 At nang makita ito ni Aaron, ay nagtayo siya ng isang dambana sa harapan niyaon: at itinanyag ni Aaron at sinabi, Bukas ay pista sa Panginoon.

6 At sila'y bumangong maaga nang kinabukasan, at naghandog ng mga handog na susunugin, at nagdala ng mga handog tungkol sa kapayapaan; at ang bayan ay umupong kumain at uminom, at tumindig upang magkatuwa.

7 At sinalita ng Panginoon kay Moises, Yumaon ka, bumaba ka, sapagka't ang iyong bayan, na iyong isinampa mula sa lupain ng Egipto ay nangagsisama:

8 Sila'y humiwalay na madali sa daan na aking iniutos sa kanila: sila'y gumawa ng isang guyang binubo, at kanilang sinamba, at kanilang hinainan, at kanilang sinabi, Ang mga ito'y iyong maging mga dios, Oh Israel, na nagsampa sa iyo mula sa lupain ng Egipto.

9 At sinabi ng Panginoon kay Moises, Aking nakita ang bayang ito, at, narito, isang bayang may matigas na ulo;

10 Ngayo'y bayaan mo nga ako upang ang aking pagiinit ay magalab laban sa kanila, at upang aking lipulin sila: at ikaw ay aking gagawing dakilang bansa.

11 At dumalangin si Moises sa Panginoon niyang Dios, at sinabi, Panginoon, bakit ang iyong pagiinit ay pinapagaalab mo laban sa iyong bayan, na iyong inilabas sa lupain ng Egipto sa pamamagitan ng dakilang kapangyarihan at ng makapangyarihang kamay?

12 Bakit sasalitain ng mga Egipcio, na sasabihin, Dahil sa kasamaan, inilabas sila upang patayin sila sa mga bundok, at upang lipulin sila sa balat ng lupa? Iurong mo ang iyong mabangis na pagiinit, at pagsisihan mo ang kasamaang ito laban sa iyong bayan.

13 Alalahanin mo si Abraham, si Isaac, at si Israel na iyong mga lingkod, na silang iyong mga sinumpaan sa iyong sarili, at mga pinagsabihan, Aking pararamihin ang inyong binhi na gaya ng mga bituin sa langit, at lahat ng lupaing ito na aking sinalita ay aking ibibigay sa inyong binhi, at kanilang mamanahin magpakailan man.

14 At pinagsisihan ng Panginoon ang kasamaan na kaniyang sinabing kaniyang gagawin sa kaniyang bayan.

15 At si Moises ay pumihit, at bumaba sa bundok, na dala ang dalawang tapyas ng patotoo sa kaniyang kamay; mga tapyas na may sulat sa dalawang mukha niyaon; sa isang mukha at sa kabilang mukha ay may sulat.

16 At ang mga tapyas ay gawa ng Dios, at ang sulat ay sulat ng Dios, na nakaukit sa mga tapyas.

17 At ng marinig ni Josue ang ingay ng bayan na humihiyaw, ay sinabi kay Moises, May ingay ng pagbabaka sa kampamento.

18 At kaniyang sinabi, Hindi ingay ng pagtatagumpay, o ingay man ng pagkatalo, kundi ingay ng mga umaawit ang aking naririnig.

19 At nangyari paglapit niya sa kampamento, na kaniyang nakita ang guya at ang sayawan; at ang galit ni Moises ay naginit at kaniyang inihagis ang mga tapyas na nasa kaniyang mga kamay at nangasira sa paanan ng bundok.

20 At kaniyang kinuha ang guya na kanilang ginawa, at sinunog ng apoy, at giniling hanggang sa naging alabok, at isinaboy sa ibabaw ng tubig, at ipinainom sa mga anak ni Israel.

21 At sinabi ni Moises kay Aaron, Anong ginawa ng bayang ito sa iyo, na dinalhan mo sila ng isang malaking sala?

22 At sinabi ni Aaron, Huwag maginit ang galit ng aking panginoon: iyong kilala ang bayan, na sila'y mahilig sa kasamaan.

