Bible

 

Exodo 26

Studie

   

1 Bukod dito'y gagawin mo ang tabernakulo na may sangpung tabing; na linong pinili, at bughaw, at kulay-ube, at pula, na may mga querubin na gawa ng bihasang manggagawa, iyong gagawin.

2 Ang magiging haba ng bawa't tabing ay dalawang pu't walong siko, at ang luwang ng bawa't tabing ay apat na siko: lahat ng tabing ay magkakaroon ng isang kasukatan.

3 Limang tabing ay papagsusugpunging isa't isa; at ang ibang limang tabing ay papagsusugpunging isa't isa.

4 At gagawa ka ng mga presilyang bughaw sa gilid ng isang tabing sa hangganan ng pagkakasugpong, at gayon din gagawin mo sa gilid ng ikalawang tabing na nasa ikalawang pagkakasugpong.

5 Limang pung presilya ang iyong gagawin sa isang tabing, at limang pung presilya ang iyong gagawin sa gilid ng tabing na nasa ikalawang pagkakasugpong; ang mga presilya ay magkakatapat na isa't isa.

6 At limang pung pangawit na ginto ang iyong gagawin at pagsusugpungin mo ang mga tabing sa pamamagitan ng mga kawit; at magiging isa lamang.

7 At gagawa ka ng mga tabing na balahibo ng kambing na pinaka tolda sa ibabaw ng tabernakulo: labing isang tabing ang iyong gagawin.

8 Ang magiging haba ng bawa't tabing ay tatlong pung siko, at ang luwang ng bawa't tabing ay apat na siko: ang labing isang tabing ay magkakaroon ng isang sukat.

9 At iyong papagsusugpungin ang limang tabing, at gayon din ang anim na tabing, at iyong ititiklop ang ikaanim na tabing sa harapan ng tabernakulo.

10 At limang pung presilya ang iyong gagawin sa tagiliran ng isang tabing na nasa hangganan ng pagkakasugpong, at limang pung presilya sa tagiliran ng ikalawang pagkakasugpong.

11 At gagawa ka ng limang pung pangawit na tanso, at ikakabit mo ang mga pangawit sa mga presilya at pagsusugpungin mo ang tolda upang maging isa.

12 At ang dakong nakalawit na nalalabi sa mga tabing ng tolda, na siyang kalahati ng tabing na nalalabi ay ilalaylay sa likuran ng tabernakulo.

13 At ang siko ng isang dako at ang siko ng kabilang dako niyaong nalalabi sa haba ng mga tabing ng tolda, ay ilalaylay sa mga tagiliran ng tabernakulo, sa dakong ito at sa dakong yaon, upang takpan.

14 At gagawa ka ng isang pangtakip sa tolda na balat ng lalaking tupa na tininang pula, at isang pangtakip na balat ng poka, sa ibabaw.

15 At igagawa mo ng mga tabla ang tabernakulo, na kahoy na akasia na mga patayo.

16 Sangpung siko ang magiging haba ng isang tabla, at isang siko at kalahati ang luwang ng bawa't tabla.

17 Dalawang mitsa magkakaroon ang bawa't tabla na nagkakasugpong na isa't isa: ang gagawin mo sa lahat ng tabla ng tabernakulo.

18 At igagawa mo ng mga tabla ang tabernakulo: dalawang pung tabla sa tagilirang timugan sa dakong timugan.

19 At gagawa ka ng apat na pung tungtungang pilak upang ilagay sa ilalim ng dalawang pung tabla, dalawang tungtungan sa bawa't tabla na ukol sa kaniyang dalawang mitsa, at dalawang tungtungan sa ilalim ng ibang tabla na ukol sa kaniyang dalawang mitsa:

20 At sa ikalawang tagiliran ng tabernakulo, sa dakong hilagaan, ay dalawang pung tabla:

21 At ang kanilang apat na pung tungtungang pilak; dalawang tungtungan sa ilalim ng isang tabla, at dalawang tungtungan sa ilalim ng kabilang tabla.

