Bible

 

Exodo 30

Studie

   

1 At gagawa ka ng isang dambana na mapagsusunugan ng kamangyan: na kahoy na akasia iyong gagawin.

2 Isang siko magkakaroon ang haba niyaon, at isang siko ang luwang niyaon; parisukat nga: at dalawang siko magkakaroon ang taas niyaon: ang mga anyong sungay niyaon ay kaputol din.

3 At iyong babalutin ng taganas na ginto ang ibabaw niyaon, at ang mga tagiliran niyaon sa palibot, at ang mga sungay niyaon; at igagawa mo ng isang kornisang ginto sa palibot.

4 At igagawa mo yaon ng dalawang argolyang ginto sa ilalim ng kornisa, sa dakong itaas ng dalawang tagiliran iyong gagawin; at magiging suutan ng mga pingga upang mabuhat.

5 At ang iyong gagawing mga pingga ay kahoy na akasia, at iyong babalutin ng ginto.

6 At iyong ilalagay sa harap ng tabing na nasa siping ng kaban ng patotoo, sa harap ng luklukan ng awa na nasa ibabaw ng kaban ng patotoo, na aking pakikipagtagpuan sa iyo.

7 At magsusunog si Aaron sa ibabaw niyaon ng kamangyan na mababangong espesia: tuwing umaga pagka kaniyang inaayos ang mga ilawan, ay susunugin niya.

8 At pagka sinisindihan ni Aaron ang mga ilawan sa hapon, ay kaniyang susunugin, na isang kamangyang palagi sa harap ng Panginoon, sa buong panahon ng inyong mga lahi.

9 Huwag kayong maghahandog ng ibang kamangyan sa ibabaw niyaon, o ng handog na susunugin, o ng handog na harina man: at huwag kayong magbubuhos ng inuming handog sa ibabaw niyaon.

10 At si Aaron ay tutubos ng sala sa ibabaw ng mga anyong sungay ng dambana, minsan sa isang taon: kaniyang tutubusin sa sala na minsan sa isang taon, ng dugo ng handog dahil sa kasalanan, sa buong panahon ng inyong mga lahi: kabanal-banalan nga sa Panginoon.

11 At ang Panginoon ay nagsalita kay Moises, na sinasabi,

12 Pagbilang mo sa mga anak ni Israel, ayon sa mga nabilang sa kanila ay magbibigay nga ang bawa't isa sa kanila ng katubusan ng kaniyang kaluluwa sa Panginoon, pagka iyong binibilang sila; upang huwag magkaroon ng salot sa gitna nila pagka iyong binibilang sila.

13 Ito ang kanilang ibibigay, bawa't maraanan sa kanila na nangabibilang: kalahati ng isang siklo ayon sa siklo ng santuario: (ang isang siklo ay dalawang pung gera): kalahating siklo na pinakahandog sa Panginoon.

14 Bawa't maraanan sa kanila na nangabibilang, mula sa dalawang pung taong gulang na patanda, ay magbibigay ng handog sa Panginoon.

15 Ang mayaman ay hindi magbibigay ng higit, at ang dukha ay hindi magbibigay ng kulang sa kalahating siklo, pagbibigay nila ng handog sa Panginoon, upang ipangtubos sa inyong mga kaluluwa.

16 At iyong kukunin sa mga anak ni Israel ang pangtubos na salapi, at iyong gugugulin sa paglilingkod sa tabernakulo ng kapisanan; na maging pinakaalaala sa mga anak ni Israel sa harap ng Panginoon, upang ipangtubos sa inyong mga kaluluwa.

17 At ang Panginoon ay nagsalita kay Moises, na sinasabi,

18 Gagawa ka rin ng isang hugasang tanso, at ang tungtungan ay tanso, upang paghugasan: at iyong ilalagay sa gitna ng tabernakulo ng kapisanan at ng dambana at iyong sisidlan ng tubig.