23 Sapagka't kanilang sinabi sa akin, Igawa mo kami ng mga dios na mangunguna sa amin: sapagka't tungkol sa Moises na ito, na lalaking nagsampa sa amin mula sa lupain ng Egipto ay hindi namin maalaman kung anong nangyari sa kaniya.

24 At aking sinabi sa kanila, Sinomang may ginto, ay magalis; na anopa't kanilang ibinigay sa akin: at aking inihagis sa apoy at lumabas ang guyang ito.

25 At nang makita ni Moises na ang bayan ay nakakawala; sapagka't pinabayaan ni Aarong makawala ng maging isang kabiruan sa gitna ng kanilang mga kaaway:

26 Ay tumayo nga si Moises sa pintuang-daan ng kampamento, at nagsabi, Sinomang sa Panginoon ang kiling ay lumapit sa akin. At lahat ng mga anak ni Levi ay nagpipisan sa kaniya.

27 At sinabi niya sa kanila, Ganito ang sabi ng Panginoon, ng Dios ng Israel: Ipatong ng bawa't lalake ang kaniyang tabak sa kaniyang hita, at yumaon kayong paroo't parito sa mga pintuang-daan, sa buong kampamento, at patayin ng bawa't lalake ang kaniyang kapatid na lalake, at ng bawa't lalake ang kaniyang kasama, at ng bawa't lalake ang kaniyang kapuwa.

28 At ginawa ng mga anak ni Levi ang ayon sa salita ni Moises: at nabuwal sa bayan ng araw na yaon, ang may tatlong libong katao.

29 At sinabi ni Moises, Italaga ninyo ang inyong sarili ngayon sa Panginoon, oo, bawa't lalake laban sa kaniyang anak na lalake, at laban sa kaniyang kapatid na lalake, upang kaniyang ipagkaloob sa inyo ang pagpapala sa araw na ito.

30 At nangyari ng kinabukasan, na sinabi ni Moises sa bayan, Kayo'y nagkasala ng malaking kasalanan: at ngayo'y sasampahin ko ang Panginoon; marahil ay aking matutubos ang inyong kasalanan.

31 At bumalik si Moises sa Panginoon, at nagsabi, Oh, ang bayang ito'y nagkasala ng malaking kasalanan, at gumawa sila ng mga dios na ginto.

32 Gayon ma'y ngayon, kung iyong ipatatawad ang kanilang kasalanan; at kung hindi, ay alisin mo ako, isinasamo ko sa iyo, sa iyong aklat na sinulat mo.

33 At sinabi ng Panginoon kay Moises, Ang magkasala laban sa akin ay siya kong aalisin sa aking aklat.

34 At ngayo'y yumaon ka, iyong patnubayan ang bayan sa dakong aking sinalita sa iyo: narito, ang aking anghel ay magpapauna sa iyo: gayon ma'y sa araw na aking dalawin sila ay aking dadalawin ang kanilang kasalanang ipinagkasala nila.

35 At sinaktan nga ng Panginoon ang bayan, sapagka't kanilang ginawa ang guya na ginawa ni Aaron.

   

Ze Swedenborgových děl

 

Arcana Coelestia # 10396

Prostudujte si tuto pasáž

  
/ 10837  
  

10396. 'And the people saw that Moses delayed to come down from the mountain' means the Israelite nation, when they did not discern in the Word anything from heaven. This is clear from the meaning of 'seeing', when it refers to the understanding of the Word, as discernment, dealt with in 2150, 3764, 3863, 4567, 4723, 5400; from the representation of 'Moses' as the Word, dealt with in the places referred to in 9372; from the meaning of 'delaying to come down', when this refers to discernment of Divine Truth obtained from the Word, as not flowing in, for Divine Truth which flows in and resides with a person is said to come down from heaven; and from the meaning of 'Mount Sinai' as heaven in respect of Divine Truth, dealt with in 9420. 'The people' is used here literally to mean the Israelite nation; for this chapter deals with that nation, with what it was like in its discernment of Divine Truth obtained from the Word, and in its discernment of the inner realities that were represented within the things which Jehovah commanded the children of Israel from Mount Sinai through Moses - the things contained in the previous chapters, Exodus 25-Exodus 31 inclusive. From all this it is clear that 'the people saw that Moses delayed to come down from the mountain' means the Israelite nation, when they did not discern in the Word anything from heaven, nor for this reason anything that was represented in the measures commanded from Mount Sinai, that is, the inner realities.

