Bible

 

Exodo 30

Studie

   

1 At gagawa ka ng isang dambana na mapagsusunugan ng kamangyan: na kahoy na akasia iyong gagawin.

2 Isang siko magkakaroon ang haba niyaon, at isang siko ang luwang niyaon; parisukat nga: at dalawang siko magkakaroon ang taas niyaon: ang mga anyong sungay niyaon ay kaputol din.

3 At iyong babalutin ng taganas na ginto ang ibabaw niyaon, at ang mga tagiliran niyaon sa palibot, at ang mga sungay niyaon; at igagawa mo ng isang kornisang ginto sa palibot.

4 At igagawa mo yaon ng dalawang argolyang ginto sa ilalim ng kornisa, sa dakong itaas ng dalawang tagiliran iyong gagawin; at magiging suutan ng mga pingga upang mabuhat.

5 At ang iyong gagawing mga pingga ay kahoy na akasia, at iyong babalutin ng ginto.

6 At iyong ilalagay sa harap ng tabing na nasa siping ng kaban ng patotoo, sa harap ng luklukan ng awa na nasa ibabaw ng kaban ng patotoo, na aking pakikipagtagpuan sa iyo.

7 At magsusunog si Aaron sa ibabaw niyaon ng kamangyan na mababangong espesia: tuwing umaga pagka kaniyang inaayos ang mga ilawan, ay susunugin niya.

8 At pagka sinisindihan ni Aaron ang mga ilawan sa hapon, ay kaniyang susunugin, na isang kamangyang palagi sa harap ng Panginoon, sa buong panahon ng inyong mga lahi.

9 Huwag kayong maghahandog ng ibang kamangyan sa ibabaw niyaon, o ng handog na susunugin, o ng handog na harina man: at huwag kayong magbubuhos ng inuming handog sa ibabaw niyaon.

10 At si Aaron ay tutubos ng sala sa ibabaw ng mga anyong sungay ng dambana, minsan sa isang taon: kaniyang tutubusin sa sala na minsan sa isang taon, ng dugo ng handog dahil sa kasalanan, sa buong panahon ng inyong mga lahi: kabanal-banalan nga sa Panginoon.

11 At ang Panginoon ay nagsalita kay Moises, na sinasabi,

12 Pagbilang mo sa mga anak ni Israel, ayon sa mga nabilang sa kanila ay magbibigay nga ang bawa't isa sa kanila ng katubusan ng kaniyang kaluluwa sa Panginoon, pagka iyong binibilang sila; upang huwag magkaroon ng salot sa gitna nila pagka iyong binibilang sila.

13 Ito ang kanilang ibibigay, bawa't maraanan sa kanila na nangabibilang: kalahati ng isang siklo ayon sa siklo ng santuario: (ang isang siklo ay dalawang pung gera): kalahating siklo na pinakahandog sa Panginoon.

14 Bawa't maraanan sa kanila na nangabibilang, mula sa dalawang pung taong gulang na patanda, ay magbibigay ng handog sa Panginoon.

15 Ang mayaman ay hindi magbibigay ng higit, at ang dukha ay hindi magbibigay ng kulang sa kalahating siklo, pagbibigay nila ng handog sa Panginoon, upang ipangtubos sa inyong mga kaluluwa.

16 At iyong kukunin sa mga anak ni Israel ang pangtubos na salapi, at iyong gugugulin sa paglilingkod sa tabernakulo ng kapisanan; na maging pinakaalaala sa mga anak ni Israel sa harap ng Panginoon, upang ipangtubos sa inyong mga kaluluwa.

17 At ang Panginoon ay nagsalita kay Moises, na sinasabi,

18 Gagawa ka rin ng isang hugasang tanso, at ang tungtungan ay tanso, upang paghugasan: at iyong ilalagay sa gitna ng tabernakulo ng kapisanan at ng dambana at iyong sisidlan ng tubig.

19 At si Aaron at ang kaniyang mga anak ay maghuhugas doon ng kanilang mga paa:

20 Pagka sila'y pumapasok sa tabernakulo ng kapisanan, ay maghuhugas sila ng tubig, upang sila'y huwag mamatay, o pagka sila'y lumalapit sa dambana na mangasiwa, upang magsunog ng handog na pinaraan sa apoy sa Panginoon.