22 At sa dakong hulihan ng tabernakulo, sa dakong kalunuran ay igagawa mo ng anim na tabla.

23 At igagawa mo ng dalawang tabla ang mga sulok ng tabernakulo sa dakong hulihan.

24 At pagpapatungin sa dakong ibaba, at gayon din na maugnay sa itaas niyaon sa isang argolya; gayon ang gagawin sa dalawa; para sa dalawang sulok.

25 At magkakaroon ng walong tabla, at ang kanilang mga tungtungang pilak ay labing anim na tungtungan: dalawang tungtungan sa ilalim ng isang tabla, at dalawang tungtungan sa ilalim ng kabilang tabla.

26 At gagawa ka ng mga barakilan, na kahoy na akasia; lima sa mga tabla ng isang tagiliran ng tabernakulo;

27 At limang barakilan sa mga tabla ng kabilang tagiliran ng tabernakulo, at limang barakilan sa mga tabla ng tagiliran ng tabernakulo sa dakong hulihan, na dakong kalunuran.

28 At ang gitnang barakilan ay daraan sa kalagitnaan ng mga tabla mula sa isang dulo hanggang sa kabila.

29 At iyong babalutin ng ginto ang mga tabla, at gigintuin mo ang kanilang mga argolya na pagdaraanan ng mga barakilan: at iyong babalutin ng ginto ang mga barakilan.

30 At iyong itatayo ang tabernakulo ayon sa anyo niyaon, na ipinakita sa iyo sa bundok.

31 At gagawa ka ng isang lambong na bughaw at kulay-ube, at pula at linong pinili: na may mga querubing mainam ang pagkayari:

32 At iyong isasampay sa apat na haliging akasia na balot ng ginto, na pati ng kanilang mga pangipit ay ginto rin: na nakapatong sa ibabaw ng apat na tungtungang pilak.

33 At iyong ibibitin ang lambong sa ilalim ng mga pangalawit, at iyong ipapasok doon sa loob ng lambong ang kaban ng patotoo: at paghihiwalayin sa inyo ng lambong ang dakong banal at ang kabanalbanalang dako.

34 At iyong ilalagay ang luklukan ng awa sa ibabaw ng kaban ng patotoo sa kabanalbanalang dako.

35 At iyong ilalagay ang dulang sa labas ng lambong, at ang kandelero ay sa tapat ng dulang sa tagiliran ng tabernakulo na dakong timugan: at ang dulang ay ilalagay mo sa dakong hilagaan.

36 At igagawa mo ng isang tabing ang pintuan ng tolda na kayong bughaw at kulay-ube, at pula, at linong pinili, na yari ng mangbuburda.

37 At igagawa mo ang tabing ng limang haliging akasia at babalutin mo ng ginto; na ang sima ng mga yaon ay ginto rin: at ipagbububo mo ng limang tungtungan.

   

Ze Swedenborgových děl

 

Arcana Coelestia # 9666

Prostudujte si tuto pasáž

  
/ 10837  
  

9666. And the middle bar in the middle of the planks shall pass through from extremity to extremity. That this signifies the primary power from which the powers are everywhere continued, is evident from the signification of a “bar,” or “stave,” as being power (see n. 9496); from the signification of “the middle,” as being what is inmost and primary (n. 1074, 2940, 2973, 5897, 6084, 6103); from the signification of “passing through from extremity to extremity,” when it is said of a bar, by which is signified power, as being the powers which are thence derived and everywhere continued.

[2] How the case is with these things cannot be known unless it is known how it is with interior and exterior things in the spiritual world. Those things which are best and purest, thus which are more perfect than the rest, are in the inmost; those which proceed thence toward the exteriors are less perfect according to the degree of removal from the inmost things; and finally those things which are in the extremes are the least perfect of all (n. 9648). Those things are said to be less perfect which can be more easily wrested from their form and beauty, thus from their order. It is the same with fruits, which contain in their inmost part seeds, on the outside of which is the pulp. The seeds are in a more perfect state than the pulp which is outside; as can be seen from the fact that when the pulp decays, the seeds nevertheless remain entire. The case is the same with the seeds; inmostly in them is the prolific germ, and this is in a more perfect state than those parts of the seed which are outside; for when the exterior parts are dissolved the prolific germ remains in its entirety, and produces a new tree or plant. The case is the same in heaven, where the inmost things, being nearer to the Lord, are in a more perfect state than the exterior ones. From this it is that the inmost heaven excels in wisdom and intelligence, and therefore in happiness, the heavens which are below. The case is the same in each heaven, the inmost therein being more perfect than the things round about. It is the same with a man who is in the good of love and the truths of faith. His internal is in a more perfect state than his external, for the internal man is in the heat and light of heaven, but the external is in the heat and light of the world. It is the same in every perfect form; its inmost is the best. It is the inmost which is meant by “the middle.”