19 At si Aaron at ang kaniyang mga anak ay maghuhugas doon ng kanilang mga paa:

20 Pagka sila'y pumapasok sa tabernakulo ng kapisanan, ay maghuhugas sila ng tubig, upang sila'y huwag mamatay, o pagka sila'y lumalapit sa dambana na mangasiwa, upang magsunog ng handog na pinaraan sa apoy sa Panginoon.

21 Gayon sila maghuhugas ng kanilang mga kamay at ng kanilang mga paa upang huwag silang mamatay: at magiging isang palatuntunan magpakailan man sa kanila, sa kaniya at sa kaniyang binhi, sa buong panahon ng kanilang mga lahi.

22 Bukod dito'y nagsalita ang Panginoon kay Moises, na sinasabi,

23 Magdala ka rin ng mga pinakamagaling na espesia, ng taganas na mira ay limang daang siklo, at ng mabangong kanela ay kalahati nito, dalawang daan at limang pu; at ng mabangong kalamo ay dalawang daan at limang pu,

24 At ng kasia, limang daan, ayon sa siklo ng santuario, at ng langis ng oliva ay isang hin:

25 At iyong gagawing banal na langis na pangpahid, isang pabangong kinatha ng ayon sa katha ng manggagawa ng pabango: siya ngang magiging banal na langis na pangpahid.

26 At iyong papahiran niyaon ang tabernakulo ng kapisanan, at ang kaban ng patotoo,

27 At ang dulang, at ang lahat ng mga kasangkapan niyaon, at ang kandelero at ang mga kasangkapan niyaon, at ang dambanang suuban.

28 At ang dambana ng handog na susunugin sangpu ng lahat ng mga kasangkapan, at ang hugasan at ang tungtungan.

29 At pakabanalin mo upang maging mga kabanalbanalan: lahat ng makahipo sa mga yao'y magiging banal.

30 At iyong papahiran ng langis si Aaron at ang kaniyang mga anak, at iyong papagbabanalin sila, upang sila'y mangasiwa sa akin sa katungkulang saserdote.

31 At iyong sasalitain sa mga anak ni Israel, na iyong sasabihin, Ito'y magiging banal na langis na pangpahid sa akin sa buong panahon ng iyong mga lahi.

32 Sa laman ng tao ay huwag ninyong ibubuhos, ni huwag kayong gagawa ng gaya niyan sa pagkakatha: banal nga at aariin ninyong banal.

33 Sinomang kumatha ng gaya niyan, o sinomang gumamit niyan sa isang taga ibang lupa, ay ihihiwalay sa kaniyang bayan.

34 At sinabi ng Panginoon kay Moises, Magdala ka ng mababangong espesia, estacte, at onycha, at galbano; mabangong espesia na may taganas na kamangyan: na magkakaisa ng timbang;

35 At iyong gagawing kamangyan, na isang pabangong ayon sa katha ng manggagawa ng pabango, na tinimplahan ng asin, na pulos at banal;

36 At iyong didikdikin ang iba niyan ng durog na durog at ilalagay mo sa harap ng kaban ng patotoo, sa loob ng tabernakulo ng kapisanan na aking pakikipagtagpuan sa iyo: aariin ninyong kabanalbanalan.

37 At ang kamangyan na inyong gagawin, ayon sa pagkakatha niyan ay huwag ninyong gagawin para sa inyo: aariin mong banal sa Panginoon.

38 Sinomang gumawa ng gaya niyan, upang amuyin ay ihihiwalay sa kaniyang bayan.

   

Ze Swedenborgových děl

 

Arcana Coelestia # 10284

Prostudujte si tuto pasáž

  
/ 10837  
  

10284. And in the quality thereof ye shall not make any like it. That this signifies no imitation from the study of man, is evident from the signification of “making any like it in quality,” that is, making the like oil by means of the like spices, as being to prepare in imitation by the study of man. That these things are signified by these words, follows from the connection of the things in the internal sense; for it is said first, that it should “not be poured upon the flesh of man,” by which is signified that which is not communicative to what is man’s own; and next that it shall be “holy unto you;” whereas that which is made from man, and by his study, is made from what is his own, and is not holy, because study from what is man’s own is nothing but falsity from evil, for it regards itself and the world as the end, and not the neighbor and God; and therefore it is called “imitation.”