21 Gayon sila maghuhugas ng kanilang mga kamay at ng kanilang mga paa upang huwag silang mamatay: at magiging isang palatuntunan magpakailan man sa kanila, sa kaniya at sa kaniyang binhi, sa buong panahon ng kanilang mga lahi.

22 Bukod dito'y nagsalita ang Panginoon kay Moises, na sinasabi,

23 Magdala ka rin ng mga pinakamagaling na espesia, ng taganas na mira ay limang daang siklo, at ng mabangong kanela ay kalahati nito, dalawang daan at limang pu; at ng mabangong kalamo ay dalawang daan at limang pu,

24 At ng kasia, limang daan, ayon sa siklo ng santuario, at ng langis ng oliva ay isang hin:

25 At iyong gagawing banal na langis na pangpahid, isang pabangong kinatha ng ayon sa katha ng manggagawa ng pabango: siya ngang magiging banal na langis na pangpahid.

26 At iyong papahiran niyaon ang tabernakulo ng kapisanan, at ang kaban ng patotoo,

27 At ang dulang, at ang lahat ng mga kasangkapan niyaon, at ang kandelero at ang mga kasangkapan niyaon, at ang dambanang suuban.

28 At ang dambana ng handog na susunugin sangpu ng lahat ng mga kasangkapan, at ang hugasan at ang tungtungan.

29 At pakabanalin mo upang maging mga kabanalbanalan: lahat ng makahipo sa mga yao'y magiging banal.

30 At iyong papahiran ng langis si Aaron at ang kaniyang mga anak, at iyong papagbabanalin sila, upang sila'y mangasiwa sa akin sa katungkulang saserdote.

31 At iyong sasalitain sa mga anak ni Israel, na iyong sasabihin, Ito'y magiging banal na langis na pangpahid sa akin sa buong panahon ng iyong mga lahi.

32 Sa laman ng tao ay huwag ninyong ibubuhos, ni huwag kayong gagawa ng gaya niyan sa pagkakatha: banal nga at aariin ninyong banal.

33 Sinomang kumatha ng gaya niyan, o sinomang gumamit niyan sa isang taga ibang lupa, ay ihihiwalay sa kaniyang bayan.

34 At sinabi ng Panginoon kay Moises, Magdala ka ng mababangong espesia, estacte, at onycha, at galbano; mabangong espesia na may taganas na kamangyan: na magkakaisa ng timbang;

35 At iyong gagawing kamangyan, na isang pabangong ayon sa katha ng manggagawa ng pabango, na tinimplahan ng asin, na pulos at banal;

36 At iyong didikdikin ang iba niyan ng durog na durog at ilalagay mo sa harap ng kaban ng patotoo, sa loob ng tabernakulo ng kapisanan na aking pakikipagtagpuan sa iyo: aariin ninyong kabanalbanalan.

37 At ang kamangyan na inyong gagawin, ayon sa pagkakatha niyan ay huwag ninyong gagawin para sa inyo: aariin mong banal sa Panginoon.

38 Sinomang gumawa ng gaya niyan, upang amuyin ay ihihiwalay sa kaniyang bayan.

   

Ze Swedenborgových děl

 

Apocalypse Explained # 79

Prostudujte si tuto pasáž

  
/ 1232  
  

79. And he laid his right hand upon me. That this signifies life from Him, is evident from the signification of right hand, when said of the Lord, as being life from Him (concerning this see above, n. 72). The reason why this signifies life from the Lord, is, that it follows immediately after the words, "I fell at his feet as dead." And, moreover, by touching with the hand, is signified to communicate and transfer to another that which belongs to oneself, and also to receive from another and to communicate and transfer to another what belongs to oneself, when said of the Lord, as in this passage, denotes life, such as is communicated to those who are in a state of enlightenment, and see and hear such things as are in heaven. This also was the case with John; for he was in such a state of enlightenment when he saw and heard the things described in the Apocalypse.

[2] The reason why to touch with the hand denotes to communicate, and to transfer to another, is, because all the power of man is transferred from the body into the hands; therefore, what the mind wills that the body should do, the arms and hands perform accordingly. Hence it is that by arms and hands in the Word is signified power (as may be seen, Arcana Coelestia 878, 3091, 4931-4937. 7673, 10019); this power, however, is natural power, and communication thereby is the exertion of the forces of the body; but spiritual power is to will the good of another, and, as much as possible, to be willing to transfer to another what belongs to oneself. This power is signified by hand in the spiritual sense, and its communication and translation by touching with the hand.