[2] The situation in all this is that the subject in the chapters immediately before has been the statutes, judgements, and laws which Jehovah commanded the children of Israel, among whom a Church was to be established. Each one of these was an external regulation representing something internal, as has been shown in the explanations of those chapters. But the character of the Israelite nation was such that they did not wish to know anything whatever about the inner realities that were represented, only about the outward forms that served to represent them. The reason why that nation was like this was that they were ruled completely by bodily and earthly kinds of love; and with those who are ruled by those kinds of love their interiors, which would otherwise lie open to heaven, are closed off. Everyone has an internal and an external; the internal exists for heaven's purposes, and the external for the world's purposes. When the external is dominant, worldly, bodily, and earthly interests reign; but when the internal is dominant, heavenly ones do so. The human being has been created in such a way however that the external may be subordinate to the internal, thus the world within him may be subordinate to heaven; for as has been stated, the external exists for the world's purposes, and the internal for heaven's. When therefore the external is dominant the internal is closed, because then a person turns himself away from heaven and the Lord towards the world and self; and the place he turns to is where his heart is, consequently where his love is and together with that love the whole of his life, since a person's life consists in his love.

[3] These things have been mentioned in order that people may know what the situation is with those who are ruled by bodily and earthly kinds of love, namely that such people's interiors are closed off; and those whose interiors are closed off do not acknowledge anything internal. Only those things which they see with their eyes or touch with their hands they say exist, and all else which they do not see with their eyes or touch with their hands they say do not exist. Consequently they have no belief at all in the existence of heaven, in life after death, or in the inner realities taught by the Church. This was what the Israelite nation was like; and the present chapter shows that they were such.

[4] Anyone who does not know that inner realities compose the Church with a person, and not outward things without them, cannot do other than suppose that this nation was chosen and also loved by Jehovah in preference to all others. But the truth of the matter is entirely different. They were accepted because they insisted on it, yet not in order that any Church might exist among them, only what was representative of a Church, to the end that the Word could be written, with such things constituting its lowest level. The reason why in the Word that nation is called Jehovah's people, the nation chosen and loved [by Him], is that in it Judah is used to mean the celestial Church, Israel the spiritual Church, and each son of Jacob some aspect of the Church. Furthermore Abraham, Isaac, and Jacob serve to mean the Lord Himself, and so do Moses, Aaron, and David. But since the subject in the whole of this chapter is that nation, and the fact that no Church could be established among them, only what was representative of a Church, please see, before anything further is presented, what has been stated and shown previously regarding that nation,

No Church existed with that nation, only what was representative of a Church, 4281, 4288, 4311, 4500, 4899, 4912, 6304, 7048, 9320.

Thus they were not chosen, only accepted because they insisted on it, 4290, 4293, 7051, 7439.

They were entirely restricted to external things devoid of anything internal, 4293, 4311, 4459(end), 4834, 4844, 4847, 4865, 4868, 4874, 4903, 4913, 9320, 9373, 9380, 9381.

Their worship was merely external, 3147, 3479, 8871.

Nor did they wish to know about the inner things of worship and of the Word, 3479, 4429, 4433, 4680.

Therefore they were not allowed to know those things, 301, 302, 304, 2520, 3769.

If they had known them they would have rendered them profane, 3398, 3489, 4289.

Nevertheless through the outward things of worship among them, which were representative of inner realities, there was contact with heaven, and in what way, 4311, 4444, 6304, 8588, 8788, 8806.

When they were engaged in worship their interiors, which were foul, were closed, 3480, 9962.

This was possible among that nation, which is why they have been preserved even to the present day, 3479, 4281, 6588, 9377.

They worshipped Jehovah, but no more than His name, 3732(end), 4299, 6877.

At heart they were idolaters, 4208, 4281, 4820, 5998, 6877, 7401, 8301, 8882.

In general, they were the worst nation, 4314, 4316, 4317, 4444, 4503, 4750, 4751, 4815, 4820, 4832, 5057, 7248, 8819, 9320.

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Society for the permission to use this translation.