[2] The case herein is this. Everything that is from the Lord is good and true. But the good and truth in imitation of this by man is not good and true, for the reason that everything good and true has life in it from its end. An end from man is merely for the sake of himself; whereas that which is good and true from the Lord is for the sake of good itself and truth itself as ends, thus for the sake of the Lord, because everything good and true is from Him. With man the end is himself, for it is his will, and it is his love; because that which a man loves, and that which he wills, this he has as his end. All the love with man from man is the love of self and the love of the world for the sake of self; but the love with man from the Lord is love toward the neighbor and love to God. The difference between these loves is as great as that between hell and heaven; and indeed the love of self, and the love of the world for the sake of self, reign in hell and are hell; whereas love toward the neighbor and love to the Lord reign in heaven and are heaven. Moreover, a man is such, and such remains to eternity, as is his love; for love is everything of man’s will, and from this of his understanding, because the love which makes the will continually flows into the understanding, and kindles it, and enlightens it. From this it is that when those who love what is evil are thinking by themselves, they think what is false in conformity with the evil of their love; although before men they speak differently, from hypocrisy, and some from persuasive faith, the quality of which may be seen above (n. 9364, 9369).

[3] Be it known that before men a man is able by study to imitate Divine things themselves, and to present himself as an angel of light; whereas before the Lord and before the angels the external form does not appear, but the internal; and when this is from what is man’s own, it is filthy. Within such persons there is merely what is natural, and nothing spiritual; they see only from natural light, and not at all from the light of heaven. Nay, they do not know what the light of heaven is, and what the spiritual is, for all their interiors are turned outward, almost like the interiors of animals, nor do they suffer themselves to be raised upward by the Lord; when yet man possesses this special privilege above the beasts, that he is capable of being raised by the Lord to heaven and to the Lord, and thus of being led. All those are so raised who love good and truth for the sake of good and truth, which is the same as loving the neighbor and God; for in a general sense the neighbor is what is good and true, and in a lower sense what is just and right; and moreover God is what is good and true, and what is just and right, because these are from God.

[4] From all this it can be seen what it is to imitate Divine things by the study of man; the quality of those who do this is described in the Word throughout by “Egypt” and “Pharaoh,” for by “Egypt” and “Pharaoh” are signified the memory-knowledges that belong to the natural man; and it is also described by “Asshur,” by whom is signified reasoning from memory-knowledges (concerning “Egypt” see the places cited in n. 9340, 9391; and concerning “Asshur,” n. 1186).

[5] Among spirits there are great numbers who imitate Divine things by study and art; for they counterfeit what is sincere, upright, and pious, insomuch that good spirits would be led astray unless the Lord enlightened them, and made them see the interiors of those who would lead them astray, at the sight of which the good are seized with horror, and flee away. But such spirits are stripped of their externals, and are let into their interiors which are diabolical, and thus of themselves they sink down into hell. (More may be seen concerning these spirits in a following article, n. 10286)

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Foundation for the permission to use this translation.

Ze Swedenborgových děl

 

Arcana Coelestia # 3168

Prostudujte si tuto pasáž

  
/ 10837  
  

3168. And they did eat and drink. That this signifies the appropriation of the good and of the truth thus initiated, appears from the signification of “eating,” as being to be communicated and conjoined, thus to be appropriated (see n. 2187, 2343); and as this is predicated of bread, and by “bread” is signified good (n. 276, 680, 2165, 2177, 2187), it is the appropriation of good which is signified by “eating”—and also from the signification of “drinking,” as also being to be communicated and conjoined, thus to be appropriated (see n. 3089); but as this is predicated of wine, and by “wine” is signified truth (n. 1071, 1798), it is the appropriation of truth which is signified by “drinking.” The real case herein is as before said (n. 3167), that when truth is being initiated into good, and still more when it is being conjoined with it, in the rational, the good and truth of the spiritual man, that is, spiritual things, are appropriated to the natural man.

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Foundation for the permission to use this translation.