From these considerations it is evident that, by the Lord, who is there called the Son of man, laying His right hand upon John, when he lay as dead, is signified, that He communicated and transferred to him life from Himself (concerning which, see above).

[3] To touch, and to touch with the hand, has a similar signification in many passages in the Word, as in the following. In Daniel:

The Lord, who there appeared to him as a man clothed in linen, whose aspect was as the appearance of lightning, and His eyes as torches of fire, and His feet as the brightness of polished brass, touched him; restored him to his station; set him upon his knees; touched his lips, and opened his mouth; and again touched him, and strengthened him (10:4 to the end).

In Jeremiah:

"Jehovah put forth his hand and touched my mouth, and said, I give my words into thy mouth" (1:9).

And in Matthew:

Jesus put forth His and to the leper "and touched him, saying, I will, be thou clean. And immediately his leprosy was cleansed" (8:3).

In the same:

Jesus saw Peter's wife's mother sick of a fever "and he touched her hand, and the fever left her" (8:14, 15).

In the same:

Jesus touched the eyes of two blind men and their eyes were opened (9:29).

In the same:

"While Peter was speaking, behold a bright cloud overshadowed the disciples, and behold a voice out of the cloud which said, This is my beloved Son, in whom I am well pleased; hear ye him. And when the disciples heard it, they fell upon their face, and were sore afraid. Then Jesus came near and touched them, and said, Arise, be not afraid" (17:5-7).

In Luke:

Jesus came and touched the bier of the dead man, and said, "Young man, I say unto thee, Arise. Then he that was dead sat up, and began to speak" (7:14, 15).

In the same:

Jesus touched the ear of the deaf man, and healed him (22:51).

In Mark:

"They brought young children to him, that he should touch them. And he took them up in his arms, put his hands upon them, and blessed them" (10:13, 16).

In the same:

They brought unto Jesus those that were sick "that they might touch the hem of his garment; and as many as touched were made whole" (Matthew 14:35, 36).

In Luke:

"A woman having an issue of blood, touched the border of Jesus' garment; and immediately her issue of blood stanched. Jesus said, Some one hath touched me, for I perceive that virtue is gone out of me" (8:43, 44, 46).

[4] Because by the touching and laying on of hands, is signified to communicate and transfer to another what is one's own, therefore from ancient times it has been customary in the churches to lay hands upon the heads of those who were inaugurated and blessed, as Moses was commanded to do in the case of Joshua (Numbers 27:18-23; Deuteronomy 34:9). Since all things among the sons of Israel were representative and significative of spiritual things, so also was the touch; therefore those were sanctified who touched what was holy, and those were polluted who touched what was unclean, for the touch signified communication and transference from one to another, and reception from one by another; as is evident from the following passages in Moses: whosoever shall touch the tent of the assembly, the ark of the testimony, the table and all its vessels, the lampstand and its vessels, the altar of incense, the altar of burnt offering and all its vessels, and the laver and its foot, shall be holy (Exodus 30:26-29). Whatsoever touched the altar should be holy (Exodus 29:37). Every thing which touched the remainder of the meat-offering, and the remainder of the flesh from the sacrifices, should be holy (Leviticus 6:11-20).

"Whosoever touched a dead body, and purified not himself, defiled the tabernacle of Jehovah; therefore that soul should be cut off from Israel. Whosoever touched one that was slain with a sword in the open fields, or a bone of a man, or a grave, should be unclean seven days. He that toucheth the waters of separation, shall be unclean until even. Whatsoever the unclean person toucheth shall be unclean until even" (Numbers 19:11, 13, 16, 21, 22).

He who toucheth unclean beasts, and unclean creeping things, shall be unclean; everything upon which they shall fall shall be unclean, whether a vessel of wood, raiment, water, an earthen vessel, food, drink, an oven, except a fountain, pit, a receptacle of waters, shall be unclean (Leviticus 11:31-36). Besides other places, as Leviticus 5:2, 3; 7:21; 11:37, 38; 15:1 to the end; 22:4; Numbers 16:26; Isaiah 52:11; Lamentations 4:14, 15; Hosea 4:2, 3; Haggai 2:12, 13, 14.

  
/ 1232  
  

Translation by Isaiah Tansley. Many thanks to the Swedenborg Society for the permission to use this translation.