[3] That by “passing through from extremity to extremity,” when said of the bar, is signified the power thence derived and everywhere continued, is because “from extremity to extremity,” signifies the first end and the last, thus from beginning to end, for the first end is the beginning. It is for this reason that by “the extremities” are signified all things and everywhere; as in Jeremiah:

The sword of Jehovah devoureth from the extremity of the land unto the extremity thereof (Jeremiah 12:12).

A “sword” denotes truth fighting against falsity and destroying it, and in the opposite sense falsity fighting against truth and destroying it (n. 2799, 4499, 6353, 7102, 8294); “devouring from the extremity of the land unto the extremity thereof” denotes all things of the church, because “the land” denotes the church (n. 9334).

In David:

His going forth is from the extremity of the heavens, and His circuit unto the extremities thereof (Psalms 19:6); where also “from the extremity of the heavens unto the extremities thereof” denotes all things and everywhere.

[4] And in Mark:

He shall send forth His angels, and they shall gather together His elect from the four winds, from the extremity of the earth even unto the extremity of heaven (Mark 13:27); where “the extremity of the earth and the extremity of heaven” denote all the external and internal things of the church (that “the earth” denotes the external of the church, and “heaven” its internal, see n. 1733, 1850, 2117, 2118, 3355, 4535, where the signification of “the new earth and the new heaven” is unfolded). So with “extremities” in the plural, as in Isaiah:

Look unto Me, that ye be saved, all the extremities of the earth (Isaiah 45:22).

O God of our salvation, the trust of all the extremities of the earth, and of them that are afar off upon the sea (Psalms 65:5).

And also in the singular number, when it is said “even unto the extremity,” as in Isaiah:

That My salvation may be even unto the extremity of the earth (Isaiah 49:6).

Jehovah shall make it to be heard even unto the extremity of the earth, Say ye to the daughter of Zion, Behold thy salvation cometh (Isaiah 62:11).

A tumult shall come even unto the extremity of the earth (Jeremiah 25:31).

In these passages “even unto the extremity” implies from extremity to extremity.

[5] But when by “extremity” is meant only what is extreme or ultimate, then by it is signified that which is ultimate of heaven or of the church; as in Isaiah:

Sing unto Jehovah a new song, His praise, the extremity of the earth, going down to the sea, and the fullness thereof; ye isles, and the inhabitants thereof (Isaiah 42:10); where “the extremity of the earth going down to the sea” denotes the ultimate of the church where good and truth are in obscurity (that “the sea” has this signification, see n. 9653); “the isles” denote those who are more remote from truths, and consequently from worship (n. 1158).

[6] Again:

Bring My sons from far, and My daughters from the extremity of the earth (Isaiah 43:6); where “sons from far” denote those who are in obscurity as to truths; and “daughters from the extremity of the earth” denote those who are in obscurity as to goods; such as were the Gentiles. (That “sons” denote those who are in truths, and in the abstract sense, truths, see n. 264, 489, 491, 1147, 2623, 2803, 2813, 3373, 3704; also that “daughters” denote those who are in goods, and in the abstract sense, goods, n. 489-491, 2362, 3963, 8994) From this it is also evident that “extremity” is predicated of good, and “from far” of truth (see also Psalms 65:5, and Isaiah 13:5). But be it known that by “the extremity of heaven” is not meant any extremity of space, but of the state of good and truth; for in heaven there is no space, but only the appearance of it according to the states of good and truth.

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Foundation for the permission to use this translation.